Vísir - 18.03.1960, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
Föstudaginn 18. marz 1960
Wary Eu
J'i
M ILU
TVEGGJA
★ ÁSTÁRSAGA
8.
Þetta hafði verið skemmtilegasta stundin í allri ferðinni, htígs-
aði hún með sér, meðan skipið var að leggjast upp að hafnar-
bakkanum. Þetta varð eini dansinn — aldrei hafði gefist tæki-
færi seinna — hún hafði ekki hitt hann aftur fyrr en hann kom
til hennar þegar þau voru að sigla inn til Quebec.
Madeline leit á klukkuna og sá að tími væri kominn til aö
setja upp sloppsvuntuna og hettuklútinn og líta eftir hvort frú
Sanders þyrfti einhvers með áður en hún færi að sofa. Á morgun,
þegar kæmi til Montreal, mundu þær kveðjast, og það var eitt
oi'ð: verið þér sælar! sem Madeline langaði til að heyra frú
Sanders segja.
Hún hlakkaði ekki eins mikið til að kveðja Morton Sanders.
En það var kannske eins gott að þau kynntust ekki betur. Henni
fannst á sér, að sumt kvenfólk mundi hafa iðrast eftir að kynn-
ast honum of vel.
Og meðan hún var að hugsa um þetta og reyirdi að sannfæra
sig um að allt hefði gengið aö óskum, kom Morton Sandei-s eftir
þilfai'inu, nam staðar hja henni og horfði á hana með hinu
einkennilega, ertandi brosi sinu.
— Jæja, það er svo að sjá sem við séum að nálgast áfanga-
slaðinn. Við ættum að koma til Montreal einhverntima á morgun.
— Já, við eigum að koma þangað siðdegis á morgun, heyri eg
sagt. Hún óskaði að hún gæti sagt eitthvað hlýlegra, en gat ekki
látið sér detta neitt í hug.
Hann hallaði sér fram á borðstokkinn. — Heyrið þér, ungfrú
Gill — eg get ekki sagt að eg hafi sé-ð yður alla leiðina.
— Jú, það hafið þér þó, andmælti hún og fann að hún roðnaði.
— Á hverjum einasta degi og....
— Nei-nei. Þér megið ekki misskilia mig. Vitanlega hef eg
séð Gill hjúkrunarkonu, sem stundar hana rnóður mína svo sam-
vizkusamlega. En eg get vai'la sagt að eg hafi séð Madeline Gill
— sem eg er viss um að er nriklu meira spennandi.
— Æ, já! Hún hló hikandi — eg hef ekki haft tækifæri til
að vera annað en Gill hjúkrunai'kona í þessari ferð. Móðir yöar
þarfnast talvert mikillar hjúkrunar, eins og þér vitið. Þó veik-
indi hennar séu aðallega taugaveiklun, þá gengur þó fleira að
henni. Hún er ansi lasin stundum.
— Eg veit það. Það er ástæðan til þess að eg hef fengið hana
til að leggjast í sjúkrahús þegar við komum til Montreal.
Hann sagði þetta ofur rólega og beið, auðsjáanlega ánægður
með sjálfan sig, eftir að hún svaraði.
— í.... sjúkrahús? Hún í'eyndi að láta röddina lieyrast vera
jafn rólega of hans.
— Já. Eg hef frétt að hún muni geta fengið alveg sérstaka
meðferð í Dominion-sjúkrahúsinu.
Nú var stutt þögn.
— Það vissi eg ekki, sagði Madeline eftir nokkra stund. -— Svo
að frú Sandei’s á. að verða sjúklingur í sjúki’ahúsinu, sem eg
vinn við?
— Já, í einkasjúklingadeildinni. Eg kem þangað til að heim*
sækja hana.
— Vitnalega. Henni þykir vænt um það.
— Eg kem og heimsæki yður líka, segði hann og brosti.
— En þá verð eg líklega á verði. Eg vei'ð Gill hjúkrunai'kona
áfram. Það er ekki víst að eg hjúkri móður yoar, en eg verð bund-
In yfir öðrurn sjúklingum.
