Vísir - 20.03.1959, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
Föstudaginn 20. marz 1S59
¦& & iz iz & '& & ft" Twr -fc *k •& *k ft
SUSAN INGLIS:

í\ödd
H
1A n
'& & & ÁSTAR5AGA "& "fc & "" Ö
¦#, W: "fr -&: &.- # & & &&&&%'&
17
einfaldan, svartan kjól, þröngan í mittiö. Þegar hún loksins hætti
sér út úr herberginu, virtist hún róleg en alvarleg.
Hún hafði ætiað sér að leita Tínu uppi, en var ekki viss um í
hvaða herbergi hún væri. Þess vegna fór hún niður í ársalinn í
'þeirri von að hitta Eustaciu frænku eða kannske Juönu, svo að
hún gæti spurt þær. Hún heyrði rumbalag í fjarlægð í útvarpmu,
en þegar hún kom niður í ársalinn var enginn þar.
Eldur brann á arinum og Penny dróst ósjálfrátt þangað. Hún
stóð fyrir framan arininn. Einhver hlautað koma von bráðar.
Á næstu augnabliki heyrði hún glamra í glösum á bakka.
Hún sá vínfangavagn, sem var ýtt varlega gegnum dyrnar og
þjóst við að sjá Juönu koma inn á eftir honum. Það var um
seinan sem hún sá að það var Andrew Brand, hár og hressilegur,
sem ýtti borðvagninum varlega á undan sér. Hann virtist vera i
bezta skapi, því að hann raulaði eitthvað með fallegri blassarödd.
Allt í einu kom hann auga á Penny og þagnaði.
„Góðan daginn, ungfrú Mayne," sagði hann. Eg vona að þér-
hafið hvílt yður vel. Tína og Gomez komu þjótandi inn fyrir
fimm mínútum og fóru upp í herbergðin sín til að dubba sig upp.
Eustacia frænka kemur á hverri stundu. Við getum fengið okkur
eitthvað að drekka meðan við bíðum. Á eg að blanda kokkteil,
eða kannske þér viljið heldur sjerrí?"
„Þurrt eða-----"
„Þurrt, þökk fyrir."
Hann tók glas og setti það á litla borðið hjá henni.
„Segið mér til ef yður finnst það of þurrt."
Hann sneri til baka að hjólaborðinu með flöskuna, og Penny
settist í einn hægindastólinn og rétti ósjálfrátt eftir glasinu.
Hún óskaði að hún gæti látið sér detta eitthvað hversdagslegt
í hug, til að segja, en það tókst ekki. Þarna sat hún og horfði
örvæntingaraugum í eldinn og óskaði, að hún finndi ekki svona
vel til nálægðar Andrew Brand.
Hann fyrir sitt leyti virtist ekki hafa neinar áhyggjur af henni.
Hann var að blanda einhverja drykki og mældi nákvæmlega hve
mikið hann tók, fyrst úr einni flöskunni 'og svo úr þeirri næstu,
en á meðan blístraði hann sama lagið, sem hann hafði verið að
syngja þegar hann kom inn. Smá saman fór henni að verða
rórra, og þegar Eustacia frænka kom flögrandi inn, gat hún
heilsað henni ofur eðlilega og fullvissað hana um, að hún hefði
hvílst verulega vel og væri orðin alveg afþreytt.
„Það er gott," sagði Andrew. „Og það er líklega bezt að eg búi
yður undir að Tina og Gomez hafa ráðgert að fara langan út-
reiðatúr, allan daginn á morgun. Eg sagði þeim, að af því að þér
hefðuð ekki komið á hestbak lengi, mundi yður kannske finnast
það full strembið."
„Alls ekki," sagði Penny og þykktist við. Hún ætlaði sér alls
ekki að loka sig inni í herberginu sínu heilan dag í viðbót, meðan
Tína og Luis væru í útreiðartúr.
„Ágætt," sagði hann glaðlega, „þá getum við gert ferðaáætlun-
ina strax. Eustacia frænka sér áreiðanlega um að við fáum gott
nesti — er það ekki Eustacia frænka? Og eg skal sjá um drykkjar-
föngin, og eg held að Tina og Felipe hafi valið hest handa yður.
Henni er umhugað um að þér verðið ánægð með hestana, sem
við höfum hérna á Los Qucbranchos."
„Ó," sagði Penny þegar henni skildist, að Andrew hafði verið
að fræða hana um að þau ættu að verða fjögur í útreiðartúrn-
um daginn eftir. „Já, eg er viss um að þetta verður skemmtilegt."
Öll fjögur! Jæja, hún ætlaði að vera eins og henni væri hnýtt
aftan í Tínu allan daginn.
