Voröld - 06.08.1918, Blaðsíða 3

Wií.nipeg, 6. ágúst, 1918.
VORÖW
Bls. 3
32x4 FISK
Non - Skid
$30.00.
BREEN MOTOR 00., LTD.
704 Broadway Sími Sherbr. 657
Business Course
er heróp nútímans—Allir keppast við
að hafa meiri eða minni þekkingu á
verziunarmálum.
*
TÆKIFÆRIN VIDA
Alstaðar skortir menn og stúlkur með
reynslu og þekkingu, þó hvergi eins
og f verzlunarhúsum og á skrifstofum
BENRÖGN
Um vopn og vígaferli og sár í bar-
dögum.
'Úr Iðunn.
Eftir Steingrím Matthíasson.
(Áframh-ild frá síðasta blaði)
pessar og þvílíkar bardagalýsingar
í fornritum vrrum eru miög sviplíkar
lýsingum Hóir.ers í Ilionskviðu, nema
hvað Hómer er skáldlegri í líkingum
sínum. pað sýnist eiga vel við að
setja hér ti; samanburðar frásögu
hans af framgöngu Akkils til dæmis:'
G6DÁR STÖDUR BIDA
þess sem aðeins undirbýr sig.
Marga langar til að fara á verzlunar-
skóla, sem eiga við erfiðleika að
stríða. peim býður “Voröld”
FYRST—10 prósent afslátt af sex
mánaða námsgjaldi á einhverjum
af þremur beztu verzlunarskólunum
hér í Wínnipeg.
ANNAD—pægilega borgunar skil-
mála.
pRIDJA—Tækifæri til að vinna af
sér námsgjaldið.
SKRIFÍÐ TiL V0RALDAR
petta er aðeins fyrir áskrifendur.
r ' ■ v
Stofnað 18663. Talsími G. 1671
pegar þér ætlið að kaupa áreið-
anlegt úr þá komlð og finnið oss.
Vér gefum skrifaða ábyrgð með
öllu sem keypt er af oss.
Mitchell 8c Co., Ltd.
Gimsteinakaupmenn I Stórum og
Smáum Stíl.
486 Main Str. Winnlpeg.
k.______________________________7
HEYRID G6DU FRÉTTIRNAR.
Enginn heyrnarlaus
þarf að örvænta hver-
su margt sem þú hefir
reynt og hversu marg-
ra sem þú hefir leitað
árangurslaust, þá er
enginn ástæða fyrir
þig til írvæntingar. .
The Megga-Ear-Phono
hefir oft gert krafta-
verk þegar þeir hafa
átt í hlut sem he*l>rn-
arlausir voru og allir MEGA-EAR-
töldu ólæknandi. PHONfi
Hvernig sem heyrnarleysi þitt er;
á hvaða aldri sem þú ert og hversu
oft sem lækning hefir mistekist á þér,
þá verður hann þér að liði. Sendu taf-
arlaust eftir bæklingi með mysdum.
Umboðssalar í Canada:
ALVIN SALES CO., DEPT. 24
P. O. Box 56, Winnipeg, Man.
Verð í Canada $12.50; póstgjald borg-
að af oss.
BÚJÖRD TIL SÖLU
Einn landsfjórðungur til sölu
nálægt Lundar í Manitoba. Land-
ið er inngirt. Uppsprettulind ná-
lægt einu horninu. Yerð $2,400.
Landið er S. W. qr. 10, 20, 4 W.
principal meridian.
Héraðið umhverfis Lundar er
ágætt gripaland, og einnig til yrk-
ingar. Gótt vatn. Landið yfir
höfuð slétt með miklu af góðum
ðldiviðarskógi (poplar).
Skilmálar: $500 út í hönd.
Sanngjarn tími á það sem eftir
stendur.
Snúið yður til auglýsendans að
902 Confederation Life Building,
Winnipeg.
320 ekrur af landi; 70 ekrur
ræktaðar; umgirt; fjörgra her-
bergja hús, $1,500 virði. Yerð
$20 ekran; 50 mílur frá Winni-
peg.
