Vínland - 01.03.1902, Blaðsíða 1

07%/
V
X
&
IKASAFN
VÍHbAND

*
1 írjf.
MINNKOTA, MINN., MAKZ, 1002.
Nr. 1.
% Helztvi Viðbvirðir. $
Euginn viðburOur liefur
Samningur gerst nvlega, sem meiri
Milli Eng- þýðingu liefur fvrir
l&rvds og lieimiun en sainningur
Japan sá, milli Englands og
Japau, er gerður var
heyrum kunniir 11. febr. Samningur
pessi myndar faunar sóknar- og varnar
samband milli pessara tveggja miklu
velda. Aðal atriði samningsins er pað,
að sainbauds-veldi þessi skuldbinda sig
til að varðveita keisaraveldin Kína og
Kórea. Það er ytirlýsing í þá átt, að
bvorki England nó .lapan liafi í hvggjii
að sundurliða þessi austra nu ríki, sem
svo mikið hefur verið deilt um af stór
veldunum. ()g Jjví þá jafnframt lýst
yflr, að eugum öðrum ríkjiun verði levft
að ásadast lönd í Kina og Kórea. Keynd
ar er allur samninguriim stílaður á
nióti Kússlandi. Kússland ra-ður nú lög
um og lofuin í Mancliuria, sem er partur
af Kínaveldi, ogsamkvæmt saniiiingiiitun
milli Englands og Japan á að lialda
áfrain að vera eigu Kiua. Nú er Kússum
nauðugur einn kostur, að hafa sig burt úr
Kína ellegar fara í stríð við sambauds-
veldin. Margir spá, að ófriður só óinn-
flýjanlegur. l>að liefúr verið á allra
vitorði, að Japan liefur þvrst í stríð við
Kússa og það eitt liefurlialdið Japanítum
í skefjum, að þeir liafa óttast, að Frakk-
ar kamiu Kússum til liðs. Samningur-
iiin við Englaud tekur fram, að ef Japau
eigi í stríði við eina þjóð að eins, skuli
England sitja lijá, en ef stríðið yrði við
fieiri, skuii England koma til lijálpar
Japau. Þessi skilmáli mundi að líkind-
um aftra Frakklandi frá að gefa sig við
ófriði i Austurlöndum. Því liefur verið
lýst yflr, að Bandaríkin liafl getið levti
sitt til þess, að England og Japau semdu
þannig, enda er samningurinn nákvæm-
lega samiiljóða stefnu Bandarikjanna
livað Kína snertir: að ríkinu só óskift,
eu allar þjóðir fái að liafa þar írjálsa
verzlun.
Heinrich prinz, bróðir
Keisa.ra. Vilhjálms Þýzkalands
BróSirirvn keisara, er um þessar
Þýzki mundir staddur iiór í
Bandaríkjunum, og lieim-
sækir, í nafni síns keisarlega bróður, for-
seta og öunur stórmenni Bandaríkjanna.
Um ferð hans er talað og ritað um allau
heim og þykir það hinum mestu tíðiud-
uni sæta, að Þýzkalands keisari á þennan
liátt síui lýðveldi voru virðiugu sína, og
vilji binda vináttu síua við oss. Keisara
liróðurnum liefur verið fagnað með mikl-
uiii virtum liér í laudi. A höfninni í
New York inættu honuin tierskip vor og
ýmsir æðstu yflrmenii sjóflotaus. Borgar-
stjórinu í New York, 8(“tli Low, tók á
móti honmn i nafni borgarinnar og var
lionuui þar hvers konar sómi sýndur.
Hé'lt svo prinzinii til Washiugtou til
fundar við lioosevelt forseta, og varð þar
fagnaðarfundur mikill, og lié'lt forsetinn
iioimm dýrlega veizlu. Þar á eftir fóru
þeir keisará bróðir og forsetinn með
fríðu föruneyti til New York, þar sem
beið albúið lystiskip það, er Þýzkalands
keisari liafði látið hérlenda skipa smiði
gera sér, og er kallað völundarsmíði. Var
ferð jirinzins iiingað til lands á ytir-
borðinu gerð í þeim tilgangi, að vera
viðstaddur, er skipinu væri hleypt af
stokkunum og skirt. Hafði keisarinn
beðið dóttur forsetans að skira skipið, og
gerði liún það fyrir lians bænarstað. En
sú athöfn fór fram á þaun liátt, að img
frúin helti úr silfur flösku dýrindis.
