Vísir - 08.09.1961, Síða 15

Föstudagur 8. sept. 1961
VÍSIR

*
Astin sigrar
allt.
Mary Burchell.
14
— Ég hef ekkert bréf
fengið frá þér, góða mín,
sagði hann. Og svo brosti
hann út í annað munnvikið:
— Ég er hræddur um að
þetta sé gamla sagan, Dreda.
Það er ekki í fyrsta sinn sem
þú hefur verið annars hugar
þegar þú skrifaðir utan á
bréf. Ef ég man rétt lentui
bréfin þín stundum á skökk-!
um stað.
— Nei, nei. Ég veit að árit- ■
unin á bréfinu var rétt. Égj
hafði sérstaklega gát á því j
vegna þess að ...
— Svei mér ef ég fer ekki
að verða forvitinn. Og um
leið hryggur yfir að hafal
ekki fengið þetta bréf, sagði
Oliver létt. En Erica tók eft-
ir að honum var órótt og að
hann hélt fast í rúðukarm-
inn á bílnum.
Vitanlega var honum ráð-
gáta hvað orðið hafði af bréf-
inu. Og hún fór að brjóta
heilann um hver hefði náð í
bréfið og komið því fyrir
kattamef.
En Erica sem gat svarað
spumingunni sat kyr eins og
mús og óskaði að ekki yrði
illindi út af þessu. Það var
nærri því óhugsandi að þau
létu við svo búið standa.
Dreda virtist að minnsta
kosti ekki ætla sér það.
— Þetta er blátt áfram
hlægilegt! Einhvers staðar
hlýtur bréfið að vera, sagði
hún. Allt í einu virtist hún
gera sér ljóst að hún væri að
missa virðuleikann, einmitt
þegar hún þurfti mest á hon-
um að halda. Hún reyndi að
stilla sig og loks tókst henni
að verða nokkurn vegin róleg
aft'ur.
— Jæja, það verður ekki
við því gert. Og í rauninni
skiftir það ekki miklu máli
. . . Hún renndi hörðum aug-
unum til Ericu og svo aftur
á Oliver. — Kannske það sé
eins gott að það lenti í óskil-
um, þegar maður lítur á það,
sem gerzt hefur í dag.
Og svo hló hún.
Það var hláturinn, sem
verkaði svo mjög á Oliver,
þóttist Erica sjá. Henni lá
við að halda að hann mundi
þrífa í Dredu og heimta a
hún segði sér hvað stóð
bréfinu. En áður en hann
sagði nokkuð sagði Dreda
kuldalega:
— En nú verð ég að Iofa
ykkur að komast á stað.
Það er ófyrirgefanlegt að
tefja fólk, sem er að leggja
upp í brúðkaupsferð. Og
hvað sem öðm líður verð ég
í þessum hluta veraldarinnar
þegar þið komið aftur. Hvert
ætlið þið, annars?Eða er það
leyndarmál ?
— Nei, það er ekkert
leyndarmál, sagði Oliver, og
það var auðheyrt, að honum
var erfitt um að tala. — Við
ætlum til Italíu — og verð-
um lengst af í Verona.
— Verona? Dreda endur-
tók orðið þannig að það
hljómaði eins og músik. —
Það er staður allra staða,
sérstaklega þegar um brúð-
kaupsferð er að ræða. Það er
rómantískasti staðurinn á
jarðríki.
— Já, sagði Oliver nærri
því harkalega. — Erica
hlakkar til að sjá Verona. Og
ég — mig langar til að sýna
henni bæinn.
— Vitanlega.
Bros Dredu varð enn fal-
legra en ella, vegna þess að
það vottaði fyrir þrá í því.
— En hvað ég öfunda yður,
Erica!
Erica sagði eitthvað, til
málamynda, en í rauninni
hafði hún enga hugmynd um
hvað það var sem hún sagði.
Svo tók hún eftir að Dreda
leit á hana með forvitni áð-
ur en hún sagði:
— Ég man ekki eftir neinni
Ericu í hópnum okkar í
gamla daga. En þér hafið
kannske ekki komið hingað
fyrr en eft'r að ég fór frá
: Englandi ?
— Ég geri ráð fyrir þvi.
j En annars kjmntist ég ekki
Oliver í samkvæmum. Ég var
einkaritari hans.
— Einkaritari hans! Er
það mögulegt? Þá eruð þér
með öðrum orðum ein af
þessum hræðilega duglegu
manneskjum. Og þér hugsið
um allar hans reiður — t. d.
bréfin ?
„ jí,_ að nokkru leyti...
— Það var forvitnilegt,
sagði Dreda og dró seiminn
og hafði ekki brosandi augun
af Ericu. — Svo að þér hugs-
uðuð um bréfin hans .. . Ég
skil. . .
En Ericu var ekki létt í
huga er hún var að velta fyr-
ir sér hve mikið Dreda hefði
eiginlega skilið.
Hún tók varla eftir því sem
gerðist og hvemig kveðjum-
ar fóm fram, eða að hún og
Oliver voru loksins komin af
stað. Henni fannst hún heyra
óminn af tortryggnisrödd
Dredu fyrir eyrum sér og gat
ekki gleymt augnaráði henn-
ar.
Góður kæliskápur er gulli betri