110 ekrur af landi; 50 eltrur
ræktaðar , gott fjós; 15 mílur frá
Winnipeg; skuldlaust. Verð
$50 ekran.
“Svo sem þá er geysilegur eldur
hleypur óður um djúpa afdali, þegar
þykkur skógui er að brenna, og vind-
urinn keyrir iram logann og þyrlar
honum um alit,—svo óð Akkill um alt,
með spjót í hendi líkur einhverri ó-
hemju, og elti menn þá er feigir voru,
en döltk jörðin flaut í blóði.—Svo sem
þá er maður tengir saman krúntf-
breiða uxa, ti I að láta þá þreskja hvítt
hygg á vel settum þreskivelli og
smækka bvggkornin skjótt undir
klaufum inna hábaulandi nauta; svo
tróðu enir eivhæfðu hestar hins hug-
stóra Altkils jafnt mannabúka og
skjöldu, en ai ur hjólásinn under kerr-
unni varð blóði drifinn, og blóðslett-
ui'Har undan hófunum og hjólröndun-
um gengu ytir kerrustólshogann; en
Peleifsson geystist áfram til að vinna
sér frægð, og voru hinir óárennilegu
armleggir hans blóði stokknir.” Ilions-
kviða. (pýð. Svb. Eg. XX 488-505).
Svo segir í Vígslóða, Sthb. § 268. og
269: —
. . . En þat er sár, ef þar blæðir,
sem á koin. —
. . . En þat er hin meiri sár: heil-
nnd ok holuad olt mergund. pat er
heilund, er rauf er á hausi til heila,
hvárt sem hann er höggvinn eða rifn-
aðr eða brot’nn. En þá er holund, ef
blóð má falla á hol ór sári. En þá er
mergund ef bein er 1 sundur til mergj-
ar, þat sem mergur er í, hvárt sem
þat er höggvit eða brotit .. . .
Og seinna (bls. 352) er því lýst, hvern-
ig megi með kera eða kanna gieina
hvernig sárum sé háttað.
pað má af pessu cg þvílíku ráða að
fornmenn þeittu allvel líkamshygging-
una eða að minsta kosti engu síður
en vanir slátrarar þekkja, hvernig
sauðkindin er sköpuð. Og ekki hafa
þeir aflað sér þeirrar þekkingar meo
neinu hókagri.ski, heldur af eigin
sjón og reyná á sjálfum blóðvellinum.
Sárin í fornaldarbardögunum voru
aöallega tvemis konar-stungusár e'Ca
gusárii orsökuðust af skot og
num: örvum, gaflökum, spjót-
■geirum o. fl., en höggsárin ai
m söxum, öxum, atgeirum og
vopnu.n, sem beita mátti jafnt
gs og ni að leggja með, eins og
•yntrölium og brynþvörum.
gusária voru venjulega langt
nni tósýndar en önnur sár, en
egri, að þau gengu jafnaðarlega
pó örvarnar væru mjóar og
fyrirfcrðar urðu þær mörgurn
a ekki sízt ef þær voru skotn-
)0'ga Gunnars eða Einars pamb-
r. Spjótsár voru mjög hættu-
spjótínu var skotið eða þvi
f nægAfli til lags. Pað er al-
að lesa um það í sögunum, að
rerði n önnum að hana. Nægir
na á þegar Ingjaldur á Keldum
. -n crcx r\<T í 2'P'SHl-
um einn af mönnum Flosa. Eða t. d.
þegar Kári ckýtur Eyjólf Bölverksson
(“hvar er nú hann Eyjólfur, ef þ«
vilt launa honum hringinn?” segir
poi'geir skorageir við Kára) og gekk
spjótið óðara í gegnum Eyjólf.
