Verkamaðurinn - 22.12.1950, Page 7

VERK AM AÐURINN 22. des. 1950
7
Viet-Nam var gefin út 2. september
1945. Þessi stjórn er tákn hinnar
fámennu en hraustu verkalýðs-
stéttar. Á þessu ári var samfylking-
in styrkt með því að taka upp í
hana tvo þýðingarmikla þjóðlega
flokka, Viet-Minth, sjálfstæðisflokk-
inn, sem var stofnaður 1941 og
þjóðflokkinn, sem var stofnaður
1946. í fylkingarbrjósti er leiðtog-
inn og ráðuneytisforsetinn Ho Chi
Minh, ættjarðarvinurinn og frelsis-
hetjan, sem um nær því hálfa öld
hefur barizt fyrir frelsi lands síns
og sjálfstæði.
Eg hitti Ho Chi Minh
Af öllu því fólki sem ég hitti í
Viet-Nam höfðu þeir Giap hers-
höfðingi og Ho Chi Minh mest á-
ln if á mig.
Borgarablöðin sendu stöðugt út
lygafréttir um Ho Chi Minh: Hann
er veikur, hann er ekki lengur ráðu-
neytisforseti, hann er „horfinn".
Eg hef séð Ho Chi Minh. Eg hitti
hann við beztu heilsu á heimili
sínu, sem er í skóginum. Eg sá þá
ást, sem þjóðin ber til hans, ég sá
hvernig fólkið nefndi nafn hans
með lotningu og virðingu: „Ho
frændi“, eins og hann er oft kall-
aður.
Eg sá einfalda húsið, sem hann
býr í. Skrifstofuna hans og eldhús-
garðinn — já, meira að segja hvað
snertir ræktun grænmetis er ráðu-
neytisforseti Viet-Nam fyrirmynd
þjóðar sinnar.
Ho Chi Minh bað mig að segja
greinilega frá ástandinu í Frakk-
landi og afstöðu frönsku þjóðar-
innar til stríðsins í Indókína. Hann
spurði einnig margra sj.urninga
varðandi verkalýðsstéttir annarra
landa, lífi ðí alþýðulýðveldunum
og árangur Ráðstjórnarríkjanna.
Þegar ég spurði hann, hvernig
hann liti á þá viðurkenningu, sem
Ráðstjórnarríkin og alþýðustjórn
Kína hefðu veitt stjórn hans, svar-
aði liann:
„Með þakklæti og hrifningu.“
Eg kom einnig með spurningu
varðandi ameríska innrás. Ho Chi
Minh svaraði:
„Aðstaða til amerískrar innrásar
í Viet-Nam? Hún myndi fá jafn
sorglegan endi og amerísk innrás í
Kína.“
Og svo bætti hann við:
„Við höfum ekki æskt eftir þessu
stríði. Bæði hér og við dvöl mína í
Frakklandi gerðum við allt, sem í
okkar valdi stóð til að komast hjá
henni. En svar nýlenduherranna
við þolinmæði okkar og ósk um
friðsamlegan samning var óslitin
röð árása. Nú höfum við ákveðið
að leiða þessa styrjöld, sem við höf-
um verið neydd út í, til sigurs.
Friður? Við getum fengið frið í einn
dag. Fyrir friði er aðeins eitt skil-
yrði: að nýlenduherrarnir hafi sig á
brott.“
Þegar við skildum, lagði Ho Chi
Minh áherzlu á, að þjóð Viet-Nam
blandaði U engan hátt saman
frönsku þjóðinni og hinurn glæp-
samlegu heimsvaldasinnum.
Ég, sem er Frakki og í hópi hinna
framfarasinnuðu, fékk þær móttök-
ur, sem fullkomlega gerðu mér ljóst,
í hve ríkum mæli hugsjón alþjóða-
hyggjunnar hefur fest rætur meðal
þjóðar Viet Nam.
„Hið réttldta strið okkar styrkir
baráttu þjóðanna fyrir friði.“
Þessi orð las eg á einu af þeim
fléttuðu bambusskiltum, sem eru
um allt landið.
Á þingi kvennasambands Viet-
Nam sá ég, tneð hve miklum fögn-
uði og hrifningu var tekið á móti
fulltrúunum, sem sóttu kvenna-
þing Asíu. Við hlið mynda af leið-
togum kvenna í Ráðstjórnarríkjun-
um og Kína sá ég myndir af frönsk-
um konum úr sambandi lýðræðis-
sinnaðra kvenna og yfirlýsingar
varðandi baráttu franskra kvenna
gegn styrjöldinni í Viet-Nam. Hug-
sjónir hinnar byltingarsinnuðu al-
þjóðahyggju komu greinilega fram
í samtölum þeim, sem ég átti við
forystumenn stéttarfélaga, æskulýðs-
sambanda, bændasambanda og fjöl-
margra annarra fjölmennra félaga
og íþróttasambanda. Eg sá hina
miklu aðdáun á sigri kínversku
þjóðarinnar, vináttu til verkalýðs
Frakklands, ást á Ráðstjórnarríkj-
unum. Eg sá hatur Viet-Nam-búa á
þeim, sem sundra samtökum lýð-
ræðissinna, þeim, sem ráðast gegn
frelsisbaráttu þjóðanna.
Þjóð Viet Nam hefur fjarlægt
Hitleristana og Trotskyistana, sem
gerðu málefnum þjóða Indókína
svo mikið ógagn. Þjóð Viet-Nam
lítur á Tító-klíkuna í Júgóslavíu
sem sína erkifjendur. Þessi stjórn
hefur dirfzt að „viðurkenna“ hina
lýðræðislegu stjórn Viet-Nam í von
um að geta slegið ryki í augu fólks-
ins. í tímaritinu Su That, 1. apríl
1950 var þessu svarað af einum les-
andanum þannig:
„Við óskum yfirleitt ekki neins
sambands við TítÓ. Stjórn okkar er
lýðræðisstjórn. Við berjumst með
heimshreyfingunni fyrir friði og
lýðræði, þar sem Ráðstjórnarríkin
eru í fylkingarbrjósti. Títóklíkan
hefur brugðizt Ráðstjórnarríkjun-
um og alþýðulýðveldunum. Tító og
hans líkar eru þjónar amerísku
heimsvaldasinnanna. Þeir hafa sýnt,
að þeir eru fasistar, að þeir kúga og
mergsjúga öreigana og alla júgóslaf-
nesku þjóðina. Við viljum ekki
koma á neins konar sambandi við
þá.“
Blöðin gegna miklu hlutverki í
að koma framfaravænlegum hug-
myndum á framfæri.
Tímaritið Su That er gefið út a£
félagi marxista. Það kemur út þrisv-
ar á mánuði í 15.000 einstaka upj>
lagi. Ritstjórnarformaðurinn er for-
maður félagsins Truong Chinh, á-