Vísir - 02.11.1959, Síða 10

10
vf sis
Mánudaginn 2. ndvember 1959
33
Og það var dýru verði sem hún þurfti að borga gömlu mis-
tök og gamla reynslu. Stundum gat verðið verið o/ hátt.
Roberts opnaði dyrnar fyrir henni.
— Eg átti að biðja yður um að koma beint upp, ungfni, sagði
hann. — Læknirinn hefur tafizt lengur en hann bjóst við, en
hann bað mig skila að hann yrði laus fyrir klukkan sjö. Ef þér
kæmuð fyrr átti eg að biðja yður um að fara beint upp.
— Þökk fyrir, Roberts. Eg rata ein, þakka yður fyrir.
Von bráðar var hún kominn inn í dagstofu Ross. Kveikt hafði
verið í stofunni og skutull með sherry og tveim glösum stóð á
lágu borði fyrir framan djúpan sófa.
Hún leit á alia gripina, sem voru orðnir henni svo kærir, en
hafði þrengsli fyrir hjartanu og anglistin kvaldi hana.
Mundi hún nokkurn tíma fá að eiga heima héma? spurði hún.
sjálfa sig. Og svo hugsaði hún til hússins úti í sveit, hússins
sem átti að verða hið eiginlega heimili þeirra, og allt í einu fannst
henni hún sjá fyrir sér, tómt og autt.
Sonia gat ekki komið þessu fram. Hún mátti það ekki!
Caria kreisti saman hendurnar og hafði ekki enn tekið af sér
blárefskragann yfir turkisbláa kvöldkjólnum er hún heyrði Ross
koma hlaupandi upp stigann.
Þegar hann kom inn í stofuna hljóp hún á móti honum, og
umvafin örmum hans og með varir við varir naut hún stuttrar
sælu í himnaríki gleymskunnar.
— Þetta var sannarlega stundvís stúlka! Hann tók andlitið
á henni milli handa sér eftir fyrsta kossinn. — Má eg horfa
á þig. —
— Ó, elskan mín! En hvað þaö er dásamlegt að þú skulir vera
kominn!
Hann hló. — Eg hef nú ekki verið í ferð kringum hnöttinn,
ástín mín.
— Mér finnst þú hafa verið það, sagði hún. — Að minnsta
kosti hefurðu verið of lengi burtu.
— Eg er á sama máli. Hann kyssti hana aftur. — En hvað þú
ert yndisleg. Við verðum að fá okkur glas upp á það. Láttu mig
taka kragann þinn af þér — það er eins og þú sért að fara.
— Eg vil helzt verða hérna marga klukkutíma! Hún hafði
einsett sér að njóta hverrar mínútu, sem hún yrði þarna.
En hvernig svo sem hún reyndi, þá kom það fyrir oftar en
einu sinni yfir miðdegisverðinum að Ross leit upp og horfði
athugull á hana.
Það var Robert sem gekk um beina og frú Roberts sem sá
um matinn, þegar Ross hafði gesti, og þegar Robert hafði sett
frá sér kaffibakkann og var farinn út, horfði Ross iengi á Cariu
meðan hún var að hella í kaffibollana.
— Mér finnst þú ekki vera eins og þú átt að þér, sagði hann.
— Gerirðu þér Ijóst, að eftir hálfan mánuð átt þú að gera þetta
á hverju kvöldi.
Hún leit snöggt upp. — Geriöu ráð fyrir að verða heima á
hverju kvöldi? Þá finnst mér þú vera nokkuð bjartsýnn, elskan
mín, úr því að síminn er til, og lullt af fólki, sem þarf að ná
í þig.
— Jæja, en við borðum morgunverð líka. Eða ætlar þú þér
ekki að vera komin á fætur fyrir morgunverð? Hann settist hjá
henni.
— Jú, auðvitað, ef.... Rödin dó út og Caria kreysti saman
varirnar til þess að þær skyldu ekki titra.