Tína og Luis komu stundvíslega í matinn, þó furða mætti
heita, og á eftir fóru þau fram í ársalinn, og Eustacia settist við
hannyrðir meðan þau voru að drekka kaffið.
Tína talaði um ferðalagið tilvonandi, um hestana og margt
fíeira, sem hafði gerst síðan hún var á Los Quebranchos síðast,
Andrew hló og gerði að gamni 'sínu við hana, eins og góðum stóra-
bróður sæmir, og ungi Gcmez var auðsjáanlega sífellt að verða
ástfangnari.
Nú gekk Tína að útvarpinu, sem Andrew hafði lokað fyrir er
þau fóru að borða, og fór að snúa hnöppunum.
„Ó!" sagði Tína hugfangin er hún heyrði danshljcmsveitar-
tónana óma út úr tækinu, Tónarnir virtust óvanalegir og fram-
andi í þessari fornlegu og virðulegu stofu. „Er ekki þessi „swing"
betri en allir gömlu tangóarnir? Nú skulum við dansa og þú
verður að kenna mér nýju sporin. Viltu gera það, Luis?"
Luis var fljótur að standa upp til að gera það, sem engillinn
hans bað hann um. Andrew hjálpaði þeim til að veíja saman
ábreiðuna á gólfinu. Og innan skamms var Luis önnum kafinn
að kenna Tínu sporið, og henni gekk vel að læra.
Penny sat og horfði á þau. Hún tók ekki eftir að Andrew
Brand stóð við hliðina á henni, fyrr en hann ávarpaði hana. Þá
hrökk hún við, en það var óþarfi af henni að vera hrædd.
„Mér finnst þér hafið gert kraftaverk, ungfrú Mayne! Eg hef
aldrei séð Tínu svona glaða bg eðlilega, siðan hún var barn."
Hann hnyklaði brúnirnar meðan hann horfði á systur sína, og
léttir og ánægja varð lesið úr andliti hans og svipurinn varð töfr-
andi.
Hann horfði rólegur en með forvitni á hana, og nú fór hjarta
hennar aftur að slá hraðar, eins og alltaf þegar hann horfði á
hana, en aldrei þessu vant leit hún ekki undan núna.
„Mig hefur alltaf langað að hun yrði hamingjusöm," sagði
hann. „Það var þess vegna, sem eg lét hana dvelja sérna svona
lengi. Það var ekkí fyrr en eg uppgötvaði að hún var að verða
óhemja, að eg...."
„Hún var engin óhemja," sag'ði Penny gröm. „Það var aðeins
þetta, að hún varð þrá, þegar farið var að þvinga hana. Og svo
vitanlega — þegar þér og allir hinir létu hana skilja, hverskonar
álit þið hefðuð á henni. Henni likaði það ekki heldur."
Penny gat dkki gert að því að hún sagði „allir hinir", því að
enn hljcmaði í eyrum hennar það. sem Kristín hafði sagt: „Mer-
cedes Herrera kallar mig þessa hræðilegu systur AnJrews." En
Árnesingafélagið 25 ára.
Árnesingat'élagið i Rejyja-
vík mínntist 25 ára afmælis
síns síðastliðinn laugardag með
glæsilegu og fjölmennu sam-
kvæmi í veitingahúsinu Lídó.
Var hinn snotri og vistlegi
samkomusalur veitingahússins
fullskipaður og þjónusta öll og
framreiðsla hin ákjósanleg-
asta.
Skemmtiskrá var bæSi fjöl-
breytt og vönduð, en að henni
stóðu nær eingöngu Árnesing-
ar. Samkvæmið hófst með því,
að formaður félagsins, Hró-
bjartur Bjarnason stórkaup-
maður, sem stýrði samkom-
unni, bauð gesti velkomna með
E. R. Burroughs
- TARZA\
nokkrum ávarpsorðum. Er
menn höíðu setið að snæðingi
um stund, hófst skemmtiskrá
kvöldsins með því, að prófess-
or Guðni Jónsson flutti af-
bui'ða snjalla afmælisræðu.
Ráfcti hann tildrögin að stofn-
un áithagafélaganna og þá sér-
staklega Árríesingafélagsins og
benti á, að félagið ætti tilveru
sína fyrst og fremst að þakka
tryggð og ræktarsemi manna
við átthagana, greindi frá
helztu starfsemi félagsins fyrr
og síðar, minntist síðan látinna
forustumanna félagisns og
ræddi að lokum um framtíðar-
verkefni þess. Var mikill róm-
2851
'I OFFEK A ¦
test ro
OUR ENENUES,'-
SCEEECHEP
SOBITO.'AN?