KÆLISkAPURINN
ER EFTIRLÆTI HAGSÝNNA HÚSMÆÐRA
Hin hamingjusama húsmóðir,
sem á KELVTN'ATOR, getur alltaf
hrósað honum við vinkonu sina.
V e r ð :
6 cubfet. Kr. 11.335,—
7,7 cubfet. Kr. 13.390,—
9,4 cubfet. Kr. 15.965.—
Kynnið yður kosti KELVINATOR
Verið hagsýn — Veljið Kelvinator
AUSTURSTÆTI 14
SIMI 11687
Þetta batnaði dálítið eftir
að hún og Oliver vom orðin
ein í lestinni. Hver mínúta
sem leið flutti þau lengra
burt frá Dredu, og kannske
þyrftu þau aldrei að sjá hana
aftur . . . Hún hafði verið er-
lendis árum saman . . . Kann-
ske hún .. .
Svo mundi Erica eftir setn
ingunni: — „Hvað sem öðru
líður verð ég í þessum hluta
veraldarinnar þegar þið kom-
ið aftur.“
Það var ekki það, sem hún
hafði ætlað sér, ef marka
mátti bréfið. Af einhverri á-
stæðu hafði hún breytt á-
formi sínu. Og ef til vill var
það gert út af Oliver.
Erica hlustaði á urrið í
hjólunum og fannst það ógn-
andi. Og síðar hlustaði hún
á skmðninginn í flugvéla-
hreyflunum og fannst hann
ógnandi líka. En þó var
henni ljóst að annað var meir
ógnandi en þetta vélahljóð.
Og það var þögli Olivers.
Hann var lítill málskrafs-
maður. Og hún hafði ekki
búist við að hann talaði mik-
ið. En þetta þegjandi sinnu-
leysi, sem hann var stundum
að reyna að hrista af sér, gat
aðeins þýtt eitt: Hann hlaut
að vera að hugsa um hvað
hefði staðið í bréfinu.
Og í sambandi við það
hlaut hann að spyrja sjálfan
sig, hvort Dreda hefði boðið
honum sættir, og þeim mögu-
leika hefði hann vafalaust
tekið feginsamlega, ef hann
hefði vitað um hann.
— Skyldi nokkur stúlka í
heiminum hafa byrjað brúð-|
kaupsferðina sína svona ?!
hugsaði Erica raunamædd. j
Þau gistu á einu frægastá
lúxushótelinu í París. Það
fór hrollur um Ericu er hún
sá nafnið, því að það var það
sama sem hafði staðið á bréf-
hausnum frá Dredu.
Glæsileg herbergjasam-
stæða hafði verið tryggð þeim
og Erica reyndi að imynda
sér að hún hefði gaman af
öllu þessu glysi og íburði. En
í rauninni naut hún alls ekki
lífsins. Hún grét sig í svefn
í rúmi sem hæft hefði drottn-
ingu, og líklega lá Oliver
andvaka í öðru álíka rúmi
og kvaldist af tilhugsuninni
um Dredu.
Erica gat vitanlega ekki
við öðru búist en þessu, því
að bónorð hans hafði ekki
gefið nein fyrirheit. En samt
fannst henni hugraun að þaií
ætti að halda áfram að lifa
saman eins og ókunnugair
manneskjur.
Daginn eftir héldu þau
ferðinni áfram. Þau gistu
næstu nótt á öðru lúxushótel-
inu, og Oliver var svo viðut-
an, að Erica mundi alls ekki
K V I S T
A sinn hátt vildi ég gjaman bjóða yfirmanni mínnm
heim til að bragða þinn ljúffenga mat, en hinsvegar
er góð vinna ekki á hverju strái.
®PIS
oyo.wu-t*
Þér vitið ekki hve feginn ég er að heyra, að ég hafi í
rauninni lausa skrúfu, ég var farinn að halda að ég
væri svona.