Alþýðublaðið - 25.08.1965, Blaðsíða 13

ðÆJARBí
ll- - Sími 5(
Siml 50184.
T úskildingsóperan
(Die Dretgroschoper)
| Farvefilm, af
U ■SeRTOLT ‘BReCHTS KURT WSILL
|H CURD JÚRQeiÍS
I HILDeGSRD KNeF
3f GeftD FRÖBe
: S9MMY D3VÍS jn
sytiger „MacK the KMÍFe"
Sitórfengleg cinemascope Htmynd
efftir hinu heimsþekkta verkl
þeirra Bertolts Brechts og Karls
Weills.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Sími 5 02 4»
7. sýningarvika
Syndin er sæt
HERLIGE LYSTSPIL
..deter dejligt
at synde!
•DJajvoIon 03 da 10 bud«
Jcan-Cíaude BrlaTy
Danielle Darrleux
Fernandel
Mel Ferrer*
Michel Simon
DIABOLSK HELVEDES SATANISK
ihumor morsom * lattor
Bráðskemmtileg frönsk mynd
með 17 frægustu leikurum Frakka.
Sýnd kl. 9
Síðasta sinn.
EYJAFLUG
MEÐ HELGAFELLI NJÓTIÐ ÞÉR
ÚTSÝNIS, FLJÓTRA
OG ÁNÆGJULEGRA FLUGFERÐA.
AFGREIDSLURNAR
OPNAR ALLA DAGA.
S/G'
FRAMHALDSSAGA EFTIR ANTHONY PUR
SlMAR: ___
VESTMANNAEYJUM 1202
REYKJAVÍKURFLUGVELLI 22120

FATA
VIÐGERÐIR
Setjum skinn á jakka
auk annarra fata-
viðgerða
Sanngjarnt verð.
líf vel. En þú fórst frá mér —
og komst aftur. Hvort tveggja á
fölskum forsendum.
— Er það? Hún var orðin
hættulega róleg en Paul hélt á-
fram.
— Já, það er svo. Og því er-
um við að komast aftur í sama
ástand og fyrr, húsbóndinn og
undirtyllan, Næst hefur þú farið
fyrir fullt og alit.
— Hefði ég farið? spurði hún
með áskulda. — tui átt við að
ég fari.
— LeyfSu mér að ljúka máli
mínu. Ég er að reyna að segja
þér að það var Tina, sem fékk
okkur til að líta þetta bjartari
augum. Ég skulda Tinu ýmislegt
fyrir að hafa eyðilagt líf hennar.
En þú skuldar henni eitt og ann-
að líka. Og nú siturðu þarna og
vonast til að eitthvað illt hafi
komið fyrir hana. Þú ert ófyrir-
leitin Lisa.
— Nei, ég er það ekki, hróp-
aði hún móðguð.
— Jú, þú ert það, sagði liann
þrjóskulega. — Hvert heldurðu
að hún geti farið? Hver heldurðu
að sjái um hana? Hún á enga pen
inga, enga vini, ekkert heimili
nema hér. Skilurðu ekki stað-
reyndirnar? Það var okkur að
kenna — þér og mér — að þetta
kom fyrir. Nú þarfnast hún
hjálpar okkar og þú vildir helzt
að hún henti sér í ána, lauk hann
máli sínu bitur.
Lisa reis á fætur náföl. — Ég
er farin, sagði hún.
Hann leit ekki á hana en sagði
rólega: — Það efast ég nú um.
— Reyndu að stoppa mig! Hún
tók töskuna sína og bar hana
fyrir sig eins og vopn. En Paul
glotti bara. — Ég þarf þess ekki,
sagði hann. — Það er ekki til
neins. Þú hefur tapað.
— Ekki fyrir þér .... aldrei,
sagði hún móðguð.
— Það sagði ég heldur ekki.
Fyrir þér Lísa, fyrir þér. Og þú
hlýtur að hafa hugsað það mikið
undanfarnar vikur að þú skiljir
það. Hann leit beint í augu henn
ar. Hún leit undan, hún var ekki
viss í sinni sök og Lisa hataði
alla óvissu.
— Heldurðu að ég verði hér
til að slást við þig?
— Ekki við mig Lisa, við sjálfa
þig. Það heyrðist hringing úr
vasa hans. — Sjúkrahúsið, sagði
hann
— Fari sjúkrahúsið til fjand-
ans, öskraði hún. — Vertu kyrr
hér Paul ég hef ekki lokið máli
mínu.
Hann reis á fætur. — En ég
hef sagt það sem ég ætla aS
segja. Sttogdu af ef þú vilt, Lísa
ogég skal bera ábyrgðina á Tinu.
Hann gekk til dyra. — Ég held
að þú ættir að vera kyrr. En þú
verður að gera það af fúsum
vilja. Þú veizt að ég hef aldrei
32
elskað Tinu, ég elska þig. Hann
hvarf og lét dyrnar hljóðlega
aftur að baki sér. Lisa starði á
staðinn, sem hann hafði staðið á
nokkur augnablik, settist svo nið-
ur og gróf andiitið í höndum sér.
