Alþýðublaðið - 03.01.1965, Qupperneq 11

— Hvað er nú þetta, sagði
Nona af mikilli ákefð. . . hvers
vegna tekui’ðu málstað hennar?
— Er það nokkur furða? spurði
Kevin. Við erum vinir, og þar
að auki ert þú að læra hjá henni
Nú gugnaði Nona. Ég hata
hana, sagði hún svolítið skjálf-
rödduð.
Hún. . . hún lét flytja mig
af slysadeildinni yfir á barna-
.deildina, eins og hefði ekki stað-
,ið mig nægilega vel þar en það
iVar bara af því að. . . af því að
— fáðu þér meira engiferöl
sagði Kevin frændi hughreyst-
andi, og reyndu að láta sem ekk
ert væri.
. — Þú veizt ekki hvernig hún
er í raun og veru, sagði Nóna.
Hún lét flytja mig af slysadeild
inni bara vegna þess að ég var
aö reyna að bæta Len Bellamy
upp sársaukann og óþægindin
Kevin. Ég held að yfirhjúkrunar
konan hafi gert .sitt bezta til
að ráða bót á hjúkrunarkvenna
skortinum.
— Nú var Nona komin vel á
stað og þá gat ekkert mannlegt
,stöðvað hana. Hjúkrunarkonun-
,um á spftalanum er ekkert um
þær gefið, sem koma þarna til
að vjnna hálfan daginn. Það eru
all.ir foxvondir á næturvaktinni
vegna þess að þurfa að vinna
hálftíma lengur og það meira að
segja fram á dagvaktina. Það er
svo sannarlega allt vitlaust á
morgnana, þegar báðar vaktirn
ar vinna í einu. Það segja allir
að hún hafi ætlað sér að gera full
margt í einu og þessvegna hafi
liún kollsiglt sig, sagði Nona og
það var ekki laust við að ánægju
gætti í röddinni. Og ef hún kem-
ur því til leiðar að koma megi í
heimsóknir á barnadeildina hve
nær sem er dagsins Sem er, þá
held ég að hún hafi kórónað vit-
leysuna.
Mig langar óskaplega til að
bæta Len Bellamy þau óþægindi
sem ég hafði bakað honum. Við
Len enim vinir, og ég er hreyk
in af því að vera vinur hans.
Þessu öllu reyndi hún að spilla
Það verður ekki langt þangað til
hann má fara af spítalanum,
sagði Nona, og nú var hún næst
um því óðamála. Vilt.u vera svo
vænn að bjóða honum að vera
hérna á Woodleigh í nokkrar vik
ur svo hann geti jafnað sig í
ró og næði. Svo langar mig til
að þú finnir handa honum starf
í verksmiðju þinni, gott starf,
þar sem hann hefur góða fram
tíðar möguleika.
— Þú.biður ekki guð um lítið
hrópaði Kevin upp yfir sig.
— Mig langar svo óskaplega
mikið til að þið tvelr kynnist
sagði Nona. Viltu gera það f.vr
ir mig að bjóða honum að koma
hér og dvelja smá tíma.
— Nei, sagði Kevin.
Nona horfði á hann vantrúuð
á svipinn.
— En ég er búin að biðja frú
Triggs um að láta undirbúa eitt
gestaherbergið undir komu hans.
— Þú áttir ekki minnsta rétt
á að gera neitt slíkt.
Nona fölnaði.
— En. . . . rödd hennar
brast. Ég hef alltaf fengið að
fara mínu fram hér á Woodleig
þú hefur alltaf leyft mér að gera
allt sem mig hefur langað til.
Þú hafðir ekki svo lítið gaman
af því þegar ég kom hingað
með klíkuna og við spiluðum
jazz plötur og djöfluðumst langt
fram á nótt.
29
Kevin fann að hann liafði nú
ærna þörf fyrir að fá sér aftiu- í
glasið.
— Það var allt annað mál,
þetta voru krakkar, sem þú hafð
ir alizt upp með, og þau eru börn
foreldra sem standa okkur jafn
fætis. Þér finnst ég kannski vera
snobbaður, en það verður að
hafa Það. Ég sá ekki betur en
að þið skemmtuð ykkur prýði
lega saman. Hann gekk nú til
Nonu tók um báðar axlir liennar
og hristi hana svolítið. Sjáðu nú
til stúlka mín. Þessi Len Bellamy
getur verið alveg prýðispiltur. Ef
um skaðabótakröfur verður að
ræða þegar málið kemur fyrir
dóm þá skulum við greiða 'þær
og ekki skera féð r,ið nögl. En
að ætla að fara að bjóða hingað
manni, sem við hvorugt þekkjum
nokkurn skapaðan hlut. . . .
