Alþýðublaðið - 05.01.1965, Blaðsíða 2

Rltstjórar: Gylfl Gröndal (éb.) og Benedlkt Gröndal. — Fréuastjórl:
Arni Gunnarsson. — Ritstjómarfulltrúi: Eiöur Guönason. — Símar:
14900-14903. - Auglýsingasími: 14906. - Aðsetur: Alþýöuhúsiö vlö
Hverfisfiötu, Reykjavik. — Prentsmiöja Alþýöublaöslns. — Áskrlitargjald
kr. 80.00. — 1 lausasölu kr. 5.00 eintakið. — Útfiefandi: Alþýðuflokkurinn-
Bændur og neytendur
ÞAÐ VAKTI athygli fyrir jól, *er Emil Jóns-
son gerði'í útvarpsræðu frá Alþingi grein fyrir nið
urgreiðslum og útflutningsuppbótum landbúnaðar
afurða, eins og þær *verða á árinu 1965. Benti hann
á, að í heild næmu þessar upphæðir tæplega 700
milljónum króna, eða meira en 100.000 krónum að
meðaltali á hvert býli í landinu. Taldi Emil, að
þessi landbúnaðarpólitík gæti ekki staðizt mikið
lengur og yrði að takast til endurskoðunar.
Tíminn er eina blaðið, sem hefur svarað þess
ari athyglisverðu ræðu Emils. Hefur blaðið valið
þann kost að hrópa: Árás, árás á landbúnaðinn!
Tíminn telur þessar niðurgreiðslur sýnilega eðli-
legar og fordæmir það sem árás á landbúnaðinn,
að minnzt skuli á þær á þann hátt, sem Emil gerði.
Þetta er mikill misskilningur. Bændur eru ein
traustasta og íhuglasta stétt landsins. Þeir skilja án
efa, að hér er komið fram vandamál, sem leysa
verður á einhvern betri hátt, bæði fyrir landbúnað
inn, neytendur og ríkissjóð. Þegar uppbótakerfi
sjávarútvegsins sprengdi af sér jjammann, datt
engum í hug að kalia það fjandskap við sjávarút-
veg, þótt bent væri á, að sú stefna dygði ekki leng-
ur.
Tíminn segir, að niðurgreiðslur á landbúnaðar
' vörum komi ekki bændum við, heldur séu ein-
göngu styrkur við neytendur. Þetta er aðeins hálfur
sannleikur og mjög villandi að líta þannig á málið.
Niðurgreiðslur hafa verið auknar til að halda vísi-
tölu niðri og þar með draga úr verðbólguskrúfu,
en það kemur bændum til góða ekki síður en öðrum.
Hins vegar er rétt að athuga, hvort sala á land-
búnaðarafurðum mundi ekki stórminnka, ef þær
væru ekki niðurgreiddar. Hvernig yrði sala í mjólk,
ef lítirinn kostaði kr. 10,77, í kjöti, ef kílóið kost-
aði kr. 73,75 og í smjöri, ef kílóið kostaði kr. 190?
Ljóst er, að það mundi valda söluhruni á þessum
afurðum, ef niðurgreiðslur væru allar afnumdar,
og það hrun mundi koma niður á bændum. Þess
vegna fer Tíminn með rangt mál, er hann segir,
að niðurgreiðslur séu mál neytenda, en ekki bænda.
Þær eru mál beggja, mál allrar þjóðarinnar.
Emil Jónsson tók fram í ræðu sinni, að hann
teldi bændur ekki - ofhaldna af því, sem þeir fá
fyrir vinnu sína, og er það vafalaust rétt um smá-
bændur og miðlungsbændur, enda þótt stórbænd-
ur hafi ekki undan miklu að kvarta. Emil kvaðst
vilja, að bændum væri tryggð góð afkoma, en nú-
verandi upþbóta- og útflutningsstyrkjakerfi gæti
ékki gengið lengur og yrði að endurskoðast. Það
er ekki sízt hagsmunamál bændastéttarinnar, að
betri leið finnist í þessum málum.
2 5. janúar 1965 - ALÞÝÖUBLAÐIÐ
SELJUM í DAG OG NÆSTU DAGA
KULDASKÓ
úr leðri fyrir drengi og telp ur. — Stærðir 35 til 40.