Margir fo.mmenn notuðu spjótin
eingöngu sem lagvopn og skutu þeim
ekki. Atgeirarnir, sem. cktust breið-
um spjótum, voru oftast notaðir líka
til að leggja með, en stundum var
þeim skotið -em spjótum eða höggv-
ið með þeim. Gunnar vegur menn
upp á atgeir ram eins og t. d. porgeir
Otkelsson, sem hann slöngvaði síðan
út á Rangá 'Nj. bls. 165). Petta þótti
vasklega gjö’-t og viðar til þess tekið
en í Njálu, að lyfta þaunig þungum
mótstöðumauii hátK í loft "og sæfa
Tek aðrar eignir í skiftum, ’ ef
þær eru í Winnipeg. Hef einnig
heiimikíð af bújörðum með allri
áhöfn, sem ég get látið í skiftum
fyrir góðar eignir ef saman kem-
ur.
W. L. Kinff
208 Mclntyre Block, Winnipeg
r---------------------->
Loðskinn og Uil
Við viljum alla þá ull og öll þau
loðskinn stm þú selur.
HÁTT VERD OG GÓD SKIL
WheatCiíyTanoeryLíd
BRANDON, MAN.
Meðmæli: Bank of Commerce
og öll express félðs.
hann á spjminu” (shr. pórólf Kveld-
úlfsson, er mnn drepur jarlinn. Egils.
bls. 139). Hins vegar er þess getið
unj ölvi barnaltarl og hor-Um til vegs-
auka, að han-i “lét eigi henda börn á
spjótsoddum, sem þá var víkingum
títt; því var hann barnakarl kall-
aður.”
“Flugu höggvin hræ
Hallvarðs á sæ.”
xvað Skallagrímur, er hann hafði
slöngvað sna.fara á bryntröllinu út-
byrðis. Pað rr auðséð á sögunum, að
söguritarinn leikur sér stundum að
því, að útmá a hve hönduglega köpp-
unum ferst rð koma fjendum sínum
fyrir kattarnef, líkt og Hómer er van-
ur að gjöra, sbr. t. d. Ilionskviðu VIII
bls. 26.
"Meriones .agði spjót +il Adamants
og kom lægið milli hræranna og nafl-
ans, þar sem er sárastur höggstaður
á vesölum mönnum. par rak hann
spjótið í hanvi, en Adamant féll við
skotið og spriklaði á spjótinu, svo
sem uxi sá er nautamenn hefta með
valdi nauðug-m uppi á fjöllum og leiða
með sér; sv > spriklaði hann þá er
hann fékk lagið.”
Fljótsdælasaga (hls. 123-24) segir t.
d. frá kynl-’gu spjótsári: “pórður
skarfur sótti upp í snjóskaflinn at
Helga Droplaugarsyni, ok er hann
kom í skaflinn, skaut Helgi til hans
milli fótanna ok I gegnum kyllinn, en
spjótið festi í sliaflinum, ok hékk
hann þar í skaflinum allan daginn.”
Fornmenn hafa verið athuglir um
sár, og reynt að lcynna sér ýms eln-
kenni, er sýndu, hve hættuleg þau
voru.
Allir kannrst við söguna af kon-
unni á Stiklastöðum, sem rannsakaði,
hvort sárin væm á hol, með því að
gefa sárum mönnum laukgraut að eta
“því at kenndi af laukinum í sárinu,
ef á hol ,var.” pormóður þáði ekln
grautinn hjá henni og mælti: "eigi
hef ek grassóit.”
Bæði í Fósfbræðrasögu og víðar er
þess' getið, að "léti hátt I holsárum
manna” og talað um .dyn sára. pess
konar sár þóttu ægileg og illlæknandi,
enda hafa það verið sár inn í brjóst-'
holið, því í þeim hvín um leið og loft-
ið sogast ut eg inn um þau við andar-
dráttinn. ^
Pað er sagt um Snorra goða að hann
hafi getað þe“t feigs manns blóð með
því að hragði blóðugan snjóinn, þar
sem hardagirn hafði staðið. Hann
þóttist á bragðinu finna að holblóð
væri, og má það til sanns vegar fær-
ast, ef hann hefir fundið að blóðið var
blandað galli eða gori. (Eyrbyggja hls.