WWMWWWWWWWWW**1
c>
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æffardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Síml 18740.
— Þetta er ekki rétt hjá þér.
Ég þekki Len Bellamy vel og veit
allt um hans hagi. Við höfum
talað saman oft og lengi, þótt
tíminn hafi stundum verið af
skornum skammti. Hann er dá-
samlegur.
Það var mér að kenna að hann
missti vinnuna, sem hann var bú
irin að fá, og það leiðist mér
a£skaplega mikið, en ég er sann
færð um að Þú getur útvegað
lionum margfalt betra starf, og
þegar hann kemur hér á Wood
leigh þá getið þið rætt málið í
iró og næði og þú getur íhugað
það vel.
Kevin hlustaði þögull á orða-
flauminn.
— Ég vona að þú hafir ekki
minnst á það við hann að hann
komi hingað? sagði hann að lok
um.
— Ég er búin að lofa honum
því!
Nú missti Kevin þolinmæðina
gjörsamlega. Fjandinn hafi það
Nona hvað ertu eiginlega að
flækja okkur í? Nú var Nonu
brugðið. Til þessa var alveg sama
hvaða prakkarastrik hún hafði
gert, alltaf hafði Kevin frændi
stutt hana af ráðum og dáð, en
nú var hann allt í einu bæði
æstur og reiður. Henni fannst
heimurinn vera að hrynja sam
an og að hún ætti sér ekki leng
ur viðreisnar von. — Bellamy
hefur sennilega spilað dálaglega
á tilfinningar þínar og platað þig
upp úr skónum eins og þið ung
lingamir segið. Nú heldur hann
sannarlega að hann sé búinn að
veiða þann stóra.
— Nona rak upp angistarvein
Nei, nei, það er ekki satt. Hann
er mjög stoltur og vill helzt ekki
þiggja neitt af neinum. Ég fékk
liann til að fallast á að koma hing
að með því að margsegja honum
að vinafólki mínu væri sérstök
ánægja að þvi að hann kæmi. Og
sú var tíðin a® ég átti vini hérna
þó það sé kannski ekki satt leng
ur.
ÓJafur Thors
Frh. af 1. síðu.
isráðherra minntist Ólafs í
ræffu sinni á gamlárskvöld.
Hann sagði meðal annars: ,,Er-
fitt er að segja, hvað mér hef
ur fundist mest til um í fari
hans. Ef til vill var það hjai’t
sýni hans og sá eiginleiki að
ætla öðrum gott, þangað til
hann reyndi annað. Ólafi kom
aldrei til hugar að láta hendur
falla, þótt móti blési. Hann var
allra manna fyrstur að átta sig
og úrræðagóður öðrum fremur
Hann var sjálfkjörinn foringi
og menn lutu leiðsögn hans með
ljúfu geði. Mörgum flelri en
mér mun finnast verða svip-
minna og daufara á íslandi eft
ir að Ólafur Thors er héðan
horfinn."
Ólafur Thors fæddist í Borg
arnesi 19 janúar, 1892. Hann
var sonnr hjónanna Margrétar
Þorbjargar Kristjánsdóttur og
athafnamannsins Thors Jensen.
Lauk Ólafur stúdentsprófi 1912
og stundaði um hríð lögfræði-
nám í Kaupmannahöfn, en hóf
síðan störf við útgerðarfyrlr-
tæki föður síns.
Ólafur hóf afskifti af stjórn-
málum á unga aldri og var
kjörinn á þing í Gullbringu- og
Kjósasýslu 1925. Hann var for
maður miðstjómaf og þlng-
flokks Sjálfstæðisflokksins 1934
- 61. Ráðherra varð hann fyrst
skamma hríð 1932, en tók sætii
í þjóðarstjóminni 1939 sem at-
vinnumálaráðherra og myndaði
fyrsta ráðuneyti sitt 1942, sem
minnihlutastjórn. Árið 1944
myndaði Ólafur nýsköpunar-
stjórnina svonefndu og var þá
bæði forsætis- og utanríkisráð
herra. Árið 1949 myndaði Ól-
afur aftur minnihlutastjóm,
varð síðan atvinnumálaráðherra
1959 - 53 í stjórn Steingríms
Steinþórssonar, en myndaði
enn ráðuneyti sumarið 1953.
