Vísir - 20.03.1959, Side 10

10
VÍSIR
Föstudaginn 20. marz 1S59
■&☆☆☆☆☆☆ ☆☆☆☆☆☆☆
SUSAN INGLIS:
&
-vS
&
Hj
l\öcld
ar
T
an
☆ ☆ ☆ ÁSTAR5AEA ☆ ☆ ☆ "" Q
*
*&☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
17
einfaldan, svartan lcjól, þröngan í mittiö. Þegar hún loksins hætti
sér út úr herberginu, virtist hún róleg en alvarleg.
Hún hafði ætiaö sér að leita Tínu uppi, en var ekki viss um í
hvaða herbergi hún væri. Þess vegna fór hún niður í ársalinn í
‘þeirri von að hitta Eustaciu frænku eða kannske Juönu, svo að
hún gæti spurt þær. Hún heyrði rumbalag í fjarlægð í útvarpinu,
en þegar hún kom niður í ársalinn var enginn þar.
Eldur brann á arinum og Penny dróst ósjálfrátt þangað. Hún
stóð fyrir framan arininn. Einhver hlaut að koma von bráðar.
Á næstu augnabliki heyrði hún glamra í glösum á bakka.
Hún sá vínfangavagn, sem var ýtt varlega gegnum dyrnar og
þjóst við að sjá Juönu koma inn á eftir honum. Það var um
seinan sem hún sá að það var Andrew Brand, hár og hressilegur,
sem ýtti boi'övagninum varlega á undan sér. Hann virtist vera í
bezta skapi, því að hann raulaði eitthvað með fallegri blassarödd.
Allt í einu kom hann auga á Penny og þagnaði.
„Góðan daginn, ungfrú Mayne,“ sagði hann. Eg vona að þér
hafið hvílt yður vel. Tína og Gomez komu þjótandi inn fyrir
fimm mínútum og fóru upp í hei-bergðin sín til að dubba sig upp.
Eustacia frænka kemur á hverri stundu. Við geturn fengið okkur
eitthvað að drekka meðan við bíðum. Á eg að blanda kokkteil,
eða kannske þér viljið heldur sjerrí?“
„Þurrt eða....“
„Þurrt, þökk fyrir.“
Hann tók glas og setti það á litla borðið hjá henni.
„Segið mér til ef yður finnst það of þurrt.“
Hann sneri til baka að hjólaborðinu með flöskuna, og Penny
settist í einn hægindastólinn og rétti ósjálfrátt eftir glasinu.
Hún óskaði að hún gæti látið sér detta eitthvað hversdagslegt
í hug, til að segja, en það tókst ekki. Þarna sat hún og horfði
örvæntingaraugum í eldinn og óskaði, að hún finndi ekki svoixa
vel til nálægðar Andrew Brand.
Hann fyrir sitt leyti virtist ekki hafa neinar áhyggjur af henni.
Hann var að blanda einhvei-ja drykki og mældi nákvæmlega hve
mikið hann tók, fyrst úr einni flöskunni 'og svo úr þeirri næstu,
en á meðan blístraði hann sama lagið, sem hann hafði verið að
syngja þegar hann kom inn. Smá saman fór henni að verða
rórra, og þegar Eustacia frænka kom flögrandi inn, gat hún
heilsað henni ofur eölilega og fullvissað hana um, að hún hefði
hvílst verulega vel og væri orðin alveg afþreytt.
„Það er gott,“ sagði Andrew. „Og það er líklega bezt að eg búi
yður undir að Tína og Gornez hafa ráðgert að fara langan út-
reiðatúr, allan daginn á morgun. Eg sagði þeim, að af því að þér
hefðuð ekki komið á hestbak lengi, mundi yður kannske finnast
það full strembið."
„Alls ekki,“ sagði Penny og þykktist við. Hún ætlaði sér alls
ekki að loka sig inni í herbei'ginu sínu heilan dag í viðbót, meðan
Tína og Luis væru í útreiðartúr.
„Ágættsagði hann glaðlega, „þá getum við gert ferðaáætlun-
ina strax. Eustacia frænka sér áiæiðanlega um að við fáurn gott
nesti — er það ekki Eustacia frænka? Og eg skal sjá um drykkjar-

föngin, og eg held að Tína og Felipe hafi valið hest handa yður.
Henni er umhugað um að þér verðið ánægð með hestana, sem
við höfum hérna á Los Quebranchos.“
„Ó,“ sagði Penny þegar henni skildist, að Andrew hafði verið
að fræöa hana um að þau ættu að verða fjögur í útreiðartúrn-
um daginn eftir. „Já, eg er viss um að þetta verður skemmtilegt.“
Öll fjögur! Jæja, hún ætlaði að vei-a eins og henni væri hnýtt
aftan í Tínu allan daginn.