118).
f Sturlunga er þess getið (bls. 93j,
að Guðlaugur frá pingvelli leggur
Björn porvaldsson með spjóti og
kemst Björn undan. Loftur Sæmunds-
son spyr hann svo: “hve mun Björn
sár?” Guðlaugur sýndi honum þá
spjótið “ok var feitin ofarlega á fjöðr-
inni.” póttust þeir þá vita, að það
var banasár
Höggsár voru algéngust í fornöld
líkt og skotsár nú. 1
Axir, sverð. atgeirar, brynþvarar,
kesjur, o. fl., voru vopnin, sem höggv-
ið var með.
Axirnar vcj-u venjulega þungar og
breiðmyntar, ferjuleg vopn, enda
svakaleg sái’n, sem fylgdu undan
höggunum, ekki sízt ef val var áhalö-
ið (sbr. porrnóð eða Skarphéðin).
pað mun enginn efi á því, að það sé
satt, að forn -,enn hafi höggvið höfuð
af hol með exi (t. d. Steiudór, er hann
heggur Bolla., Laxd. 178) og það í einu
höggi “svo af íauk liöfuðið,’ því það
geta böðlar enn þann dag í dag. En
að nokkur geti sniðið þrekinn karl-
mann sundu.” í miðju um þveran
hrygginn (eins’ og t. d. Húnbogi sterki
porgils í Eaxö. 205 eða Gunnar aust-
manuinn í Nj 148), það nær engri
átt. Og hvað er það þó hjá afreks-
verkum pórð r hreðu, sem heggur þá
sundur um þverai' herðar eins og að
drekka, og sama er sagt um Kára.
Skallagrím tr hann hjó nautin. pví
er svo vel lýst, að vert er að setja
það hér:
“Hann lét h-iða tvö yxn saman und-
xr húsvegg ok leiða á vixl. Hann tók
hellustein vel mikinn ok skaut undir
hálsana. Siðan gekk hann til með ex-
ina konungsnáut ok hjó yxnina báða
1 senn svá at, höfnðið tók af hvárum-
tveggja, en (>in hljóp ii;ður 1 stein-
inn, svá at muði'inn brast í sundr allr
og rifnaði upp í gegnum herðuna.
Skallagrímur fá í eggina ok ræddi
ekki um.”
Sveifðm voiu langalgengust vopnm
í fornöld. ;*ess vegna sárin undan
sverðunum a'gengust eins og riffil-
sáj-in nú á tíir.um.
Venjulega sárin munu liafa verið
hruflur einar og svöðusár. Bitlítil
sverð og axir hafa oft marið hold og
bein en skoi”'ð djúpt inn, því klæðn-
aður og s^tui'dum hlífar voi'u yzt. pess
konar áverka: gátu verið óþægilegir,
þó ekki væn þeir lífskæðir, nema ef
höfuðið vai'ð fyrir þeim.
En þegar höggvopnin bitu vel, þá
ollu þau djúpum og flakandi sárum,
sem blæddi rr. Og þar sem fæStir
kunnu í pá t’ð að binda um sárin og
stöðva blóðrásina, þá var venjulega
dauðinn vís cf einhver lífæð var slcor-
in og spýtti. Og þó ekki væri uc
stærri slagæð að ræða en æðina ofan
við úlnliðinn fpúlsæðina'', þá var það
mönnum að hana, ef hún var í sundur
(Sturl. II 157),'hi'að þá heldur ef um
stærri æðar var að ræða.
pegar Höggvið er með bitlitlu vopni,
fer oft svo að æðarnar höggvast ekki
beinlínis í sundur, heldur togna og
slitna, en við það snýst up á æðar-
stúfinn, svo að rásin stíflast. petta
hefir sennilega á.tt sér stað eigi ó
sjaldan i fo’-nöld, og fyrir það hafa
sumir karlarair bjargast af, eins og t.
d. pórir víð v ggur, önuniíur tréfótur,
porleifur kimbi o. fl. sem létu fót sinn
en urðu græúdir. Spýti jafndigur æð
og læræðin imindrað, liða að eins
nokkrar mím"'tur unz manni blæðir
til ólífis. En til voru menn og konur,
sem kunnað hafa að binda um sár svo
að blóðrásin stöðvaðist að mestu.
