Alþýðublaðið - 07.11.1964, Síða 15

leit hann spyrjandi t.il konu sinn
ar, eins og til að athuga hvort
hún vildi einnig líta á gripina.
liún hristi höfuðið og það var
eins og hugmyndin um að snerta
þá vekti hjá henni löngun til að
fara aftur út í garðinn til blóm
anna sinna.
Þegar ég hafði lokið við að
segja sögu mína, og var að segja
frá bví sem ég hugsaðr, meðan ég
sat í biðstofunni á sjúkrahús-
' inu, tók herra Barfoot skargrip
ina skyndilega af borðinu aftur.
— Allt í lagi. Þú þarft ekki
að útskýra þetta nánar. Þú ert
hrædd ufn, að maðurinn þinn sé
þjófur, og ef svo er, þá eru
miklir möguleikar á því að hann
sé einnig morðingi, — þó það
þurfi ekki að fylgja.
— Daníel, hrópaði frú Bar-
foot. —•. Hún er ekki hrædd um
, neitt slíkt. Hún sneri sér að
. mér. — Er það, vina mín?
Auðvitað ekki, sagði ég óþol
inmóð. En þannig vill einhver að
- ég hugsi — eða raunar að lög-
reglan hugsi. Og það er þess
vegna, sem ég hefi ekki farið
til þeirra ennþá. Ég veit að Pét-
, ur er hvorki þjófur né morðingi,
• en það er ekki víst að lögreglan
taki eins mikið mark á stæðum
þeim, sem ég hef fyrir sakleysi
hans. Svo mér fannst betra að
leita ráða hjá ykkur um hvern
ig ég ætti að snúa mér í málinu.
Ég vil ekki ganga beint í þá
gildru, sem hefur verið lögð fyr
ir okkur.
Herra Barfoot néri hökuna.
— Ástæður segir þú. Hefur þú
einhverjar ástæður. Eða er það
aðeins spyrningin um ást og
traust?
— Sjáðu nú til. Ef þú værir
skartgripaþjófur, . sagði ég, og
þú vildir ekki að konan þín kæm
ist að því, myndirðu fela þýfið i
náttfataskúffu innan um hrúgu
að nærfötum og náttfötum? Kon
ur þurfa stundum að þvo þvott,
og setja hlustina á sinn stað.
Pétur hefði getað verið viss um.
að ég færi í skúffuna fyrr ega
síðar. Hann hefð* aldrei verið
svo vitiaus að reyna að fela nokk
urn hlut þar.
— Æ, mín kæra, skelfing má
ég vera skammsýnn, sagði herra
Barfoot. Mér hefur vissulega far
ið aftur. Allt í lagi Skartgrip-
irnir voru settir þarna — og það
átti að líta þannig út að Pétur
hefði verið með Tom. En hver
heldur þú að hafi gert þetta?
Sandra?
— Ég veit það ekki, sagði ég
— Ekki ennþá.
,,Ég held ekki að Sandra hafi
gert það sjálf“, sagði hann, en
geruni ráð fyrir, að mennirnir
tveir, sem réðust á Pétur hafi
Verið vinir Tom og Söndru, og,
að þegar hún hraðaði sér burtu
úr íbúð móður sinnar, hafi hún
náð tali af mönnunum tveim
og sent þá til íbúðar ykkar með
hluti þessa og skipun um að
fela þá þar og gera síðan út af
við Pétur við fyrsta tækifæri.
Og síðan skulum við gera ráð
fyrir að annar þeirra hafi hringt,
til lögreglunnar og sagt frá, hvar
hlutina væri að finna.
„Þetta virðist mér ekki vitur-
leg ráðstöfun", sagði ég.
„Þess vegna datt mér einmitt
40
Sandra í hug“, sagði hann. „Hún
er viss um, að Pétur hafi drepið
Tom, er það ekki? Og hún held
ur að hann komist upp með það
og hyggur á hefndir. en er ekki
nógu siungin. Ég vildi gjarnan
hitta Söndm, Anna. Mér virðist
hún mikilvægari í máli þessu
en Jess. En þú ert ekki á sama
máll, eða er það? Þessi kjöltu-
rakki er aðalatriðið að þínu á-
liti.“
-Ég hikaði, en kinkaði síðan
kolli, og sagði „ég býst við því“.
„Þá skulum vlð athuga nánar
þetta dýr”,' sagði hann. „Þú stað
hæfir, að Jess hafi verið afar
þefvís og því hafi hún auðveld-
lega þekkt tvíburana hvorn frá
öðrum og því sé háttarlag henn
ar í garðinum, sem þú sást úr
bíl hr. Loader, sönnun þess, að
það hafi verið Pétur, sem þú
sást þá.
„Já er það ekkí" sagði ég,
„nema hún hafi þekkt Tom áður?
„Jæja, gerum ráð fyrir að
þetta sé rétt, að minnsta kosti í
bili. Hvað sannar það?“
„Að Pétur hafi ekki getað ver
ið að taka Margréti Loader upp
í bílinn, á þeirri stund, er hann
