Vísir - 09.10.1959, Blaðsíða 10

10
VlSIB
Föstudaginn 9. október 1859:'
r
n íermina
Black:
fovlllr • ★
•. / GÆFIIi • ii b ar
13
— Hvað er það eiginlega, allt þetta með Basil?
— Þeir liafa hringt til þín frá sjúkrahúsinu, var það ekki?
— Jú, í gærkvöldi. Eg hafði farið úr bænum, eg er úti í sveit
núna, og þeir náðu ekki í mig fyrr en í morgun. — Hvað hefur
eiginlega komið fyrir? spurði hún.
— Eg veit það í rauninni ekki — nema það að maðurinn
þinn er alvarlega slasaður. Eg hirti hann þarna á veginum.
Hún sagði: — Eg er um það bil 35 kílómetra frá Melchester,
en eg fer þangað undir eins. Kannske þú viljir búa mig svolítið
undir hvað eg á von á að sjá þar?
— Þú sérð mjög veikan mann, sagði hann. — Eg er hræddur
um að ekki verði komist hjá að gera holskurð á honum.
— En hvað í ósköpunum var hann að gera þarna? spurði hún.
A
KVÖLDVOKUNNI

dragt, eymarlókkar úr rafi og með svartan hatt, svo að ljósa
hárið virtist enn ljósara.
— Ross! Hún rétti fram báðar hendurnar. — Þetta er voðalega
fallaga gert af þér. - Læknirinn hérna segir að þið hafið verið
við nám saman, og hann er mér sannnála um, að enginn sé
íærari um að stunda Basil en þú. En hann heldur ekki að Basil
deyi. Tveir menn í Hollywood rák_
Hún var harðgerð. Hann vissi ekki hvort hann átti að dást að ust alltaf á hvorn annan í hrist-
henni fyrir að gera sér ekki upp sorg, sem hún auðsjáanlega ingsveizlu. Og einn dag sagði
átti ekki til. annar við hinn:
— Það held eg ekki heldur, sagði hann. | „Viljið þér ekki segja mér
— Þú verður að segja mér ýmislegt viðvíkjandi þessu. Það var leyndarmál? Eg get aldrei feng-
dásamlegt að þú skyldir finna hann. Segðu mér hvernig þetta ið konuna mína til þess að koma*
var — lögreglan virðist halda að hann hafi verið einn. heim á skaplegum tíma, en eg
— Aleinn, sagði Ross og horfði beint í augun á henni. — Bíll- hefi tekið eftir því að þið hjónin
inn var mikið skenundur. Eg náði Frayne út um dyrnar. farið alltaf nokkuð snemma
Hún bandaði höndunum ergileg. ■— Hann ekur alltaf svo ógæti- heim. Hvernig hafið þér þjálfað:
lega. Og í gær var hann nýkominn frá miðdegisverði.... Það var hana til þess?“
skilnaðarsamsæti fyrir kunningja, sem er að fara til Indlands. | „Ó, það er mjög einfalt máh
Hann spurði: — Ætlaði maðurinn þinn til Þýzkalands? Þegar mér finnst tími til kom-
— Basil? Nei, alls ekki. Hvers vegna spyrðu að því? inn að fara heim þá fer eg bara
— Mér datt það svona í liug. Hann iðraðist eftir spurninguna. að dufla við einhverja af smá-
Sonia stóð upp, gekk að glugganum og horfði út. stjörnunum, einhverja sem ..er
Annað sem gerði Soniu gramt í geði var það, að eftir að hún dálítið holdug — og þá er kon-
kom aftur frá Ameríku hafði hún tekiö eftir að vinir hennar an mín strax komin og segir:
höguðu sér þannig, að það bæði særði hana og gerði henni órótt. Nú er tími kominn til að fara
Síðasta ástarbrall Basils olli umtali og spaugsyrðum í þeim vina- heim!“
hóp. Þeim vinunum lét forvitni á að heyra hvernig Sonia tæki|
því, að síðasti keppinautur hennar var ekki aðeins ein fallegasta' Útvarpsfréttamaður, Walt
og vinsælasta stúlka í borginni, heldur líka erfingi að mörgum Bodine í Kansas City, spurði
milljónum punda. j mann á götunni hvað hann
Frú Freyne hafði látið sig einu gilda hvað maður hennar vildi segja um ástandið í Li-
— Vissir þú ekki hvar hann ætlaði að verða um helgina?
