Verkamaðurinn - 06.09.1963, Blaðsíða 6

Siglt tneð þýihum út Eyjufjörð
SKRJÁF
í SKRÆÐUM
ÍWE- - -----------'i
Já, haustið er að koma, því miður.
Það eru aðeins fóir dagar til stefnu.
Fyrstu gangnamannaflokKarnir fara
oð búa sig á heiðarnar. Hlustum því
Q gangnavísur og gangnarabb.
Styttist leiðin, frjáls og frí
færist leiðin innar.
Blærinn seiðir okkur I
arma heiðarinnar.
Asgrímur Kristinsson.
Jón Jónsson, fyrrum bóndi á Hofi
1 Vatnsdal, mun lengst hafa farið I
göngur á Grímstunguheiði og stjórnað
Þeim, af þeim mönnum, sem núlif-
andi menn muna. — Hann fór I
9öngur 54 haust samfleytt og var nær
40 haust gangnaforingi. — Þegar Jón
fór I göngur fimmtugasta haustið
(1924) hélt hann veizlu I Bríkar-
hvammi (á heiði fram). Voru þá nótt
allir gangnamenn af Grímstunguheiði
°g Haukagilsheiði þar saman komnir,
35 að tölu, I tilefni af afmælinu. —
Þetta hóf I Bríkarhvammi var óvenju-
(egt fyrirbæri I göngum og því minnis-
stætt mörgum. Var mikill gleðskapur
°9 drykkur góður, ræður haldnar,
sungið og kveðið. Var Jón góður
kvæðamaður og hafði yndi af kveð-
skap. Karl Friðriksson brúarsmiður var
þar góður félagi og lagði drjúgan hlut
fil skemmtunarinnar. Hann kvað:
Hornaskvaldur hressir drótt,
hrekur kalda úr sinni.
Við skulum halda hér I nótt
hálfrar aldar minni.
Þá lét Valdimar Benonýsson skáld-
^ákinn renna I tilefni þessa nýstárlega
Qfmælis Jóns. Orti hann langa drápu
Þl afmælisbarnsins, en einnig lausa-
v'sur. Hér er ein:
Jón við tjöld I leitum lá
lengst með völd í hendi,
meðan öldin hálfa hjá
haustsins kvöldum renndi.
afmælisdrápu Valdimars:
Fjallasveitin fer af stað,
fráleiks neytir kyngæðinga,
smalar reitinn ofan að
efstu leitum Borgfirðinga.
Rís sem svipur hulduheims
hnjúkum skipuð fjallaborgin,
smíðisgripur íss og eims,
ölduklipin lækjar-torgin.
0g;
Sézt í flokka sauðastóð
saman brokka vindi hrifið,
gárast lokka fannhvitt flóð
frelsisþokka gulli drifið.
0g að lokum snilldarvísa eftir Stephan
r*
•> um sauðféð I fjallasælu:
Kvika um einstig Ijósar línur,
Hða um skarðið hvltar hjarðir.
Og við lindir upp um rinda,
'ðar dreif af björtum reifum.
Heimild: Göngur og réttir II.
^éstudagur 16. ágúst 1963
Laugardagurinn síðasti ágúst I
1963. Klukkan níu að morgni
dags. Bílar streyma niður að ytri
Torfunefsbryggjunni og fjöldi
gangandi fólks. Við bryggjuna
liggur óvenjulegur farkostur á
þessara tíma vísu, seglskipið
Gorch Foch, skólaskip vestur-
þýzkra væntanlegra sjóliðsfor-
ingja. Skipið er að kveðja og sigla
úr höfn eftir fjögurra daga dvöl
við TorfunefiS. Fallegt skip og
Þor loko oieon húsom
Framhald af 4. síðu.
matkista góð, en einangrun
mikil. Auðnin ræður þar nú
ríkjum.
Ein af hlunnindum þessarar
umræddu sveitar er trjáreki mik-
ill og góður. Var hann nýttur vel
og eigi tif sparað viða í hús,
enda gátu torfþökin orðið þung
í votviðrunum. Nú er bæði, að
mannafla skortir til nýtingar
hans, og að reki fer minnkandi
yfirleitt. Þó munu lengi sjást
merki þeirrar skemmtilegu iðju,
„að ganga rekann“. KomiS gat
fyrir, að fleira bærist á fjöru,
en birki, reyniviður eða selja.
Til þess bendir eftirfarandi
staka, kveðin í þorrabyrjun
Finnst þér ekki fjör þitt
bála — færa úr læðing hjarta-
slög treg. — Dóttir kaldra Atl-
antsála — ó, hvað þú ert nota-
leg-
Við höfum nú ekið gegnum út-
kjálkasveit þessa og haft af
henni skyndisýn, svo sem oft vill
verða á hraðri för. En eftir að
vegasamband komst á frá Þórs-
höfn austur um Strönd yfir
Sandvíkurheiði til Vopnafjarðar
og þaðan upp á þjóðveginn um
Hólsfjöll, er. þetta skemmtileg
leið, og nýjar leiðir freista skjótt
vaxandi ferðamannastraums.
