Vísir - 29.04.1961, Qupperneq 9

Laugardapi.29. aprí 1 1961
VÍSLE
9
Kína ver dýrmætum
gjaldeyri til matvæla-
kanpa.
Samtímís gefín eða seld hrísgrjón úr landi
af roataBÍar- og stjórnmálaástæðum.
Vinur þeirra allra —
Bandaiíski fréttaritarinn
Dennis Bloodworth segir í
fréttapistli til blaðs síns frá
Singapore, að matvælaskortur-
inn í Kína hafi knúið Peking-
stjórnina til þess að grípa til
þeirra erlendu gjaldeyrisbirgða,
sem henni hafði tekizt að
safna, til kaupa á korni frá
Kanada og Ástralíu.
Meginorsakir matvælaskorts
ins' eru vafaláust þurrkar og
flóð og aðrar náttúruhamfarir.
Pekingsiiiórnin reynir nú á
ýmsan hátt að ráða bót á vand-
anum.
í stáliðnaðinum er nú lögð
megináherzla á, að fram-
leiða landbúnaðarverkfæri.
Sérfræðingar í landbúnaði
éru sendir til allra héraða til
þess að kynna sér ástand og
skilyrði í hverju þeirra um
sig og vera bændum ráðgef-
andi.
Til starfa í landbúnaði
liafa verið kvaddir svo sem
um hervæðingu væri að ræða
20 milljónir manna, þeirra
meðal þúsundir smærri
flokksforsprakka og embætt-
ismanna, háskólanemar o. s.
frv.
Bjartsýni
— út á vúð.
Kínverskir höfuðleiðtogar eru
jafnan bjartsýnir út á við. Þeir
gæta þess, að viðurkenna aldr-
ei að neinu nema náttúruöfl-
uriúm sé um að ltenna hversu
komið er. Öllum tilboðum um
Mistök.
Það er hægt að benda á margt
til sönnunar því, að náttúru-
öfiunum verður ekki um kennt
hversu farið hefur — ekki þeirn
einum. Mistök hafa verið gerð,
allt og geyst farið í sókninni til
eflingar landbúnaðinum. Það er
ekki heldur von, ,að vel fari,
þegar bændum var talin trú um
að þeir gætu margfaldað upp-
skeru sína bara með því að sá
nógu þétt! Miðað við árangur á
iitlum tilraunareitum — en það
náðist bara hvergi nærri sama
uppskerumagn á víðlendum ökr
um, eins og ekki var heldur við
gjafamatvæli er hafnað — slíkt
sé aðeins boðið Vegna áróðurs-
gildis í vestrænum löndum og
út ura heim. — Af stjórnmála-
legum ástæðum heldur Peking-
stjórnin líka áfram að veita
efnahagslega aðstoð ekki síður
en stjórnmálalega, og lætur
jafnvel í té matvæli, þrátt fyrir
að þjóðin sé í hálfsvelti. Þanriig
gaf Pekingstjórnin Guineu
10.000 lestir af hrísgrjónum í
desember og seldi til Ceylon
25.000 lestir um fram það, sem
Kína þurfti að láta Ceylon fá
á grundvelli vöruskiptasamn-
inga. Og Pekingstjórnin lætur
hrísgrjón í skiptum fyri.r sykur
írá Kúbu.
að búast. Og svo mætti nefna
„uppáhalds króana hans Maós“
— kommúnurnar, sem ekki má
heyra nefnt, að við sé hróflað,
en þær eru sums staðar að verða
lítið nema beinagrind. Bendir
það til þess, að valdhafarnir
telji, að þjóðin muni ekki slig-
ast undir erfiðleikunum, að þeir
halda dauðahaldi í kommúnu-
fyrirkomulagið, af metnaðar-
og sÍ4;órnmálaástæðum.
Erfitt að
átta sig.
Það er engin furða þótt erf-
itt sé fyrir bændur og verka-
menn að átta sig á hlutunum og
vinna af áhuga að settu marki
valdhafarina, eins og allt er í
pottinn búið. Árið 1958 voru í-
búar kommúnanná og allir
landsmemi hvattir til mikils
átaks til aukinnar stálfram-
leiðslu — allt snerist um að
„módernisera“ Kína fljótt, en
vegna þess að vinnuaflinu var
beint að þessu hlutverki van-
ræktu menn akrana, landbún-
aðinn, — og nú er mönnum
skipað að snúa baki við verk-
smiðjunum og erja jörðina. Það
var ekki fyrr en á sumrinu 1959
sem Chou En-Iai forsætisráð-
herra uppgötvaði að stefnan
var skökk — landbúnaðinn
mátti ekki vanrækja. Hann
væri hornsteinn efnahagslífs-
ins í Kína.
