Skólablaðið - 01.05.1912, Qupperneq 7

SKOLABLAÐIÐ
71
Mér væri það sönn ánægja.
Að svo mæltu lýsi eg yfir því, að þessi skóli er hættur
að starfa að þessu sinni.
Guð gefi að samvinna okkar, á liðnu skólaári, megi bera
bleisunarríka ávexti fyrir land vort og lýð.
Stefán Hannesson.
Kermaraspjall, -
Eftir Héðinn.
I.
Samvinna.
Oft hefir ákaft óþol og óþreyja gripið mig, einkanlega á
kvöldin, er eg hefi setið sem negldur niður við stýlaleiðréttingu
o. s. frv.
Eigi hefur það komið til af því, að mér hafi í sjálfu sér
leiðst starfið, heldur af hinu að einhverjir erfiðleikar eða vandræði
hafa mætt niér í starfi mínu. —
Eg var lengi að átta mig á því hvað eg ætti til bragðs
að taka og við mig að gera á slíkum stundum, hvort heldur
að »bera harm minn í hijóðí«, — láta engan vita um vandræði
mín, en reyna aleinn að sigra þau, eða þá að leita til stéttar-
systkina minna, — ræða málið við þau, — heyra álit þeirra,
og leitast þannig við að fá úrlausn. — —
En — nú er mér fyllilega ljóst, hvað gjöra ber í þeim
efnum. Eg hefi reynt hvorttveggja: Hefi dulið erfiðleikana og
ætlað mér einum að komast yfir þá, — enda stundum getað
það, en oft eigi. — Hitt hefi eg líka reynt, að tjá stéttarbróður
mínum vandræðin; fengið hann til að ræða málið á ýmsa vegu,
— og oftast höfum við báðir í sameiningu fundið leið til úr-
lausnar, þótt dulin væru hvorum okkar einum um sig. —
Þegar nú þess er gætt, að af kennurunum er krafist að
þeir sigri alla kenslu-erfiðleika — og þeir eru margir ■—
þá má ekki láta undir höfuð leggjast að nota þá bardaga-aðferð,
sem sigurvænlegust er. — Kennararnir verða að vinna saman.