Vísir - 07.10.1959, Side 3

Miðvikudaginri 7. október 1959 V í S I R
Þær biöu aftökunar í básum
íyrir utan aftökustað.
Þarná lágu þær, greyin, ró-
legar, jórtrandi og biðu þess a'5
niega þjóna ættjörðinni. Þær
vissu ekkert urn hæstaréttar-,
dóminn í fyrradag, enda var
þeim víst alveg sama um hvort
kílóið yrði eitthvað dýrara.
Þær vissu ekki einu sinni hvað
•kíló var.
• Já, þeim virtist líða prýði-
lega, og sjaldan hefi ég vaðið í
gegnum jafn rólegan kinda-
hóp, sem þar. Ekki einu sinni
eitt jarm. Lágu þarna í básnum
og flatmöguðu, og nenntu ekki
að standa upp fyrir mér, og þó
er ég næstum viss um að þær
hafa aldrei séð blaðamann áður.
En þær þurftu heldur engu að
kvíða. Þeirra framtið var ráð-
in.
Fíáning á færibandi. Nýjasta aðferðin — og vafalaust miklu betri.
0 ••
Kindur — kindur — kindur
— allsstaðar, hvert, sem auga
var litið. Allir Iiíir, bæði kyn,
allur aldur, — bæði dauðar og
lifaiidi. Hliitar af kindum,
hausar, lappir, vambir, garnir,
gærur, skrokkar, lifur og nýru.
Byssur og hnífar á lofti, b!óð
í stríðum straumum, gufa, gor-
lykt og garnagaul.
Jarmur.
Skothvellir.
Brostin. augu.
BIossi — og
aftur blossi.
, Ég segi alveg satt. Þið trúið
því ef til vill ekki hvað þær
voru rólégar, svo ég hugsaði
jnér að sannfæra ykkur. Sjáið
þið bara hrútinn á myndinni.
Hann er næstur.
. Böðullinn er búinn að taka i
lifandi skepna, sem aðeins O-Ia-go. 1 Ég vil ekki scgja ....
sveitamenn höfðu áhuga á. j Þess vegna langaði mig ekk- j Aðstoðarmaðurinn skutlaði
Hann hét máske Móri, Stjarni ert til að sjá kindur skotnar. skrokknum (því nú heitir það
eða Dorri. Hver veit? Og eig-^En nú er ég orðinn fullorðinn. ■ ekki lengur kind) upp á borð,
andinn hugsaði um hann eins ^BIaðamaður þar að auki, og á sem var rétt við hliðina. Hinu
og hann ætti hann sjálfur, allt ekki' að láta mér allt fyrir 'megin stóð maður með brugð-
fram á hinztu stund. Svo þurfti brjósti brenna, svo ég .... inn bníf ......
að gera hann girnilegan í aug- j O-la-go. Nei, annars. Það er bezt ég
um kauppstaðarbúans, svo hann Og úr því að ég er að, þessu segi ykkur ekki frá þessu, því
hornin á honum, og ljósmynd-
arinn smellir af.
• Það kemur blossi frá mynda-
vélinni — og hrúturinn er ó-
dauðlegur!
Á næsta augnabliki kemur
blossi úr byssunni — og hrút-
prinn er dauður!
Eftir eina mínútu tókum við
aðra mynd af hrútnum, og enn
er hann jafn rólegur, — því nú
getur hann ekki annað, og enn
er hann ódauðlegur.
En nú er hausinn bara haus.
Hann er ekki lengur hrútur.
Bráðum verður hann aðeins
svið.
Síðasta augnablikið í lífi hans.
Þeir slára
450 á dag.
Þarna hefur orðið mikil
breyting á. Fyrst var hrúturinn
vildi kaupa hann, og hvað var
þá til bragðs? Hvernig hrút
vilja kaupstaðarbúa eiga? Jú.