kampavini ytir iiorð skipsins og mælti:
“1 nafni keisara Þýzkalands skíri eg þig
Meteirr* Var þá hrópað af fögnuði
miklum og sunguir þýzkir og amerík-
anskir þjóðsöngvar. Siieri svo allur
flokkurinn aftur til Wasliington, og liélt
þar hátíöarhaldið áfram. Nú er priuzinn
að ferðast um landið, og er livervetna
fagnað forkunnar vel, og liefur liajin
þegar getið sér góðan orðstír fyrir sakir
ljúfmensku og kurteisi, enda er maðlu-
inn merkur, og höfðingi mikill í sínu
latidi. En það, sem mestu þvkir varða
og veldur fögnuði fólksins, er það, að
liann kemur í nafui þeirrar þjóðar, sem
er einhver ágæ'tust þjóð í heiminum, og
vinaþjóð Bandaríkjanua mikil. Er mælt
að koma prinzins verði til að auka þá
viuáttu, og efla bróðurliug inilli þessara
tveggja þjóða, og er þá betur farið eu
heima setið.
Bandaríkja-stjórn hefur sam-
Keyptar ið við Danmörku um kaup á
Eyjar “Dönsku West India Eyjun-
um”. Borgar stjórn vor
Dönum $5,000,000 fvrir eyjaruar, og
skuldbindur sig til að láta eyjarskeggja
njóta samskonar frelsis og réttinda, og
þeir liafa áður liaft. Eyjaskeggjar láta
vel vflr vistaskiftuuum. Eyjarnar eru
smáar og í sjálfu sér lítils \irði, enda hef-
ur Danmörk í langa tíð liaft tómau kostu-
að af þeim. Eu það getur komið sér
vel fvrir Bandaríkin að eiga sér iiólstað
og skipshaftiir á þoim stöðvum. Höfnin
við Cliarlotte Amalie er bezt. allra liafna
i Vestur-Indíum, og skip margra þjóða
fá þar kola-forða sinu. Evjarnar, sem
Bandar. keyptu, eru þrjár; 8t. Tliomas,
8t. Jolin og Santa Cruz. íbúatala eyj-
anua er um 02,000; af þeim er að eins
einn sjötti partur óblandaðir hvítir menn.
En svertingjaruir þar erusagðiráóvenju-
lega liáu nienniugar stigi. Aðal mál
inubúanna er enskan. Þeir hafa skóla
og kirkjur og eru sagöir siðferðisgóðir
menn. Loptslag á eyjunum kvað vera
inndælt og heilnæmt.
Seint gengur Bretum að
ÓfriSurinn ytirstiga Búana og dýrt
i spaug ætlar það aö verða.
Suðvir- Við lok jauúar mánaðar
AfríUu liafði ófriðurinn í Afríku
kostað England 25,305
iuenn, er fallið höfðu eða særst. til ólífis.
Alls er talið að dáið iiafl og særst af liði
Breta 5,240 foriugjar og 100,701 óbrevttir
liðsmenn. Sir Charles Vincent, enskur
þingmaður, nýkominn heim frá Suður-
Afríku, liefur sagt, að milli 80 og 00 Búa
foringjar stæðu enn uppi og mundi hver
uni sig hafa til jafnaðar um 200 menn
meö sér. Það gerði í alt 16,000 til 18,000.
Dr. Leyds segir, að Búar geti barist í tíu
ár enu. Það, sem merkiiegast hefurgerst
i stríðinu á seinni tið, er tilraun Kitclien-
ers lávarðar að liöndla De Wet, foringja
Búanna. Tuttugu og þrjár fvlkingar
breska hersins slóu liriug um De Wet og
lið lians, er var um 2,000. En De Wet
slapp úr greipum þeirra með hörku
bríjgðum, en misti 21MI-300 menn. Bretar
liafa liöndlað mjög marga Búa síð-
astliðinn mánuð.
Flestum mun kunnugt
Járrvbrauta- um það, að járnbrauta-
Samsteypan garpurinn mikli, James
.1. Hill, fékk því til leið-
ar komið, að járnbrautir þær, er liggja
uni norð-vestur ríkin, slóu eiguuni sínum
samau og mynduðu sameigiulegt liluta-
félag, sem kallað var Northem Serurity
Axsociinion. I samsteypunni voru Oreat
Northern og Northern 1‘acific járnbraut-
ar félögin og liúist ervið, að líurliiujUm
lirautin verði með. Þegar svona var kom-
ið, var auðséð, að úti vrði um alla sam-
kepni niilli brautanna, ef þetta næði
frain að ganga og járnbrautar einveldi
kæmist á laggirnar. Þá reis upp ríkis-
stjórinn í Minnesota, Van Saut, og mót-
mælti mjög kröftuglega “samsteypunui”.