Tína og Luis komu stundvíslega í matinn, þó furða mætti
heita, og á eftir fóru þau fram í ársalinn, og Eustacia settist við
hannyrðir meðan þau voru að drekka kaffið.
Tína talaði um ferðalagið tilvonandi, um hestana og margt
fieira, sem hafði gerst síðan hún var á Los Quebranchos síðast,
Andi'ew hló og gerði að gamni 'sínu við hana, eins og góðum stóra-
bróður sæmir, og uixgi Gcmez var auðsjáaixlega sífellt að verða
ástfangnari.
Nú gekk Tíixa að útvarpinu, senx Aixdrew hafði lokað fyrir er
þau fóru að borða, og fór að sxxúa hnöppunum.
„Ó!“ sagði Tíixa hugfangin er hún heyrði daxxshljcmsveitar-
tónana óma út úr tækiixu. Tóixarnir vii’tust óvanalegir og fram-
andi í þessari fonxlegu og virðulegu stofu. „Er ekki þessi „swiixg“
betri eix allir gönxlu tangóarnir? Nú skulunx við dansa og þú
verður að kemxa nxér nýju sporiix. Viltu gera það, Luis?“
Luis var fljótur að standa upp til að gei-a það, sem eixgillinn
haxxs bað hann unx. Andi-ew hjálpaði þeim til að veíja sanxan
ábreiðuixa á gólfiixu. Og imxan skamnxs var Luis önnunx kafiixn
að kenna Tínu sporið, og hemxi gekk vel að læra.
Peixny sat og horfði á þau. Húix tók ekki eftir að Axxdrew
Braixd stóð við hliðina á henni, fyrr en hamx ávai’paði haixa. Þá
hrökk hún við, eix það var óþarfi af lxenni að vera lxrædd.
„Mér fimxst þér hafið gert kraftaverk, ungfi’ú Mayixe! Eg hef
aldrei séð Tíixu svona glaða og eðlilega, síðan hún var barn.“
Hann hnyklaði brúixirnar xxxeðan haixn horfði á systur síixa, og
léttir og ánægja varð lesiö úr andliti hans og svipui’imx varð töfr-
axxdi.
Hann horfði rólegur exx íxxeð forvitxxi á haixa, og íxú fór hjarta
heixnar aftur að slá hraðar, eins og alltaf þegar hann horfði á
haixa, en aldrei þessu vant leit hún ekki undan núxxa.
„Mig hefur alltaf langað að hún yrði hamingjusöm,“ sagði
hann. „Það var þess vegixa, senx eg lét hana dvelja sérna svona
lengi. Það var ekki fyrr en eg uppgötvaði að húix var að verða
óhenxja, að eg....“
„Hún var engixx óhenxja,“ sagði Pemxy grönx. „Það var aðeins
þetta, að húxx vai’ð þrá, þegar farið var að þvinga hana. Og svo
vitanlega — þegar þér og allir hinir létu hana skilja, hvei’skonar
álit þið hefðuð á heixixi. Heixixi líkaði það ekki lxeldur.“
Pexxny gat ékki gert að því að hún sagði „allir hinir“, þvi að
eixn hljcixxaði í eyrunx hennar það sexxx Ki’isthx hafði sagt: „Mer-
cedes Herrera kallar nxig þessa hi-æðilegu systur Andrews.“ Exx
Árnesingafélagið 25 ára.
Árnesingafélagið í Rey/-ja-
vik minntist 25 ára afnxælis
síns síðastliðinn laugardag með
glæsilegu og fjölnxennu sam-
kvænxi í veitingahúsinu Lídó.
Var hinn snotri og vistlegi
samkonxusalur veitingahússins
fullskipaður og þjónusta öll og
franxreiðsla hin ákjósanleg-
asta.
Skemnxtiskrá var bæði fjöl-
bi’eytt og vönduð, en að henni
stóðu nær eiogöngu Árnesing-
ar. Samkvæmið hófst með því,
að foi’maður félagsins, Hró-
bjartur Bjarnason stórkaup-
maður, sem stýrði samkom-
unni, bauð gesti velkonxna nxeð
E. R. Burroughs
- TARZA\
íxokkrum ávarpsorðunx. Er
nxeixn höfðu setið að snæðiixgi
unx stund, hófst skemmtiskrá
kvöldsins með því, að prófess-
or Guðni Jónsson flutti af-
burða sixjalla afmælisræðu.
Rakti hann tildrögin að stofn-
uxx áithagafélaganna og þá sér-
staklega Ái’riesingafélagsins og
bsnti á, að félagið ætti tilveru
sina fyrst og fremst að þakka
ti-yggð og ræktarsemi nxanna
við átthagana, gi’eindi frá
helztu starfsemi félagsins fyrr
og síðar, minntist síðan látinna
forustumanna félagisns og
ræddi að lokum um framtíðar-
verkefni þess. Var nxikill rónx-
2351
T OFFEK A
TEST TO
PETEKMIME
OLR ENEMIES/-
SCKEECHEP
SOBITO. ‘AM?