— Drottinn minn! Eins og eg spyrji Basil nokkurn tíma um hefðist að, svo lengi sem hann verkti ekki opinbert hneyksli, og banon,
hvar hann ætli að vera um helgar — eða með hverjum?
Honum líkaði hvorki orðin né hvernig þau voru sögð. Frayne
gat hrokkið upp af þegar minnst varði, og hvernig sem Ross leit
á þetta að öðru leyti þá var Sonia að minnsta kosti konan hans,
og eitthvað er líka til, sem kallað er velsæmi.
Hann sagði stutt: — Hann er í góðum höndum.
— Er hann það, tók hún fram í. — Já, það er nefnilega það
sem eg vildi vita um — eg er ekki eins harðbrjósta og eg heyrist
vera, góðurinn minn.
— Þetta er ágætt sjúkrahús, þú skalt ekki hafa áhyggjur af því.
— Heyrðu, er þér mögulegt að hitta mig þar? Mér er meinilla
við sjúkrahús, eg verð beinlínis veik af að sjá þau! Og svo vil eg
fyrir alla muni að þú stundir hann.
■ — Eg er hræddur um að það verði ekki auðvelt, byrjaði hanii.
— Get eg ekki valið þann lækni sem eg vil, til að stunda
manninn minn?
en maðurinn sagði:
svo lengi sem hún fengi að fara sínar eigin götur. En hún hafði1 „Spyrjið mig ekki um það góði
ailtaf haft andúð á Cariu, og verið afbrýðisöm gagnvart henni
undir niðri, þó enginn máttur í heimi gæti fengið hana til að
viðurkenna það. Og nú virtist maðurinn hennar fyrir alvöru vera
kominn út á ástagaleiðuna. Það var einkennandi fyrir Soniu,
vin. Eg kom í bæinn í gær.“
★
„Er það mögulegt, að það1
hafi kostað þig 7000 krónur að
að þó hún kærði sig ekkert um Basil, hefði henni aldrei dottið i láta skrifa ættartöluna þína?“
hug að eftirláta hann keppinaut, sem fyrst og fremst var áttaj „Nei, það kostaði 2000 krón-
árum yngri en hún sjálf. Það gat hugsast að Cariu þætti spenn- ur að láta skrifa hana upp, en.
andi að vera með fallegum manni annarar konu, en Sonia var 5000 krónur að þagga hana
sannfærð um aö hún mundi vilja forðast að verða bendluð við niður.“
hjónaskilnaðarmál. ★
Og svo var auðvitað önnur hlið á málinu. Hún gat sjálf fært
sér þetta í nyt. Basil var ekki eini girnilegi maðurinn í veröldinni.
Það var eitthvað við Ross Carlton, sem heillaði hana ööru vísi garðinn. Hvert af þeim. finnst
en nokkuð hafði heillað hana áður. Hún hafði fundið þetta Þ.ér, að eigi bezt við þenna
þegar hún hafði hitt hann aftur eftir öll þessi ár, og hún hafði kjól?“
„Eg held, Jón, að eg fari með
eitt barnið með mér í skemmti-
Hann hefði getað svarað: Það er undir lækninum komið! Því gert það sem hún gat til þess að fá hann til að endurnýja gamla
að sannast að segja vildi hann helzt vera laus við þennan kunningsskapinn. Þetta var ekki rétta stundin til að krefja þess-
sjúkling.
— Hann er í ágætum höndum, sagði hann svo.
— Já, eg geri ráð fyrir því. En eg vil hafa þig.
