Vísir - 02.03.1960, Blaðsíða 4

VfSIH
Miðvikudaginn 2. marz 196Q»
Kennedy í ákafri sókn.
Flýgur milli borga um Banda-
ríkin þver og endilöng.
„Ekki er ráð nema í tíma sé |um umraæli, sem átti að skilja
tekið“. Þessi orð gætu vel verið sem gagnrýni á John F. Kenne-
einkunnarorð þeirra manna í
Bandaríkjunum, sem gefa kost
á sér sem forsetaefni flokkanna,
því að þeir byrja sóknina O'ft
mörgum mánuðum áður en
flokksþingin eru háð á sumrin,
til þess að taka ákvörðun um
forsetaefni — og svo er löng
og hörð lokasókn, að flokksþing-
unum loknum, þar til forseta-
kjör fer fram að haustinu.
Þá hafa ýmsir sem barist
höfðu vasklega mánuðum sam-
an fyrir að verða fyrir valinu,
orðið að draga sig í hlé — eft-
ir eru að eins tveir menn, for-
setaefni demokrata og forseta-
efni republikana, sem slagurinn
stendur um, — ef til vill mætti
segja fjórir, ef varaforsetaefnin
eru talin með.
f flokki demokrata eru það
nú tveir menn, sem vekja at-
liygli hafa sig enda mjög í
frammi, til þess að afla sér
fylgis sem forsetaefni, þeir
John F. Kennedy og humbert H.
Humphrey, en margt getur
gerst, og það er engan veginn
víst, að annar hvor þeirra verið
fyrir valinu, það er t.d. þriðii
maðurinn, sem lætur bera lítið
á sér, eengæti eins komið til
greina, þrátt fyrir marg endur-
teknar yfirlýsingar um, að hann
gefi ekki kost. á sér, en það er
ADLAI STEVENSON, sem tví-
vegis hefur fallið sem forseta-
efni. Hann er höfuðleiðtogi,
mikils virtur, gáfaður, vel rit-
fær, lítillátur, en þéttur fyrir,
og hefur ferðast um flest lönd
heims á undangengnum tíma,
kynnt sér hag þjóða og leið-
toga þeirra.
Afstaða Steven-
sons til Humph-
reys og Kennedys.
f þessari grein verður aðal-
lega rætt um John F. Kenne-
dy, en víkjum fyrst nokkrum
orðum að aðstöðu Stevensons
til hans og Humphreys. Hann
hefur í fáum orðum sagt tekið
sér eins konar jafnvægisstöðu
milli þeirra — eins og það er
orðað í bandarísku vikuriti —
og forðast að hallast meira að
einum eða öðrum, er hann stik-
ar eftir línunni, sem hann hefur
dregið milli þeirra. Þeir, sem
gerzt þekkja hann, segja að
hann neiti algerlega, að velja
milli þeirra.
Það er jafnan talið, að mikla
þjálfun þurfi til, er akróbatar
ganga, hlaupa og dansa á línu,
sem strengd er hátt í lofti í
sýningartjaldi eða hringleika-
húsi, en það er ekki ósviouð
list, sem Adai Stevenson leiltur
nú.
dy. — Þessh- tveir fréttastjórar,
voru þeir, Paul F Kennedy,
fréttritari New York Times í
Suður-Ameríku, og frú Elísa-
beth Dyer, útgefandi The Tim-
es í San José. Bæði skýra frá
því, að í móttöku, sem Jose
Figueres, fyrrverandi forseti,
bauð til, hafi Stevenson sagt,
að frámunalega háum fjárhæð-
um væri varið í kosningarbar-
áttu Kennedys — það væru
in. Afrit af skeytinu sendi hann
skrifstofu sinni í Chicago, sem
sendi John F. Kennedy þegar
afrit af neituninni. Við frétta-
ritara Newsweek sagði Steven-
son frekara, að hann hefði hald-
ið, að þetta hefði verið einka-
samtal — og fréttastjórarnir
fært ummæli hans úr lagi.
I fremstu
röð í 3 ár.
í víðlesnasta vikuriti Bandg-
ríkjanna birtist fyrir skemmstu
grein um Kennedy, þar sem því I
er haldið fram, að hann hafi |
í rauninni undangengin þrjú ár j
verið í fylkingarbrjósti þeirra,
Köllun,
Beverly Smith segir, að menn
geti orðið nær örmagna af að
fylgjast með Kennedy í þcssari
um landið bróður sínum til
stuðnings.
Og hér eftir, segir hann, hygg
ég, að það verði alniennt, að
sókn hans að eins nokkra daga, j frambjóðendur í Bandaríkjun-
um taki flugvélina í þjónustu
sína.
Rómversk-
kaþólskur.
