Óðinn - 01.06.1912, Síða 5

ÓÐINN
21
»Jeg hef lengst af hagað mjer eins og barn:
Aldrei komið auga á torfærurnar fyrir því, sem
jeg áleit þarft að fá framgengt, og aldrei munað
eftir sjálfum mjer«.
Þegar Torfi er fallinn í valinn, verður sögð
saga hans, sem um leið verður búnaðarframfara-
saga landsins um þrjátíu ára skeið. Maklegt lof
tær hann þá í minning þjóðarinnar. Verður hon-
um þá, er frá líður, eigi til ámælis, að hann var
trúarsterka harnið, sem eigi mundi eítir sjálfum sjer.
I Samfara þessari miklu vinnu Torfa, sem nú
hefur að nokkru verið vikið að, vanst honum
timi til allmikilla ritslarfa. Eru búnaðarmálarit-
gerðir hans í Andvara, Búnaðarritinu og Tímariti
Bókmentafjelagsins og víðar í tímaritum og blöð-
um, sem oflangt yrði upp að telja. Sumar rit-
gerðir hans eru frá kenslunni á skólanum, og hafa
þá jafnframt verið notaðar við kenslu á hinum
búnaðarskólunum. Jeg nefni, nokkuð af handaliófi,
til að geta nokkurra þýðingarmikilla ritgerða hans
í timaritunum: urn áburð — um búnaðarkenslu
um framræslu — um súrhey — urn verslun sveita-
bænda. Skilst manni við að lesa búnaðarmála-
greinar hans, að verið liefur hann afhragðs góður
kennari. Hann er svo Ijós og skýr í máli.
Það, sem Torfi ber mest fyrir brjósti nú á
gamals aldri, er það, livað hann telur framtíðar-
horfur landbúnaðarins valtar, meðan búpeningur
landsmanna er eigi trygður fyrir harðæri. Hefur
Torfi fyrir skemstu rilað greinir í Búnaðarritið um
heyásetning og fóðurforðabúr, og áframhald því
el'ni til árjettingar bíður prentunar sem stendur.
Torfi mun hafa haft á hendi öll venjuleg störf
fyrir sitt sveitarfjelag og sitt hjerað um lengri eða
skemmri tíma, í hreppsnefnd, sýslunefnd og amls-
ráði, en við stjórnmál hefur hann aldrei viljað fást.
Hefnr hann þó oftar en einu sinni átt kost á að
verða kosinn á þing. Telur hann sig hvorki hafa
haft tíma til þess að setja sig inn i stjórnmál, og
eigi heldur treyst sjer til að kom þar fram til gagns.
Torfi þakkar Guðlaugu konu sinni mest og
best heimilisstjórn alla í Olafsdal. Og eigi hefur
hún síður þurft að laka til hendinni um dagana.
Sjö árum er hún yngri en Torfi, sköruleg kona
og gæðaleg.
Gestkvæml hefur verið í Olafsdal og heimilið
lengst af mjög fjölment. I’au hjón eignuðust sam-
an 12 börn. Þrjú dóu ung, fimm börnin hafa
andast uppkomin, 4 dætur og sonur kominn til
náms á háskólann. Fjögur börnin lifa, dætur
tvær Áslaug og Bagnheiður, giftar konur, Ás-
laug á Ljótsstöðum í Laxárdal í Suðurþingeyjar-
sýslu og Bagnheiður á Skeljabrekku í Borgarfirði,
og synir tveir, Ásgeir efnafræðingur og Markús,
yngstur barnanna, búfræðingur, sem er föður sin-
um til aðstoðar í Ólafsdal. P. I).
Sl
Jón hreppstjóri á Hafsteinsstöðum.
Myndin, sem hjer fylgir, er af einum mcrk-
asta bóndanum i Skagafirði, Jóni Jónssyni hrepp-
stjóra og dbrm. á Hafsleinsstöðum. Hann er
fæddur fi. jan. 1850, sonur Jóns hreppstj. á Hóli
Jón á Hafsteinsstöðum.
í Sæmundarhlíð, Jónssonar á Bessaslöðum, er
druknaði ungur í Hjeraðsvötnum, við selveiðar,
1824, en hann var Jónsson hreppstjóra á Bessa-
stöðum. Er Jón eldri á Bessastöðum í Skagafirði
talinn launsonur Halldórs Jónssonar prófasts á
Hólum.
1878 kvæntist Jón á Hafsteinsstöðum Stein-
unni Árnadóttur frá Ystamói í Fljótum. Bræður
hennar eru Sveinn hreppstj. í Felli og Páll hrepp-
stj. á Ystamói. Börn þeirra Jóns og Steinunnar
eru: Valgerður, gift Bjarna Sigurðssyni í Glæsibæ;
Árni Hafstað búfræðingur í Vík; Sigríður og Jón,
ógift heima. Dáið hafa ung: Guðbjörg og Sveinn.
Að Jóni hreppsljóra á Hafsleinsstöðum liefur