Hauslausan. Þess vegna var af
honum fjarlægður hausinn, og
því verður ekki við bjargað
héðan af. Kannske ert þú ein-
mitt núna að sleikja á honum
kjúkurnar, og smjatta hátt og
hátíðlega. Hver veit.
„Hve margar kindur deyja
hér á dag?“ spyr ég, og er
hreykinn af að þekkja kind frá
kú.
„Það er r.ú ekki mikið, borið
saman við það, sem áður var.
Nú slátrum við svona 450
stykkjum á dag.“
Skot.
„Hvað var þetta?“
„Meira kjöt.“
Einu sinni, þegar ég var lít-
ill, svonu 10—12 ára, var ég
látinn halda kind, á meðan hún
sett stórt ílát undir hálsinn á
henni, og ég mátti aldeilis eiga
von á góðu, ef eitthvað fór ut-
anhjá af blóði. Eg stóðst raun-
ina á meðan þrjár kindur voru
skornar. Svo gafst ég upp.
Einu sinni sá ég hana höggv-
inn, og hann flaug yfir hús
hauslaus.
í annað sinn sá ég belju
drepna. Það var revnt þrisvar
sinnum við hana mcð helgrímu,
en alltaf stóð hún upp aftur.
Þá gafst sjálfur slátrarinn upp.
Fullorðna fólkið fór að hvíslast
á. Allt i einu tók pabbi á hlaup
heim. Að vörmu spori kom
hann aftur með gamla skamm-
byssu, sem hann átti, og drap
aumingja kúna með einu skoti.
Þá var hún farin að síga í lapp-
irnar. — Og svo sá ég kötturn
drekkt í poka.
á annað borð, þá er eins gott að
vera ekki með neitt bölvað
hálf-kák. Þess vegna stillti ég
mér upp við hliðina á skot-
manninum, og bjóst til að horfa
á aðfarirnar. — Jarmandi kind-
ur, miskunnarlausa og hastar-
lega mannhróka, hníf á lofti,
blóð í allar áttir, hróp og
köll.......
En það fór á annan veg.
Kindagreyin kepptust um að
komast sem fyrst að hliðinU,
þar sem þeim var hleypt út í
dauðann. Þar stóð maður, sem
tók i hornin á þeim — eð*a
hausinn ef horn voru ekki til,
og um leið og hann náði taki
á þeim, skellti hann byssunni
á ennið — og skotið reið af.
Eg horfði framan í nokkrar
kindur, sem áttu leið þarna
framhjá.
Ég horfði í augun
á þeim.
Iiorfði í augun á nokkrum
allan tímann.
Ég get ekki sagt að ég hafi
séð eða orðdð var við neinn
þjáningarsvip, eða ótta. Það
var ekki ólíkt því, þegar góð-
ir samborgarar standa í bið-
röð við bíódyr, og þeim er
skyndilega ýtt til hliðar.
Dálítil undrun og ef til vill
örlítill neisti af reiði.
Augun uppglennt .... Skotið
ríður af .... Og augun missa
allan svip.
Alveg eins og sagt er í skáld-
sögunum. Brostin augu. Og það
á einu augnabliki. Fæturnir
gefa eftir, og ef aðstoðar-
maður hefði ekki gripið kind-
inda umsvifalaust, hefði hún
dottið þegar á gólfið.
Steindauð.
það var það eina, sem tók á
taugarnar í mér. Þó voru þær
steindauðar, greyin.
Enn langar mig samt til að
segja frá.
Þegar búið var að skera þær
á háls, lágu þær grafkyrrar.
Alveg eins og skotnar. Eftir
svo sem fimmtán sekúntur,
fóru þær að sprikla öllum öng-
um, eins og þær ættu lífið að
leysa........
Allar í röð. Fyrst þessi, svo
hin, og svo framvegis, alveg í
þeirri röð, sem þær voru skotn-
ar.
„Hvað er að sjá þetta. Eru
skepnurnar lifandi?"
„O-nei. Ekki aldeilis. Þetta
skeður alltaf, þegar þeim er
að blæða út. Taugakipringur.
