Alþýðublaðið - 21.03.1964, Page 2

Ritstjörar: Gylfi Gröndai (áb. og Benedikt Gröndal — Fréttastjóri:
Árni Gunnarsson.. — Ritstjórnarfulltrúi: Eiður Guðnason. — Símar:
14900-14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við
Hverfisgötu, Reykjavík, — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Áskriftargjald
kr. 80.00. — í lausasölu kr. 4.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
iiiimiiiiia
KÁRI SENDI MÉR þessar lín-
ur: „Það lá við uppreisn í land-
inu þegar Hannes Hafstein var að
korna á fót símanum, einu glæsi-
legasta framfaratæki þeirrar tíð-
Sími — Rafmagn — Útvarp — Sjónvarp.
Uppreisnarástand og alls konar úrtölur.
DrepiS á nokkur dæmi, sem hægt væri a5 sjónvarpa, |
yt- Enn birt tvö bréf úr bunkanum.
g
ar. Það var þá,
sem einn
af
IIM111111111 ................................................................imuniimiiiiima
Endurskoðun skattalaga
EITT ÞEIRRA MÁLA, sem ríkisstjómin und
árbýr þesisa daga og mun leggja fyrir Alþingi eftir
páska er breyting á igildandii skatta- og útsvarslög-
mm. Hafa orðið mMar ibreytingar á kauptöxtum
og verðlagi í landinu undanfarna mánuði, og er
■óhjákvæmillegt að gera samtímis brey tingar á skött
, ^um og útsvömm.
Íslen^íka lýðlvieldið er, með meira eða minna
isamþykki allra fllokka, stöðugt að færast nær því,
sem fcallað er „velferðarríki'1. Þetta þýðiir, að rík-
ið he'ldur upp stórfelldri og vaxandi þjónustu fyr-
ir þegna sína oig gerir víðtækar ráðstafanir til að
jafna tekjurn á milli þeirra með tryggingum. Af
þessu leiðir, að íhver maður iverður að 'leggja stór
an hlut tekna sinna í hilnm sameiginiega sjóð, og
I ekiptilr ekki litlu fyrir afkomu manna, að þær
, álögur séu isem réttlátastar og engir geti komizt
j lijá að taka sinn þátt i þeim.
Urn þessi mál gerði flokfcsstjómarfundur Al-
] |>ýðuflokksi,ns fyrir fáurn vilkum eftirfarandi sam
j jþykkt:
Að ljúfca beri á yfirstandandi þingi endurskoð
] tun igiidandi skatta og útsvarslöggj afar í því skyni
j að létta opinberum gjöldum af iláglaunafólki og
i fcarnmörgum fjölskyldum. Jafnframt leggur fund
I tirinn ríka áherzlu á, að gerðar verði igagngerar
j ráðstafanir till þess að uppræta iskattsivik. Mismun
j mr á raunverulegum lífskjörum einstaklinga og
i stétta á íslandi er mun meiri ien mismunur á um-
| isömdum launum, og er þetta afleiðing af ólíkri
3 öðstöðu varðandi eftirvinnu, aukastörf og skatta-
I og útsvarsmál. Veldur þetta tortryggnf, sem gerir
h isamkomulag um launamái erfiltt, og er þess vegna
: aiauðsyn á róttækari ráðstöfunum 1 þessu efni en
! Siingað til hafa (verið gerðar.