— Jæja, sagði hann. — Geturðu komið klukkan 11? Eg hef
ekki mikinn tíma aflögu.
— Eg skal gera það, sagði hún.
Hann hleypti brúnum er hann sleit sambandinu. Hann hafði
heyrt um þetta Frayne-hjónaband, og það virtist sannarlega
standa á veikum fótum.
Þetta var aurna endemið! hugsaði Ross með sér. Hvað vildi hún
eiginlega út á þessa galeiðu?
Og það var ekki Sonia, sem hann átti við.
Honum hafði seinkað dálítið er hann kom í Melchester-
sjúkrahúsið. Hann hafði hringt áður og fengið að vita að Frayne
var meðvitundarlaus ennþá, en röntgenmyndin hafði sýnt, að
ekki hafði komið þrýstingur að heilanum.
Ross fór beint inn til sjúklingsins, og talaði um stund við lækna
og hjúkrunarkonur á eftir, áður en hann fór til Soniu inn í
herbergið sem hún beið í. Hún stóð upp þegar hann opnaði
dyrnar. Hún var glæsilega klædd að venju, í svartri málsaumaðri

ar tilfinningar til mergjar, en hún fann að hjarta hennar sló
hraðar er hún horfði á hann. Hann var virkilegur maður — þó
hann hefði reynt að breyta sér í vinnuvél. Það gæti verið gaman
— og mjög spennandi — að vekja hann til fulls.
Hún settist á stólbrík og tók upp vindlingahylki úr gulli.
— Er leyfilegt að reykja á svona helgum stað? spurði hún.
— Eg er viss um að yfirsystirin amast ekki við því.
Hún rétti frarn hylkið. — Vilt þú — ?
— Nei, þökk fyrir.
Hann kveikti í hjá henni og hún leit til hans undan gullnu ,ista-
augnahárunum.
Indland aðvar-
ar Kína.
Kongressflokkurinn ind-
verski, stjórnarflokkurinn, birti
nýlega ályktun, sem í felst að-
vörun til kínverskra kommún-
. . gpaiið yður hlaup á raílli margra. ver^Mliai
OóMöL ófyM HÖÖM!
> * V ** Óji) -Aysturstrseti
E. R. Burrov
- TARZAM -
3ID7
I Ályktunin var fyrst sam-
! þykkt í framkvæmdanef nd
flokksins, sem 20 helztu menn
flokksins, að Nehru undan-
teknum, eiga sæti í, og þar
næst á Tandsfundi flokksins,
sem fulltrúar flokksins hvaða-
næva af Indlandi sóttu. Hann
var haldinn í Chandigarh, höf-
uðborg Punjab.
í ályktuninni var sagt, að
flokkurinn liti alarlegum aug-
um á kröfur Kína um indversk
landsvæði, að verjast bæri öll-
um innrásartilraunum, sem
gerðar kynnu að verða.
Tarzan og Alan voru af-
vopnaðir og böndin voru
hert. „Hverjir eruð þið?“
spurði Tarzan. í staðinn fy<-
ir svar fékk hann högg í
andlitið. „Þögn,“ skipaði sá
er sló. „Þú skalt geyma
spurningar þínar þangað til
þú verður leiddur fyrir
þann, sem endurnýjar okk-
ur.“ Hópurinn byrjaði nú
langa göngu gegnum
skuggasælan skóginn, þang-
að sem engin virtist hafa
áður komið. i
Árás á Formósu
gæti kveikt bál.
Dillon, aðstoðarutanríkisráð-
herra Bandaríkjanna, sagði í
morgun, að ef kínvreskir komni
únistar réðust á Formósu, gæti
það lcitt til heimsstyrjaldar.
Hann minnti á, að Krúsév
boðaði, að öll deilumál skyldi
leysa friðsamlega, en ef árás
yrði gerð, yrði að líta svo á, að
ábyrgðin sé ekki kínverskra
kommúnista einna, heldur og
Rússa- ..Aiit. i i-i- t^riáidí