Öruggt að þær eru algjörlega
meðvitundarlausar.“
Og svona gengur það — dag
eftir dag. Alla sláturtíðina. Og
á þessu lifum við. Þetta rífumst
við um. Kostar þetta nokkrum
krónum eða aurum meira en
í fyrra? Sama verð. Nei, ég vil
fá meira .... Ég vil ekki borga
svona mikið........
Svo kemur færibandið.
Ný aðferð.
„Þetta er alveg ný fláningar-
aðferð. Það er í fyrsta skipti,
sem þessi aðferð er notuð. Það
var norskur maður, sem kenndi
okkur þessa aðferð, og ég er
sannfærður um að hún á eftir
að ryðja sér til rúms hér á
landi. Hún hefur svo marga
kosti til að bera.“
„Eins og t. d. hvað?
„Áður fyrr tók einn maður
hvern skrokk, og fláði hann
að öllu leyti. Hér eru skrokk-
arnir settir á færiband, og hver
3
' maður gerir aðeins sitt af-
markaða verk. Fyrsti maðurinn
tekur af fætur, ristir fyrir og
losar bringu. Annar losar af
kvið, bógum' og aftur í nára
beggja vegna. Þriðji hreins.
ar klofið með hpíf og. ristir aftr
ur úr að dindli, sá fjórði losar
alveg af lærum. Losar enda-
görn og bindur fyrir. Síðan er
skrokknum. lyf t upp. í gálga, og
þar er gæran losuð alveg af. ■
„Hver er kosturinn við þessa
aðferð?“
„Fyrst og fremst sá, að kjötið
verður miklu betra. Það fær
miklu minni meðhöndlun, og
aðferðin er öll hreinlegri. Sjáðu
nú hér til dæmis. Þú sérð
hvergi blóð hérna á hólfinu,
nema máske rétt undir gálgan-
um, þar sem skrokkurinn er
hengdur upp. Ekkert blóð kem-
ur í gæruna. -Skrokkurinn þarf
svo til engan þvott, og það hef-
jur mikið að segja upp á gæði
'kjötsins. Skrokkurinn er síðan
settur strax í frystingu, og því
minna vatn, sem hefur komið
í og á hann, því betri verður
hann.“
Mikið rétt. Skrokkurinn hékk
þarna skyndilega uppi á gálga.
Sami skrokkurinn og við höfð-
um séð rétt áður í fullu fjörL
Hrúturinn, sem þið sjáið mynd-
irnar af hérna í blaðinu.
Áður en ég gat áttað mig var
hrúturinn kominn inn í frysti-
hús.
Stimpluð merki.
Hreinn og fallegur. Girnileg-
^ur á kaupstaðabúavísu. Feitur
og sællegur. Hingað og þangað
á skrokkinn var stimplað
merki, og stóð á því „1“.
I „Hvað þýðir þetta?“
j „Þetta er merki, sem dýra-
læknir, Sigurður Hlíðar, setur
já alla skrokka, sem eru fyrsta
flokks vara, séð frá heilbrigðis-
legu sjónarmiði. Þér er alveg
óhætt að eta þennan srokk.“
„Gerir læknirinn þetta sjálf-
ur?“
| „Hann sjálfur í eigin per-
sónu.“
„Hefur hann ekki fulltrúa til
að framkvæma þetta?“
„Fulltrúa, eða fulltrúa ekki.
Þetta hefur hann gert sjálfur í
eigin persónu í fjölmörg ár.
Alltaf sjálfur.11
„Svo er spald á skrokknum.
Hvað þýðir það?“
„1., 2. eða 3. flokkur."
„Sem þýðir?“
„Mat á gæðum kjötsins. Að
vísu eru fyrsti og annar flokkur
Nú er mcsti virðulejkinn
horfinn.
í sama verðflokki. Sá mismun-
ur er aðeins gerður til að benda
bændura á hvað þeir gætu bet-
Framh. á 10 síðu.