Einnig má nota sem
SKIÐASKÓ
Verð kr. 298. — SÉRSTAKT TÆKIFÆRISVERÐ.
Skóbúö Austurbæjar
Laugavegi 100.
Osjálfbjarga í óveéri!
ÓVEÖURSKVÖLDH) þegar aH-
ar samgöngur trufjuðust og það
tók fjölmarga bifreiðarstjóra
fimm til sjö klukkustuudir að kom
ast á milli Reykjavíkur og Hafnar
fjarðar, leiddi það í Ijós, sem raun
ar var vitað áður, að þegar gamla
ísland steypti sér niður úr himn-
inum ofan yfir aiiar framfarirnar,
véivæðingu( síma, rafmagn vatns
veitur og malbik, þá fór allt úr
skorð'um, rafl jós slokknuðu, hreyfl
ar stöðvuðust, vatnsleysi gerði vart
við sig og síminn varð svo band-
vitlaus að maður fékk ekki einu
sinni són svo klukkust. skipti.
FÓLK( SEM STÓÐ FAST tím-
um saman í 'sköflunum á Arnar
neshálsi hafði ekki aldeilis búið
sig út eins og ferðamenn á fs-
landsheiðum áður fyrr. Kvenfólk
og börn kvörtuðu og jafnvel full
orðnir karlmenn fengu þursabit
í lend,arnar og giktaWstnengi í
axlir og handleggi - og það var
þjakað fólk, kalt og svangt, sem
skjögraði inn úr dyrunum hjá sér
um og upp úr miðnætti, loksins
þegar veghefilsstjórinn hafði tek
ist að ryðja því braut og leysa
hnútinn, gn það liafði ekki reynst
létt verk.
OG SVONA VAR ÞAÐ á Hellis
heiði, eða réttara sagt alla leið
ina úr Reykjavík og austur á fjall.
Hinsvegar voru erfiðleikamir mest
ir milli Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar, því að þar var bifreiða
lestin óslitin og að henni sótt frá
báðum endum, en aðeins bifreið
á stangli á leiðinni austur. Þar
eru bó enn bílar fenntir í kaf,
ekki hægt að moka frá þeim, því
að þeir ramba þar á klakabung-
um þó að hjólln séu ekki laus.
ÞAD ÞÝÐIR EKKERT að ræða
við veðurguðina. Þeir lilusta ekki
á mig( jafnvel ekki á Pál Bergþórs
son þrátt fyrir öli blíðmæli hans
í þeirra garð, en það þýðir kannski
að tala við fólkið. Öngþveiti ríkti
á Axnarjieshálsi' og það var fyrst
og fremst fólkinu að kenna. Lög
reglan átti að stöðva umferð í
báða enda strax og hún sá hvað
verða vildi. Það var ekki gert og
iruddist þvi fólkið blint ■ áfram
bæði frá Reykjavík og Hafnar-
firði og herti miskunnarlaust
hnútnum sjálfum. Auk þess gerðu
mjög margir, sem fastir sátu, til
raunir til að iryðjast út af braut
inni og fara fram úr og með þeim
afleiðingum, að vegheflarnir gátu
varla unnið og erfiðleikarnir urðu
enn meiri.
ÞAÐ ER NAUÐSYNLEGT fyrir
okkur að læra að snúast við svona
erfiðleikum. En við kunnum þaW
ekki enn. Öll þægindin hafa gert
okkur sljóa( gleymna á staðreynd
irnar. Það getur reynzt okkur
dýrt spaug. Fyrir utan gluggana
minn er kafaldshríð. Ef tii viU
stöðvast allt aftur i kvöld. Ég
mælist til þess, að menn reynl
að vera viðbúnir. Og framar öllu
öðru er ekki rétt á svona tímum
að leggja út í tvísýnu.
Ilanncs á horninu,
SENDISVEINN
óskast. — Vinmitími fyrir hádegi.
Alþýðublaðið Síml 14 300.
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum ©o ááhöldum,
effni og lagerum o.fl,
Mssssmmm
Heimilisfpyggingai*
Innbús
Vetnstjóns
Innbrois
Glertryggingar
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRi
UNOAÍGA-TA 9 REYKJAVlK S(MI 2 1 260 S I M N E F N I , G U R E T Y