Kennedy er rómversk-ka-
þólskur. Nái hann kosningu
verður hann fyrsti Bandaríkja-
forsetinn þeirrar trúar. Bíða
verður úrslita kosninganna
næsta haust til að fá úr því
skorið, hvort það spillir fyrir
Kennedy, að hann er þeirrar
trúar, eins og fyrri forsetaefn-
um, sem biðu ósigur ef til vill
trúar sinnar vegna, — hefðu
a.m.k. haft miklu meiri mögu--
leika, ef þeir heffðu verið mót-
mælendur.
en hann sé jafnan glaður og
reifur og þreytumerki siáist
ekki á honum. Svona er hann
þá í sókn, þessi ungi öldunga-
deldarþingmaður, sem lítur á
það sem köllun, að verða næsti
forseti Bandaríkjanna. Og líkur
hefuur hann fyrir að ná mark-
inu, þótt menn greini á um
hvort þær séu miklar eða litl-
ar. Það sé eins og vera áhorf-
andi að þætti í söaunni, að taka
þátt í svona ferðalagi. með
manni, sem kann að verða for-
seti á þeim tímum, sem fram
undan eru, — þegar taka verði
hinar örlagaríkustu ákvarðanir,
sem varða. Bandaríkin og önn-
Ur lönd, ákvarðanir tengdar
keppni við Sovét-ríkin, mennt-
un, tækniþróun, og annað á
þeim tíma, sem kiarnorkuodd-
ar fara að heyra til herbúnað-
ar þjóða beggja vegna járn-
tjaldsins.
Kennedy í hópi ungra aðdáenda.
mestu upphæðir, er sögur færu 'sem sækjast eftir að verða fyrir
af, sem eytt hefði verið í kosn- j valinu sem forsetaefni. Sagt sé,
ingarbaráttu. Og einnig höfðu ■ að þeir sem séu lengi í sliku
þau það eftir Stevenson, að
það bæri vitni um dálítinn
hroka hjá Kennedy, að vilja
ekki þiggja boð um að vera
vara-forsetaefni
Humprey?
En í San José i Costa Rica
fyrir skemmstu varð Rteven-
«on það á, að því er vivgict oi.
veg í grandaleysi, að halla sér
dálítið að Humprey — svona
alveg óvart, enda reindi hami
að breyða yfir þetta sem bezt
hann gat. — Tveir kunnir frétta
Ætjórar höfðu sem sé eftir hon-
Rangfærð
uminæli.
Frú Dyer sýndi Blair nokkr-
um — hann og Stevenson eru i
sama löfræðiingafirma — það
sem hún hafði skrifað, og Blair
ruak upp, kvað alveg fráleitt
að Stevenson hefði sagt neitt
í þessa átt. Þar næst hringdi
Stevenson til frú Dyer og
kvaðst aldrei hafa „orðið fyrir
slíkri meðferð, nema í blöðum
andstæðinga sinna.“
Um þetta segir frú Dyer:
,,Hann virtist áhyggjufullur um
hvernig Kennedy mundi taka
þessu. Ég lofaði að breyta þvi
að nokkru, sem ég hafði skrif-
að, en gat þess, að Paul Kenne-
dy mundi hafa símað ummælin
til þlaðs síns. „Stevenson sagði
(þá við einhvern um leið og
|hann leit um öxl sé'r: „Hamingj-
I nn l-, -I 1 1 '' ” V onvio.
dy hjá Times hefur sent þetta
j blaði smu. Hann er engu betri
i en hún.“
Brá við —
Stevenson brá við og símaði
flýti til ritstjóra Times og
neitaði að hafa viðhaft ummæl-
kapphlaupi, verði jafnan fyrir
einhverju óhappi svo að þeir
heltist úr lestinni, en John sé
allt af jafn sprækur og heppinn.
Allar götur frá því í septem-
ber hafi keppinautar hans haft
sig nokkuð í frammi, en enginn
hafi náð honum, þótt þeir ættu
ekki að vera farnir að mæðast
á þessum hlapum.
Byrjar í dögun_
Greinarhöfundur, Beverley
Smith, hefur ferðást með
Kennedy á kosningarferðalági
hans. Hann segir hann fara á
fætur í dögun og starfi jafnan
fram eftir allri nóttu. Á hverj-
um 18 klst. sólarhringsins sé
komið við í hálfri tylft borga
eða svo, ræður fluttar, inni og
úti, talað í sjónvarp, ekið milli
bæja á vondum vegum oft og
tíðum, og talað við leiðtoga í
þorpurn og smábæjum ekki síð-
ur en stóru bæjunum. Daglega •
ræðir hann við um hundrað leið
toga og heilsar þúsundum með
handabandi, og allstaðar flvkkj-
ast að honum ungmenni til þess
að fá hann til að skrifa nafnið
sitt, á bók eða blað, og það eru
ekki síst ungu stúlkurnar, sem
eru hrifnar af þessum sex feta
risa Glaðlegt og jafnvel ung-
lingslegt viðmót háns hrífur
Studdi Adlai
Stevenson ’52 og ’56.
