Umferð - 01.06.1959, Blaðsíða 7

UMFERÐ
7
Vörubílstjórum sé bannað að lang-
leggja bílum sínum, að viðlögum sekt-
um, öðruvísi en að bakka þeim inn í
bilastæðin.
Sorphreinsun í ákveðnum, miklum
en þröngum umferðargötum, sé ekki
framkvæmd á aðalumferðartimanum.
Strætisvagnar hafi forgangsrétt inn
á aðalbrautir, þ. e. bílar á aðalbraut,
að undanskildum bruna-, lögreglu- og
sjúkrabilum, sem gefa áskilin merki,
skulu skyldir að hleypa Jreim tafar-
laust inn. Sanngyrnin i þessu er aug-
ljós.
Bannað sé að aka feam hjá strætis-
vagni við biðstöð nema stanza fyrst
augnablik.
Bannað sé alls staðar innan lögsagn-
arumdæmis Reykjavíkur að aka fram
úr strætisvagni á ferð.
Áróður þess opinbera, í blöðum og
útvarpi, fyrir aukinni umferðarmenn-
ingu sé stóraukinn.
Göturnar:
Það sé gert að daglegri venju að
sandfylla slæmar og hættulegar holur
í götum á vetrum, þar til hægt er að
bæta úr þessu á varanlegan hátt, sjá
áður birta ályktun.
Það er bæði skaði og skömm, enda
hið mesta menningarleysi, að götur
höðuðborgarinnar og bilastæði séu
stráð glerbrotum, sem eru eyðileggj-
andi fyrir hjólbarða. Það má t. d. ekki
minna vera en að umferðarlögreglan
sjái svo til, er bílaárekstur verður, að
þá séu göturnar þegar gjörhreinsaðar
af glerbrotum þeim, er oft myndast
við þetta. Þá þarf að vera eitt höfuð-
verkefni götuhreinsunarinnar almennt
að losa okkur við þennan ósóma. Þung-
ar sektir þurfa að liggja við því að
gera sér það að leik, að mölva gler of-
an í götur borgarinnar.
Saltaustri á götur sé hætt, sjá nánar
áður birta ályktun.
Bílstæðin:
Þar er úr vondu að ráða, einkum
þar eð þau helzt skortir í og við mið-
bæinn. Að vísu eru þar ýmsir staðir,
sem ætti að taka undir bílastæði, svo
sem svæði þau, sem bílastöðvarnar eru
á. Þá eru nokkrir aðrir staðir rétt við
miðbæinn, sem bezt væru komnir und-
ir bílastæði. Hér mun þó við raman
reip að draga og hefur þetta vitanlega
fyrr verið athugað. Bygging stöðuhúss
kostar offjár og svo þarf þá líka
stað undir það. Sennilega verður þó
endirinn á, að slíkt hús eða slík hús,

verði reist hér í Reykjavik. En okkur
vantar nú sárlega pláss i miðbænum,
þar sem bílar geta fengið að liggja
jafnvel allan daginn óáreittir.
Það er áreiðanlega hægt að gera
ýmislegt, sé góður vilji til staðar. Það
kostar auðvitað talsvert, þvi fást menn
víst til að trúa. En sé ekki að gert nú,
endum við með að ,,drukkna“ bókstaí-
lega í bílum. — Á. S.
fiekktu Atai ytm
\ UMFERÐIIXIIXII
1 febrúar í fyrra gekkst „R&det for
Större Færdselssikkerhed" í Dan-
mörku fyrir því, að gerð var öflug, op-
inber tilraun í þá átt, að fá ökumenn
og gangandi fólk til þess að halda sér
á sínum rétta stað í umferðinni, c.
aka á réttri akrein, ganga réttu meg-
in, fara yfir götur á merktum gang-
brautum o. s. frv. Þessu fylgdi aukið
eftirlit lögreglunnar, og frá og með
21. febrúar voru þeir sektaðir, sem
ekki höguðu sér þessu samkvæmt.
Seinna kom „Ráðið“ af stað eins
konar keppni, sem nefndist „Gullni um-
ferðarlykillinn". Kvatti það ökumenn
til þess að taka þátt í þessu. Fengu
þeir, sem vildu úthlutað merki með
mynd af lykli, sem myndaður var úr
orðinu ÖRYGGI og skyldi það límast
innan á framrúðu bílsins. Þeir, sem
hafa þetta merki í bílum sínum, skuld-
binda sig til að gera allt, sem i þeirra
valdi stendur til að aka vel og prúð-
mannlega. Geti þeir þetta í þrjú ár, fá
þeir að þeim tima liðnum „Gullna um-
ferðarlykilinn" festan í jakkahornið.
Eitt tryggingafélaganna hér heima
hefur undanfarið veitt þeim, sem hjá
þvi tryggja, og ekki hafa valdið tjóni
um visst árabil, heiðursmerki á bíla
sína. Er þetta mjög virðingarverð við-
ieitni og einn þátturinn í margþættu
starfi íslenzku tryggingafélaganna
gegn umferðarböli. Samt tel ég að
við ættum að reyna eitthvað þvílíkt,
sem að ofan getur. Ekki veitir af að
gera allt, sem unnt er til þess að hvetja
menn til að haga sér rétt og skynsam-
lega í hinni sívaxandi umferð okkar.
Mér finnst þó að stytta mætti þrjú ár-
in niðúr í t. d. tvö ár í ofanminnstri
„keppni“, yrði henni komið á hér.
Á. S.
t
./. #>. OlsSOBt
látiiin
Hinn 2. marz s.l. lézt í Stokkhólmi
einn helzti brautryðjandi og forgöngu-
maður samtaka bindindis ökumanna á
Norðurlöndum, redaktör J. L. Olsson
frá Smálöndum.
Hann var meðal stofnenda og fyrsti
formaður M.H.F. (Motorförarnas
Helnykterhets förbund) fyrir rúmlega
30 árum, enda síðar útnefndur heiðurs-
félagi þess. Einnig var hann stofnandi
N.U.A.T. (Nordisk Union for Alkohol-
frí Trafik) og félagsblaðs M.H.F. í
Sviþjóð, „Motorföraren", og hafði
stjórn þess með höndum um árabil. Þá
var hann meðstofnandi „Ansvars",
sem er eitt merkasta tryggingafélag
Svíþjóðar. Olsson var heiðursfélagi
N.U.A.T. og M.A. (Motorförerens Av-
holdsforbund) í Noregi og Oslódeilar
þess. Hann var ötull og vinsæll starfs-
maður enn fleiri mannbóta samtaka,
sem öll telja nafn hans ógleymanlegt.
Fyrir hin margvíslegu störf sin hlaut
Olsson maklega viðurkenningu og
þakklæti, þar á meðal „Vasa-orðuna“.
Reykjavík, 2. maí 1959.
Sigurgeir Albertsson.