Ross, sem hafði rétt fram höndina til að taka kaffibollann,
tók í höndina á henni í staðinn. Hann fann með figurgómunum
hve æðaslátturinn var ójafn.
— Hvað gengur að þér, Caria? spurði hann.
— Nei — já — allt mögulegt! Hún ætlaði að standa upp, en
hann hélt henni aftur. Svo tók hann utan um hana.
— Elskan mín, sagði hann. — Það er eitthvað, sem hefur
kvalið þig í allt kvöld. Hvað er það? Þú verður að segja lækn-
inum það.... Hann brosti, en augun voru alvarleg.
Hún grúfði sig að öxlinni á honum. — Ó, Ross, kjökraði hún
— eg er svo óhamingjusöm — og hrædd.
Hann strauk mjúkt hárið á henni. — Við skulum kryfja það
til mergjar, það er kannske ekki eins slæmt og þú heldur.
— Það er miklu verra en mig hefði nokkurntíma geta dreymt
um.
— En hvað er það þá, ástin min? sagði hann aftur. — Hefur
eitthvað komið fyrir meðan eg var burtu?
Hún rétti úr sér og sagði án þess að líta á hann: — Já, sannar-
lega hefur mikið komið fyrir. Sonia Frayne gerði sér ferð til
min....
— Sonia? sagði hann hvasst. — Hvað i ósköpunum vildi....
Svo sagði hún honum allt. Henni reyndist það auðveldara en
hún hafði haldið, og þegar á leið söguna sá hún að andlitið
harðnaði, og nú skildi hún í fyrsta skipti að hann gat orðið
hættulegur þegar hann reiddist.
— Láttu mig gera út um þetta við Soniu, Caria, sagði hann.
— Nei. Æ, góði minn, sérðu ekki að það er ekki hægt að „gera
út um“ þetta?
Henni skal ekki takast að gera okkur þennan leik, hrópaði
hann. — Gerir þú þér ljóst hvað í þvi feldist? Hneykslið — allur
óþverrinn sem skilnaðarmáli fylgir. Það mundi engan enda
taka....
Henni hafði skilist það áður, en aldrei eins ljóst og núna. Þó
að hún vissi að harmur hans og reiði stafaði af umhyggjunni
fyrir henni, þá vissi hún líka að hann gerði sér ljóst hvílíkar
afleiðingar hneykslismál hefði i för með sér fyrir starfið sem
hann elskaöi, starfið sem átti jafn sterkan þátt í honum og hún
sjálf. Hún hugsaði með sér aö þó að það ætti að kosta sig alla
lífsgæfu, skyldi Ross aldrei gjalda flónsku hennar.
— Já, eg skil það vel, elskan mín, sagði hún. — Og eg veit að
hvorki eg né aðrir geta nokkurntíma fengið Soniu ofan af þessu.
— En ef hún vill fá skilnað frá Frayne, gefur hann henni
eflaust tilefni til þess án þess að.... Hann þagnaði og hnyklaði
brúnirnar, svo bætti hann við: — Ef hann er þá ekki í ráðum
með henni sjálfur?
— Það get eg ekki látið mér detta í hug, sagði hún.
— Hvers vegna ekki. Heldurðu að hann sé svo göfuglyndur?
— Nei, það held eg ekki. Hann er eflaust til í að haga sér eins
og lubbi, en — ekki á þennan hátt.
— Það er svo að sjá sem þú hafir ennþá tiltrú til Fraynes
majórs, sagði hann, sleppti hendinni á henni og stóð upp. Hann
gekk að arninum og stóð þar og fór að flytja til á hillunni dótið
sem stóð þar, án þess að vita hvað hann var að gera. Andlitið var
fölt og svipurinn hvass.
Caria horfði á hann og þjáningin skein úr augunum. Það
kvaldi hana svo óseigjanlega að Ross, þessi rólegi og athuguli
maöur, skyldi þjást af afbrýði.
