Óðinn - 01.08.1910, Side 1

OÐINN
Stutt æíiágrip
Þorsteins Jónssonar hjeraðsl.
samið af lionum sjálfum í desember árið 1901
og bœtt við síðar.
Jeg Porsteinn Jónsson hjeraðslæknir í Vest-
mannaeyjum er fæddur á jörðinni Miðkekki í
Stokkseyrarhreppi í Ár-
nessýslu þriðjudaginn
17. nóvbr. 1840. For-
eldrar mínir voru Jón
. bóndi Þorsteinsson .
bónda á Brú Pálsson-
ar bónda í Árhrauni
Borgeirssonar bónda á
Vaðnesi og I’órdís I’or-
steinsdóttir bónda í
. Hæringsstaðahjáleigu .
Erlendssonar bónda á
Hæringsstöðum Helga-
sonar. Móðir móður
minnar var Katrín Hró-
bjartsdóttir bónda
Hæringsstaðahjáleigu.
Móðir föður míns var
Margrjet Gísladóttir (f.
1776 d. 1865) bónda í
Kampholti Vigfússonar
. stúdents á Reykjum .
Gíslasonar prests á 01-
afsvöllum (f 1744) Er-
lingssonar (sjá ættar-
tölu mina eftir Hannes
Þorsteinsson ritstjóra). Vigfús stúdent á Reykjum
og kona hans Guðlaug Bjarnadótlir áltu fjölda
Itarna, og er mikill ættleggur af þeim kotninn.
Eirikur, yngsti sonur þeirra (Gisli var elstur, Mar-
grjet elsta barn hans, Jón elsta barn hennar, jeg
yngsla barn Jóns), bjó á Reykjum eftir foreldra
sína; barnabarnabörn hans, meðal fjölda annara,
eru prestarnir Guðmundur í Reykholti, Magnús á
Torfastöðum, Kjartan í Hvammi, Helgasynir, síra
Magnús Andrjesson á Gilsbakka, síra Árni Þórar-
insson í Miklholti og bróðir hans síra Bjarni fyrr-
um prestur á Preslsbakka. Faðir minn var tví-
giftur. Fyrri kona hans hjet Kristín í’orsteinsdótlir
bónda á Kilhrauni; misti hann hana eftir 4 ára
sambúð, átli með henni 3 börn, náði hið elsta
fullorðinsárum: Magnús, nú í desbr. 1901 (dáinn
vorið 1905 82 ára) til veru hjá Ásgeiri tengdasyni
sínum og Kristínu dótt-
ur sinni í Litlabæ i
Vestmannaeyjum á 79.
aldursári (fæddur á
þorraþrælinn); er hann
vel ern enn. Hann
hjó fyrst á Skíðbakka
í Austur-Landeyjum,
því næst lengi í Berja-
nesi í Vestur-Landeyj-
um. Með móður minni
átti faðir minn 5 börn,
dóu 2 ung, en 3 náðu
Krist-
ín dó um þrítugt, Jó-
liannes, sem bjó allan
sinn búskap á Mið-
kekki, lifir enn á 71.
Faðir minn var
fæddur í júní 1799, dó
í júlí 1888. Móðir mín
dó 1866 úr infiuensu
nálægt 71 árs. Fám
. dögum eftir að jeg .
. var fæddur, var jeg .
fluttur til skirnar aust-
ur að preslsetrinu Gaulverjabæ (því þá var Stokks-
eyrarkirkja annexia frá Gaulverjabæ), sem er all-
löng leið; má það því harla óvarlegt heita, að fara
með heilbrigt kornungt barn svo langan veg á
vetrardag, en svona var fáviska manna, og er enn
í dag; það er fyrir sumum svo sem lífið liggi við
að fá börnin skírð sem allra fyrst, þótt alheilbrigð
sjeu. Síra Jakob Árnason prófastur skírði mig;
var jeg heitinn eftir föðurföður mínum, sem dó á