Dáglegur v, pnahurður og æfingar
frá bamsaldri hlutu að gjöra forn-
menn vopnfima mjög. Ekki vantas
dæmin í sögmmi um hve knálega
margir kunnu að beita sverðum sín-
um. En “mörgu er logið milli búrs
og eldhúss,” hvað þá heldur við munn-
mælasögur mann fram af manni I
mörg hundruð ár.
Eg trúði þx i lengi — eins og flestir
unglingar — r ð sögurnar okkar væru
að mestu leyti sannar og sízt þyrfti
að efa það, sem sagt væri um sverðs-
högg kappanna. En með árunum fór
eg að efast um sannleikann í sögun-
um eins og fleira. - Allir strákar, sem
“slegið hafa köttinn úr tunnunni,”
munu hafa rekið sig á erfiðleikana
við að höggva sundur kaðalinn, sem
kettan hékk 1. Og ekki vantaði þó
bitið í sverðnnnm — við brýndum þau
svo þau stóðu á nögl — og sverðin
voru góð, dönsk uppgjafahermanna-
sverð úr góðu stáli. Én þarna hjugg-
um við hver á eftir öðrum og tvíhent-
um meðalkaílann, og sumir voru full-
oi'ðnir og kuáir vel, en aldrei ætlaði
kaðallinn að geta kubbast sundur.
Kattarkóngui’inn var vel að sínum
metorðum kcminn.
Eg spurði c-inu sinni hanskan höf-
uðsmann úr ijddaraliðinu, hvort hann
teldi sennilegt, að hægt væri að
höggva sundur digurt mannslæri með
sverði í einu höggi. Hann kvað nei
við, og jafnvel ekki þó tvíhent. væri
sverðið. Aftu” taldi hann sennilegt,
að margir hefðu verið svo vopnfimir,
að þeir hefðu getað höggvið höfuð af
manni I einu nöggi, jafnvel með ann-
ari hendi, eu þó af og frá að það
hefði tekist jafnoft og sögurnar
herriia. Allir, sem höggvið hafa
niður kjöt, þekkja, hve mikla orku
maður þarf að leggja í' að höggva
sundur hrygg af vænum sauð, jafnvel
þó öxin bíti, :>g þó er þar höggstokkur
undir, en í pardaga mann við mann
er alt á iði rg í lausu loíti!
Mér þótti fyrir því er trúverðugur
maður sagði mér, að það væri hauga-
lýgi, að Hoigeir danski hefði nokkurn
tíma klofið mann í herðar niður, sem
sat á hestbaki, og kubbað sundur
hestinn líka í sama högginu. Og enn-
þá þykir mér leiðinlegt að þurfa að
efast um, að satt sé greint frá af-
reksyerkum vorra uppáhaldskappa.
“Flósi hjó á háls Helga svá at tók
af höfuðit.” (Nj. 3088).
“Gunnar sveiflaði sverðinu og kom
á hálsinn porkatli og fauk af höfuðit.”
(Nj. 147).
“Kári lieggur höfuð af Gunnari
Lambasyni svá snart at böfuðit fauk
upp á borðit fyrir konunginn og jarl-
ana. Urgðu borðin öll í blóði einu ok
svá jarlarnir.”
pessu skulum við reyna að trúa, en
um Auogísl ekki:
“Auðgísl heggur höfuð af Poi'gils
Höllusyni, er hann var að telja silfur
í því er hann nefndi tíu, “ok allir
þöttust heyra, at höfuðit nefndi ellefu,
er þat fauk af bolnum.” (Laxd. 211).
