Alþýðublaðið - 30.06.1964, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 30.06.1964, Blaðsíða 15
— Rektu hann burt, Peter, hrópaði hún. — Ég vil ekki fyr- ir nokkurn mun hafa Ijósmynd- ara hér á æfingunni. Mirabella hafði alltaf áður tek ið ljósmyndurum vel. Ég skildi, að koma Kramers var farin að liafa sín áhrif. Ég sagði þeim fullur iðrunar, að Kramer hefði leyfi mitt til að taka nokkrar myndir og líka að reyna sig í hlutverki Cromstocks. Ég horfði fast á andlit Mira- bellu, meðan ég talaði. Ég tók ekki eftir öðru en léttum titringi í augnlokunum. Svo sagði liún afar rólega: — Ef það á að fara að taka myndir á æfingum, þá yfirgef ég lcikhúsið. — Líka ég, sagði Gerald, og stakk fram hökunni. Þar með var það útkljáð mál, hvað mér viðvék. Hvernig svo sem áætlun dr. Lenz með Kram- er var háttað, ætlaði ég mér ekki að fórna Mirabellu og Gerald lians vegna. Ég ætlaði einmitt að fara að biðja Kramer um að taka saman pjönkur sínar og hypja sig, þegar hann leit á Mirabellu með hinum Ijósu, stingandi aug- um sínum og sagði bliðlega: — Þetta getur ekki verið al- vara yðar, ungfrú Rue. Myndir af æfingu er góð auglýsing fyrir leikrit frænda míns. Og þér liljót ið þó að hafa áhuga á að allt gangi vel með leikritið, ekki satt? Þetta var megnasta ósvífni. Ég beið þess að Mirabella fengi reiði kast, en mér til mikillar undrun- ar gerði hún það ekki. Hún stóð bara grafkyrr án þess að mæla orð af vörum. Kramer gekk.þvert yfir leik- sviðið, tók bölvaða koníaksflösk- una og hellti úr henni í glas og gaf Mirabellu það. — Sjáið þér nú til, ungfrú Rue. Drekkið þe‘ta. Þér eruð jú þreytt ar — dauðbrevttar. Þykkar var- ir hans aðskildust í smeðjulegu brosi. — Ég veit, að mér mun takast að fá ágætar myndir af . æfingunni. Þær myndir, sem ég ii'ef áður tekið af yður, eru min- ar beztu myndir — finnst yður það ekki h'ka? Mirabellá tók við glasjnu með skjálfandi fingrum og tæmdi það. — Allt í Iagi, Kramer, sagði hún. Takið yðar ömur- legu myndir. Hún kastaði tómti glasinu til Eddies, sneri baki við una. Og þar lá hann þolinmóður í um það bil 10 mínútur, þar til Wessler og Gerald báru kistuna út. Og það furðulega var, að Kramer gerði sína liluti ágæt- lega. Hann vissi nákvæmlega hvemig átti að leika þetta. Hann var miklu betri en Cromstock hafði verið. Sem leikstjóri hefði ég átt að vera stórhrifinn. En það var ég ekki. Þarna livarf siðasta von mín um að losna við George írænda. Eftir fyrsta þátt gaf ég leik- urunum frí, svo að þau gætu farið út og borðað. Næsta æfing átti að byrja klukkan sex. Ég hélt íris eftir. Hún var enn svo óreynd leikkona, að þessi misheppnaða æfing hafði meiri áhrif á hana en þau hin. Strax og þau voru farin, lét ég hana endurtaka þau atriði, er liún hafði verið lélegust i. Ég lét hana koma inn og end- urtaka atriðið minnst tuttugu sinnum. En það var alltaf öðru vísi en það átti að vera. Loks þoldu taugar mínar, sem voru nógu slæmar fyrir, ekki meira. — í tuttugasta skipti — reyndu að örmagnast, hrópaði ég. — Gakktu eins og þú sért búin að vera á fótum síðan klukkan þrjú að nóttu og mjólka kýr. Þú hef- ur elcki minnstu hugmynd um, hvernig þú átt að taka hlutvei-k- ið. Horfðu á mig- Ég stökk upp á sviðið og ætl- aði einmitt að.fara að hefja til- þrifamikla sýningu, þegar liurð- inni var hrundið upp, og Eddie Throth tróðst inn. Andlit hans, sem venjulega var svo glaðlyndis legt, var fölt og hörkulegt af gremju. Hann virtist ekki taka eftir íris. Hann tók bara um handlegg minn og sagði: — Komið, þá skal ég sýna yður svolítið. Hann var svo ákafur, að ég fylgdi lionum eftir orðalaust. Hann fór með mig niður tröpp- urnar, gegnum vængjahurðina og inn í kjallarann undir sviðinu. Andrúmsloftið þar var jafn ó- þolandi og áður. Ljóstýran fra rimlagluggunum lýsti upp sama gamla leikdraslið í hornunum. __ Sjáið þarna. Eddie benti á hverja gildruna a fætur annarri. __Þá skil.iið þér, hvað ég á við. Og ég fór að skilja. Þegar ég var seinast hérna niðri, hafði verið rotta i hverri gildru. Nú var þar ekki ein einasta. — Þær eru