Skólablaðið - 01.06.1913, Blaðsíða 10

90
SKOLABLAÐIÐ
spillast og leggjast í slark, ólifnað og óráðvendtii, t. d. ofdrykkju,
óskírlífi og féglæfra?
Um það gefur frelsarinn sjálfur bestu reglurnar í Lúk. 15.
kapítula.
Snúi hinir ungu frá því illa og vilji bæta sig, þá á að taka
á móti þeim með sörnu ástúð og faðirinn gerði við glataða
soninn, þetta á að gera eíns þótt brotið sé glæpur.
Faðir nokkur átti son er stal og varð fyrir refsingu. Son-
urinn iðraðist og varð ráðvandur. En föðurhúsunum var samt
vægðarlaust lokað fyrir honum.
Aðrir foreldrar áttu dóttur, sem féll í óskírlífi, en sá seinna
að sér. Foreldrarnir fyrirgáfu henni ekki, vildu ekki sjá hana.
Bæði dæmi þessi sýna, að foreldrar þessir voru mjög ókristi-
legir og ómannúðlegir. Að fyrirgefa ekki ástvin, sem vill bæta
brotið, er verulegur níðingsháttur. En snúi hinir ungu nú ekki
frá því illa heldur haldi áfram í því, þá eru þeir eins og týnd-
ir sauðir og tapaðir peningar, og þeirra verður þá að leita og
reyna að ná þeim og koma þeim heim, eða með öðrum orðum,
fá hann til þess að bæta sig. Strangleikinn einn lrálpar sjaldan
að gagni, að minsta kosti á hann ekki við íslenskan æskulýð nú
sem stendur.
VI.
Því spillist æskan?
Það er oft heimilunum að kenna. Fyrst og fremst þá, er
óregla eða ólifnaður er á heimilinu. Þarnæst því ef heimilin eru
leiðinleg og sambúðin kærleikslaus. Eins ef frelsið er of lítið
og heimilisreglur of strangar.
Óreglan villir og tælir æskulýðinn. En kærleiksleysið og
ófrelsið fælir hann frá heimilunum. Ekki spillir vantrúin minst.
Trúleysi og léttúð á heimilum vekur efa í ungum hjörtum. Og efi sá
getur orðið til þess að unglingurinn fari að spyrja sem svo: »Er nú t.
d. ofdrykkjan og lauslætið annars nokkuð ljótt eða syndsamlegt?
Lögin refsa því ekki og fólk tekur ekki hart á því, og um »kver-
ið« þarf eg ekki að kæra mig þótt það banni slíkt. Kverið er
eins og biblían bara mannasetningar.« Ástbrigði, vináttusht og
aðrar blekkingar spilla líka mörgum góðum ungling.
Og þegar nú æskan fer frá heimilununt og út í verulegan