Alþýðublaðið - 06.06.1964, Qupperneq 6

ATRÓTÓBAK
allra meina bót
HVER maður ve*t, að reykingar
eru hættulegar heilsu manna, en
samt er það svo, að fjöldi manna
reykir áfram af miklum móði, lel
’ur sig ekki geta án þess verið.
'Þess vegna hafur það freistað vís
indamann að finna upp tóbaks-
1 afbr.gði, sem elcki feldi í sér
’nikótín.
Fyrir aldarfjórðungi síðan kom
ust sovézkir vísindamenn að því
' að nikótínið myndist í rótum jurt
anna og berst síðan upp í stöngul
og blöð. Búlgarski vísindamaður-
inn Khristo Georgijeff notaði sér
, þessa vitneskju við tilraunir sín
ar til að framleiða nýja tegund
tóbaks, sem væri laus við nikótín.
Slíkt .óbak missir einskis í bragði
eða keim, en inniheldur í staðinn
heilsubætandi efni .Til þess að ná
þessum árangri, tóku búlgörsku
vísindamennirnir sti ka af venju
legri tóbaksjurt og græddu þá á
jurt, sem kölluð er stramaniun.
Hún hefur í rótum sínum lyf, sem
nefnt er a.rópín. Þessi ágræðsla
bar mjög góðan árangur. Efna-
fræðilegar rannsóknir leiddu í
ljós, að nikótínið var með öllu
horfið úr laufblöðunum, en í þess
stað var komið heilsubótarlyfið
atrópín.
Sovézkir vísindamenn fengu mik
inn áhuga á málinu og vísinda-
miðstöð landbúnaðarráðunej^,'is-
ins gaf tilraunastöðvum á Krím-
skaga fyrirmæli um að einbeita
sér að því að framleiða þetia
tóbak, sem þegar hefur verið gef
ið nafn og heit.r það Atrótóbak.
Vísindamenn hafa tekið þessari
framför með miklum fögnuði. Það
er ekki nóg með að atrótóbak opni
dyrnar fyrir framleiðslu hættu-
lauss lóbaks, fyr.r reykingamenn,
heldur verður hér ef til vill um
að ræða læknislyf, sem læknar
munu ráðleggja sjúklingum sín
um við ýmsum sjúkdómum, svo
sem astma, þarmakrampa, jafnvel
magasári og hjartveiki, en hingað
til hefur slíkum sjúklingum ekki
verið beint ráðið til þess að taka
til við reyk.ngar.
IIÖFUNDUR eftirfarandi greinar er danskur lektor í Kiel, Jon
Kehler að nafni. Sjónarmið það, sem hann heldur hér fram, er vissu
lega talsvert annars eðlis, en menn hafa átt að venjast í tóbaksumræð
um á þessu ári. Röksemdir hans eru heldur vafasamar og vandséð
hvar það endaði ef ætti að hætta að vara fólk við hættum á þeim
forsendum, að það sé óhollt að verða hræddur. Við Iátum nú samt
samsetninginn flakka.
LOKS hefur Alheimsheilbrigðis- áhæitu, sem þeir búa öðrum? Og
stofnunin einnig lagt nafn siti við hafa þeir velt fyrir sér þeirri á-
| krabbameinsbaráttunni gegn síga byrgð ,sem þeir takast sjálfir á
rettureykingum. Skyldu þeir lækn hendur? Vafasamt er það.
; ar og leikmenn, sem standa að i Hvað er það, sem þeir eru raun
i baki stofnuninni, hafa hugleitt þá I verulega að gera? Þeir breiða úr
ry k
BBiiii1;
MARLENE Ð etrich var fyrir
nokkru á ferð í Moskvu og
söng þar við mikinn fögnuð
Moskóvíta. Ef ir tónleikana var
hún kölluð íram hvorki meira
né minna en tólf sinnum. Við
síðasta frai^kalLð var hújþ
kcmin úr kjóinum og kom fram
í greiðslus'opp og berfætt. Hún
var greinilega mjög hrærð yf-
ir móttökunum sem hún fékk
og hún lofaði að koma aftur
og þá skyldi hún verða búin
að læra eitthvað í rússnesku
og syngja rússiiesk lög.