NOT ONLV
WILL THE
ACCUSEF
PEINK AAY
POTIONS—'
PlCK
VAM BuREaJ
CtLAKPO
‘-BUT I, TOO, WILL PAKTICIPATE—
FOK THE INMOCEMT CANNOT 3E
AFFECTEB“
‘WE'LL HAVETO AG£FE,"wH!SPStE[?
TAKZAN GRIALY. 'OTHEKWISE, WE
ARMIT OUR GUILT/
Eg er hér með próf til að
t sanna og sýna fram á hvei’jir
I, ei’u óvinir okkar, gargaði
^ Sobito. — Hinir ákærðu
di'ekka ekki einir seyð minn
heldur mun eg sjálfur
drekka hann með þeinx, þvi
hinum saklausu vei'ður
ekki nxeint af honum. Við
verðunx víst að gera eins og
hann segir, ella játum við
á okkur sökina, tautaði
Tarzan.
ur gerður að í’æðu prófessors
Guðna. i
Þá tilkynnti formaður, að
tveir náfnkunnnir Árnesingaxr
í Reykjavík, þeir forstjórarnirj
Bjaixri Jónsson frá Galtafelli og;
Guðnxundur Jensson hefðu gef-
ið félaginu vandaðan og glæsi-
legan félagsfána, sem gerður,
var eftir teikningu Guðmund-
ar Einarsonar frá Miðdal. Van
fánanum og gefeixdunum, sem
staddir voru á sanxkomunni, á-
kaft fagnað.
Þá skýrði formaður frá því,
að félagið hefði látið gei’a fé-
lagsmerki úr silfri og gulli eft-
ir teikningum sama listamanns,
og væri gullmei’kin heiðurs—
merki, sem veitt yrðu fyrir sér-
staklega vel unniix störf i þágit
félagsins. Að þessu sinni hefðí
vei’ið ákveðið að veita Guðna
Jónssyni prófessor þetta heið-
ui’smerki fyrstum manna, en
hann var eiixn af stofnendumj
félagsins og hefir verið í'itari
þess frá upphafi. Um leið og!
formaður afhenti honum þetta
heiðursmerki ávarpaði hann
prófessor Guðna með nokkruni
orðum og þakkaði í nafni fé-
lagsins og Árixesinga þann
nxikla skerf, sem hann hefði
lagt til íslenzkra fræða, og séi'-
staklega sögu Áx-nesþings og
fyrir hans farsælu störf í þágu
félagsins frá uophafi.
Þá flutti formaður Árnes-
ingafélagsins í Keflavík, Jakob
Indriðason snjallt á varp og
afhenti frá félagi sínu Árnes-
ingafélaginu að gjöf mjög
vandaðan fundarhamar, útskorr
inn af Þráni Ánxasyni mynd-
skera.
Jörundur Brynjólfsson fyrr-
verandi alþingismaður kvaddi
sér hljóðs og flutti félaginu'
ái’naðaróskir og þakkaroi’ð fyr-
ir störf þess í þágu Árnesinga’
austan fjalls og vestan. Ræðu
þessa aldna forustumanns Ár-
nesinga um áratugi var tekið
með miklum fögnuði.
Þessu næst flutti Karl Guð'-
mundsson leikari tvo skemmti-
þætti við ágætar undirtektir.
Eftir það sungu ópei’usöngvar-
arnir, frú Þuríður Pálsdóttir og
Guðnxundur Guðjónsson, nokk-
ur lög. Söng frú Þuríður fyi’sft
ein, en síðan sungu þau bæði!
saman við mikla hrfningu sam-
kvæmisgesta. Þá var karlakói’S
söngur, Ánxesingar undir
stjórn Þorvalds Ágústssonai'
frá Ásum. Sungu þeir eingöngu
lög eftir Árnesinga og tókst
söngurinn með nxiklum ágæt-
um, enda var þeim óspart
klappað lof í lófa.
Ennfremur kvöddu sér hljóðs
í samkvæminu listamennirnix-
Guðmundur Einai'sson frá
Miðdal, senx flutti félaginu
kvæði í tilefni af afmælinu og
Tómas Guðmundsson skáld,
sem talaði í léttum tóix og sagð-
ist vel að vanda.
Félaginu barst höfðingleg
gjöf frá Guðmundi kaupmanni
Guðnxundssyni í Höfn á Sel-
fossi. Ennfremur bárust félag-
inu kveðjur og skeyti víðs veg-
ar að, m. a. frá Gumxari Thor-
oddséix boi’garstjóra í Reykja-
vík.
Samkvænxið var, sem áður
er sagt, mjög fjölsótt og fór
mjög virðulega franx og var
forustumönnunx félagsins og
félagsmönnum til hins mesta
sóma.