Bajunum fækkar, sauðfjár-
rækt freistar færri og færri barna
svtitanna. Tekjur bænda eru um
40 þúsund á ári hér austur frá,
og það jaðrar við skort. Menn
ganga frá jörðum sínum óseljan-
legum, en kannske getur þorpið
á Bakkafirði bjargað NorSur-
strönd. A þessari för höfum við
lítt haft kynni af þeim hundrað
og fimmtíu sálum, sem enn
byggja útskaga þennan. Þeim
fækkar, sem þrauka, og fríðan
hóp og mannvænlegan hefur
gamla Norðurströnd fóstrað
öðrum héruðum til ágætis, en þó
einkum höfuðborginni, Reykja-
vík. Hér vex upp kjarnafólk, sem
í eSli sínu er trútt þessum stað,
og það tekur í viðkvæman streng
að loka húsi sínu og halda á
brott. En sú er þróunin.
K.
forvitnilegt til athugunar fyrir
unga menn. Seglskip heyra til
liðnum tíma, en eins og með svo
margt, sem er liðins tíma, er eitt-
hvað heillandi við þau, einhverjir
töfrar, sem erfitt er að skilgreina.
Og aldrei verða vélskipin jafnfög-
ur og tíguleg og sú gnoð, sem
svífur seglum þöndum.
Akureyringar hafa fjölmennt
niður á bryggju til að sjá þennan
fagra farkost sigla út úr höfninni.
Kannske verður það fyrir mörg-
um í síðasta sinni, sem þeir sjá
stórt seglskip.
Síðustu sjóliðarnir hverfa af
hryggjunni um borð. Nokkrir
fréttamenn halda einnig upp land-
ganginn, þeim hefur verið boðið
að sigla með út á móts viS Hrísey.
Með í för eru einnig bæj arfógetinn
á Akureyri og forseti bæjarstjórn-
arinnar, konsúll þýzkra og am-
bassador þeirra á íslandi og enn
fáeinir gestir.
Allir eru komnir um borð.
Landfestar eru leystar. Landgang-
ur upp tekinn. Klukkan er níu.
Þjóðverjar eru nákvæmir í tíma-
setningu sem öðru. A þilfari
standa raðir sjóliða og bíða fyrir-
skipana. í lyftingu standa yfir-
menn, fjórir dátar við stýrishjólin
miklu, einn við vélsímann, og
nokkrir fleiri, sem þar hafa ein-
hverjum skyldustörfum að gegna.
Hans Freiher von Stackelberg
sjóliðsforingi stendur með kall-
pípu mikla og ber að vörum sér.
Hann hrópar fyrirskipanir sterk-
um rómi. Allir taka til starfa á
sama augnabliki og skipun til
þeirra er kölluð. Minni spámenn
standa eða hlaupa annars staðar á
skipinu og kalla einnig fyrirskip-
anir eða endurtaka þær, sem for-
inginn hefur áSur kallað. Þetta
eru mikil hróp, mikil köll, mikill
hávaði. En hver gegnir sínu hlut-
verki og vinnur vel. Þótt stúdentar
þessir hafi aðeins verið mánuð
um borð, hafa þeir greinilega þeg-
ar lært nokkuð og þjálfast vel.
Ofeimnir klífa þeir reiða og
hlaupa eftir rám, leysa segl og
hagræða, strengja kaðla, leysa og
festa ýmist einir eða með sam-
einuðu átaki margra. Allir eiga
þeir einn draum öðrum framar:
að mega standa í lyftingu og beita
röddinni, skipa fyrir, eins og von
Stackelberg. Suma dreymir jafn-
vel svo hátt, að komast yfir öskur-
Léreftstuskur
hreinar og góðar
kaupum við hæsta verði.
Prentsmiðja
Björns Jónssonar h.f.
stigið, þurfa aðeins að kalla stöku
sinnum svo sem til að halda sér í
æfingu eins og Capitan von Witz-
endorf. Og þeir bjartsýnustu kalla
jafnvel fram í hugann mynd af
sjálfum sér, þar sem þeir þyrftu
aðeins að standa og horfa á eða
gefa yfirmönnum stuttorðar skip-
anir eins og Commandant Hans
Engel. Unga menn dreymir alltaf
dagdrauma.
Stúdentarnir, nemendurnir, hin-
ir verðandi sjóliðsforingjar eru
prúðir og hæverskir, ganga hljóð-
ir en ákveðnir til starfa. Á götum
Akureyrar voru þeir til fyrirmynd-
ar, báru af öðrum dátum, sem hér
hafa verið á ferð. En þeir ætla að
gera hermennsku að atvinnu sinni.
UndirritaSur á þá ósk bezta þeim
til handa, þjóð þeirra og öllum
þjóðum, að þeir verði sem fyrst
atvinnulausir, og hljóti að snúa að
störfum mannkyni til heilla. Þann
dag, sem allir hermenn verða at-
vinnulausir, margfaldast fegurS
heimsins.