Marlene var klædd í þröngan
síðan kjól ,eins og sést á ann-
arri meðfylgjandi mynda, og
bauð af sér m.kinn þokka. Með
liásri rödd sinni söng hún með
al annarra iaga „Jonny“ „Lola“
úr samnefndri kvikmynd og
„Parlez moi d’amour“. Einnig
hefur hún vafalítið sungið hið
fræga lag sitt frá stríðsárunum
„L.lli Marlene", sem veitti
henni óhemju vinsældir her-
manna þandamanna, en. hún
söng fyrir þá, þótt hún sé
þýzk að uppruna. Raunar naut
iiiiiiii-'iMiiiiiiiiiM ...........................................................................................................................................
hún einnig mikilla vin ælda p
meðal þýzkra hermanna, sem
hlustuðu á stöðvar bandamanna H
þegar hún söng í þær.
Áheyrendur hennar í Mosk- gj
vu voru 1500 talsins, þar á með H
al margir helztu tónlistarfröm §j
uð.r Sovétríkjanna og flestir ■
æðri menn erlendra sendiráða. B
mmiiiiiiiiiiiRHiiiiiiiHiiiíiÉ1
hræðslu — og hræðsla eýf, sem
kunnugt er, raunveruleg ástæða
fjölda sjúkdóma, þar á meðal —
krabbameins. Með slíkri hræðslu
dreifingarherferð e.ns og krabba
meinsbaráttunni, eiga menn á
liættu að valda margfalt fleiri
krabbameinstilfellum af sálræn-
um uppruna, heidur en öll síga-
rettuframl. heims hefur megn-
að. Og krappameins ilfelli af sál-
rænum toga spunnin, eru engin
ímyndun heldur er þar á ferð
raunverulegUr sjúkdómur, sem
menn þjást — og deyja — af.
(Magasár er mjög þekktur sjúk-
dómur, sem á sér sálrænar orsak-
ir).
Og á hvaða forsendum voga
menn sér svo að hefja hræðslu-
herferð, sem getur valdið ótölu-
legum fjölda krabbameins-, astma
berkla-, og magasárssjúklinga?
Þessar íorsendur eru væntan-
lega flestum vel kunnar eftir að
dagblöð um viða veröld hafa mán
uðum saman birt greinar þar sem
með sannfæi'andi í’ökum og stóru
letri er bent á krabbameinsvekj-
andi áhrif sígarettureykinga.
Eitt er það atriði, sem ekki hef
ur verið ympraó of. á í þessu
máli. Hvað mun gerast ef mcnn
hætta að reykja?
Nú á dögum er ekkert líftrygg-
ingarfélag, sem spyr hvort sá,
sem ætlar að tryggja sig, sé reyk
ingamaður, eða hve mikið hann
reyki. En þér getið ekki tryggt
yður fyrir hundi’aðkali án þess að
tryggingafélagið rannsaki með
rmkilli nákvæmni, hvort þér eruð
of þungux’.
Óhæ:t er að treysta því, að
tryggingafélögin hefðu látið mál-
ið til sín taka ef ástæða hefði
verið til. Þau eru nefnilega særð
þar sem þeim er aumast ef fólk
tekur upp á því að deyja af fljótt,
það er í pyngjuna.
Hræðsluherferðir eru aðeins af
hínu illa. Með sama áframhaldi
höfum við brá.t náð svo langt, að
allar matvörur, sápur, snyrtivörur,
gerviefni, sjónvarpstæki, sjálflýs-
andi úr, og tannkrgm verða merkt
með hauskijpumerki og áletx’un-
unum ,,Eitur“. „Geislunarhætta“
og svo framvegis. ;
Ef við viljum sleppa við fanga-
hælisvist er á endanum ekki
nema eiit ráð:
Kveikja sér í sígarettu.
fc j júní 1964 — ALÞÝðUBLAÐIO