Alþýðublaðið - 06.06.1964, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 06.06.1964, Blaðsíða 8
AF TILEFNI heimkomu hinnar nýju Rolis Royce 400 flugvélar LoftleiSa bauð félagið 11 frétta- mönnum frá dagblöðum, vikublöð um og útvarpinu til New York, svo að þeir gætu verið í hópi þeirra, er fyrstir prófuðu hinn glæsilega farkost. Til Ameríku var haldið á einni af „sexum“ Loft- lofiða, sem venjulega þurfa1 að lenda annað hvort á Nýfundna- landi eða í Labrador, en í þetta skipti reyndist unnt að fljúga rak leiðis til Kennedy-flugvallar við New York án nokkurrar millilend v 1 ingar. Er við lentum í New York, kom fyrir atvik, sem því var líkast, að það hefði verið pantað til að sanna okkur ágæti flugmanna Loftleiða annars vegar og öruggan viðbúnað slökkviliðs og lögreglu á vellinum hins vegar. Er vélin lenti kom í ljós, að sprungið hafði hjólbarði á nefhjóli hennar. Flug maðurinn, bráðungur maður, var eldsnar að átta sig, beitti hæðar- stýri vélarinnar og hallaði henni eins mikið aftur og unnt var. Með því móti kom hann í veg fyrir, að hún félli fram á nefhjólið fyrr en í síðustu lög, og verulegs titr- ings varð ekki vart nema nokkra síðustu metrana, áður en vélin stanzaði á miðri flugbrautinni. Á augnabliki var allt orðið krökt af slökkviliði og lögreglu allt í kring um vélina og beint að henni há- þrýstidælum, sem einna helzt líkt ust fallbyssum. Brautinni var lok. að á meðan vélin var dregin af brautinni, en farþegar hins keyrð ir í hinum ágætustu bílum að tröllaukinní flugstöðvarbygging- unni. Stóð hinn ágæti stöðvar- stjóri Loftléiða á Kennedy-velli, g 6. júní 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ Erling Aspelund, fyrir móttökum af skörungsskap og prýði. Á leið inn í borgina var ekið gegnum heimssýningarsvæðið í Flushing Meadow og mátti auð- veldlega sjá af veginum ýmis- legt það, er mest einkennir heims sýninguna, hnöttinn, sem er merki hennar, útsýnisturnana og ýmsar af stórbyggingunum, eins og hús Fords, General Motors, að ekki sé minnzt á hið ófullgerða þorp, sem Bclgíumenn eru enn með í srríðum þar. Á þeirri stundu varð maður bó hrifnastur af veganetinu. Öllu vegakerfi hafði verið gjörbreytt á þessu svæði vegna heimssýningarinnar og liggja bílabrautirnar nú á þrem og fjórum hæðum og hvergi eru krossgötur. Að afloknu fyrsta sturtubaðinu (þau urðu mörg á dag, enda New York svitasæll staður) var haldið rakleiðis á skrifstofur Loftleiða í Rockefeller Center. Þar tók á móti okkur Sigurður Helgason, yf irmaður skrifstofunnar, og gaf mönnum stutt yfirlit yfir starf- semi félagsins í Bandaríkjunum. Kom það m.a. fram í ræðu hans, að í Ameriku myndast 60% af tekjum félagsins. Loftleiðir hafa einnig skrifstofu í San Francisco, en alls starfa hjá félaginu vestan hafs nm 100 manns. Af starfslið- inu í New York eru liðlega 20 íslenzkir, og starfa þeir bæði á skrifstofunum í Rockefeller Cent er og á skrifstofunum á Kennedy- flugvelli. Síðar þennan sama dag fóru menn að skoða ritstjórnarskrif- stofur og prentsmiðju stórblaðs- The New York Times ásamt út- varpsstöð blaðsins, sem aðsetur hefur í sama húsi. Var sú blaða- útgáfa, sem stunduð var í þessu húsi, ærið frábrugðin því, sem við eigum að venjast, og óx mönnum, sem iðulega þurfa að fylla heila síðu úti á íslandi, allmjög í aug um mannmergð sú, er fyllir dálka The New York Times daglega. Það væri sennilega meira vit í að senda útgefendur íslenzkra dag- blaða í slíka kynnisferð. Það er nefnilega svo, að stórblaðið The New York Times tapar á blaðaút- gáfunni. Hins vegar hafa