Alþýðublaðið - 30.06.1964, Síða 15

— Rektu hann burt, Peter,
hrópaði hún. — Ég vil ekki fyr-
ir nokkurn mun hafa Ijósmynd-
ara hér á æfingunni.
Mirabella hafði alltaf áður tek
ið ljósmyndurum vel. Ég skildi,
að koma Kramers var farin að
liafa sín áhrif. Ég sagði þeim
fullur iðrunar, að Kramer hefði
leyfi mitt til að taka nokkrar
myndir og líka að reyna sig í
hlutverki Cromstocks.
Ég horfði fast á andlit Mira-
bellu, meðan ég talaði. Ég tók
ekki eftir öðru en léttum titringi
í augnlokunum. Svo sagði liún
afar rólega: — Ef það á að fara
að taka myndir á æfingum, þá
yfirgef ég lcikhúsið.
— Líka ég, sagði Gerald, og
stakk fram hökunni.
Þar með var það útkljáð mál,
hvað mér viðvék. Hvernig svo
sem áætlun dr. Lenz með Kram-
er var háttað, ætlaði ég mér ekki
að fórna Mirabellu og Gerald
lians vegna. Ég ætlaði einmitt að
fara að biðja Kramer um að taka
saman pjönkur sínar og hypja
sig, þegar hann leit á Mirabellu
með hinum Ijósu, stingandi aug-
um sínum og sagði bliðlega:
— Þetta getur ekki verið al-
vara yðar, ungfrú Rue. Myndir
af æfingu er góð auglýsing fyrir
leikrit frænda míns. Og þér liljót
ið þó að hafa áhuga á að allt
gangi vel með leikritið, ekki satt?
Þetta var megnasta ósvífni. Ég
beið þess að Mirabella fengi reiði
kast, en mér til mikillar undrun-
ar gerði hún það ekki. Hún stóð
bara grafkyrr án þess að mæla
orð af vörum.
Kramer gekk.þvert yfir leik-
sviðið, tók bölvaða koníaksflösk-
una og hellti úr henni í glas og
gaf Mirabellu það.
— Sjáið þér nú til, ungfrú Rue.
Drekkið þe‘ta. Þér eruð jú þreytt
ar — dauðbrevttar. Þykkar var-
ir hans aðskildust í smeðjulegu
brosi. — Ég veit, að mér mun
takast að fá ágætar myndir af
. æfingunni. Þær myndir, sem ég
ii'ef áður tekið af yður, eru min-
ar beztu myndir — finnst yður
það ekki h'ka?
Mirabellá tók við glasjnu með
skjálfandi fingrum og tæmdi
það. — Allt í Iagi, Kramer,
sagði hún. Takið yðar ömur-
legu myndir. Hún kastaði tómti
glasinu til Eddies, sneri baki við
una. Og þar lá hann þolinmóður
í um það bil 10 mínútur, þar til
Wessler og Gerald báru kistuna
út. Og það furðulega var, að
Kramer gerði sína liluti ágæt-
lega. Hann vissi nákvæmlega
hvemig átti að leika þetta. Hann
var miklu betri en Cromstock
hafði verið.
Sem leikstjóri hefði ég átt að
vera stórhrifinn. En það var ég
ekki. Þarna livarf siðasta von
mín um að losna við George
írænda.
Eftir fyrsta þátt gaf ég leik-
urunum frí, svo að þau gætu
farið út og borðað. Næsta æfing
átti að byrja klukkan sex.
Ég hélt íris eftir. Hún var enn
svo óreynd leikkona, að þessi
misheppnaða æfing hafði meiri
áhrif á hana en þau hin. Strax
og þau voru farin, lét ég hana
endurtaka þau atriði, er liún
hafði verið lélegust i.
Ég lét hana koma inn og end-
urtaka atriðið minnst tuttugu
sinnum. En það var alltaf öðru
vísi en það átti að vera. Loks
þoldu taugar mínar, sem voru
nógu slæmar fyrir, ekki meira.
— í tuttugasta skipti — reyndu
að örmagnast, hrópaði ég. —
Gakktu eins og þú sért búin að
vera á fótum síðan klukkan þrjú
að nóttu og mjólka kýr. Þú hef-
ur elcki minnstu hugmynd um,
hvernig þú átt að taka hlutvei-k-
ið. Horfðu á mig-
Ég stökk upp á sviðið og ætl-
aði einmitt að.fara að hefja til-
þrifamikla sýningu, þegar liurð-
inni var hrundið upp, og Eddie
Throth tróðst inn. Andlit hans,
sem venjulega var svo glaðlyndis
legt, var fölt og hörkulegt af
gremju. Hann virtist ekki taka
eftir íris. Hann tók bara um
handlegg minn og sagði:
— Komið, þá skal ég sýna yður
svolítið.
Hann var svo ákafur, að ég
fylgdi lionum eftir orðalaust.
Hann fór með mig niður tröpp-
urnar, gegnum vængjahurðina og
inn í kjallarann undir sviðinu.
Andrúmsloftið þar var jafn ó-
þolandi og áður. Ljóstýran fra
rimlagluggunum lýsti upp sama
gamla leikdraslið í hornunum.
__ Sjáið þarna. Eddie benti á
hverja gildruna a fætur annarri.
__Þá skil.iið þér, hvað ég á við.
Og ég fór að skilja. Þegar ég
var seinast hérna niðri, hafði
verið rotta i hverri gildru. Nú
var þar ekki ein einasta.
— Þær eru tómar, sagði ég.