Ennfremur ályktaði flokfcsstjóm Alþýðuflokks
1 ins, að halda þurfi áfram endurskoðun tolialög-
i Igjafarinnar í því dkyni að lækka vöruverð í land
| inu. Jafnframt tðlúr fundurfnn niauðsyrilegt að
:i efla toligæzlu og ‘bæta aðstöðu hennar í þvi skyni
©ð koma í veg fyrir smygl.
vantar ungl-inga til að bera blaðið til áskrif
enda í þessum hverfum-
★ Kleppsliolt ★ Sörlaskjól
f Afgrefísla Afþýðubfaðsins
1 SímS 14 900
helztu „menningrarvitum“ þjóffar-
innar, gáfaður prestlærður maður,
sagði þau orð, að síminn yrði verri
plága fyrir íslenzku þjóðina, en
svarti úauði og móðuharðindi sam
anlögð. Þegar barizt var fyrir því
að stofnsetja útvarpsstöð liér, risu
margir menn upp og mótmæltu
kröftulega. Útvarpið eyðiieggur
heimilismcnninguna. Kvöldvök-
urnar eru úr sögunni, unglingarn
ir hanga við útvarpstækin allar
stundir og hætta að læra. Enginn j
les framar íslendingasögurnar,
enginn sækir kirkju. Allt fer í
kalda kol.
alltaf íslenzkt, og hér á því við
vísuorð Hannesar:
Bara cf lúsin íslenzk er
er þér bitið sómi.
AÐ LOKNUM þessum bolla-
leggingum spurði ég sjálfan mig:
Erum við að verða heilagir menn,
íslendingar eða höfum við kann-
ske alltaf verið það? Og kann-
j ske siðabót Lúthers svonefnd,
hafi orðið okkur til ógagns, því
I annars hefðu kannske nokkur
hundruð íslendinga verið kömnir
í lielgra manna tölu.
ÞEGAR VIÐ VORUM undir
Dani gefnir, þá kenndum við þeim
um allt, og síðar Englendingum,
eða réttara sagt, enskum togur-
um, og nú eru það Kanar. sem
öllu eru að spilla hjá okkur hér
að við sjálfir segjum. Sjálfir er-
um við saklausir sem böm. Hér
stelur enginn eða svíkur. Enginn
fer hér með róg eða níð. Enginn
lygur. Engir fremja árásir eða
manndráp. Hér er víst allt einn
Edens-garður. — Eða hvað?“
ruunu imv au laia um
stórfelldar virkjanir við Sog olli
það miklum pólitískum átökum.
Þá saði einn af helztu „mennta-
mönnum“ þjóðarinnar í ræðu á
kjósendafundi á Suðurnesjum, að
hann væri algerlega andvígur öll-
um rafmagnsvirkjunum, því að
ekkert er líklegra en að innan
fárra ára verði eitthvað cnn betra
komið, sem taki rafmagninu
mikið fram. „Og hvar stöndum
við þá? Búnir að eyða milljónum
í fossavirkjanir — og allt ónýtt!“
SVONA HAFA MENN risið
upp í livert sinn, sem islendingar
hafa ætlað sér að fylgjast með í
framförum og nýrri tækni, og eft
irtektarvert er það, að það eru
oftast menn úr svokallaðri
,,menntamannasté.tt“, sem hæst
hrópa aðvaranirnar. Það er slæm
uppákoma að ganga alltaf með
hjartað í buxunum ut úr menn-
ingu almennings, sem liefur þó
alla tið og gegnum alla söguna
verndað betur en aðrir.“
ST. ST. SKRIFAR: „Nú vilja
60 menn banna íslenzkum að njóta
sjónvarpsins, þ. e. þeim, sem afl
að hafa sér tækja. Ekki hefi ég
sjónvarp og veit því ekki hvað
þar er að sjá. En mér dettur í
liug, að efalaust mundi íslenzkum
geðjast vel að fá í sjónvarpi ein-
hvcrja íslendingasögu, t. d. Njálu
eða Eglu, með öllum þeim mann
dráþum og brennum m. m., sem
þar um getur eða Grettlu, t. d.