tómar, sagði ég. — Einmitt. Þær eru tómar — hver ein og einasta af þessum bölvuðu gildrum. Eddie leiddi mig um qg rumdi: — Þér sáuð þær jú sjálfur. Þær voru næstum fullar. Og nú á engin eftir. Og ég sem ætlaði að spara yður út- gjöldin við að láta svæla allt leikhúsið. — Ég sagði yður, að þær gætu ef til vill sloppið út, ef þér drekkt uð þeim ekki strax, sagði ég. — Sloppið út, livæsti Eddie. — Nei, það veit guð, að þær geta ekki — ekki úr þessum gildrum. Hann beygði sig niður að einni gildrunni, og benti með skjálf- andi fingrum á stálfjöður, sem var komið fyrir þannig að mað- ur gat opnað búrið og tekið rott- urnar út úr því. Hún var laus. — Sjáið þér þetta? Einhver hef- ur fiktað við liana. Og sama er að segja urn allar liinar gildi- urnar. Bg starði efagjarn á gildruna. __Viljið þér raunverulega halda því fram, að einhver hafi af yfir- lögðu ráði hleypt rotunum út? Stálgráu augun hans Eddies leiftruðu: — JÞað hefur einhver verið hér niðri og hleypt hverri einustu roítu út, herra Duluth. Það er nákvæmlega það, sem skeð hefur. SÆNGUR . V. 1 'i’,ndurnýjam gömlu sængumsr. Seljum dún- og fiðurheld **f ,| A FroHRHREINSTTITO'f HverfisgÖtu 57A. Sími 16TS8. — En hvers vegna í ósköpun- um skyldi nokkur hegða sér þannig? — Það veit ég ekki. En ég veit, hver liefur gert það. Og það skal hann fá borgað. Nú eruð þér vitni mitt. Það var bara það, sem ég vildi yður. Og þar með þaut hann af stað og út úr kjallaranum. Og þar sem. augnaráð hans hafði blátt áfram 1 . lýst af blóðþorsta, þorði ég ekkí < annað en fylgja á eftir honum. Þegar ég kom fram á ganginn, sá ég á eftir honum inn í her- ; bergi húsvarðarins. Rétt á eftir heyrði ég rödd. hans. Hún var liás af reiði. Hanrt ákærði Mac fyrir að hafa unniff . skemmdarverk á gildrunum til að gleðia síamsköttinn, sem hann dýrkaði. Hann hófcaði að drepa Lillian, ef Mac gerði fleira af sér. Ég gat ekki séð, að það værí nokkur ástæða til að ásaka hús- vörðinn fyrir þetta. Ég tók þess vegna málstað hans, en Eddie var frávita af reiði. Það var gjör samlega ómögulegt að róa hann. ' Ég varð því að gripa til rót- tækari aðgerða. Ég dró hann fram á gang og sagði: — Ég hef áít í nógu miklum , erfiðleikum hér í leikhúsinu, þó þér farið ekki að verða óður líka. Ég veit ekki, hver hefur eyði- lagt gildrurnar yðar, og mér er *, __ Já; cn mammá, ég skal ‘ Jivó liana vel ú eftirj George frænda og sagði:.— jffija, ■Peter, eigum við að endurtaka síðasta atriði. Guð veit, að þetta er ömurlegur leikur. Kramer var sigrihrósandi. — Næstu tuttugu mínúturnar skreið hann um sviðið á fjórum fótum og tók myndir. Loksins var. öðrum þætti lok- ið, og ég lét þau strax byrja á fyrsta þætti. En það gekk ekki betur með hann. Wessler var mjög þungbúinn, næstum því sinnulaus. Jafnvel Mirabella var óumræðilega hjáróma og óeðli- leg í fyrstu innkomunni sinni. Eg bjóst við einhvefju hræði- legu, þegar kom að atriði Kram- ers. En þá skeði hið óvænta, eins og venjulega. Kramer fékk stikk orðið sitt, kom inn, sagði tvær selningar, dó og var lagður í kist WEýTcgN SAFPL-E$ \ ■f ÁNP CHINESE FaOVEEBS/ VVONPSP WHAT ÓEN. PHIIEPIE 15 UP Tof J . ST£VE,HOW POYOU’ CAUL THE SHoTí ON ouz. SITUATION WITH 'THE PEP COUNTPIES, We RG asojt TO X' I PUT OUE. HEAPS L'NDER OÚI2. VVINóS anp ac- LAX — AS WE HAVESO aaaMV TIAAH4 IW TMP poezn't V no commfntÍ*] Cvfe-'-llES lo PiP-e AT < HIT, VVAMCEP ms’Uc'oTHC CÓUNTRY A CE r-OULEP WlLL 5ÁY/WW VvOERý:?A.r W-JÚ ___Þetta eru söðlar að vestan, ég ætla að sjá hvernig þú situr. — Söðlar að vestan og kínverskir máls- hættir. Hvað er liershöfðinginn nú að fara? ___Hvernig lízt þér á stöðu okkar gagnvart koinmúnistaríkjunnum núna, Stebbi? — Við erum í þann veginn að stinga liöfð inu undir væng og slappa af, — eins og svo oft áður. ___ Rauða Kína liefur ekki sprengjuflug- vélar eða stór flugskeyti til að sltjóta á okk ur. Og þá segja menn, hvers vegna að hafa áhyggjur? Ekkert segir hann við þessu. Skyldi ég hafa misst marks. .ikvmiDi nnin _ v»n hiní IQfid t C

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.