— Einmitt. Þær eru tómar —
hver ein og einasta af þessum
bölvuðu gildrum. Eddie leiddi
mig um qg rumdi: — Þér sáuð
þær jú sjálfur. Þær voru næstum
fullar. Og nú á engin eftir. Og
ég sem ætlaði að spara yður út-
gjöldin við að láta svæla allt
leikhúsið.
— Ég sagði yður, að þær gætu
ef til vill sloppið út, ef þér drekkt
uð þeim ekki strax, sagði ég.
— Sloppið út, livæsti Eddie. —
Nei, það veit guð, að þær geta
ekki — ekki úr þessum gildrum.
Hann beygði sig niður að einni
gildrunni, og benti með skjálf-
andi fingrum á stálfjöður, sem
var komið fyrir þannig að mað-
ur gat opnað búrið og tekið rott-
urnar út úr því. Hún var laus.
— Sjáið þér þetta? Einhver hef-
ur fiktað við liana. Og sama er
að segja urn allar liinar gildi-
urnar.
Bg starði efagjarn á gildruna.
__Viljið þér raunverulega halda
því fram, að einhver hafi af yfir-
lögðu ráði hleypt rotunum út?
Stálgráu augun hans Eddies
leiftruðu: — JÞað hefur einhver
verið hér niðri og hleypt hverri
einustu roítu út, herra Duluth.
Það er nákvæmlega það, sem
skeð hefur.
SÆNGUR
. V. 1
'i’,ndurnýjam gömlu sængumsr.
Seljum dún- og fiðurheld **f
,| A FroHRHREINSTTITO'f
HverfisgÖtu 57A. Sími 16TS8.
— En hvers vegna í ósköpun-
um skyldi nokkur hegða sér
þannig?
— Það veit ég ekki. En ég
veit, hver liefur gert það. Og
það skal hann fá borgað. Nú eruð
þér vitni mitt. Það var bara það,
sem ég vildi yður.
Og þar með þaut hann af stað
og út úr kjallaranum. Og þar sem.
augnaráð hans hafði blátt áfram 1 .
lýst af blóðþorsta, þorði ég ekkí <
annað en fylgja á eftir honum.
Þegar ég kom fram á ganginn,
sá ég á eftir honum inn í her- ;
bergi húsvarðarins.
Rétt á eftir heyrði ég rödd.
hans. Hún var liás af reiði. Hanrt
ákærði Mac fyrir að hafa unniff .
skemmdarverk á gildrunum til
að gleðia síamsköttinn, sem hann
dýrkaði. Hann hófcaði að drepa
Lillian, ef Mac gerði fleira af
sér.
Ég gat ekki séð, að það værí
nokkur ástæða til að ásaka hús-
vörðinn fyrir þetta. Ég tók þess
vegna málstað hans, en Eddie
var frávita af reiði. Það var gjör
samlega ómögulegt að róa hann. '
Ég varð því að gripa til rót-
tækari aðgerða. Ég dró hann
fram á gang og sagði:
— Ég hef áít í nógu miklum ,
erfiðleikum hér í leikhúsinu, þó
þér farið ekki að verða óður líka.
Ég veit ekki, hver hefur eyði-
lagt gildrurnar yðar, og mér er
*, __ Já; cn mammá, ég skal
‘ Jivó liana vel ú eftirj
George frænda og sagði:.— jffija,
■Peter, eigum við að endurtaka
síðasta atriði. Guð veit, að þetta
er ömurlegur leikur.
Kramer var sigrihrósandi. —
Næstu tuttugu mínúturnar skreið
hann um sviðið á fjórum fótum
og tók myndir.
Loksins var. öðrum þætti lok-
ið, og ég lét þau strax byrja á
fyrsta þætti. En það gekk ekki
betur með hann. Wessler var
mjög þungbúinn, næstum því
sinnulaus. Jafnvel Mirabella var
óumræðilega hjáróma og óeðli-
leg í fyrstu innkomunni sinni.
Eg bjóst við einhvefju hræði-
legu, þegar kom að atriði Kram-
ers.
En þá skeði hið óvænta, eins
og venjulega. Kramer fékk stikk
orðið sitt, kom inn, sagði tvær
selningar, dó og var lagður í kist
WEýTcgN SAFPL-E$ \
■f ÁNP CHINESE FaOVEEBS/
VVONPSP WHAT ÓEN.
PHIIEPIE 15 UP Tof J
. ST£VE,HOW POYOU’
CAUL THE SHoTí ON
ouz. SITUATION WITH
'THE PEP COUNTPIES,
We RG asojt TO X'
I PUT OUE. HEAPS L'NDER
OÚI2. VVINóS anp ac-
LAX — AS WE HAVESO
aaaMV TIAAH4 IW TMP
poezn't V no commfntÍ*]
Cvfe-'-llES lo PiP-e AT < HIT, VVAMCEP
ms’Uc'oTHC CÓUNTRY A CE r-OULEP
WlLL 5ÁY/WW VvOERý:?A.r W-JÚ
___Þetta eru söðlar að vestan, ég ætla að
sjá hvernig þú situr.
— Söðlar að vestan og kínverskir máls-
hættir. Hvað er liershöfðinginn nú að fara?
___Hvernig lízt þér á stöðu okkar gagnvart
koinmúnistaríkjunnum núna, Stebbi?
— Við erum í þann veginn að stinga liöfð
inu undir væng og slappa af, — eins og svo
oft áður.
___ Rauða Kína liefur ekki sprengjuflug-
vélar eða stór flugskeyti til að sltjóta á okk
ur. Og þá segja menn, hvers vegna að hafa
áhyggjur? Ekkert segir hann við þessu.
Skyldi ég hafa misst marks.
.ikvmiDi nnin _ v»n hiní IQfid t C