Sama saga og þessi er sögð um
Kol porsteinsson, er Kári heggur (Nj.
432), og á samskonar sögu rekumst
vér í Illíonskviðu Hómers (X, 246):
“Diomedes reiddi sverðit og hjó á
þveran hálsin, féll þá höfuðið til mold-
ar í því hann tók að mæ!a.”
parna ber þremur fornritum saman
unx samskonar fyrirbrigði og þó er
það ósönn saga, bygð á rangri athug-
un. Munnurinn kemur elcki upp orði,
þegar hann er slitinn úr sambandi við
barka og lungu.
Hver sem vill reyna sig á þvi að
höggva með beittu sverði kjöt, kaðal
eða annað, mun sannfærast, um að
það er hægra sagt enn gjört að jafn-
ast á við kappana. Og skulum vér
þó alveg sleppa því sem fjarstæðu, að
þeir hafi sniðið menn sundur í miðju
eða liöggvið um þverar herðar, heldui
taka algeng dæmi eins og:
“Skarphéðinn höggur á lærit Hall-
grími, svá at þegar tók undan fótinn.”
(Nj. 239).
“Kjartan ólafsson hjó fót af Guð-
laugi fyrir ofan kné.” (Laxd. 161).
petta hvortveggja er því aðeins trú-
anlegt, að höggið hafi lent rétt ofan
við kné, en ekki ofar.
“Kári lijó til Glúms ok kom sverð-
it í lærit ok tók undan fótinn upp í
lærinu.”
“pórarinn hjó fót af póri, þar sem
kálfinn er digrastr.”
í öllum sögunum úir og grúir af
svipuðum dæmum og þessum, seln hér
eru tilgreind. óvíða er annars getið
i að höfuðið eða limurinn, sem um
er að ræða, hafi fokið af eða höggvist
:allur af. En þetta er ósennilegt.
Venjan mun hafa verið sú, að ekki
tókst að höggva þvert í sundur, held-
ur aðeins að miklu leyti. pegar höf-
uð er höggvið, fýkur það ekki af,
venjulega, heldur lafir á hojdi, sem
ekki heggst sundur eftir að hálsliðirn-
ir hafa dregið úr kastinu á sverðinu;
og sama gildir þegar vöðvamiklir lln.
ir eru höggnir. Beinið brotnar við
höggið en krafturinn linast, sem ýtir
vopninu áleiðis. — En því skal þó alls
ekki neitað, að Gunnar, Kjartan og
aðrir afburðamenn hafi ef til vill get-
að höggvið slysalaust höfuð ög limi í
einu snöggu höggi. En að það hafi
verið eins algengt og sögurnar gefa í
skyn nær enri átt. Ekkert sannar
þetta betur enn Sturlunga, sem er eitt
af hinum allra áreiðanlegustu fornrit-
um.
(framhald á 5. s'ðu)
VERID SPARSAMIR.
Einkaleyfi I Canada, Bandaríkj-
um og Stórbretlandi.
Hermenn vorir og bandamanna
herinn þurfa á öllu því leðurlfki
að halda sem hægt er að fá;
haldið saman öllu leðurlíki og
aflið peninga sjálfum yður til
handa..Látið búa til hjólhringa
sem bæði eru öruggir fyrir sandi
vatni og sprynga ekki, úr tveim-
ur þeirra hjólhringja sem þér
hafið lagt niður.
HID NÝJA HJÓLHRINGA
YERK GAY’S
Vér saumum ekki hjólhringana, I þeim eru engin spor sem raknað
geti; vér setjum þá ekki saman með nöglum sem valdi ryfum er
sandur og vatn komist inn um. STYKKJAPLÖTUR GAY’S (sem
sýndar eru í myndinni) eru örugglega settar í áframhaldandi hring;
þaer verja algerlega skemdun sem orsakast af steinum, djúpum skorn-
ingum eða krókum. Enginn hætta er á skemdun innri slöngunni vegna
þess að hún hitni á sumrinu; með því að hringarnir eru svo þéttir að
enginn núningur á sér stað. Allar upplýsingar í té látnar ef óskað er.
