Óðinn - 01.02.1917, Blaðsíða 8

88
OÐINN
Frá
Eyrarbakka.
Mynd:n er frá Eyrar-
bakka, tekin nálægt
Háeyri og sjer vestur
eftir aðalgötunni. Sjest
kirkjan par öðrumegin
götu, en hinumegin
sjest nokkur hluti af
tvílyftu húsi og er það
hús Sigurðar Guð-
mundssonar bóksala.
Par er afgreiðsla spari-
sjóðsins. Par fyrir vest-
an sjást hús Kr. Jó-
hannessonar verslun-
arstjóra og Níelsens,
en þar fyrir vestan er
verslunin Einarshöfn,
í húsum gömlu Lefolii-
verslunarinnar.
II.
Hin engilfagra ásýnd þin
mjer enn svo glögt í huga skín,
hún hylst ei gleymsku hjúpi;
jeg gleymi um eilífð aldrei þjer,
en ávalt geymd pin minning er
i duldu sálar djúpi.
En þungt var lífið löngum þá,
er langaði mig þig að sjá,
sem blindur birtu þráir;
ei oft mjer veittist sæla sú,
og sólskin á jeg minna nú,
því fundir voru fáir.
Þú vissir ei að unni jeg þjer
og að þú varst í huga mjer
sem sól, er lýsti lifið;
að við of lítið þektumst þá
var þraut, sem fyr ei bót fæst á
en endar æfikifið.
Dröfn.
í næðingum.
Þú, sem áll þjer alla móti,
einn á lífsins dimma grjóti,
kyntyr engu hlýju hóti,
heyrir aldrei vonarsöng.
Finst þjer ekki æfin löng?
Er ei líf þitt einskyns hreysi
í undirheima sólarleysi,
gleðisneitt í guðdómsþröng?
Móti ofsókn innri meina
ýmsar muntu varnir reyna:
Kærleiksþránni’ und lási leyna,
láta hrokann glymja’ á vör,
bræða úr ísnum beiskjusvör,
brynja viljann, vonum slátra,
venja’ í skapið kuldahlálra,
þykjast eiga þægðarkjör.
Á því má þig aldrei kynja,
að öll þau virki’ í rústir hrynja.
Hlátrar þagna’ og hrokans brynja
hrekkur öll í mylsnubrot.
Verður einskyns uppi þot,
það eru’ óp í eiginkendum
útlagans af kærleikslendum:
»Æfin mín er myrkraskot.«
þjáður eðlis þyngstu meinum
þú munt æpa’ i hugans leynum,
hrópa’ á líkn í aðeins einum —
einum dropa’ af kærleiks lind.
Líkt og skelfd og hungruð hind,
mun þilt hjartað sælusvelta
samúðina á röndum elta
út í lífs þins vetrarvind.
Jakob Thorarenscn
Prentsmiðjan Gutenberg.