Alþýðublaðið - 21.05.1965, Side 13

lÆJARBi
Sími 5 01 84
Heijarfgjói
Litkvikmynd um ævintýraferð 1
frumskógum Bólivíu. Jörgen Bit-
sph og Arne Falk Rönne þræða
sömu leið og danski ferðalangur-
inn Ole Miiller fór í sinni síðustu
ferð, — en villtir Indíánar drápu
lumn og köstuðu líkinu í Heljar-
fljótið. Sagan hefur komið út á
íslenzku.
Sýnd kl. 7 og 9.
íslenzkt tal.
SíSasta sinn.
Sími 5 02 49
Eins og spegilmynd
BERGMANS
Áhrifamikil Oscar-verðlaunamynd
gerð af snillingnum Ingimar Berg-
mann.
Sýnd kl. 7 og 9.
Pússningarsandur
Heimkeyrður pússningarsandui
og vikursandur. sigtaBur eí»
ósigtaður við húsdymar «8»
kominn upp é hvaða hæO aem
er, eftir óskum kaupenda.
SANDSALAN sf. vtð EUlSara*
Siml 41920.
i
SÆNGUR \
■ *
REST-BEZT-koddar
Endurný.1um irimln
sængurnar, elgum I
dún- og fiðurheld ver. j
Seljum æðardúna- og I
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum I
i
<
<
DtJN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Siml 18740. j

Ég fékk ákafan hjartslátt. Var
ég ekki einmitt að aka heim á
því tímabili?
Ég rifjaði upp atburði kvölds-
ins. Ég hafði verið þreytt og
treysti mér ekki til að sitja allt
kvöldið. Ég held ég hafi farið
heim rétt eftir tólf.
Það var búið að loka, en eng
inn hafði gert sig líklegan til
heimferðar.
Það er lokað klukkan hálf tólf,
en gestir mega sitja innt til eitt.
Svo kvaddi ég Sigurð, sótti
bílinn minn og ók heim.
Ég var lengi á leiðinni. Klukk
an hefur sjálfsagt verið um hálf
eitt, þegar ég kom á liornið-
Kannske meira. Kannske að
verða eitt.
Það var svo mikill snjór, að
maður sá ekki út úr augunum.
Fg braut biaðið saman með
skiálfandi böndum. Ég get ekki
hafa ekið á hana.
Það hlvtur að vera einhver
annar. Það gelur ekki verið ég
Þáð var áreiðanlega mikið um
bíla. Ég hefði séð hana.
Og þó . . . á hvað hafði ég
rekist?
Það var barið að dyrum, ég
hrökk við.
Faðir minn oonaði dyrnar.
— Ert þú með blöðin? spurði
liann.
Ésr rét.ti honum Alþýðublaðið
begiandi.
— Mamma þín er að hita morg
unkaffið. — sagði hann. —
ViRu eWi koma fram í eldhús
og fá bér sona með okkur? —
Hann lét dyrnar falla að stöf
um oe ée fór fram úr rúminu.
Ég klæddi mig ekki, fór aðeins
í morgnnslopp og inniskó og
rölti fram í eldhús.
— Er eitthvað að? —. spurði
móðir mín og horfði rannsak-
andi á mig alveg eins og hún
viss, að ég hafði ekið yfir unga
konu off myrt hana.
Ég hafði gert tvo lítil börn
móðurlaus.
— Að mér? spurði ég og laut
höfði yfir bollanum mínum.
— Já, þú ert svo hvít og skjálf
hent, — sagði hún.
— Það getur enginn borðað
kökuna sína og geymt hana í
senn, — drundi í föður mínum.
Hann var að lesa blaðið sitt. —
Eins og ég hef margsinnis sagt
verður fólk að lifa eftir einhverj
um siðalögmálum. Mér er sama
þó tímarnir hafi breytzt síðan
ég var ungur. Æskan nú til dags
er mjög illa upp alin- Krakkar,
sem eltast við veraldlega hluti,
glys og glingur. Ég vildi óska að
dóttir mín væri öðru vísi.
Ég svaraði honum ekki í þeirri
von að hann hætti prédikun
sinni. En það virtist aðeins espa
hann upp.
— Siðalögmál sagði ég.
Standa fyrir sínum gerðum.
Hann benti á baksíðu Alþýðu-
blaðsins.