NOT ONLY
WILL THE
ACCUSEÍ?
PEIN^ MY
POTIONJS--'
' ''ií
*~BUT I,TOOv WiLL FACTICIPATE-
FOE THE INMOCENT CANNOT BE
AFFECTE7'
VlCK
VAWBoKEtJ
*WEuL HAVETO AGREE'WHISPERE?
TAKZAN GRIÍALV. 'OTHEEWBE, WE
APMITOUR GUILT/ |-i9-4-ait
i Eg er hér með próf til að
( sanna og sýna fram á hverjir
L eru óvinir okkar, gargaði
[^ Sobito. — Hinir ákærðu
drekka ekki einir seyð minn
heldur mun eg sjálfur
drekka hann með þeim, því
hinum saklausu verður
ekki meint af honum. Við
verðum víst að gera eins og
hann segir, ella játum við
á okkur sökina, tautaði
Tarzan.
ur gerður að ræðu prófessora
Guðna. j
Þá. tilkynnti formaður, að
tveir nafnkunnnir Árnesingar.
í Reykjavík, þeir forstjórarnir;
Bjanri Jónsson frá Galtafelli og;
Guðmundur Jensson hefðu gef-
ið félaginu vandaðan og glæsi-
legan félagsfána, sem gerður,
var eftir teikningu Guðmund-
ar Einarsonar frá Miðdal. Van
fánanum og gefendunum, sem
staddir voru á samkomunni, á-
kaft fagnað.
Þá skýrði formaður frá því,
að félagið hefði látið gera fé-
lagsmerki úr silfri og gulli eft-
ir teikningum sama listamanns,.
og væri gullmerkin heiðurs-
merki, sem veitt yrðu fyrir sér-
staklega vel unnin störf í þágtt
félagsins. Að þessu sinni hefðí
verið ákveðið að veita Guðnai'
Jónssyni prófessor þetta heið-
ursmerki fyrstum manna, eri;
hann var einn af stofnendum)
félagsins og hefir verið ritari
þess frá upphafi. Um leið og;
formaður afhenti honum þetta
heiðursmerki ávarpaði hann
prófessor Guðna með nokkrunl
orðum og þakkaði í nafni fé-
lagsins og Árnesinga þann
mikla skerf, sem hann hefði
lagt til íslenzkra fræða, og sér-
staklega sögu Árnesþings og
fyrir hans farsælu störf í þágu
félagsins frá ';ophafi.
Þá flutti formaður Árnes-
ingafélagsins í Keflavík, Jakob
Indriðason snjallt á varp og
afhenti frá félagi sínu Árnes-
ingafélaginu að gjöf mjög;
vandaðan fundarhamar, útskor*
inn af Þráni Árnasyni mynd-
skera.
Jörundur Brynjólfsson fyrr-
verandi alþingismaður kvaddil
sér hljóðs og flutti félaginut
árnaðaróskir og þakkarorð fyr-
ir störf þess í þágu Árnesinga'
austan fjalls og vestan. Ræðu;
þessa aldna forustumanns Ár-
nesinga um áratugi var tekið
með miklum fögnuði. \
Þessu næst flutti Karl Guð'-
mundsson leikari tvo skemmti>
þætti við ágætar undirtektir.
Eftir það sungu óperusöngvar-
arnir, frú Þuríður Pálsdóttir og
Guðmundur Guðjónsson, nokk-
ur lóg. Söng frú Þuríður fyrsti
ein, en síðan sungu þau bæði
saman við mikla hrfningu sam-
j kvæmisgesta. Þá var karlakórs
j söngur, Árnesingar undir
stjórn Þorvalds Ágústssonar
! frá Ásum. Sungu þeir eingöngu
lög eftir Árnesinga og tókst
söngurinn með miklum ágæt-
| um, enda var þeim óspart
klappað lof í lófa.
Ennfremur kvöddu sér hljóðs
í samkvæminu listamennirnir
Guðmundur Einarsson frá
Miðdal, sem flutti félaginu:
kvæði í tilefni af afmælinu og
Tómas Guðmundsson skáld,
sem talaði í léttum tón og sagð-
ist vel að vanda.
Félaginu barst höfðingleg
gjöf frá Guðmundi kaupmanni
Guðmundssyni í Höfn á Sel-
fossi. Ennfremur bárust félag-
inu kveðjur og skeyti víðs veg-
ar að, m. a. frá Gunnari Thor-
oddsen borgarstjóra í Reykja-
vík.
Samkvæmið var, sem áður
er sagt, mjög fjölsótt og fór
mjög virðulega fram og var
forustumönnum félagsins og
félagsmönnum til hins mesta
sóma.