BFÖ-blaðið - 01.07.1993, Blaðsíða 6

Karl Helgason:
Meðal milljónanna
- ferðaþankar frá fjarlægu landi...
Það var örtröð í sýningarbásnum á laug-
ardag. Líka sunnudag. Við gengum þar um
og dáðumst af Toyota Corolla. Okkar, sídrif-
in, aldrifm skutbifreið, var komin í 86 þús-
und km. Mál að skipta. Gaman að fá að
grípa í nýja. En þannig hugsuðu margir og
okkur þótti biðin eftir reynsluakstri of löng.
Við vorum enn á ferðinni á mánudag og
þurftum þá ekki að bíða svo að neinu næmi.
Okum hring. Auðvitað reyndist hún afbragð.
Þegar við höfðum skilað stúlku lyklinum
snerumst við á hæli að ræða við aðra.
„Ætlarðu ekki að fylla út?“ spurði hún.
„Ha, jú, ég get það svo sem,“ svaraði ég og
merkti á blað við þau atriði sem mér þótti
mestu varða að einkenndu góða bifreið...
Eftirlíking
- en eilitlu betri
... og við erum allt í einu komin um hálfan
hnöttinn og göngum um götur í tólf milljón
íbúa borginni Tokýó í Japan. Skimum upp
eftir háhýsum í skrifstofu- og verslanahverf-
um, störum á straumelfi fólks á leið frá
vinnu milli klukkan sjö og tíu að kvöldi:
Karlmenn í dökkum jakkafótum, hvítum
skyrtum með bindi — alla ámóta klædda —
konur í dökkum drögtum, á háum hælum,
með „seltsemgull“-spennur á skóm, -lokka í
eyrum, -nælur í barmi, og svipar öllum sam-
an í klæðaburði.
Við förum í Tókýó-turn sem er eins og
Eiffel-turninn, einungis nokkrum metrum
hærri; þar efst er flókinn fjarskipta- og end-
urvarpsbúnaður.
Okkur er bent á móttökuhöll fyrir erlenda
þjóðhöfðingja en hún hefur verið gerð sem
Versalir hið ytra en Buckingham-höll að
innan! Hvort tveggja er lýsandi dæmi um
eftirlíkingaáráttu Japana.
„Finnst ykkur þetta ekkert athugavert?“
spyrjum við leiðsögukonu okkar.
„Nei, alls ekki! Það er sjálfsagt að líkja
eftir því sem vel hefur verið gert - en við
viljum alltaf ná eilitlu betri árangri en
aðrir!“
Trúarbrögð og tækifærissinnar
Við ökum til Kamakura og dáumst að
Búddalíkneskinu mikla sem reist var 1252
og er úr bronsi. Umhverfis var mikið hof en
geysileg flóðbylgja braut það niður 1495.
Líkneskið stendur enn. Það vegur 121 tonn.
Við skoðum hof og trúarlegar byggingar á
ýmsum stöðum og horfum á fólkið klappa
saman höndum til að ná athygli guðanna,
hneigja sig þrisvar og kasta peningi niður
um rist til að sýna hollustu.
Upprunaleg trú Japana nefnist Shinto og
er nokkurs konar náttúrudýrkun. Þeim tengj-
ast ekki heimspeki- eða siðfræðikenningar.
Hinum yfirnáttúrulegu öflum er sýnd virð-
ing með hreinsun líkama og sálar eftir á-
kveðnum siðum. Fólk hreinsar til að mynda
munn og hendur úr vatni sem streymir í
brunna við helgistaði.
En þeir eru tækifærissinnaðir hvað varðar
trúarbrögð - eins og margt annað. Búddatrú
breiddist einnig út í landinu. Menn létu þó
iV'

X 1 f; “
3 -->■ mnrii p 1){í\ir\f%
6