The Manitoba Gay Double
Tread Tire Co., Ltd.
134J4 HIGGINS AVENUE
TALSIMI MAIN 2225
WINNIPEG", MAN.
0M
TÍRE SPECÍALS í
Berið eftirfarandi verð saman við vanalegt I
verð.
Allar gj.rðir seldar með því skylirði að I
kaupandi megi skoða þær. Séu þr ekki ;
eins og sagt hefir verið þá getið þér sent |
þær aftur á vom kostnað.
FORD AND CHEVROLET SIZES.
0x3% Sléttar ..............1....$15.50
30x3% Non-skid (bárótt) .........16.95
30x3(2 'Með keðju bárum .........17.95
2xx4
32x4
32x4
32x4
34x4
34x4
34x4
34x4
34x4
ALVEG SÉRSTAKT.
keðjubárum ............
,.$29.50
Með
Báróttar ................................. 30.OO
Goodrich Safety ............................ 30.50
“Traction Tread” ......................... 35.80
Sléttar, tilbúnar í Canadá
Goodrich Safety ...........
Báróttar (Canada) .........
Báróttar, með rauðri briggju
Q. D. Goodrich Cord ............
.29.00
34.85
39.50
39.75
54.00
34x4% S.S. Silvertown Cord
35x4% S.S. Fisk Non-skid ..................
35x4(2 Q D. Qoodrich, sléttar ................
35x4(2 S.S. Nobby og Allweather ....................... 53.60
35x4(2 S.S. Sléttar ................................... 39 gQ
..$63.50 c
.,s,5!
45.00 I
37x5 S.S. Fisk sléttar
54.75
I
j
| Breeri Motor Co. Ltd. ‘A’JZ^0AD^Y j
Upplýsingar fást á Bank of Toronto hjá Duns og Bradstreets.
TILKYNNING
Her með tilkynnist öllum þeim, sem nú hafa og haít hafa
viðskifti við General-verzlun þá sem við undirritaðir bræður
nú erum eigendur að hér í Mozart, að hr- Grímur Laxdal hefir
cekið að sér forstöðu þessarar verzlunar, og er því til hans að
srúa sér með alt það, sem eldri og fratnhalds viðskiftum við-
víkux.
Herra Grímur Laxdal er mörgum af viskiftamönnum þess*
acnr verzlunar vel kunnur, bæði sem kaupmaður og verzlunar*
stjóri frá Islandi og bóndi við Kristnes pósthús, og erurn við
b' ss fukvissir að hann mun gjöra hvern ánægðan, sem
við hann skiftir.
Mozart, Sask., 15. júlí 1918
Jón og Th. S. Laxdal.
í sambandi við ofanritaða yfirlýsingu vil eg leyfa mtr viu-
samlegast ag mælast til þess að sem flestir þeirra sem verzluii
sækja til Mozart vildu gjöra svo vel að líta inn í verzlun þeirra
Laxdals bræðra, svo mér gefist sem fyrst kostur á að kynnast
og kynna mig mönnum, og vonast eg eftir að geta sannfært
alia um það, að eg mun umfram alt láta mér umhugað um að
r ynast áreiðanlegur í viðskiftum og sjá um að afgreiðsla sé
lipur og fljótt af hendi leyst, eins og eg Jika mun sjá um aó
verzlnnin sé ætíð sem bezt hyrg af öllum nauðsynjum.
Virðingarfylst,
Grímur Laxdal.
Dwoa»i)a»oa»o«M()a»ii»iH
M) miiin o-otw-o —m»o mm-o-—0
j Húðir, ull og loðskinn
í
t Ef þú óskar eftir fljótri afgre'ðslu og hæsta verði íyrir ull og loð- |
| j skinn, skrifið
I Frank Massin, Brandon, Man. |
SKRIFID EFTIR VERDI OG 7;.RITAN ASPJöLDUM.