Alþýðublaðið - 10.05.1964, Qupperneq 3

Madras, 9. apríl
ÖLL VANDAMÁL byrja með
þreytu.
Ef engin þreyta, þá eru engin
vandamál.
Vandamál verða þannig til að
menn fara að hafa áhyggjur í stað
þess að hafast eitthvað að á stund
inni.
Sumir bara ímynda sér að þeir
séu þreyair og syngja hástöfum:
„Kom draumanótt með fangið fullt
af friði og ró“.
Uxavagn á götu í Madras. Slík
flutningatæki sjást hvarvetna inn
an um bifreiðar og önnur nútíma
farartæki á götum indverskra
borga.
En raunverulega þreyttur mað-
ur syngur ekki.
Eg söng þetta eins og aðrir
fyrir meira en tuttugu árum. Og
við keppoimst við að ímynda okk
ur, að við værum þreyttir. í þá
daga var stríð og móðins að spila
svæfandi sæt Hawaiilög á dans-
leikjum, og Foster-lögin voru líka
vinsæl. Sprellfjörugir strákar, sem
voru svo hlaðnir orku, að þeir
annað hvort fóru á ball eða í
fótbolta eftir 12 tíma vinnu, áköll
uðu draumanóttina og héldu, að
þeir væru þreyttir.
Eg er ekki viss um, að ég hafi
í rauninni nokkurn tíma orðið
þreyttur, a.m.k. ekki í þá daga.
En nú hef ég séð þreytu. Og ég
hef séð, að það er munur á þreytu
alveg eins og það getur verið mun
ur á hungri og hungri.
ið þig saddan á fimm mínútum.
Og þú getur verið hungraður og
ekki haft neina lyst til að næra
þig, eða þú liefur ekkert til að
næra þig á.
Þú' getur eins verið svo þreytt
ur, að þú ert sofnaður, áður en
hausinn er fallinn á koddann. En
þú getur líka verið þannig þreytt
ur, að þú sofnir ekki, þótt þú sért
syfjaður, eða þótt þú sofir, vakn-
irðu bara enn þreyttari.
Þá er voðinn vís.
Þá er þreytan orðin sálarástand.
Stundum þegar ég er á gangi
bullandi sveitau’ í þessari borg,
finnst mér, að þreyta leiti á að
verða sálarástand hér í mollunni.
Það er helzta skýringin á því, að
Evrópufólkið virðist ekki þola hit
ann verr en innbornir og þeir
Evrópubúar, sem búnir eru að
dveljast hér nokkur ár, virðast
þola hitann litlu betur en nýkomn
ir.
— Hvernig fer maður frá ís-
landi að þola þennan mikla hita?
spyrja Indverjar mig stundum,
átynjandi og þurrkandi svitann af
enninu.
— Eg bara svitna og þar með
búið, segi ég.
Eða ég segi:
— Eg bráðna ekki. Eg er ekki
allur klaki.
En ég hef aldrei fyrr gert mér
grein fyrir því, hve mikill munur
getur verið á sólskini og skugga,
hve mikill létiir það er að skjóta
sér inn í forsæluna hjá laufríku
tré eða húsi, og hve mikil lífs-
nautn það er að baða and-
litið úr vatni, þótt vatnið sé alltaf
volgt.
Gamli maffurinn undir skýlinu
selur kokoshnetur. Hann notar
pálinablaffamottu til >að verja sig
fyrir brennandi sólinni, og sésfc
varla í skuggannm. Ljósklæddi
maffurinn hefur fengiff sér eina
hnetu til aff hressa sig.
Það er lika talið eitt af afrek
um Asóka, liins göfuga Búdda-
trúarkonungs, sem uppi var á
þriðju öld fyrir Krist, að hann lét
grafa brunna á áfangastöðum við
þjóðvegi og gróðursetja þar trfá
lundi, svo að ferðamenn, reiðskjót
ar þeirra og áburðardýr gætu
hvílzt í skugganum og svalað sér
á vatni. • 1
Nú er einmitt kominn sá tími, er
þess er að vænta, að það verði
heitara með hverjum deginum er
líður. Það er heitast í maí og júní.
Hitinn kom svolítið fyrr en vant
er en jókst svolítið hægara. Á
hverjum degi er 33—36 stig í
skugga og golu. En þegar meira
hitnar, er engin gola, en ef hreyf
ir vind, þá er hann af landi og
veltir hrönnum af glóðheitu lofti
yfir mannfólkið. Sums staðar á
landinu er liitinn þegar kominn
upp í 43 stig.
Jafnvel lieimamenn eru farnir
að kvarta. Menn þræða skuggsæla
stíga. Sjálfsagt þykir að fá sér lúr
eftir hádegi það er raunar oftast
gert. Á gangsiéttum, í görðum
jafnvel á vegum úti, tylla menn
sér niður, þar sem þeir finna af-
drep, því að það er léttara að
sitja en standa og liggja en sitja.
Gestur nokkur fleygði sér flötum
á miðjan veginn hér fyrir framan
húsið í hádeginu í dag og breiddi
kyrfilega undir sig hvítan dúk.
Eg þurfii dálitla stund til að átta
mig á því hvort hann væri dauður
eða lifandi..
Vatnsbólin eru vinsælustu stað-
ir landsins. Menn fá sé ekki að-
eins að drekka. Þeir baða andlit
sitt og hendur og telja þárflaust
að þurrka sér.
Hér í Madras er það a|títt að
menn hressa sig með því áð fara
í sjóinn. Sagt er, að hér eé ein-
hver bezta baðströnd í heimi, sum
ir segja hin næstbezta, og er þá,
að ég liygg, liin fræga baðströncf
hjá Honolulu ein talin betri. Hér
Framhald á síffu 10.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 10. maí 1,964