Skólablaðið - 01.02.1911, Qupperneq 14

30
SKÓLABLAÐIÐ
íþróttin er að breiðast út með stöðugri sundkenslu. En ekkert
er svo gott, að ekki megi misbrúka það.
Guðjón Sigurðsson hefur lagt góðan skerf til glæðingar
á sundáhuga, er hanr*. gaf Orettisbikarinn. Og allmiklir sund-
garpar eru þeir Grettisinenn þegar orðnir. Þetta er í alla staði
þakklætisvert og lofsvert. En maður horfir varla á nýárssundið
með óblandinni ánægju, þegar 3 stiga frost er í lofti og 2 stiga
hiti í sjónum. Svo vel má að vísu venja líkamann við kulda,
að sund í 2 stiga hita verði honum að góðu; en fæstir eiga
kost á því að temja sér sund svo sem þörf er á til þess. Fyrir
hina verður það hœttuspil. Við lifum á »sport-«öld, og frækn-
leiki í sporti er að komast í hávegu. En þá er að varast öfg-
arnar, sem geta Ieitt til þess, að tjón hljótist af, án þess að
nokkuð verulegt sé unnið
Að ákveða sunddaginn einmitt nýársdag, virðist ekki geta
haft annan tilgang en þann, að gera þetta kappsund að því meira
sporti. En af því mun og það leiða, að aldrei taka nema ör-
fáir þátt í kappleiknum. Mundi ekki hinutn lofsverða tilgangi
betur náð með því að hverfa frá því ákvæði, og halda kappsundið
á sumardegi? Sami sundfræknleikur ætti að vinnast með því
móti, og aflaust tækju langt um fleiri þátt í sundinu. En það
er ávinningur frá sjónarmiði góðrar sundkunnáttu og almennrar
sundleikni, sem ætti að vera aðalatríðið; miklu meira virði en
hitt, hver eða hverjir þola best kulda.
Mynd af landshöfðingjafrú Ólúfu Finsen
afhentu konur í forstöðunefnd kvennaskólans í Reykjavík h. 9. f.
m. kvennask.; myndin er gjöf til skólans frá nokkrum mönnum
og konnm (32) í Reykjavík, stór Ijósmynd í prýðilegum ramma,
og er í rammann greiptur silfur skjöldur með þessari áletrun:
Gjöf til kvennaskólans í Reykjavík
til mlnningar um landshöfðingjafrú Ólúfu Finsen
með þökk fyrir starf hennar að stofnun skólans.
En hvenær kemur mynd af Hilmari Finsen, landshöfðingja, í
alþingissalinn?