Skólablaðið - 01.05.1912, Side 8

72
SKÓLABLAÐIÐ
eins og staðhættirnir leyfa frekast, — sækja hjálp hver til annars
en einangra sig ekki. Þeir verða að skiftast á bréfum, orðum
og hugsunum; hittast og kynnast hver öðrum. — Hjer er mikið
í hófi: Heill þjóðarinnar í framtíðinni er að miklu leyti í hönd-
um kennarastéttarinnar í heild sinni. Á því einu að kennara-
stjettinni takist að sannmenta uppvaxandi kynslóðir, grundvallast
í rauninni allar líkamlegar og andlegar framfarir þjóðarinnar.
Sannmentanin er orsökin, framfarirnar afleiðiugar, — er koma
á sínum tíma á eðlilegan hátt. —
Að þessu munu alli kennarar þessa lands vilja vinna af
fremsta megni. —
Hitt er það, kennarar eru varla búnir að átta sig á því
alment, hve geysimiklu sigurinn er þeim vísari, ef »þeir græða
saman mein við mein«, — rétta hvei öðrum höndina, — og
mynda þannig samfelda breiðfylkingu — til framsóknar. —
»Skólablaðið« hefur nú um nokkur ár boðist til að flytja
hugsanir, samvinnutilmœli og vinsemdartilmœli milli hinna dreyfðu
starfsmanna landsins. —
Förum vér nú eigi bráðlega að »kannast við róminn«, —-
og meta það að meiru en verið hefur?
Samvinnuhugmyndin ætti sð ganga hverjum kennara til
hjarta. — Og að það verði það allra fyrsta, er ósk mín - og
von. —
Þá verður Islands hamingju alt að vopni. — — —
Bænalestur.
Líklega öllum börnum á landi hér eru kendar fieíri eða
færri andlegar bænir, og góðir og guðhræddir foreidrar heimta
það, að börnin lesi bænirnar sínar kvelds og morgna. Bæn
fyrir máltíð er hér víst alsíaðar niður Iögð, þó að enn haldist
sá siður sumstaðar annarstaðar, svo sem víða á Englandi. Ferða-
bænir mttnu sjómenn lesa enn, og aðrir varla. —
Það mun nú fæstum þykja fil bóta, að bænalestur leggist
niður, og svo mikið mun enn vera eftir af kristinni trú hjá