í þúsundum kommúna hafa
forystumenn verið sakaðir um
tregðu og þráa og fyrir að láta
reka á reiðanum. Þessir menn
hafa verið reknir frá störfum
og sérþjálfaðir ungir menn ver-
ið látnir taka við forustunni, —
og þeir eru úr bændastétt. —
Reynslan hefur sýnt, að innan
hennar beri að leita forustu-
mannanna á sviði landbúnaðar.
Það er of snemmt að sjá hvað
að lokum verður ofan á í Kína.
Eitt er víst, að enn er við stór-
kostlega erfiðleika að stríða og
kann að verða um næstu ár að
minnsta kosti.
Stúdentar ræða
kirkjumál.
Stúdentafélag Hóskólans efn-
ir til umræðufundar um kirkju
| skipunina, þ. e. æðstu stjórn og
í samband ríkis og kirkju.
Fundurinn verður haldinn
þriðjudaginn 25. þ. m. kl. 8,30 í
1. kennslustofu Háskólans.
Tveir laganemar og tveir guð-
iræðinemar hafa framsögu þeir
Ingólfúr Guðmundsson stud.
theol.,- Björn Björnsson stud.
jur. og Logi Guðbrandsson
stud. jur.
Þetta verður annar umræðu-
fundur í félaginu á þessu ári.
Hinn fyrri var um ölfrumvarp-
| ið og þótti takast með ágætum.
Framh. af 7. síðu.
laugarnar. Þar kunni ég vel við
mig. Ég labbaði þar um eins og
spekingur með myndavélina
framan á maganum — auðvitað
í öllum fötum — en lögreglu-
þjónarnir lágu og flatmöguðu í
heita baðinu í sundskýlum ein-
um fata. Nú höfðu þeir enga
gj'llta hnappa á maganum né
skúfa á öxlunum. Þeir voru
skyndilega orðnir alveg eins og
annað fólk, nema kannske dá-
lítið í stærra og þreknara lagi,
því þeir voru „klæddir“ eins
og aðrir menn.
Erlingur Pálsson og Sigurð-
ur Þorsteinsson voru samt und-
antekning, enda voru þeir stjórn
endur og prófdómarar, — þvi
nú átti að fara fram próf í
sundi og björgun. Það var eng-
in keppni um það hver kæmi
fyrstur að marki, enda er það
ekki aðalatriðið, heldur að þeir
komist að marki. Þeir voru
drifnir upp úr heita baðinu hver
á fætur öðrum og skipað í vatn-
ið. Allir flutu þeir og létu ekki
á sér sjá, þótt þeir sypu hveljur
annað slagið. Annars voru
þarna gamlir sundgarpar eins
og t. d. Eyjólfur Jónsson Erm-
arsundskappi, og víst leit það
töluvert spánskt út, þegar ann-
ár nýliði var látinn „bjarga“
honum úti í miði'i laug og draga
hann hjálparvana að landi á
björgunarsundi. En þeir hljóta
að vera klárir, hugsaði ég með
mér, ef þeir geta jafnvél bjarg-
að Eyjólfi frá drukknun.
Þarna voru komnir menn ut-
an af landi eins og t. d. Hólmar
Finnbogason, sem nú er að fara
til Ólafsfjarðar til að taka við
embætti þar. Hólmar er ættað-
ur frá Siglufirði, en hefur búið
í Reykjavík undanfarið. Hann
hefur samt alltaf langað norð-
ur aftur. Á Ólafsvík á hann að
vera bæði tollvörður og lög-
regluþjónn í senn.
„Það getur enginn verið lög-
regluþjónn að neinu gagni, fyrr
en hann er búinn að vera á
svona námskeiði,“ sagði Hólm-
ar, „því að það er svo margt,
sem slíkir menn verða að vita
og kunna.“
— Hvernig legst þetta svo í
þig að gerast lögregluþjónn úti
á landi?
„Alveg prýðilega. Ég er eig-
inlega mest hissa á því hvað
fólk er mikið fyrir að vilja
vera í margmenninu. Það er
alltaf eitthvað að gerast úti á
landi, nóg að gera og mikið
heilsusamlegra að öllu leyti.“
Tryggvi Kristinsson er í rík-
islögreglunni á Keflavikurflug-
velli.
— Hvernig kantu við þig,
Tryggvi?
„Eg hefi nú minnzt verið þar,
í rauninni, heldur staðsettur á
Hornafirði. Við radarstöðina á
Stokkseyri.“
Á sænsku sýningunni í Bogasalnum: Myndin „Ljósárasalurinn“
eftir Sven Erixson listmálara og prófessor. Frumdrög gerð fyrir
óperuna Aniara, sem gcrist úti í himingeiminum og hlotið hefir
heimsfrægð á skömmum tíma.
Sænsk rcútímagraflist
sýnd í Bogasalnum,
í dag verður opnuð í bogasal |
Þjóðminjasafnsins sýning á
sænskri nútímagraflist, þar sem
sýndar eru 68 myndir, bæði
svarthvítar og litaðar, flestar
eftir unga Ii: tamenn.
