Umferð - 01.11.1958, Blaðsíða 5

UMFERÐ
5
£ AKSTURINN
/ LAGI
Með setningu nýrra umferðarlaga á
þessu ári var leitast við að fella umferð-
ina í öruggara og fastara form en áður
var.
I kjölfar laganna komu nýjar reglu-
gerðir varðandi umferðarmálin, sem
þeir, er einkum hafa mál þessi með
höndum, hafa gert virðingarverðar til-
raunir til að kynna almenningi.
Löggæzlumenn, a.m.k. i Reykjavik,
hafa sýnt mikinn dugnað við að leið-
beina almenningi í þessum efnum, og
gert allt, sem þeir hafa getað til þess,
að umferðin í bænum mætti verða sem
öruggust og greiðust.
Mörgum götum Reykjavíkur hefur
verið skipt i akreinir, til þess að um-
ferðin um þær, og Þá einkum við gatna-
mót gæti gengið hraðar, án þess að
öryggi væri stefnt i voða,
Allt stefnir þetta í rétta átt, en svo
bezt kemur það að fullum notum, að þeir
sem þátt taka i umferðinni, gangandi
fólk og ökumenn, fari eftir settum regl-
um.
Bindindisfélag ökumanna vill á allan
hátt leggja fram sinn skerf til þess að
vinna að bættri umferð, og hefur á ýms-
an hátt sýnt það í verki.
Blað samtakanna vill því nú ræða
nokkur atriði, sem það telur þörf á að
bæta varðandi umferðina, því að fyrsta
skilyrði til úrbóta hlýtur að vera það,
að gera sér grein fyrir, hvar skórinn
kreppir að.
Eg, sem linur þessar skrifa, hefi því
í sumar skráð niður nokkrar misfellur,
er ég hefi veitt athygli í akstri bifreiða-
stjóra, bæði hér í bæ og úti á þjóðvegum.
Skal nú minnst á nokkrar þeirra.
Stefnuljósin.
Ákveðið er í nýju umferðarlögunum,
að allir bilar noti stefnuljós. Slíkt er til
bóta, ef rétt er með farið. All oft
í sumar hefi ég séð bíla, er óku á undan
mér um götur bæjarins hafa stefnuljósin
á langan tíma i beinum akstri, og er
Þeir svo komu að hliðargötu, er þeir óku
aður þessu líkur er mjög algengur
víða utanlands.
En það er nú víst engin hætta á því,
að yfirvöldin hér rjúki upp til handa
og fóta til þess að koma í framkvæmd
einhverju svipuðu og hér er á drepið
með vegina i Reykjavik og t.d. ná-
grennisvegi. En mætti þá ekki í stað-
inn merkja vegina með málningu sem
endurvarpaði bílljósunum. Það teljum
við verulega endurbót, þótt ekki væri
meira gert í svip og vænlegt til að
draga úr slysahættu skammdegisins
ásamt fleiru, sem hér er á minnst.
inn á, sinntu þeir því engu, þótt þeir
þá beygðu í þveröfuga stefnu við það,
sem stefnuljósið gaf til kynna, að bifreið-
in ætlaði að fara.
Eitt sinn ætlaði ég af Rauðarárstígn-
um inn á Laugaveginn og vestur eftir
honum. Eg beið meðan nokkrir bílar
óku fram hjá eftir Laugaveginum, siðast
kom bíll, er sýndi stefnuljós til vinstri,
og taldi ég vist, að hann ætlaði inn á
Rauðarárstíginn, en hann ók fram hjá
gatnamótunum með sí „blikandi"
stefnuljósin til vinstri, og áfram að
gatnamótum Laugavegar og Snorra-
brautar, yfir þau og norður Snorrabraut
til hægri með stefnuljós, er vísuðu til
vinstri.
Inn Hverfisgötu ók eitt sinn á undan
mér vörubíll, er hafði stefnuljós visandi
til hægri, og gerði ég því ráð fyrir, að
hann ætlaði sér að nema fljótlega stað-
ar við hægri götubrún, en hann hélt á-
fram, fram hjá tvennum gatnamótum,
og beygði loks til vinstri og niður á lóð
Fólksvagensumboðsins, stöðugt með
stefnuljósin vísandi til hægri.
Einu sinni var bifreið á undan mér
niður Bankastræti á akrein þeirri, er
aka skal, þegar beygt er til vinstri, suður
Lækjargötu. Ekki gaf bifreiðastjórinn
merki um, að hann ætlaði að breyta
stefnu, en strax og hann var kominn
inn í Lækjargötuna gaf hann stefnuljós
til hægri, og dró ég af þessu þá ályktun,
að hann ætlaði að aka yfir að „eyjunum"
á miðri götunni, eða fara yfir á hinn
helming hennar, en áður en varði skellir
hann sér til vinstri, þvert fyrir minn bíl
og á bílastæðið austan meginn götunn-
ar.
