Skólablaðið - 31.01.1908, Blaðsíða 7

SKÓLABLAÐIÐ
7
Veturinn 1903-’04 kyntumst við Reyn-
olds í Kristjaníu. Hagir okkar og áhuga-
mál tengdu okkur all náið saman. Um
sumarið fórum við svo til Islands sinn í
hvoru lagi og hittumst á Akureyri. Fór
honum þá sem mörgum útlendingum fer,
því miður, að fegurðargylling hillinga
Iandsins hverfur að mun við nánari skoðun
og ísland verður blátt áfram lítið land
með ótal kostum og ótal löstum, en þó
svo hjartkært og ástfólgið, að það fjöt-
rar mann allan. Og náttúrufegurðin
okkar hrífur flesta útlendinga. Um Is-
landsför sína hefir Reynolds ritað bókþá,
er getiðíer um á öðrum stað íblaðinu í dag.
I sumar, er leið, kom hann heim til
Noregs frá Ameriku. Hafði hann dvalið
þar U/2 ár, ferðaðist á milli Norðmanna
og haldið ótal fyrirlestra um ísland og
Færeyjar og sýnt skuggamyndir þaðan,
Var honum hvervetna vel tekið, enda
vinnur hann sjer almenningshylli.
Á þjóðminningardegi Norðmanna, 17.
maí, 1906 hjelt Reynolds fyrirlestur í
stórri norskri kirkju í Minneapolis í Minne-
sóta. Var það um ísland, og ljet hann þá
spiiaœttjarðarsálm vorn Ó,guðvors lands!
og þótti hann undrafagur og stórkostlegur.
Blöðin þar hrósuðu honum mjög. —
í sumar ætlar Hans Reynolds til Hjalt-
lands (Shetlandseyja) og heimsækja forna
frændur, Hefir þar verið töluð einskonar
norræna til skrms tíma. Og nýlega hefir
einn stjórnmálamaður þar stungið því að
ensku stjórnini, hvort ekki mundi vera
kominn tími til að skila eyjunum aftur. —
Hjaltland og Orkneyjar voru norskar.
En Kristján fyrsti Danakonungur veðselti
þær fyrir heimamundi Margrjetar dóttur
sinnar, er giftist Jakobi 3. Skotakonungi.
Lofaði Kristján og hver konungurinn af
öðrum að »innleysa« eyjarnar aftur, enn
það hefir altaf gleymst!
Nú ætlar Reynolds að heimsækja þessa
fastheldnu, þjóðræknu, frændur vora, sem
enn þann dag í dag, óska fremur að
tengjast lítilli frœndþjóð en að vera hjá-
leiga Bretlands hins mikla!
Hans Reynolds er maður á þrítugsaldri,
og má því vænta þess besta af honum
hjeðanaf. Hefir hann þegar ritað bæk-
ur þær, er hjer greinir: Sange og stem-
ninger. Kvæði og ljóð. Foikekamp,
Kvæði. }(os gammelt norsk folk, ferða-
saga frá Færeyum, með um 20 myndum
og ísland, einskonar ferðasaga með mörg-
um myndum.
Er það bæði sjálfsagt og skylda vor
að þekkja útlendinga þá, er unna landi
voru og vekja eftirtekt manna á því víðs-
vegar um heim. I þeim tilgangi eru
línur þessar ritaðar.
Leilifimi
Frh.
15. gr.
»Táganga« (»Táþram«).
35. Skipun : Á ténum — þram!
Eins og venjul. þram að öðru leyti
en því, að hælar nema eigi jörðu, og
sporlengdin er aðeins 2 fótlengdir
(*tif«).
36. Ef hætta á »tágöngu», er»num-
ið staðar« á tá, og því næst stigið
niður á hælana.
16. gr.
Smeli — þram.
37. Skipun: Smell í 3. (4. 5.) spori —
þram!
í hverju 3. (4. eða 5.) spori er fæti
stigið niður þannig, að dálítill smellur
heyrist, er fótblaðið nemur jörðu (gólf).
(Ekki »stapp« eða »tramp.«)
17. gr.
Staðganga með hnjebeyging.
38. Skipun: Með hnjebeygingu. Stað-
ganga — þram!
Eins og venjul. staðganga að öðru
leyti en því, að fóturinn lyftist eins
hátt og hægt er við beygingu í hnje
og mjöðm (hnjeð nálgast brjóstið);
ristin er teygð í stefnu fótsins (tær
niðurávið) hnjen stefna útávið, í sömu
stefnu, og fóturinn snýr í frumstell-
ingu; líkaminn beinn og rjettur.