— Auvitað, sagði hann og brosti. — en munurinn er sá að í
Dominion fáið þér ákveðna frídaga, og eg vona að þér látið mig
njóta einhvers þeii'ra. Þá kynnumst við kannske betur.
Hún oséaði að hjártað íúsér hatnaðist ekki svona, þó hún fengi
jafn eðilleg tilmæli frá fyrrverandi húsbónda hálfsystur sinnar.
Þó hann hefði sagt þetta á dálítið — óvenjulegan hátt, var
ástæðulaust að leggja nokkra sérstaka meiningu í það. Hann var
vanur að haga orðum sínum svona.
— Þakka yður fyrir, sagöi hún tilfinningalaust. — Eg mundi
hafa gaman af því. Og svo: — En nú verð eg að fara niður til
hennar móður yðar.
Hann reyndi ekki að halda í hana, en fylgdi lxenni fram þil-
fai'ið, og hún fann að hún var ekki eins og hún átti að sér, þegar
hann var svona nærri henni. En einmitt þegar þau komu að
klefadyrunum sínum gekk hinn ókunni vinur Madeline fram hjá!
og brosti vingjarnlega.
Henni datt í hug að hann hefði verið að heilsa þeim báöum
og að hann þekkti þau bæði, fyrr en Morton Sanders sagði
kankvíslega og dálítið undrandi:
— Eg sé að þér hafið komist í kynni við einn Dominionlæknir-
inn, þann sem erfiðast er að kynnast — þrátt fyrir það óþægilega,
sem á undan er gengið.
Hún varð stórt spurningarmerki. — Eg skil yður ekki. Er þessi
maður við Dominion-spítalann?
Morton Sanders horfði tortrygginn á hana.
— Er þetta mögulegt? Vitið þér ekki hver hann er?
Madeline hristi höfuðið. — Nei, eg hef talað við hann nokkrum
sinnuxn og eg hef dansað við hann, en eg hef ekki hugmynd um
hvað hann heitir.
— Nú þykir mér týra! Morton Sanders virtist hafa gaman af
þessu og hlakka yfir því. — Þetta er Nat Lanyon, einn duglegasti
skurðlæknirinn, sem þeir hafa i Dominion-spítalanum. Hann var
víst meira en hálftrúlofaður systur yðar, var það ekki?
— NAT LANYON!
Madeline horfði forviða á eftir þessum manni ,sem hún hafði
orðið fyrir svo miklum áhrifum frá, og þó hún segði það ekki
gat hún ekki annað en hugsað: — Hvernig í ósköpunum gat
Clarissa tekið miðlungsmanninn Gerald frarn yfir þennan að-
sópsmikla hæfileikamann?
— Þér vissuð þá ekki hver hann var? Morton Sanders horfði
kesknislega á hana.
— Nei,' alls ekki.
— Og hann veit ekki heldur hver þér eruð?
— Nei, ekki veit eg til þess. Allt í einu fannst henni kvöl aö
því að vera skyld Clarissu. — Eg get ekki hugsað mér það. Vlö
rákumst á af tilviljun og kynntum okkur hvort öðru.
— Takið þér það ekki nærri yðui', sagði hann þegar hann heyröi
hvað hún varð angurvær. — Ekki getum við gert að því, sern
ættingjar okkar finna upp á.
— Nei, vitanlega ekki, sagði Madeline. En hún gat ekki annaö
en hugsað um, að maður gat haft óþægindi af ættingjum stund-
j um.
A
KVÖLDVÖKM
fiiliigiililiiiii
— Eigum við annars ekki að'þúast, sagði Sanders um leið og
hún var að fara í klefann sinn.
— Það getum við gjarnan, sagði Madeline og kinkaði kolli um
leið og hún hvarf inn í klefann.
