Vísir - 23.12.1958, Side 8

8
VÍ SIR
Þriðjudaginn 23. desember 1958
Björg' Hermannsdóttir og Gunnar Gíslason.
' „Klukkan hvað fer hann á ’ Syngjum þá fyrst jólasálma
.vakt?-1 með börnunum, síðan borðum
„Hann byrjar vaktina klukk- við og úthlutum svo jólagjöf-
an 8. Við byrjum hátíðina dá- um. Svo fer pabbi.“
lítið fyrr, svona um fimmleytið. \ „Hvað gerir þú svo um kvöld-
ið?“ (Þegar ég segi „þú“, þá
á ég við Gunnar. Ég var búinn
að segja þér, að ég þéra alltaf
kvenfólk).
„Það er nóg að gera. Það er
gríðarlegt álag á rafmagnsveit-
unni á aðíangadag, og varastöð-
in er sett í gang svona um kl.
tvö. Klukkan þrjú til fjögur er
meira álag en nokkra aðradaga.
Það fer svo að réna svona fimm
til sex og er að mestu búið um
eða upp úr sjö. Þá er stöðin
strax tengd við Hitaveituna til
að snerpa hitann og auka vatn-
ið.“
„Og í hverju er starfið fólg-
ið? Lesa á mæla, ýta á takka,
smyrja og pússa og svoleiðis?“
„Já, við lesum á alla mæla á
klukkutíma fresti .... svo ýt-
um við á takka, já, og ýmislegt
svoleiðis."
„Ég hef aldrei komið þarna
inn eftir. Er ekki allt hreint og
pússað og glansandi?“
„Jú, jú, jú. Mikil ósköp! Allt
glanspússað. Nei, við setjum
ekki upp neinar jólaskreytingar
eða annað til að minna á jólin.
Þessi nótt verður í engu frá-
brugðin öðrum.“
„Hvernig kunnið þér við
vaktavinnu?" (Nú, hvað er
þetta, maður. Ég er búinn að
segja þér að þegar ég þéra ....
jæja, þá það. Hvað heitir hún?
Hún heitir Björg Hermanns-
dóttir, skal ég segja þér. Ef
þig varður þá nokkuð um það.)
„Ég kann nú bara vel við
hana. Prýðilega. Það er bara
leiðinlegast, þegar svona hittist
á um hátíðar.......Fyrirgefið,
augnablik.“
Dyrabjallan hringdi ákaft, og
inn komu tveir menn með
splunkurnýtt sólarrimla-glugga-
tjald, gengu beint að stofu-
glugganum og fóru að bora,
skrúfa og lemja. Við færðum
oldiur iim í innri stofuna, og
ljósmyndarinn fór að „skjóta“.
Hann rýndi með öðru auganu
gegnum myndavélina, og steig
eitt skref aftur á bak, og auð-
vitað þurfti hann að klessa sín-
um stóru löppum ofan á berar
tærnar á litlum 3ja ára, ljós-
hærðum drenghnokka, sem var
að horfa á mömmu og pabba.
„Æ — aumingja kallinn ....
Nei, sjáðu bara. Nú kemur aga-
lega stórt ljós. Sko, sko, sko
.... Hvað er þetta, ætlar ljósið
aldrei að koma ....?“
Ritstjórinn kallaði á mig.
„Hvað áttu mikið eftir af
þessum samtölum?“
„Ja .... mikið eftir? ....
Það er flugþjónustan, slysavarð-
stofan, ritsíminn, loftskeyta-
stöðin og svo allir hinir spítal-
arnir og ýmislegt annað. Þetta
dugir mér fram í maí.“
„Ert þú búinn að kaupa blað-
ið, drengur minn?“
„Kaupa .... ? Ég skal bara
láta þig vita, að ég er fastur
áskrifandi. Og ef maður á svo
að fara að kaupa það í lausa-
sölu þar að auki, þegar maður
hefur hvort sem er skrifað allt,
sem í því stendur — fyrir ut-
an auglýsingar, auðvitað — þá
finnst mér skörin vera farin að
færast upp í bekkinn.“
Hah! ég stakk sko aldeilis
„uppíann", skáí ég láta þig vita,
en .... ég fæ víst ekki meira
pláss.
G. K.
H.f. OfhasmiÖjan.
Verzlunarfélagið Festi.
CjUhLj já! A Hjörtur Hjartarson, Bræðraborgarstíg 1.
QttiLcjjá! Pípuverksmiðjan h.f.
ge!i!ef já! Pétur Snæland h.f.
CjLkLcj jót Á Kjötverzlunin Búrfeli h.f.
gjiLj já! JSæjarbúðin, Sörlaskjóli.
g(ek(e9 ji(! L
Kjöt og Græumcti.
Verzlunin Þróttur, Samtúni 11.
S. Árnason & Co.