Aths. 1. í fyrstu má láta nemend-
ur styðja höndum á eitthvað til að
hjálpa jafnvæginu og ná rjettri stell-
ingu; síðar má taka »mjaðmartak« og
auka hraðann dálítið. í fyrsta skifti
er ekki vert að lærið komi hærra en
í lárjetta stellingu.
Aths. 2. Almennar »viilur« hjá nem-
endum:
a. Mjóhryggurinn bognar útávið, og
líkaminn fylgir hreyfingunni.
b. Of lítil beyging í hnjám og
mjöðtn.
c. Innhlið lærsins veit niðurávið,
og tærnar snúa innávið.
18. gr.
Teyg-þram.
39. Skipun: Með fótteyging — þraml
Eins og venjul. þram að öðru leyti
en því, að hnjenu er lyft hærra, í því
stigið er og rjett úr því («fóturinn
teygður», í því stigið er niður, og
handleggirnir kyrrir við hliðarnar;
sporin 2 fótl.; hraðinn mest 100
skref á mínútu; líkaminn belnn.
19. gr.
Hlaup.
40. Skipun : Fylking! Hlaup — fram!
Vinstra fæti (á göngu þeim fæti,
sem aftar er) er stigið fram með
bognu hnje, og er óðara hinum fæti
stigið fram fyrir með snöggri en lít-
illi beygingu og teygingu, og líkams-
þyngdin fylgir með áfram og flyst
yfir á fremri fót, er heldur beygingu
sinni, svo fótbl. nemur jörðu fyr en
hællinn. Hreyfingin heldur svo áfram
á sama hátt.
Bolurinn hallast áfram, en höfuð er
rjett; handleggir hreyfast Iiðugt með
íbognum olnbogum. Munnurinn aft-
ur, og er andað að mestu leyti með
nefinu.
41. Ef hlaup skal hefja ti! annarar-
hvorrar hliðar, er það gert eftir sömu
reglum og venjul. þram.
42. Er hætta skal hlaupi og ganga
venjul. hratt er skipað: Venjuiegt —
þram ! Eru þá stigin 2 spor í hlaup-
hraða, en í þriðja spori tekur við
venjul. ganga.
43. Ef nema skal staðar á hlaupi:
Skipun: Staðar — nem!
Eru þá stigin 3 spor í hlauphraða og
fótum stigið saman í frumstelliugu.
20. gr.
Táhlaup.
44. Skipun: Táhlaup — jram!
Eins og «hlaup«, en án þess að
hælar nemi jörðu, og er einnig num-
ið staðar á tá.
21. gr.
Staðhlaup með hnjebeyging.
45. Skipun: Með hnjebeygingu! —
Staðhlaup —þram!
Eins og staðganga með hnjebeyging
að öðru leyti en því, að fótblaðið
eitt nemur jörðu (ekki hæll), og að
snögg teyging fótsins (hnjes og mjaðm-
arliðs) fleygir líkamanum uppávið svo
að báðir fætur í einu eru allra snöggv-
ast lausir frá jörðu. (Sjá aths. 2 við
lið — — —)
22. gr.
Áhlaup.
46. Skipun: Áhlaup — fram\
Eins og hlaup að öðru leyti en
því, að skreflengd og hraði er auk-
inn, eins og frekast má verða án þess
að samheldið raskist (heræfing).
Frh.
Milli hafs og hliða.
„U«9a ísland" 1908. IV. árg. 1. tbl.
Efnisyfirlit: Bjarni Jónsson frá Vogi
með mynd. Nýjársósk. Lífið í heim-
skautalöndunum. Fiiar, með mynd.
Óskar II Svíakonungur, með mynd.
Sjónbiekkingar, með 6 myndum. Munch-
hausenssögurnar II, Sitt af hverju.
Leikar. Undrabörn. Heilræði. Heila-
brot. Ráðningar.
Ucikindí talsverð hafa gengið við Flens-
borgarskólann nú undanfarið. Álitu lækn-
ar það taugaveiki, og var skólanum lok-
að um hríð. Svo var veiki þessi væg —
sem betur fór — að menn vita þess lítil
dæmi, og eru nú allir á besta batavegi,
sumir alfrískir aftur. — —
Af veikindum þessum stafar dráttur sá,
er orðið hefir á útkomu Skólablaðsins
í þetta sinn. Kemur það því tvöfalt nú.
Eru kaupendur beðnir að virða það á
betri veg.
Mynd — af Ouðm. Hjaltasyni — er
koma átti í þessu blaði, er ókomin enn,
enda eru póstskip sum meir en viku á
eftir áætlun. Vonandi dregst þáð eigi
lengi úr þessu.