Fimmta ráðuneyti Ólafs var nú-
verandi stjórn, sem hann mynd
aði 1959 og stýrði þar til hann
lét af störfum vegna heilsu
brests seint á árinu 1963.
um til gagns til sjávar, þær auð-
lindir, sem bíða þess að færa okk-
ur ljós og yl ásamt afli þeirra
hluta, sem gera skal”, sagði for-
sætisráðherra.
„Við íslendingar þekkjum það
af biturri reynslu að það er dýrt
að vera fátækur og þó enn dýr-
ara að vera bæði fátækur og ósjálf
stæður. Við sjáum þessvegna ekki
í það fé sem það kostar.að rétta
sig úr kútnum og vera eins og
maður með mönnum”. Minntl
hann síðan á, að við hefðum ekkl
náð eins langt og raun ber vltnl,
ef yið hefðum þurft að verja of
fjár til varna Iandsins eins og aðr-
ar sjálfstæðar þjóðir þiirfa aS
gera. Ef þeirri byrði yrði á okkur
bætt, taldi hann að álögur hér
mundu trúlega verða óbærilegar,
i lok ræðu sinnar sagði forsæt-
isráðherra: „Að sjálfsögðu hafa
fyrirætlanir okkar tekizt misvel
og margt stendur til bóta. En þvl
skyldu menn vera með vol og vfl,
þegar við höfum áorkað þvi sem
enginn ókunnugur á íslandi mundi
trúa, að svo fáir menn fengju fram
kvæmt við svo erfiðar aðstæður.
í stað þess skulum við biðja
drottinn allsvaldandi að gefa okk-
ur styrk til að verða þjóð okkar
að því gagni, sem hugur okkar
stendur til.
Megi hið nýja ár færa Islenzku
þjóðinni og gervöllu mannkynl
gæfu og gengi. Gleðilegt ár”.
SÁTTAFUNDUR
Framhald af 1, gíðu
lausa samninga, en þar hefur ekki
verið boðað verkfall. Sjómanna
félag Akureyrar hefur boðað verk
fall frá og með 5. janúar, en á
Austf jörðum og i Vestmannaeyjuid
var samningum ekki sagt upp.
Áramáfaræða
Framh. af 12.
sumir gleymdu hvað af þessu
hlyti að leiða, því rekstur fá-
menns ríkis hlyti ætíð að kosta
Kevin gekk reiðilega fram og tiitölulega meira en rekstur fjöl-
aftur um herbergið. Fjandinn menns ríkjs.
sjálfur varð honum að orði. Þú „Alveg eins og landið verður
vilt að ég líti á þig sem konu, en þjóðinni því viðráðanlegra, sem
svo hagarðu þér eins og stelpu ]1Cnni fjölgar meira, því arðbærra
kjáni. Það er gjörsamlega úti- yerður landið henni eftir því sem
HlélSíflrðflvÍSscrSrr
OP» ALtA DAGA .
(íMa lavgaédaGA
oa 8UNNUDAGA)
PKÁKL.6TU.22.
CáíHtáwiÖHSlrfíBlWI
•WwlCíti nðpgKmC*
lokað að Bellamy geti komið
hingað. Ég ætla að halda veizlu
hér bráðlega, ég er ekki alveg
búinn að ákveða daginn ennþá
því ég veit ekki hvenær aðal-
gesturinn getur komið, en það
verður núna einhvern tíma á
næstunni.
Nona var nú náföl og skalf og
hún getur varið meira fé til að
bæta það. Mesta óráðsían er i því
fólgin að láta lengur renna eng-
þjóðfélag okkar hefði, þar sem
nær allur okkar erlendi gjaldeyr-
ir kæmi frá sjávarútveginum. En
við hefðum einnig sérstöðu á
fieiri sviðum sagði forsætisráð-
SÆNGUR
WWWHmwWMMiWWHMW
herra, og fór nokkrum orðum um
titraði frá hvirfli til ilja. — Að- fámenni þjóðarinnar, landkosti og
algesturinn? Það hlýtur að vera nauðs.vn þess að byggja allt landð.
HÚN. Þú gerir greinilega það Slíkt væri ekki stórhugur, heldur
sem þú mögulega getur tll að væri lítilmennska að láta sér
reyna að hellla hana. nægja minna. Svo virtist þó, sem
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIDURHREINSUNIN
Hverflseötu 57A. Síml 16738»
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 3. janúar 1965 XI