Alþýðublaðið - 26.07.1964, Blaðsíða 6

9
9
i
*
s
r
*
J
í Ameríku eru flestir hlutir
seljanlegir, það sanna áþreif-
antega tveir unfrir New York
búar. Aðrir gera eftirlíkingar
af fornum listaverkum með
mikilli leynd og reyna slðan
að selja sem ófalsaða gripi.
í»eir verzla með fölsuð
lisiaverk, í stað þess að
fara í einhverja launkofa með
Annar eigendanna gerir eftir-
mynd af grísku vasamálverki.
uppruna þeirra, auglýsa þeir
þau sem slík. Árangurinn Iætur
ekki á sér standa: Þeir anna
naumast eftirspm-ninni. Utan
á búð þeirra hangir skilti, sem
á stendur: „Furðulegar falsan-
ir” og þeir mega gjarnan vera
nokkuð státnir vegna þess, að
ekki dugir minna cn að kveðja
til sérfræðinga til þess að
skera úr um hvort verk þeirra
séu fölsuð eða ekki.
Þarna er að finna falsanir á
verkum Michelangelos og fals-
aðar fornegypzkar höggmyndir
og allt þar á milli.
— Fólk heimtar gömul lista-
verk til að skreyta með heimili
sín um þessar mundir, segir
annar eigenda fyrirtækisins,
Itobert Dean Upshaw. Og það
vantar mikið á, að til séu í
heiminum nógu mörg slík til
þess að fullnægja eftirspurn-
inni, bætir hann við. Úr því
að hið bezta er ófáanlegt, hvers
vegna þá ekki að útvega fólki
það næst bezta? segir hann.
Við erum stoltir af gæðum
framleiðslu okkar og glaðir yf-
ir að geta veitt fólki úrlausn,
sem hefði aldrei getað veitt
sér þetta, ef það hefði þurft
að greiða það verð, sem hlýt-
ÍÉBii
Splunkuný miðaldamadonna, sem „tím ans tönn“ hefur ekki látið ósnerta.
ur að verða krafizt fyrir raun-
verulega forngripi.
Hinn eigandinn, H. Edward
Spires, segir, að margir Banda-
ríkjamenn, sem langar til að
eignast gömul listaverk, hafi
hvorki efni ó að ferðast til
þeirra staða, þar sem slíkir
hlutir eru á boðstólum, né
heldur að kaupa þá. Meira að
segja flutningskostnaður yfir
„Furðulegar falsanir“ stendur á skilti úti fyrir dyrum hinnar sérstæðu „forngripaverzlunar“.
hafið er mörgum óviðráðanleg-
ur. Það verður að hugsa um
alla þá, sem langar til að lifa
í „menningarumhverfi,” en
hafa ekki efni á að veita sér
það sem til þarf, segir hann.
Það er til þess að fullnægja
þörfum þessa fólks, sem við
höfum prófað okkur áfram með
aðferðir, sem eru orðnar svo
fullkomnar, að mjög erfitt er
að greina mun falsaðs og ófals-
aðs. Og vegna þess, að við
komum til dyranna eins og við
erum klæddir og förum ekki í
felur með neitt, blómgast fyrir-
tækið.
Þeir lýstu vinnubrögðum
sínum að nokkru.
— Við blettum koparstungu
myndir og teikningar með
sterku tei, stundum kaffi eða
jafnvel bara vatni og svíðum
blöðin á brúnunum til þess að
útlitið verði nógu fornlegt. —
Málverk eru skafin með rak-
blöðum, vegna þess, að flest
gömul málverk hafa einhvern
tima orðið fyrir einhverjum
skemmdum og hnjaski. Við er-
um líka sérfræðingar í að fá
gipsafsteypur til að líta út eins
og gamalt tré, steina eða brons.
„Gotneskar styttur” eru oftast
hjá okkur úr gipsi, en við veit-
um þeim fornt yfirbragð og
gerum þær „ormétnar,” þannig
að engu er líkara, en þær séu
gerðar úr eldgömlu tré.
Þessir ungu menn eru ekki
að géra sér neina rellu út af
hvað síðar meir verður um
framleiðslu þeirra. Hvort við-
skiptavinirnir selja liana ófram
sem ófalsaða vöru. Þeir velta
því ekki einu sinni fyrir sér
hvort fyrirtæki þeirra geti stað
izt frá siðferðilegu sjónarmiði.
Þeir segjast einungis hafa allt
sitt á þurru með því að lýsa
fyrirfram yfir, að þeir verzli
með falsaða vöru.
Gipsstyttur eru barðar utan
með naglaspýtu til þess að gera
þær „ormétnar".
1 @ I © | j g |
D,: Itmri

^ g 26. júií 16S4 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