sagði“.
„En það er lýgi, — og af
hverju heldurðu að hann ljúgi?“
„Ekki af því að hann sé morð
ingi“.
„Allt í lagi. En hann veit
hver það er — er það sem þú
heldur?"
Ég gaf mér langan tíma til
svars, en sagði svo dræmt.
„Kannske".
„Eða heldurðu að hann viti
það“, sagði Mr. Barfoot. „Alla
vega, standa þessar lygar í sam
bandi við Margréti Loader".
í þetta sinn leit ég aðeins á
hann, án þess að gera tilraun til
svars.
Hann kinnkaði kolli. „Þar ligg
ur hundurinn grafinn, ekki
satt? Voru Pétur og frú Load-
er £ húsi þessu af öðrum ástæð-
um en vegna morðs eða inn-
brots. Voru þau ónáðuð af Tom
og var það annað hvort þeirra.
sem skaut hann. Eða fór frú
Loader til hússins í þeim erind-
um að skjóta Pétur, en skaut
Tom í misgripum, og er Pétur
vegna fyrri kynna þeirra að
hylma yfir með henni með þvl
að gefa henni þessa fjarverusönn
un. Eða var eitthvert samband á
billi frú Loader og Tom, og
vissi hún mæta vel, hvern hún
var að skjóta/Það var hún, sem
stakk upp á „Hvíta hestinum,
var það ekki. Og það er ekkl
óvanalegt, að kona leggi á ráð-
in um stuld á skartgrlpum sínum
ef þeir eru vel tryggðir. En þetta
sýnir aðeins það, að Pétur er að
verja Margréti. Hvernig sem þú
lítur á málin, virðist þetta vera
svarið, ef þetta var Pétur í garð-
inum.
„Daníel, mér finnst þetta ekki
fallega gert“, sagði frú Barfoot.
„Elsku Lúcy“, sagði hann, „ég
held ekki að Anna hafi komið
hér til néinna skemmtiviðræðna.
Við skulum halda áfram. Gerum
nú ráð fyrir að það hafi ekki ver
ið Pétur í garðinum. Bætir það
eitthvað um?“
„Útskýrðu þá, hvers vegna
Jess var svona vinalega við
hann“, sagði ég.
„Auðvitað. Eina skýringin,
sem komið hefur fram enn sem
komið er, er að Tom hafi þekkt
hana þá þegar, af því að hann
þekkti Pétur, eða að hann hafi
komið sér vel við hana á laun,
svo að hún spillti ekki fyrir inn-
broti hans, eða það, að hundur-
inn, sem þú sást hafi ekki verið
Jess, heldur einhver annar
kjölturakki, sem líktist henni.“
Ég kinnkaði kolli.
„Þú hefur sagt mér álit þitt á
fyrstu kenningunni, og sama svar
er við báðum hinum — að hinn,,
iðni og heppni þjófur okkar hafi|
skapað sér ótrúlega érfiðleikaj-
vegna 'hluta, sem ekki voru svoi
I
SIŒIA NOf
i NNIHÍIŒVW HŒ H3AH
SÆNGUR
Endumýjum gömlu sængnmar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHBErNSUNHf
Hverfisgftta K7A. Sfml 16738.
mikilvægir.
— Já. |
— Jæja, ég er nú samt ekkSj'
viss um að þetta sé nægilegat
sterk rök, sagði herra Barfoot.j';
Tom gæti hafa verið nákvæmurí
í eðli sínu, og lagt eins mikla^
vinnu í minniliáttai'\„veiðiferð-j
ir“ og þær,«sem meira var uppj
úr að hafa.
— Já, en af hverju að stelai
úr húsi dr. Lindsays. |
— Ég var rétt að koma aff{
þessu atriði. Hann gerði það nú|
samt, eða a.m.k. fór hann þang-•
að. Og ef það hefur ekki veriff
til þess að stela úr húsinu, þá
hefur hann ætlað sér að hitta
einhvern þar. Og hver gæti það
hafa verið annar en Pétur? Og
aftur komum við að Pétri. Hann
virðist vera þungamiðjan í þessu
öllu. hvaða leið. sem þú reynir i
að fara að skýringunum.
Ég veit ekki af liverju, en ég''
hafði vonað að herra Barfoob 1
,yrði fær um að finna eitthvaff
annað svar handa mér. Ég hafðl'
komið til hans til að leita eftir
hjálp og örvggi, en hann leysti
engin vandamál. Hann hafði aff'
eins sagt það sem ég vissi þegar.
Og hann sagði það svo gróflega,
að það var ekkert annað fyrir
mig að gera en horfast í augu 1
við sannleikann, og reyna aff1
taka ákvörðun um hvernig ég1
ætti að bregðast við.
'J/ \
' _ bg er *ð reyna að gefa PaUa. nv*ki nm að Jha»u..«i*»
wð bess að brcana kidviSina.

ZE

ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 7. nóv. 1964 15