Alþýðublaðið - 25.07.1964, Blaðsíða 9

Hana er að finna innan Repú-
blikanaflokksins.
Síðan 1940 hafa vþað alltaf
verið repúblikanar frá austur-
ríkjunum, sem hiynntir eru al-
þjóðlegu samstarfi, sem tilnefnt
hafa forsetaefnin. Hinn íhalds-
sami armur flokksins hefur allt
af verið utangarðs. Að sögn
íhaldsmanna er þetta ástæðan
til þess, hve repúblikönum hef-
ur gengið illa.
Þeir hafa beðið ósigra í fjór
um síðustu forsetakosningum af
sex, og hafa aðeins tvívegis unn
ið sigur fyrir tilstilli Eisenhow-
ers, sem íhaldsmenn telja ekki
sannan repúblikana. Þar eð
þeir menn, sem til greina komu
sem frambjóðendur í forseta-
kosningunum og hlynntir eru
alþjóðlegu samstarfi, urðu úr
leik af ýmsum ástæðum (Rocke-
feller og Lodge) eða fóru aldrei
af stað (Romney og Scranton)
kom íhaldssami armurinn frani
hefndum og fær fyrsta tæki-
færi sitt síðan 1936.
IJæði varðandi réttindi blökku-
manna og friðsamlega sam-
búð telja margir repúblikanar,
að þróuninni hafi miðað of
hratt hvað snertir hinn almenna
borgara, og að verki séu við-
brögð við þessari þróun meðal
fólks, er þeir geti höfðað til.
Það er vafalaust rétt, að marg
ir hvítir menn í norðurríkjun-
ROCKEFELLER
Milliríkjasamstarf um iðnað
efnahagsgrundvöllur Afríku
um, sem í aðalatriðum eru fylgj
andi fullu jafnrétti blökku-
manna, eru nú farnir að bregð-
ast við hinni öru þróun. Gold-
water og menn hans telja, að
þeim geti orðið mikið ágengt,
ef þeir ala á þessum ótta, og
þeir telja,. að þeir hafi litlu að
tapa þótt blökkumenn greiði at-
kvæði gegn þeim, enda hafa
repúblikanar hvort sem er ekki
fengið mikið fylgi meðal blökku
manna á síðari árum.
Andspyrnan gegn hinni frið-
samlegu sambúð við Sovétríkin
getur orðið Goldwater hættu-
legra kosningamál. Erfitt er að
gera sér grein fyrir, hverju
repúblikanar geta fengið áork-
áð í þessu máli.
Andkommúnisminn kann að
vísu að vera vinsæll meðal mið-
stéttarinnar í smærri bæjum,
en þessir kjósendur munu kjósa
repúblikana undir öllum kring-
umstæðum. En einnig þetta
fólk getur orðið óttaslegið, ef
Goldvvater lætur ekki aðeins
stóru orðin nægja, heldur sting-
ur upp á ákveðnum aðgerðum.
David Williams.
Með því að samræma fjárfest-
ingu í stórum iðnaðarfyrirtækj-
um, sem ekki eru bundin við ein-
stök ríki, væri á næstu ,10 árum
hægt að mynda grundvöll veru-
legrar efniahágsútþenslu í allri
Afríku. Þessi ályktun hefur verið
dregin af rannsóknum Efnahags-
nefndar SÞ fyrir Afríku (ECA).
Sem dæmi um slíkar víðtækar iðn
aðarframkvæmdir eru nefndir
berefna-iðnaður í Alsír, járn- og
stáliðnaður á vesturströnd Afríku
og efnafræðistofnanir sem vinna
að úrvinnslu kola í Tanganjíka.
Rannsóknirnar á iðnaðarmögu-
leikúm Afríku voru gerðar af
þremur hópum sérfræðinga frá
ECA. Þeir heimsóttu 27 ríki. Sýrsl
ur þeirra voru ræddar á ársþingi
ECA. í Addis Abeba um síðustu
mánaðamót.
Hópurinn, sem ferðaðist um V-
Afríku, leggur m. a, til aö hafm
verði framleiðsla í stórum stíl á
alúmíníum í Ghana, sem byggist
á hráefnum frá Guíneu, og sett-
ar verði upp verksmiðjur til að
framleiða lút og áburð, sem sjö
ríki ættu hlut að.
Að því er varðar Austur- og Mið
Afríku er lagt til, að komið verði
upp járn- og stálverksmiðjum í
Suður-Rhódesíu, og minni verk-
smiðjum í tengslum við þær í
Úganda, að koparframleiðslan í
Norður-Rhodesíu verði aukin, að
framleiddur verði fosfat-áburður
í Suður-Rhódesíu og Úganda, köfn
unarefnisáburður í Norður-Ródes-
íu, kalíumsúlfat í Eþíópíu, acet-
one, ediksýra og metan úr trjám
Tanganjíka, trjákvoða og pappír
Eþíöpíu, Kenýa og Suður-Ródesíu,
og auk þess verði hafizt handa
um samræmda aukningu á verk-
smiðjuiðnaði á þéttbýlustu svæð-
unum, svo sem Naíróbí, Mombasa
og Dar-es-Salaam.
Að því er snertir Norður-Afríkii
leggur sérfræðingahópurinri m. a.
til, að þegar verði undinn bráðúr
bugur að því að rannsaka mögu-
leikana á að færa út markaðinn á
fullunnum stálvörum, en það gæti
greitt götu þess, að samræmjil
verði starfsemi þriggja járn- og
stáliðjuvera, sem þegar hafa tekið
til starfa eða eru í byggingu í
Túnis, Marokkó og Alsír. Fjár-
festingin mun alls nema 235 mlilj-
ónum dollara. Hingað til hafa ver-
ið veittar um 70 milljónir dollara
til þessara framkvæmda, og má bú
ast við að hluti þess fjárs fari ií
súginn, verði starfsemi verksmiðj-
anna ekki samræmd. Vart muji
mega vænta frekari fjárframlaga
nema markaðurinn verði nægi-
lega stór, og það hefur í för með
sér, að þessi þrjú ríki verða ab'
taka upp samvinnu. •
Framh. á bls. 10 )
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 25. júlí 1964 $