Framangreind dæmi sýna öll stór-
hættulega misnotkun stefnuljósanna.
Akreinirnar.
Eins og áður er á minnst hefur ýmsum
götum I Reykjavík verið skipt í akreinir
Jcttak^eijkiHyar
OG BIFREIÐAAKSTUR
Allir ökumenn vita hvað
til þess þarf að menn geti
öðlast ökuleyfi. M. a. eru
vottorð læknis um sjón og
heyrn. Sjónprófið er, eins
og við vitum, ofureinfalt
og vottorð læknisins segir
það eitt, að við höfum til-
skilda sjónskerpu, með eða
án gleraugna. Það segir
hins vegar ekkert um
hæfileika okkar til að sjá
i myrkri, né aðlöðunar-
hæfni augna okkar við
ljósblindu o. fl. í>að er þó
gefið mál, að þessir hæfi-
leikar manna eru mjög
mismunandi. Maður, sem
er mjög sjónskarpur í
björtu, getur verið nátt-
blindur og viðbrögð manna
við ljósblindu í myrkri eru
mjög misjöfn. Það væri
því vissulega full ástæða
til að þetta hvorutveggja
væri prófað og menn yrðu
að fullnægja einhverjum
lágmarksskilyrðum í þess-
um efnum til Þess að geta
öðlast ökuleyfi. En meðan
engin slik skilyrði eru sett
fyrir ökuleyfi og þorri
ökumanna hefur ekki gert
sér nokkra grein fyrir
hæfileikum sínum á þessu
sviði er rétt að gera þess-
ar staðreyndir kunnar og
brýna fyrir ökumönnum
að íhuga þær vel og hafa
jafnan í huga. Og einkum
skyldu þeir gæta þess að
gera ekkert, sem gæti orð-
ið til þess að rvra þessa
hæfileika sína. Það hvarfl-
ar víst ekki að ökumönn-
um almennt að tóbaks-
reykingar rýra mjög þessa
hæfileika. Það er þó vís-
indaleg staðreynd.
Við tóbaksreykingar
minnkar súrefnisforði
blóðsins og hjá miklum
reykingamönnum allt að
10%. Súrefnisskorturinn
veldur því, að reykinga-
maðurinn við stýrið þarf
miklu meira ljósmagn
heldur en sá, sem
ekki reykir, til þess að
sjá jafn vel honum i
myrkri. Reykur frá vindl-
ingum farþega deyfir jafn-
vel sjón ökumannsins.
Þetta eru vissulega at-
hyglisverðar staðreyndir
og ekki sízt fyrir okkur
B.F.Ö. menn, sem viljum
og eigum að vinna að
auknu umferðaröryggi.
Við höfum afneitað áfeng-
um drykkjum, m. a. til
þess að gefa gott fordæmi
í þágu umferðaröryggis-
ins. Þvi skyldum við þá
ekki láta tóbakið sigla
sama sjó? Myrkurslysin
eru svo alvarleg ógnun við
umferðaröryggið, að við
verðum að leggja okkur
alla fram í baráttunni
gegn þeim. Hví ekki að
láta fara fram hlutlausa
athugun á því hvort reyk-
ingamenn eru í þessum
efnum meir valdandi en
þeir, sem ekki reykja?
Það er staðreynd að þrír
vindlingar á 1,40 klst. rýra
súrefnismagn blóðsins um
4%, en sú rýrnun krefst
125% meira ljósmagns í
myrkri til þess að augu
reykingamannsins hafi
meðalsjónskyn. Sú stað-
reynd rennir stoðum und-
ir slíka rannsókn.
Læknar um allan heim
hafa nú hafið herferð
gegn krabbavaldinum,
vindlingnum. En sá skæði
slysavaldur hefur fleira á
samvizkunni. Hann er
einnig alvarleg ógnun við
umferðaröryggið. Vísinda-
legar rannsóknir hafa þeg-
ar sannað það og á næst-
unni munu enn fleiri sönn-
unargögn hlaðast gegn
honum.
Það er spá „Umferðar",
að sú upplýsingaherferð,
sem nú er hafin gegn þess-
um geigvænlega slysa-
valdi, muni einn góðan
veðurdag leiða til þess að
þeir, sem ekki reykja fái
svo að um munar hag-
kvæmari tryggingakjör
fyrir bíla sina heldur en
reykingamennirnir. En
hvað sem þvi líður: Mun-
um staðreyndirnar og
bjóðum ekki slysunum
heim vitandi vits.
Sjónsviðsrannsóknir eiga
að fara fram hérlendis í
sambandi við sjónpróf öku
manna, og munu vera
gerðar a.m.k. af sérfræð-
ingum. Sýni þessi rann-
sókn óskert sjónsvið má
jafnan treysta þvi, að
ekki sé mikil hætta á ó-
eðlilegri náttblindu, nema
eitthvað sérstakt komi til,
svo sem t.d. að framan
greinir. (Ath. Umferðar).