Seglum öllum var tjaldaS og
sigling hafin út EyjafjörS. Sunnan
andvari fleytti hinum snotra far-
kosti nokkuð út fyrir Oddeyrina.
En síðan var logn. Stopp. Það
varð að grípa til vélarinnar, svo
aS ferðinni miðaði nokkuð áfram.
Þegar nálgaðist Hrísey voru
segl aftur upp sett, þótt enn væri
logn. En ástæðan var sú, að þýzkir
sjónvarpsmenn komu á Hríseyjar-
ferjunni til móts við skipið og
skyldu mynda siglinguna. Var þá
skemmtilegra að hafa seglin uppi.
Gestir þýzkra yfirgáfu nú skipið,
stigu um borð í ferjubátinn og
voru fluttir til lands á Dalvík, en
þaðan í bíl til Akureyrar.
Skólaskipið hélt áfram ferð
sinni. Næst skyldi farið til Þórs-
hafnar í Færeyjum og þaðan til
Edinborgar. Tignarlegasti farkost-
ur, sem lengi hefur heimsótt Akur-
eyri, hafði kvatt, skip, sem gegnir
hlutverki, er ekki samrýmist feg-
urð þess. Því fegurð og her-
mennska eiga ekki samleið, þótt
hernaðarþjóðir hafi löngum reynt
að telja ungum sveinum trú um
slíkt. Að vísu sáust ekki byssur
né önnur drápstæki um borð í
skútu þessari, eyðilögðu ekki svip
hennar, en tilgangurinn með
rekstri hennar og kennslu ung-
menna þar um borð er, að gera
þá hæfari til að stýra manndráps-
tækjum, því miður.
Kringsjó
vikunnar
Messað verður í Akureyrarkirkju n.k.
sunnuðag kl. 10.30 f. h. Sálmar: 536 —
131 — 356 — 223 — 201. B. S.
MessaS í LögmannshlíSarkirkju kl. 2
e. h. á sunnud. Sálmar: nr. 18 — 318 —
356 — 208 — 97. Bílferð úr Glerár-
hverfi yztu leiðina til kirkju.
P. S.
Þau börn, sem geta selt Æskulýðs-
blaðið, eru beðin um að koma í kap-
elluna kl. 5 e. h. á laugardaginn.
BrúShjón. Laugardaginn 31. ágúst
voru gefin saman í hjónaband í Akur-
eyrarkirkju ungfrú María Margrét
Árnadóttir og Vébjörn Eggertsson raf-
virki. Heimili þeirra verður að Eyrar-
vegi 4 Akureyri. Sunnudaginn 1. sept-
ember voru gefin saman í hjónaband í
Akurqyrarkirkju ungfrú Helga Breið-
fjörð Oskarsdóttir hjúkrunarnemi og
Sigurhjörtur Jónsson sjómaður. Heim-
ili þeirra verður að Hnífsdalsvegi 8,
ísafirði.
AmtsbókasafniS er opið alla virka
daga kl. 4—7 e. h.
VerkalýSsjélagiS Eining efnir til
berjaferðar um næstu helgi. Sjáið nán-
ar auglýsingu í blaðinu í dag.
NonnahúsiS er opið fyrst um sinn frá
kl. 2—4 alla daga nema mánudaga. Sími
húsvarðar 2777.
BerjaferS. — Iðja, félag verksmiðju-
fólks, er að undirbúa berjaferð sunnu-
daginn 15. september. Verður nánar
auglýst í næsta blaði.
Hjónaband. — Nýlega voru gefin
saman í Reykjavík ungfrú Hallveig
Thorlacius hagfræðinemi frá Reykja-
vík og Ragnar Amalds alþingismaður,
Siglufirði.
BlaSadreijing. — Afgreiðslumann
Þjóðviljans vantar nokkur böm eða
unglinga til starfa við dreifingu blaðs-
ins. Upplýsingar í síma 2714.
Ráðningar á gátum, bls. 3.
1. Skautar.
2. Lykillinn.
3. Fingurbjörg.
4. Saumnálin.
5. Sauðarvalan.
6. Askurinn.
7. Kláfarnir.
8. Kaffibaunir.
9. Sporreka.
10. Mörinn.
11. Hafliði.
Þ.
Vikublað. — Útgefendur: Sósíalista-
félag Akureyrar og Fulltrúaráð Alþýðu-
bandalagsins í Norðurlandskjördæmi
eystra. Skrifstofa blaðsins er í Brekku-
götu 5, Akureyri, sími 1516. — Ritstjórar: Þorsteinn Jónatansson (áb.) og
Kristján Einarsson frá Djúpalæk. — Áskriftarverð kr. 100.00 árgangurinn. —
Lausasöluverð kr. 2.00 eintakið. — Blaðið kemur að jafnaði út á föstudögum. —
Prentað í Prentsmiðju Bjöms Jónssonar h.f., Akureyri.
Verkamaðurinn
Verkamaðurinn (7