Frú Webster hristi höfuðið þeg-
ar hún heyrði hana gráta.
— Það veit sá sem allt veit,
tautaði hún meðan hún lagði af
stað inn í eldhúsið — að þetta er
eins og í bíó.
Bob var örvæntingarfullur,
hann kom hvergi auga á Tinu og
veitingahús Papa Pierre var
lokað og læst. Papa var í Covent
Garden og kona hans var að gefa
barninu morgunverð. Madame
tók þessu ekki alvarlega: —
Þú skalt sjá til, sagði hún rólega,
hún kemur aftur. Ungar stúlkur
gera þetta og iðrast jafnskjótt
aftur. Hún lendir ekki í neinum
vandræðum. Hún leit meðaumk-
unaraugum á Bob. — Ef konur
gerðu ekki heimskulega hluti á
stundum kynnuð þið karlmenn-
irnir, jafn vel að meta þær,
Það þarf að fara gætilega með
Tinu.
Boh fór út á götuna og hafði
alls ekki róast við heimspekileg-
ar hugleiðingar Madame. Hon-
um datt ekki í hug neinn annar
staður, sem hann gæti leitað að
henni, hann hafði aldrei heyrt
hana minnast á neinn stað sem
hún þekkti til í London. Honum
kom til hugar um stund að ieita
til lögreglunnar, en fannst það
of erfitt. Hann gekk aftur til
sjúkrahússins og horfði á hverja
manneskju sem hann mætti í
þeirri von að sjá andlit hennar.
Angela sagði honum þegar
hann kom aftur að Paul bæði
hann um að aðstoða sig við mjög
erfiða fæðingu. Næstu tvo tímana
hafði hann ekki tíma til að hugsa
um annað en starf sitt, fæðingin
var bæðl langvinn og mjög erfið
og þeir Paul voru báðir dauð-
þreyttir.
— Þarna skall hurð nærri hæl-
um, sagði Paul, meðan hann tók
af sér gúmmíhanzkana. — Það
er gott að enginn fær nokkru
sinni að vita hve nálægt dauð-
anum hún var.
Bob urraði. — Fyrirgefðu
hvað ég kom seint.
Paul þvoði sér um hendurnar.
Ekkert að fyrirgefa. Gekk það?
— Nei.
Hringdu heim, sagði Paul. —
Kannski eru einhver skilaboð.
Bob tók npp simann og
hringdi. Frú Webster svaraði. —
Er hún komin? .... Hann yggldi
sig. — Nú, Tina auðvitað ....
hver? .... Vilduð þér endurtaka
þetta? hann leit á Paul. — ....
rétt. Hann skellti á. — Ég er
farinn, sagði hann og greip jakk-
ann sinn. — Papa hringdi fyrir
hálftíma, hún er þar. Hann var
ekki lengur þreyttur og Paul
Ijómaði. — Guði sé lof. Hún
þjáðist nefnilega af heimþrá.
Bob kinkaði kolli og hljóp út,
niður stigann og gegn um mót-
tökuherbergið þar sem yfirhjúkr-
unarkona sá sér til undrunar
hann rekast á sjúkling, sem var
að koma. — Hlaupandi, sagði
hún hneyksluð. — Og það án
skriflegs leyfis, tautaSi Angela.
Leigubílstjórinn var gamall og
hrumur, hann misskildi heimilis
fangið og bremsaði við umferða-
ljósin í þeirri von að brátt kæmi
rautt ljós. Bob var öskureiður,
þegar hann komst loksins að veit
ingahúsinu og það lá við að
hjarta hans hætti að slá þegar
Skipholt 1. — Siml 16346.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurmar.
Seljum dún- og fiðurheld w.
NÝJA FIÐURHRETNSUmN
Hverfisgötu 57A. Sfml 167SS
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömln
sængurnar, elgum
dún- og flðurheld ?*r.
Seljnm æðardúns- mg
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsmn .
■tærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstfg S. Slml 16746.
|WWW»WWW»WWWWWWW»W
hann sá Papa Pierre standa á
gangstéttinni mjög æstan.
— Monsieur Robert! hrópaði
hann þegar Bob hljóp út og rétti
ökumanninum tíu shillingaseðil.
Hún er farin! Disparú! Perdu!
Mon Diau! Yfirskegg hans titr-
aði, hann baðaði út öllum öngum
og ranghvolfdi augunum. Þetta
var óvenjuleg sjón á götu í Lon-
don og undirstrikaðist sérstak-
lega af því að hann var með
svartan harðkúluhatt sem náði
niður að augum, i svörtum jakka
og röndóttum buxum.
Copyfíght P. I. B. Bo*’ 6 Copcn* uq*»o MOCO
2^< á2úst 1965 13