stjórn- endur þess farið inn á þá klóku braut að græða á öðru og standa þannig undir tapinu og meiru til. Blaðið á t. d. hlut í pappírsfyrir- tæki því. sem það skiptir við. Verð á pappír er gífurlega hátt, og tjáði talsmaður blaðsins okkur, að meira fé færi í óprentaðar pappírs rúllurnar en í kaup þeirra, sem skrifuðu það, sem á þessar rúll- ur væri prentað. En niðurstaðan er líka sú, að blaðið stórgræðir á pappírsframleiðslunni, þó að það tapi á útgáfu blaðsins. Hvernig væri að kaupa skóg og pappírs- verksmiðju í Finnlandi? Annars má geta þess til gamans og upp lýsingar um það magn af pappír, sem fer í svona stór blöð, að til að framleiða pappírinn, sem fer í sunnudagsupplagið eitt saman, ÚR DEILD GENERAL MOTORS, FUTURAMA. þarf að fella tré á '200 ekrum lands! Ekki ætla ég að fara út í hiijia tæknilegu hlið á útgáfu blaðsins, en þess má geta, að 117 setjara- vélar eru notaðar í prentsmiðj- unni, og eru 19 af þeim sjálfvirk- ar. Prentarar liafa löngum verið lítt hrifnir af sjálfvirkum setjara- vélum, en hafa þó fallizt á það fyr- irkomulag, að einn setjari líti eft ir hverjum þrem sjálfvirku vél- anna. Einn dagur á svo risavaxinni sýningu sem heimssýningunni í New York nægir að sjálfsögðu ekki til að gefa mönnum nema rétt forsmekkinn af því, sem þar er að sjá. Það fór líka 'svo, að menn sáu miklu minna en þeir höfðu löngun til, enda vill tím- inn verða furðu fljótur að líða við slíkar aðstæður. Áhugamál manna eru að siálfsögðu mismun- andi og skin+ist bví hópurínn fljótlega. Torolf Smith hélt að sjálfsögðu rakleiðis í hús Illinois- fylkis, þar sem brúða, er lítur út svo til nákvæmlega eins og Abraham Lincoln. stendur upp og flytur eina af ræðum þess merka forseta. Aðrir lögðu leið sína til byggingar General Motors, þar sem fyrir hefur verið komið svo- köUuðu „Futurama", cn það er eins konar ferðalag inn í fram- tíðina. Svnt er ýmislegt af því, sem hugsanlegt er að gera í fram tíðinni, eins og að fara í sumar- frí niður á hafsbotn, undursam- lega skipulagðar borgir og fleira og fleira. Við þessa byggingu er stöðug biðröð allan tímánn, sem hún er opin á degi hverjum, en furðulega fljótt gengur þó að „rusla fólki þama í gegn“. Munu um 1500 manns fara á -hverjum klukkutíma eftir færibandinu, sem flytur menn inn í framtíðina. Furðulegt og ægilegt var að sjá fljúgandi mennina frá Mexíkó, er klifruða upp í 114 feta háan staur, sem efst er á við' topp á venjulegum símastaur að gild- lcika. Mennimir voru Indíánar, þrír þeirra í skrítnum búningum, settum fuglafjöðrum, en hinn fjórði mikið stertimenni í litklæð- um og allur hinn fyrirmannlegasti. Efst í staurnum var ferkantaður rammi bundinn við staurinn með köðlum. Á ramma þennan settust þeir, utan sá hinn fyrirmannlegi, sem vó sig upp á staurinn, stóð þar, tók upp úr pússi sínu hljóð- pípu og litla tmmbu og hóf hljóð iæraslátt þarna uppi, ýmist stand andi uppréttur eða sitjandi á hækjum sér. Þess skal getið strax, að ekki var neitt öryggisnet und- ir, heldur aðeins bert fjalagólf, sem vafalaust mundi reynast mjög hart viðkomu, ef fallið væri á það úr þessari hæð. Að hljóð- færaleiknum loknum kiöngraðist litklæðamaðurinn út á rammann til hinna og hóf að bauka þar eitt hvað, sem erfitt var að greina í svo mikilli hæð, en svipað bauk höfðu hinir stundað allan tím- ann. Skyndilega hætti hljómlist- ín, sem leikin hafði verið í hátal- arana, og sjá! Mennirnir detta all- Heimssýningin er erfið yfirferðar og þessi skopmynd er dæmi- gerð fyrir það.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.