Meðan hún var að fara í hjúkrunarsloppinn inni í klefanum
sínum var hún að hugsa um hvemig allar framtíðarhugsjónir
hennar höfðu umturnast. Hún hafði gengið að því vísu, að allfc
mundi verða nýtt og ókunnugt í Dominion-spítalanum. Og svo
kom það á daginn að Nat Lanyon var einn af læknunum, og að
Morton Sanders mundi verða tíður gestur þar, og móðir hans
ein í sjúklingahópnum.
Madeline hló. Hún hafði hlakkað til að losna við frú Sanders,
þó hún gæti ekki sagt það sama um hinn viðfeldna son hennar.
Lestarvagninn var yfirfullui'.
í þrengslunum meðal fai’þega
var móðir með barn, sem var
hálfs annars árs. Barnið grét og
beljaði af öllum kröftum og
hvað sem móðirin reyndi til að
sefa barnungann var það gagns-
laust. Þetta var óskemmtilegt
fyrir aðra ferðamenn og þegar
þessi læti höfðu varað í hálfa
klukkustund stóð upp maður úr
þeirra hópi.
„Lofið mér að reyna við ung-
ann,“ sagðd hann. „Eg er tólf
barna faðir og skal kippa þessu
í lag!“
Svo tók hann sér stöðu
frammi fyrir öskrandi krakkan-
um og fetti sig og bretti á fer-
le^asta hátt — og mikið rétt.
Það var eins og framdir hefðu
vei’ið galdrar á barninu — það
snarþagnaði.
Hann sneri sigri hrósandi aft-
ur á sinn stað. En þá heyrði
hann rödd móðurinnar sem
sagði:
„Þarna sérðu, það var rétt,
sem eg sagði við þig. Ef þú ekki
hættir þessum látum, kemur
stóri og ljóti maðurinn og tekur
Þig.“
Bretakratar á
undanhaldi.
Tvennar aukakosningar fóril
fram á Bretlandi í gær.
Er nú orðið allangt um liðið
síðan aukaksoningar hafa farið
þar fram og biðu menn úrslit-
anna með óþreytu, þar sem úi'-
slit slíkra kosninga gefa jafnan
nokkra vísbendingu um fylgi
fíokkanna.
Úi'slit sýna að fylgi íhalds-
flokksins er jafntraust, ef ekki
traustara en áður, en fylgi
krata enn dvínandi. Vann
íhaldsflokkui’inn annað þing-
sætið af krötum. Hefur íhalds-
flokkurinn nú 365 fulltrúa i
neðri málstofunni. Verkalýðs-
flokkurinn (kratar) 257, Frjáls-
lyndir (liberalir) 6 og óháðir 1.
R. Burrou0is
3218
KEt-LY WOTIONEP’ TO THE NWIVE
BEAKIK’STME BOX CF COSTU.VVE
JEWELEYv THEN FCLLOWEP MIS
COÍAFANIOMS INS![7b—
Ali kom nú út hálf rugl-
aður. Þið megið ganga inn.
sagði hann. Kelly benti
manninum sem bar kassann þeim. Brátt stóðu þeir til
með glingi’inu að koma með auglits við mikilúðlegan
mann í skrautklæðum. Þetta
var hinn voldugi Ben Aben.
Pólsk heimsókn
í Bandaríkjunum.
Varaforsætisráðherra Pól-
lands, Piotr Jaroszewics og þrír
aðrir stjórnarembættismenn,
eru væntanlegir til Bandaríkj-
anna 23. þ. m.
Þeir fara fyrst til Washington
oð ræða við fulltrúa Banda-
ríkjastjórnar og ferðast þar
næst víða um Bandaríkin. —
Munu þeir einkum skoða iðju-
ver og verksmiðjur.
Heimsóknin stendur hálfan
mánuð.
---w»-----
Þrír ungir menn óku í bíl
utan við London í vikunni
og þurftu að flýta sér ein-
. hver ósköp, eða héldu að
þeir þyrftu þess. Ekki kom-
ust þeir alveg leiðar sinnar,
því að þeir náðu ekki einni
beygjunni, bíllinn hentist
út af veginum og á tré með
með þeim afleiðingum, að
hann fór í klessu og menn*
irnir létu lífið, j