Allflestir þeirra listamanna,
sem eiga myndir á bessarri sýn
ingu, eru innan»við fertugt, að-
eins tveir íæddir jyrir aldamót,
þau Karin Persson og Sven Er-!
ixson prófessor, yngstur Igge -
Karlsson, 29 ára. Sýningin er {
allfjölbreytt og gefur sýnishorn
af nokkrum liststefnum þessar-
ar aldar og eru unnar með ýms-
Um aðferðum: Tréristur, málm-
ristur, lit-steinprentanir, dúk-
ristur og þurrnál.
Myndirnar eru til sölu og
kosta flestar innan við 1000 kr.,
eða frá 450—2250 krónur. Verð
ur sýningin opin gestum kl. 14
í dag og flytja við það tækifæri
ávörp ambassador Svía á Is-
landi, Euler-Gelpin, og Gyifi Þ.
Gíslason menntamálaráðherra
en almenningi verður sýningin
opin kl. 13.30—22.00 næstu 7
eða 10 daga. Aðgangur er ó-
keypis. Þorkell Grimsson forn-
leifafræðirigur annaðist uppstill
ingu sýningarinnar, en mynd-
irnar voru valdar af Svenska
institutet, en sú stofnun sér um
kynningu í öðrum löndum á
sænskri menningu og listum.
— Nú, hvað í ósköpunum
ertu aö gera þar?
„Jú, þar eð liðssveit frá varn>-
anioinu, og við erum þar tveir
íslenzkir lögregluþjónar til að
, gæta laga og réttai; fyrir hönd.
íslenzkra stjórnarvalda.“
— Eru þar margir Banda-
ríkjamenn, heldurðu?
„Það er ekki svo gott að segja,
en eitthvað eru þeir líklega yf*
ir 100 stykki.“
— Hefurðu aðrar skyldur
þarna austur frá?
„Eins og ég sagði, erum við-
tveir þarna fyrir austan, og
gegnum o^um iögregluþjóna-
störfum á Hornanrði, ásamt.
tollgæzlu.-1
Erlingur Pálmason frá Akur-
eyri var þarna einnig staddur.
Hann hefur verið í lögregluliði
Akureyrar í 13 ár.
— Hve margir lögregluþjón-
ar eru á Akureyri, Erlingur?
„Við erum 11 fastir.“
— Og hafa allir komið hing-
að til að taka þátt í þessum
námskeiðum?
„Ég er sá síðasti, sem er hér,
og þá hafa 9 okkar tekið þátt
í námskeiðinu.“
„Hvað með hina tvo, sem eft-
ir eru?
„Það eru þeir tveir, sem lengst
hafa verið starfandi fyrir norð-
*an, og ekki talin þörf á því að-
þeir fari hingað til þess arna.
Það eru lika rosknir menn, sem
hafa sína eigin lífsreynslu að-
baki.“
j —x—
| Það var Varla nokkur friður
að tala við mennina fyrir Er-
lingi, sem gekk á mílli og skip-
aði þeim oían í laugina sitt á
hvað, enda var sýnilegt, að þeir
vildu heldur tala við Erling en
mig. Þess vegna hafði ég mig.
á Srott við fyrsta tækifæri, þó-
án þess að láta líta svo út, sem
væri ég að flýja undan lögregl-
unni.
En daginn eftir náði ég mér
niðri á þeim, því þá kom ég i
örstutta heimsókn til þeirra, þar
jem þeir voru í kennslustund
hjá lögreglustjóra sjálfum í
einni kennslustofu Iðnskólans.
Þegar ég gekk inn í stofuna
heilsuðu þeir mér allir sem einn
með því að standa á fætur.
Mér varð svo mikið um, að-
ég gat eiginlega ekkert sagt, og.
ekki batnaði þegar ég fór út
aftur. Það var eins og forset-
inn væri á ferð, þegar þeir risu
úr sætum og lögreglustjóri
kvaddi mig með handabandi.
Ég er vinur þeirra allra.
Og ef ég skyldi einhvern tíma
álpast til að aka yfir gatnamót
á rauðu ljósi, þá bið ég ykkur
að minnast þess.
G. K. ,
Evrópskur skýiakljúfur
r
I
Svissneskt bygg'.ngafyrirtæki
er að undirbúa smíði liæstu
byggingar í Suður-Ameríku.
Verður þetta skrifstofu- og
íbúðarbyggjng í Buenos Aires,
og á hún að verða 60 hæðir.
Kosnaðurinn verður um 750
millj. króna, og munu evrópsk-
ir aðilar leggja fram megnið>
af fénu. Þess má geta, að í New
York eru sárafáar byggingar
liærri en 60 hæðir.