BFÖ-blaðið - 01.07.1993, Qupperneq 7

ekki af trú sinni en tóku margt úr hinum
nýja átrúnaði og iðkuðu þær helgiathafnir
sem þeim þótti best við eiga hverju sinni. —
Um ein milljón Japana er kristinnar trúar.
Japönum finnst ekkert athugavert við að
láta skíra barn að kristnum sið, halda brúð-
kaup að hætti Shinto-trúar og jarðsetja að
venju Búddista. Æ fleiri taka raunar upp
vestræna brúðkaupssiði.
Ymis trúartákn eru við á heimilum fólks
og hvarvetna í almenningsgörðum. Bygging-
ar til helgihalds að Shinto-sið og Búddatrú
eru iðulega hlið við hlið, Oft eru útimarkaðir
og verslanir á sama svæði.
Við spurðum starfsmann Toyota, ungan
mann, hver væri trú hans.
„Ég er auðvitað Búddatrúar,“ sagði hann,
„en Japanir trúa ekki á neitt.“
„Nema sjálfa sig?“ spurði Loftur, fylgdar-
maður okkar.
„Já, kannski..." svaraði hann.
Einangrun og aðlögun
I Nagoya skoðum við auk annars mikil-
fenglegan kastala samnefndan borginni.
Hann var upprunalega reistur 1603 af Toku-
gawa, voldugum herstjóra (shogun). I heims-
styrjöldinni síðari var kastalinn gjörsamlega
eyðilagður - eins og ótal byggingar og jafn-
vel borgir að öllu. 1959 var hann endurreist-
ur eftir hinni fornu fyrirmynd.
Japanskir kastalar eru sérstæðir að bygg-
ingarlagi. Hinir fyrstu þeirra voru gerðir á
15. öld og þá sem virki. A sautjándu öld var
einnig farið að nota þá til íbúðar. Umhverfis
þá flesta voru tvö síki.
A valdatíma Tokugawa-ættarinnar (1603-
1867) var landið einangrað frá viðskiptum
við aðrar þjóðir að boði stjórnarherranna.
Kristniboðum og erlendum kaupmönnum
var vísað úr landi. Japanir vildu þá hafa sitt
fyrir sig og láta aðra um það sem þeirra var.
Þeir eru enn sjálfum sér nægir um flesta
hluti - en sjá nú ekki ástæðu til annars en
nýta sér þekkingu víða að úr heiminum og
bæta síðan um betur...
Átti þetta ekki að vera eitthvað um
bíla...?
Jú, raunar!
Við vorum í Japan af því að við fylltum út
seðil á sýningu P. Samúelssonar hf., um-
boðsaðilja Toyota-fyrirtækisins á Islandi -
og sá seðill var dreginn úr hlaðanum...
Vinningur: Flug til Japans, dvöl á hótel-
um og ferð til fróðleiks og skemmtunar í
viku! Við sáum bíla - setta saman, sundur-
tekna - til allra nota, ótal gerðir - framúr-
stefnu — og forna bíla.
Og það var þannig fram sett að kona mín,
sem hélt að sá þáttur yrði henni þraut, hefur
undrast síðan hve skemmtilegt geti verið að
skoða bíla, í byggingu og búna til aksturs!
Toyota framleiddi 4.090.000 - fjórar millj-
ónir og níutíuþúsund! — bifreiðar 1991. Af
þeim voru 1700 þúsund fluttar út. Toyota
selst mest bifreiðategunda þar í landi - eins
og hér!
Við gengum um eina af verksmiðjum fyr-
irtækisins í Toyota-borg. Þar eru bifreiðar
settar saman. Toyota-menn voru fyrstir til
að taka upp þann hátt að framleiða margar
gerðir í einu í sömu verksmiðju og fá alla
hluti sem til þarf senda daglega frá undir-
verktökum. Hver bifreiðin eftir aðra rennur
á færiböndum um verksmiðjuna og starfs-
menn (og vélmenni) grípa þá hluti sem við
eiga og smella á sinn stað. Á hverri bifreið er
spjald og af því lesa menn hvað gera skal.
Lína liggur með hverju færibandi. Ef eitt-
hvað fer úrskeiðis getur hver starfsmanna
sem er togað í línuna til að stöðva það. Fram-
leiða ber ákveðinn fjölda bifreiða á dag. Á
stórum skjám birtist jafnóðum hve margar
hafa verið fullgerðar og hvaða hlutfalli dags-
framleiðslunnar hefur verið náð. Ef hraðinn
7