*
fi
KVÖLDVÖKUNNI
Þau voru að dansa, aðstoðar-
læknirinn og hjúkrunarkonan,
þá sagði hún: „Stúlkur fá stóra
fætur af því að dansa, álítið
þér það ekki líka læknir?“
„Jú.“
„Og stúlkur verða afskap-
lega axlamiklar af því að
synda?“
„Já. Þér hljótið að liafa setið
töluvert á hestbaki frk. Mar-
grét.“
'k
Þau voru í næturklúbb og
pilturinn starði sífellt á stúlk-
una. Hún varð ergileg.
„Hafið þér svona mikinn á-
huga fyrir þessari gullflugvél
með demöntum, sem hangir
um hálsinn á mér?“
„Nei, ljúfan. Eg var aðallega
að hugsa um flugvöllinn.“
k
Ethel Watts Munford langaði
til að skoða Akropolis þegar
1 aðrir ferðamenn höfðu lokið
við skoðun sína. — Það var
molluheitur dagur og gangan
upp á hæðina var þreytandi.
Þegar hún sá Partheon varð
hún svo yfirkomin af tignar-
legri fegurð staðarins, að hún
J settist á hvíldarstað við veginn
og grét hljóðlega.
Á sama augnabliki kom eínn
af ferðamönnunum aftur á of-
aneftirleið, sá hana og hrópaði
til hennar. „Eg veit vel hvern-
ig yður líður góða mín. Mig
verkjar líka í fæturna.“
★
Sejt ai auýtúáa í VUi
Moish Cohen hafið ekki liðið
vel í marga mánuði og læknir
hans ráðlagði honum að fará
til Florida.
„Hjarta þitt er með einhvér
merkilegheit. En liggðu í sól-
inni svo sem mánuð, það ætti
að hjálpa.“
Eftir að hafa tekið sólböð
, þrjár vikur var Moish vel úti-
tekinn, en hjartabilunin náði
honum eina nótt og hann dó.
Líkami hans var fluttur heim.
Tveir vinir hans, Barnev Jo-
^bin og Iake Kaufman komu til
’ að sjá Moish áður en hann yrði
grafinn.
„Hann Moish lítur sannarlega
vel út, sýnist þér það ekki?“
sagði Barney.
„Hvers vegna skyldi hann
ekki gera það?“ sagði Jake.
„Hann hefir verið þrjár vikur
í Florida.“
E. R. Burroughs
! THC PRISONEKS' PIS
1 CUSSIOM WAS INTER-
KUPTEP BVA.
• SURPRISE VISIT
I FKOAA THE
• PRE5ERVER,
- TARZAIM -
3127
*l'M GOIMS TO PO y0U
GEMTLEMEM A FAVOR/
HE BEGAN. "AN7 GIVE
you A ÞAV FKEE
FKOAA WOK<—*
Mitt í umræðum sínum
voru fangarnir truflaðir af
komu Yngjarans. Eg ætla að
veita ykkur þá ánægju að
gefa ykkur frí á morgun.
Það verður mikil hátíð. Mér
datt í hug að þið hefðuð
TO/AORROW ISASIG i
OCCASION— I THOUGMT
YOU AAIGHT LIK.E TO
ATTENP THE WEÞPIMG
of youR women!
gaman af að vera við brúð-
kaup kvenna ykkar.
Hægt að gera
góðkaup.
Hver vill kaupa 18 mill-
jónir karata af safírum og
rúbínum — eða 160 smá-
lestum af kíníni?. Þeir, sem
liafa áliuga fyrir þessúm
vörum, geta snúið sér til
Bandaríkjastjómar, sem er
að losa sig við ýmiskonar.
birgðir af mikilvægum vör-
um er safnast hafa fyrir á sk
árum. Innan um eru t. d. 450
lestir af svínaburstum og 24
lestir aí vralmúufræi (ópi-
mn).
,