Óðinn - 01.12.1919, Blaðsíða 10

74
ÓÐINN
um mínum að prjóna, og var pví alment kölluð Prjóna-
Sigga. Á yngri árum sagðist hún hafa verið hjá Hall-
grimi lækni Bachmann í Bjarnarhöfn. Hún sagði að
hann hefði farið út í Berserkjahraun, og farið í dys
berserkjanna, og komið heim með mannabein. Hún
sagðist bezt muna eftir lærleggjunum, er Bachmann
hefði mælt við sig, og hefði Hallgrimur sagt, að ber-
serkirnir hefðu ekki verið eins háir og hann, en Hall-
grimur læknir var manna hæstur, rúmar 3 ál. á hæð.
Ekki sagðist hún vita hvað hann hefði gjört af leggjun-
um, hvort'.'hann hefði grafið pá i kirkjugarði, eða farið
með pá aftur út í hraun. Pað heyrði jeg lika pessa
kerlingu segja, að pegar hún var ung, hjerum 12 ára
gömul, og var pá á Staðarbakka í Helgafellssveit, pá
hafi verið hallæri og mannfellir, pví hún sagðist muna
að alt af voru flökkumenn að koma að norðan á leið
undir Jökul, og pegar peir komu að Staðarbakka, preyttir
og hungraðir, hafi peir verið nærðir með nýmjólk. Einnig
sagði hún að pegar snjó leysti um vorið, hefðu 18 lík
fundist milli Árnabotns og Álftafjarðar, pað er Helga-
fellssveit á lengd og er hjerum 4 mílur. — Líka sagði
hún, að pá hefðu verið jetnar skóbætur o. fl. sem menn
nú ekki leggja sjer til muns, og aldrei mátti hún sjá,
að illa væri farið með mat.
Pessi kerling komst á tíræðis aldur. Hún var mjög
sannsögul, merk og vönduð. — Petta hafa sjálfsagt verið
móðuharðindin 1783.
Ólaf’ur Thorlacíus.
0
Yísur.
Pessar vísur hefur frú Anna Thorlacius i Stykkishólmi
sent Óðni, og eru pær, að hennar sögn, ortar 29. ágúst
1883 á strandferðaskipinu »Lauru« fram undan Snæfells-
jökli af síra Jakobi Guðmundssyni á Sauðafelli i Dölum.
Bárður Snæfellsás.
Sandfoki vanur Snæfellsás
snjófgum á tindi hefur sæti,
eg veit að það hans eykur kæti,
þá sjer hann skeið á skjótri rás.
Þó hann sje orðinn svifaseinn,
þegar hann unga »Lauru« lítur
lifnar karlinn af hærum hvítur
eins og hann væri ungur sveinn.
Pórólfur Mostrarskegg.
Minnast jeg vil á Mostrarskegg
Þórólf, sem fyrir þúsund árum
þreytti sjóferð á Atlantsbárum
og óttaðist hvorki hríð nje hregg.
Bárður frá Snjófgum Snæfellstind
benti Þórólf’ á Breiðaflóa,
brunaði skeið um hryggi mjóa
eins og fótljett á fjalli kind.
Þórólfur stýrði, Þór gaf byr.
Þórólfur kunni Þór að meta,
Þórólfur sönn var trúarhetja,
eins og margir á öldum fyr.
Hann bjó á Hofi, en heilagt fjall
hörgum hann valdi að tignarsæti;
það var hans yndi og eftirlæti
þann upp á goða stíga stall.
Heppilega sá hlutur fjell,
að meðan að endist mælir alda,
minningu þórólfs uppi halda
Hofsbær, Pórsnes og Helgafell.
Óðinn.
Með þessu tölubl. er lokið 15. árg. Óðins, og
hefst næsti árg. með áramótum. Blaðið hefur í
þetta sinn orðið allmikið á eftir tímanum, vegna
anna í prentsmiðjunni, og er þetta ein ástæðan tii
breytingarinnar, en önnur er sú, að þægilegra er
að árgangur byrji með áramótum. þriðja ástæðan
er sú, að með þessari minkun á blaðinu er nokkuð
hægt að vinna upp hinn gífurlega kostnaðarauka,
sem orðið hefur á útgáfunni í fyrra og í ár. —
Verður óhjáhvæmilegt að hækka verð Óðins, eins
og annara blaða, töluveit frá byrjun næsta árgangs.
15. mars 1920. — Útg.
Um skipulag sveitabæja
heitir nýl. út komin bók eftir Guðmund Hannes-
son prófessor, og eru þar góðar bendingar til allra
þeirra, sem byggja þurfa í sveitum. Margir upp-
drættir fylgja.
Verð: Kr. 3,00.
Prentsmiðjan Gutenberg.