Framhaldssaga
eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur
5. HLUTI
— Hérna er eitt dæmi upp á
þróun málanna i dag. Ung kona
finnst látin á götum úti, myrt
segi ég. Já, það er orð að aka
yfir manneskju. Morð! —
— Morð? — spurði ég. —
Heldurðu að einhver hafi myrt
konuna vits vitandi? Heldurðu
að það hafi ekki verið slys? —
— Slys! — fussaði faöir minn.
— Slys! Maðurinn, sem ók yfir
hana ekur á brott og skilur hana
eftir eina liggjandi úti á götu-
homi í ofsaveðri, stormi og byl.
Hver veit nema hann hefði
bjargað lífi hennar með því að
leita læknis? —
— Má ég sjá? — spurði móð
ir mín og laut yfir blaðið. Svo
rak hún upp undrunaróp.
— Vitið þið ekki hver þetta
er? — spurði hún. — Þetta er
konan, sem er nýflutt inn i
þriðja hús héðan. Númer tutt-
ugu og þrjú. Æ, þú hlýtur að
muna eftir henni Inga, — sagði
hún við mig. — Ég var einmitt
að segja þér frá því, hvað hún
málaði sig mikið og væri alltaf
fín og flott, en börnin hennar
væru illa hirt og frekar lufsu
leg til fara. —
— Boðorðin segja okkur . . .
— sagði faðir minn. Ég hlustaði
ekki á hann lengur. Ég sat niður
sokkin í hugsanir mínar.
Boðorðin tíu. Ég kunni þau
síðan í skóla. Hver kann þau
ekki?
Þú skalt ekki mann deyða. Þú
skalt ekki hór drýgja.
Þú skalt ekki hlaupast af slys
stað.
Guð minn, guð minn, ég verð
að vera róleg. Ég ætti að hringja
núna strax til rannsóknarlögregl
unnar.
Ég á ekki að sitja hérna róleg
og drekka kaffið mitt. Ég á
að grípa símaskrána og leita að
númerinu.
Ég ók eftir götunni. Ég var
á þessu horni um það bil, sem
slysið varð.
— Ég held ég fari aftur inn
og leggi mig, — sagði ég og
reis á fætur.
— Já gerðu það, — sagði
móðir mín. — Þú lítur reglu-
lega illa út. —
Illa út! Hvað skyldi faðir
minn segja, ef hann vissi, að
það var ég, sem ók á konuna,
það var ég, sem strauk á brott.
Því, ó, því fór ég ekki út úr
bílnum?
Ég lá þarna i rúminu mínu og
starði upp í loftið og reyndi að
rifja upp, hvernig þetta hafði
verið.
Ég reyndi að lifa aftur upp
stundina, þegar bíllinn dansaði
<eftir veginum, höggið, erfiðleik-
ana við að ná stjórn á bílnum.
Hafði ég ekki heyrt eltthvað
hljóð eða hafði ekkert heyrzt
fyrir storminum?
Var það málmkennt eins og
ég hefði rekist á eitthvað úr
járni? Kannske hafði ég rekist
á kassa?
Var það mjúkt eins og manns
líkami hlaut að vera þegar bif
reið úr málmi og stáli rakst á
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINM A JAKKA
AUK ANNARRA FATA-
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERÐ.
Skipholti 1. - Sími 16446.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu gængurnar,
Seljum dún- og fiðorheld ver.
NÝJA FIÐURHREÍN SUNÍA
Hverfisgögu 57A. Sími 147S8.
NÝKOMIÐ
KJÓLAEFNI
Gmtt og fallegt.
Mikið' úrval.
Einnig TAUSCHER sokkar,
30 og 60 den.
Verzlunin SNÓT
Vesturgötu 17.
hann og hann varð að láta und
an?
Eða var það þungt högg eins
og ég hefði rekist á stein.
Ef ég hefði rekist á konu, ja,
konu eins og mig. — sextíu —
sextíu og fimm kíló á þyngd.
væri það þá líkt því að rekast á
stein?
Hefði bifreiðin ekki dældast
ef ég hefði rekist á stein? En
það vfer hvergi dæld, hvergi
skora eða rispa.
Ég gekk yfir að glugganum
og leit út á götuna.
Það hafði skeð á þessari götu,
hérna rétt hjá. Það gat ekki ver
ið, að ég hefði ekið yfir mann.
Ég hafði ekið á stein.
Á eftir, eftir matinn skildi ég
fara út og aðgæta, hvort ég
ALÞÝÐUBLAÐIO - 21. maí 1965 J.3