þegar Öngull ríður til alþingis með
höfuð Grettis fest við söðulboga,
eða aðför Vatnsfirðinga að Hrafni
Sveinbjarnarsyni, eða þátt Axlar-
Björns og Sveins-Skotta, sonar
hans. Nú eða t. d, Spánverjavígin
á Vestfjörðum, svo að eitthvað
sé nefnt úr fyrri sögu. Efalaust
yrði 79 af stöðinni einnig sjón-
varpsax, ekki mætti sú saga und-
an ganga jafnvel þó liún hafi ver
ið kvikmynduð og sýnd við mik
inn fögnuð, að mér er sagt.
ALLT ÞETTA OG MARGT
ANNAÐ „ágæti' úr‘ okkar sögu
fyrr og síðar mætti sýna okkur
án þess að það væri talið sið-
, spillandi fyrir æskuna. Það er þó
Minningarorð:
GUÐLAUG D. PÉTURSDÓTTIR
[
í DAG verður gerð frá Akur-
eyrarkirkju útför frú Guðlaugar
Dagbjartar Pétursdóttur, sem and-
aðist í sjúkrahúsinu þar hinn 13.
marz sl. eftir erfiða sjúkdómslegu.
Frú Guðlaug var fædd 7. maí
18ð3 og var því rúmlega sjötug, er
hún lézt. Guðlaug var Vestfirð-
ingur að uppruna, komin af liinni
víðkunnu Arnardalsætt.
Árið 1917 giftist hún Freysteini
Sigurðssyni og lengst af áttu þau
hjón lieimili í Glcrárþorpi og á
Akureyri. Alls varð þeim sex
barna auðið, tvö þeirra dóu í æsku,
en fjögur eru uppkömin, mann-
vænlegt dugnaðárfólk. Elzt barna
þeirra er Sigríður, gift Bjarna Jó
hannessyni, sem lengi var skip-
stjóri á liinu víðkunna aflaskipi
Snæfelli, Sigurður, bifreiðarstjóri,
kvænlur Sigrúnu Grímsdóttur,
Hallfríður Kristín, gift Erni Eiðs-
syni, og Pétur Breiðfjörð, gull-
smiður, kvæntur Ragnheiði Árna-
dóttur.
Guðlaug Pétursdóttir var ein-
stök gæðakona, ein í hópi þeirra,
sem allt vildi til betri vegar færa
fyrir nóungann og hvers manns
vandræði leysa, sem aðstæður
leyfðu hverju sinni. Skaphöfn
hennar var og slík, að fágæt má
teljast. Alltaf kát og glöð og
liress í bragði, allt til hinztu stund
ar. Má og geta sér þess til, að oft
liefur slíkt komið sér vel, bæði að
því er snertir forsjá stórs heimil-
is og þá ekki sízt í erfiðum veik-
indum. Hið góða skap og létta
lund, var hennar aðalsmerki. Mik-
ið mega þeir vera þakklátir, sem
af örlögunum er úthiutað slíkum
skapgæðum, hjálpfýsi og höfð-
ingslund, sem Guðlaug átti að
fagna. Hún var kona, sem aldrei
lét erfiðleikana buga sig eða
smækka. Hún stóð ávallt keik og
traust við hlið manns síns og vann
ótrauð að beggja hag og fjölskyld-
unnar í heild.
Slíkrar konu sem Guðlaugar
Pótursdóttur, er gott að minnast.
Hún var vissulega gott dæmi um
þá fórnfýsi og þrek, sem einkennt
hefur þær alþýðukonur þessarar
þjóðar, sem beztar mega teljast.
Guð blessi minningu Guðlaugar
Pétursdóttur.
Örn Eiðsson.
RYÐVORN
Grenásveg 18, síml 1-99-45
Ryðverjum bílana með
T e c t y i.
Skoðum og stillum bflana
fljótt og vel
BÍLASKOÐUN
Skúlagötu 32. Sími 13-100.
Byggingaféiög
Húéeigendur
Smíðum handrið og aðra
skylda smíði. — Pantið í tíraa.
Véfvirkinn s.f.
Skipasundi 21. sími 32032.
Vesturgötu 23.
21. marz 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