Alþýðublaðið - 16.07.1965, Side 13

mimm
L_. h,Mi™ rrniC/f
Sími 50184.
fagra Síf
Frönsk úrvalsmynd um sæludaga
ungs hermanns í orlofi.
Mynd sem seint gleymist.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum
Sími 5 02 49
Syndin er sæt
“N
~ ' HERUGE LYSTSPIL
..deter dajligt
qt synde!
»DJ»voIen 03 do 10 bud«
Jeán-CIaUde Bríaly
Danielle Darrieux
Fernandel
Mel Ferrer*
Michel Simon
ÐIABOLSK HÉLVEDES SATANISK
humor morsom latter
Bráðskemmtileg frönsk mynd
með 17 frægustu leikurum Frakka.
Sýnd kl. 9.
Hjólt»ar^avISger9ir
OPH3 ALLA DAGA
(LÍKA LAUGAHDAGA
OG SUNmiDAGA)
FEÁ KL. 8 TIL 22.
Gúmmívinnustofan h.f.
Sklpaoitl 35, Reykjavtk.
Simar: 31055, verkstœSlS,
30688, skrifatofan.
Vlnnuvélar
til leigu
Leigjum út litlar rafknúnar
steypuhræíivélar. Ennfremur
rafknúna grjót- og múrhamra
með borum og fleygum.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
Hún gekk beint að útidyrun-
um. Malcolm elti hana.
— Þér þurfið ekki að ómaka
yður meira, sagði hún með ís-
skulda. — Ég rata sjálf á hótel
ið. —
— Ég var ekki viss um að
maðurinn, sem þér hafið áhuga
á væri þar, en . . . . —
— Ég skrifaði yður að ég vildi
ekki hitta hann. Ég vildi ekki að
hann vissi . . . ég vildi bara ....
ó, hvernig gátuð þér! Ungfrú
— Vitleysa, sagði Malcolm og
hjálpaði henni upp í leigubíl. —
Waldorf, — sagði hann með
myndugleik, hallaði sér aftur á
bak og beið eftir útskýringu.
— Þetta . . . þetta var illa
gert af yður, — stamaði ungfrú
Campbell æst. — Því fóruð þér
með mig þangað? því! —.
Campbell leit ásakandi á hann
— Þér hafið svikið mig viljandi.
Aldrei í lífinu hef ég verið auð
mýkt svona . . . svona .... Þér
eruð sadisti . . . það eruð þér! —■
Malcolm Foster hafði verið
kallaður eitt og annað um æv-
ina. „Mikill hankamaður ....
leiftrandi persónuleiki“ . . . en
,,sadisti“! — Ég held að þér haf
ið misskilið þetta allt, — taut
aði hann.
— Ég kom hingað til New
York til að sjá hann. Það var
eina ástæðan fyrir að ég kom
hingað. —
— Nú hafið þér séð hann. —
— Já, en ég vildi ekki að
hanh sæi mig. Það er svo flók
ið allt saman og það kemur yð
ur ekki við og ég hafði ekki gert
ráð fyrir að hitta þá alla fjóra
. . . fjóra . . .
Loksins var eitthvað sem hann
gat bitið í!
— Þekkið þér þá alla fjóra?
— Já, ég þekki þá Ég þekktl
hann — þá — fyrir löngu. —
— Til hvers voruð þér þá að
ráða yður einkaleynilögreglu-
mann?
— Af því að ég missti af hon
um. Ég var trúlofuð honum . . .
og hann hafði mig að fífli. Þess
vegna vildi ég ekki að hann vissi
neitt en yður er vitanlega sama.
Nú hafið þér eyðilagt það allt
hvort eð er. Ég þakka yður samt
fyrir matinn. —
xxx
Malcolm Foster stakk lyklin-
um í skrána og opnaði. Hann
settist dauðþreyttur niður í bezta
hægindastólinn og starði á
whiskyið sem hann hafði rétt áð
ur hellt í glasið,
— Ég var trúlofuð honum . . .
og hann hafði mig að fífli . . .
Malcolm - Foster reyndi að
greiða úr flækjunni en það var
til einskis. Eitt var hann viss um
—Nick hafði skjátlast, Það var
ekkert glæpsamlegt við þetta
mál. Camille Campbell var sú
sem hún sagðist vera og búið.
Ástæðurnar fyrir því að hún
hafði ráðið sér einkalevnilög-
reglumann voru kvenlegar og
ekkert annað. Nema hún væri
stórkostleg leikkona.
En svo kom honum annað til
hugar. Það skyldi þó aldrei vera
að Nick hefði reynt að leika á
hann til að losna við hann? Mal
colm Foster brosti með sjálfum
9. HLUTI
sér. Það var hreint ekki ótrú-
legt.