Kennedy studdi Stevenson
bæði 1952 og 1956. — 1956
munaði mjóu, að hann yrði val-
jinn varaforseetaefni, en sökum
iþess hve litlu munaði beindist
; athylgi almenn mjög’ að hon-
;um og mönnum geðjast vel að
j honum við nánari kynni. Og nú
fór hann að hallast að því, að
hann byrjaði nógu snemma og
legði fram alla krafta sína. Hon-
um er mikill styrkur að stuðn-
ingi systkyna sinna og annarra
! skyldmenna og vina. Kennedy-
ættin legst í þessu sem öðru
á sömu sveif. Ættin er auðug.
Til marks um þessa samheldni
er, að tveir bræður hans og
fjórar systur skutu saman s.l.
haust og gáfu honum flugvél
til að nota í kosningarbarátt-
unni. Með þessari gjöf var og
óbeint tilkynnt, að í þessari bar-
áttu stæði Kennedy-ættin öll
með John — og þeir, sem berð-
ust gegn honum berðust gegn
henni.
Greinarhöfundur spáir þvi,
þegar bardagar farj enn harðn-
andi með vorinu muni systurn-
ar fara á stúfana og ferðast
Gat sér frægðar-
orð í stríðinu.
Kennedy gat sér frægðarorð
í stríðinu. Verður það ekki hér
rakið. Hann er auðugrar ættar,
og hefði ekki þurft neitt á sig
að Ieggja, en því er Kennedy-
ættin ekki vön. Hann hefur allt
af, allt frá barnæsku, lagt sig
allan fram við hvað, sem hann
tók sér fyrir hendur. Kennedy-
ættin hefur ekki búið við auð
og allsnægtir mann fram af
manni. Hún fluftist til Banda-
ríkjanna frá Irlandi í hungurs--
neyðinni miklu fyrir rúmri öld
og hófu forfeður hans stai'f í
Bandaríkjunum með haka og
reku í hönd, en sóttu æ fram,
til betri efna, mennta, álits.
Móðurafi Johns var þrívegis
kjörinn þingmaður og var mörg
ár borgarstjóri í Boston, en fað-
ir hans vann sér sjálfur inn fyr-
ir námskostnaðinum á sumrin,
er hann var við háskólanám,
Móðir Jolrns er Rose Fitzgerald.
Foreldrarnir hafa jafnan lagt á
það megin-áherzlu í ’uppeldi:
barna esinna, að það sem vert
væri að gera, bæri að gera vel.
Öll hafa þau getið sér gott orð
bræðurnir við opinber -störf,
systurnar á sviði ljknarstarf-
semi. —
Kemiedy verður 43. ára í maí
n.k. Kona hans, Jacqueline Lee
Bouvier, er af frönskum ættum,
vel menntuð kona, 29 ára. Þau
eiga eina dóttur barna, tveggja
ára.
Fæst skilnaður, ef eigin-
kona hrýtur?
Hvaö má ganga langt til aö fá mak-
ann tll aÖ hætta aÖ hrjóta?
Einkennilegt mál kom fyrir
rétt í brezkum skilnaðardómi
nú í s.l. viku. Kona nokkur sótti
um skilnað frá bónda sínum,
þar eð hún hélt því fram að
hann hefði beitt hana hörðu í
þeim tilgangi að fá hana ofan
af því að hrjóta.
Þau unnu á sömu skrifstof-
unni, hún frú Pamela Douglas,
28 ára og hann Robert Douglas,
fertugur. Eitthvað hafði verið
kalt milli þeirra hjóna að und-
anförnu, svo að henni varð ekki
svefns auðið nema með aðstoð
þær en raunar nýtur hann mjög ilæknis, sem gaf henni svefn-
almennra vinsælda. | pillur. En þá brá svo við, að
hún tók að hrjóta allt hvað af’
tók.
Dómarinn, sem fjallaði um
málið, taldi að erfitt væri að
gera sér grein fyrir því hvað
gera skyldi í slíkum tilfellum.
Að visu gæti þáð ekki kallazt ó-
sanngjarnt, þó að maðurinn
reyndi að stjaka lítiillega við
konunni, en hins vegar taldi
dómarinn að hann hefði átt að
flytja sig í annað herbergi.
Dómarinn vísaði á bug full-
yrðingum eiginkonunnar, að
hann hefði beitt hana ill-
illmennsku, en hallaðist aftur á
móti að frásögn eiginmannsins,
og þar við sat.