Hann var jú vellríkur hanka-
maður sem var að leika einka-
leynilögreglumann. Og hvað
Camille Campbell viðkom þá bar
hann enga ábyrgð á gerðum henn
ar. Saumakona . . . kennslukona,
. . glæpakvendi .... það gat mað
urinn: hennar séð um. Hvað
skildi maðurinn hennar annars
segja við þessum látum? Skildi
hann það allt? Og hún þekkti
þá alla fjóra. Hvaðan þekkti hún
þá? Hún sagði líka að hún hefði
sigrað í saumakeppni og að hún
kenndi í einliverjum skóla. Og
augu hennar voru hrún og ótta
slegin . . . En hann hafði kunn
að vel við hana og það hafði ver
ið þægilegt að tala við hann. í
dag vanrækti fólk hina eðlu list
samræðnanna og horfði á kvik
myndir, sjónvarp eða skrapp í
næturklúbba.
Hann mundi eftir skýrslunni,
sem hann var enn með í vasan-
um. Malcolm íann frímerki í
skrifborðinu skrifaði utan á um
slagið nafn hennar og hótel og
skrifaði svo „Einkamál" stórum
stöfum í eitt hornið. Svo setti
hann bréfið í póstkassann og fór
að sofa. Það síðasta sem hann
liugsaði um áður en hann sofn
aði var hvort hann ætti að segja
Nick frá svipnum á andliti mann
anna fjögurra. Honum fannst að
það hefði staðið „MORД stór.
um stöfum skrifað þar. Já. þetta
var rétt hjá honum. Morðhugur
inn hafði lýst af þeim.
xxx
Og ég fékk ekki skvrsluna,
hugsaði ungfrú Campbeil þegar
hún var búin að fá lykilinn hjá
dyraverðinum. Hún var á valdi
allskonar tilfinninga: reiði. smán
ar, sorgar og jafnframt furðuleg
ustu gleði. En hvað þeir voru
undrandi, þegar þeir sáu hana
í gættinni! Þeir voru eins og
styttur skornar í tré. Fyrst
hafði hana langað til að snúa
við og hlaupa en áður en hún
vissi livaðan á sig stóð veðrið var
hún komin inn til þeirra. Dave
Cleary hafði þurrkað rykið af
stólnum með skyrtuerminni,
Spero Stanley hafði tekið upp
flösku og þeir réttu allir fjórir
torypplaða sígarettupakka til
hennar meðan þeir störðu á
hana eins og hún væri vofa. Hún
hafði tekið í höndina á þeim öll
um fjórum og reynt að brosa.
— Undarleg tilviljun. . . . Ég
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
! Endornýjum gdmtn ■
sængurnar, eignm |;
; dún- og fiðnrheld \ni. j!
Seljuin æðardúns- *t ';
gæsadúnssængrur — j j
j og kodða af ýmsum j >
> stærðunu > j
DÚN- OG j j
FIÐURHREINSUíí í!
Vatnsstíg 3. Síml 18749. j j
wwwwwwwwww
Fata
viðgerðir
SETJUM SKIWN k JAKKA
AUK ANNARRA FATA
VIÐGERÐA ! 1
SANNGJARNT VERÐ.
\EFNALaUg.
/Xl/S
Skiphoiti 1. - Síml 18148,
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar. ; %
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FH>URHREINSUN1N
Hverfisgötu 57A. Sími 16738
hefði þekkt yður hvar sem var.
.... Nei, ég bý ekki í New Yc:~k,
ég er í heimsókn. Ég bý á Wal
dorf-Astoria. — Mikið vftr gott
að geta nefnt þeta nafn! Óg svo^
að lokum: — Gaman að hitta ykk
ur aftur . . . verið þið a!lir sæl-
ir . . .
Hún fór inn í íbúðina Það var
ljós á leslampanum, húið að búa
um rúmin og mjallahvít sængin.
blasti við Það voru þau skilaboð
að hr. Béttleman hefði hringt
kl. 20.43. Hann ætlaði að hringja
aftur næsta morgun. Auto þess
hafði ungfrú Perkins hringt kl.
20, 20,30, 21, 22, 22.30 og 22.55.
Af hverju hafði Malcolm Fost
er endilega viljað fara á þetta
veitingahús? Það hafði algjör-
lega brotið í bág við fyrirmæli
hans. Hún gat ekki skil;ð það.
Skildi hann liafa séð Spero og
Nat, Dave og Joe? Hann hafði
verið svo kurteis og hugsandi
fyrst um kvöldið. Skemmtileg
minning þegar hún kæmi heim
t:l Fran og Lorraine og Je Jen
og manna þeirra. Og svo öll þessi
læti í leigubílnum. Hvað gekk
eiginlega að mér? hugsaði ung
frú Campbell?
Hún fór að hátta sig og hver
ALÞÝÐUBLAÐiÐ - 16. júlí 1965 13