Vísir - 26.09.1961, Blaðsíða 2

1
VÍSIR
Þriðjudagur 26. september 1961
■e=r r L
L_
O

U— 1 |—□ [j—1,"”|—l1 '—|—** *—| ^
'tm.
y//////////'m'//////////m y////Æ
Landsliðið komið heim:
við Hreiðar Ár-
um utanförina.
IVorðmenn
Spjaliaö
sælsson
Vísir átti í morgun stutt við-
tal við Ilrciðar Ársœlsson um
knattspyrnuförina til Englands,
cn Hrciðar kom hingað heim í
gærdag. Eru nú allir landsliðs-
mennirnir komnir ncma Helgi
Jónsson, Ellert Shram og nokkr
ir úr fararstjórninni.
Ertu ánægður með ferðina?
„Já, ég er mjög ánægður,
þótt þetta hafi verið nokkuð
strembið á köflum, 3 leikir á 10
dögum, en við tókum það ró-
lega og fórum lítið út, hvíldum
okkur á milli leikjanna."
Fenguð þið tækifæri til að
skoða ykkur um í borginni?
„Það var farið með okkur í
kynningarferðir, og leiðsögu-
maður okkar var ungur kvik-
myndaleikari, en hann fylgdi
okkur í heilan dag, og fór með-
al annars með okkur að skoða
INGOLFSFARAR
Frh. af 16. s.
hefur förin verið í senn bæði
ánægjuleg og sorgleg.
Nokkru eftir komu Heklu
gengu farþegar í land og skip-
uðu sér upp við skipshlið og
fóru fyrstir frá borði Agnar Kl.
Jónsson ráðuneytisstjóri, for-
maður undirbúningsnefndar
Ingólfsfararinnar, og forstjóri
Ríkisskip, Guðjón Teitsson. —
Kistan var síðan hafin í land,
hvít sveiþuð íslenzkum fána.
Fánaberar úr Farmanna- og
fiskimannasambandinu heisuðu
en Lúðrasveit Reykjavíkur lék
sorgarlag. Yfirmenn á Heklu
gengu síðan að kistunni og báru
hana að líkvagninum sem stóð
skammt frá. Nánir ættingjar
hins látna skipstjóra voru á
hafnarbakkanum og gengu þeir
á eftir líkvagninum, erhann ók
á brott, en mannfjöldinn stóð
þögull.
Síðan færðist gleði yfir and-
litin á Ingólfsförunum við end-
urfundi við ástvini, sem beðið
höfðu ofanvið bryggjuna með-
an kveðjuathöfnin fór fram.
Meðal þeirra voru nánustu ætt-
ingjar hinna ungu sjómanna,
Gunnars Ásgeirssonar og-Helga
Símonarsonar frá Hornafirði,
sem einir komust af í hinu ægi
lega sjóslysi suður við Færeyj-
ar á dögunum. Gleðitár féllu
af hvörmum eiginkonu, mæðra
og frændsystkina, er heilsast
var á Grófarbryggjunni.
Tower of London. Við heim-
sóttum einnig Madam Tuss-
auds, vaxmyndasafnið, en fólk-
ið var svo margt, að maður hefði
helzt þurft að fá tækifæri til
að koma þangað aftur.“
Hvernig var veðrið hjá ykk-
ur?
„Það skiptist eiginlega á, gott
veður og vont, þ. e. sól og rign-
ing. Við vorum heppnir, því að
þá daga sem við spiluðum var
yfirleitt gott veður, en vonda
veðrið var hina dagana. í lands-
leiknum náðum við góðu spili.
Ég var þá varamaður, og hafði
gott tækifæri til þess að fylgj-
ast með. Spilið var mjög gott.
Blaðakritik er ekki mikil um
áhugamannaleiki, en þeir dóm-
ar sem við fengum voru mjög
lofsamlegir, og m. a. skrifaði
„The Times“ vel um leik liðs-
ins. En við vorum óheppnir.
Strákarnir léku oft alveg upp
að eða inn fyrir vítateig, en það
vantaði skotin.“
En hvernig var með annan
leikinn?
„Hann var almennt talinn
okkar lélegasti leikur, en það
sem raunverulega gerðist var,
að þá mættum við sterkasta
liðinu. Þeir spiluðu glymjandi
vel. Við fengum á okkur víta-
spyrnu, svo það var eiginlega
eitt mark eJ&eg gefins fyrir þá.
1. markið sem þeir gerðu held
ég svo að hafi verið ólöglegt.“
í morgun tókst að upplýsa
af hverjum lík það er, er fannst
á mánudagsmorguninn vestur
við Grandagarð. I Ijós kom að
hér er um að ræða Olgeir Sig-
tryggsson, sjómann, sem er
norðan frá Þórshöfn, en mun
hcimilislaus hér.
Olgeir hélt nú síðast til um
borð í vélbátnum Geir goða, en
hann hefur verið skipsmaður á
honum um hálfsmánaðar skeið.
Á sunnudagkvöld hafði hann
verið á dansleik ásamt bróður
sínum í Ingólfskaffi, og þaðan
fór Olgeir um klukkan 1,30
um kvöldið. Var hann þá orð-
En svo gekk betur í síðasta
leiknum?
„Já, það lið sem við mættum
þá, var ekki eins gott. í hálfleik
stóð 3:0 fyrir okkur, en þá held
ég að við höfum gert taktiskan
feil. Ellert meiddist, og var
haltrandi það sem eftir var.
Gunnar Felixson meiddist líka,
og þá var Garðar settur inn
sem half-back. Ég held hins
vegar, að það hefði verið betra
að hafa Garðar í vörninni og
reyna að halda í horfinu, sem
vafalaust hefði tekizt, í stað
þess að leggja áherzlu á sókn-
ina.“
Hvernig var aðbúnaður hjá
ykkur?
„Hann var mjög góður. Við
bjuggum í tveggja manna her-
bergjum, og þáð* íhá/segja, að
allt hafi verið gert fyrir okkur,
sem við báðum um.
Okkur var m. g. boðið til
sendiherrans, á miðvikudaginn
var, og þar var gott að koma,
og heimsóknin skemmtileg."
Engin ævintýri sérstök?
Jú, við fórum að horfa á
„sit-doen strike“ sem þá var.
Vorum komnir inn á mitt torg-
ið fullir af forvitni, þegar lög-
reglan umkringdi okkur, og það
munaði minnstu, að einn okkar
lenti í lögreglubílnum, það var,
að ég held, búið að leggja hend-
ur á hann, en hann slapp á,síð-
ustu stundu.“
inn mjög undir áhrifum áfeng-
is. Bræðurnir höfðu mælt sér
mót klukkan 2 í gærdag hér í
bænum. Þetta er síðast vitað
um ferðir Olgeirs. En hafi ein-
hvei liitt hann síðar um nótt-
ina, aðfaranótt sunnudagsins,
væri rannsóknarlögreglunni
kærkomið að fá um það vitn-
eskju. Olgeir Sigtryggsson var
á fertugasta aldursári.
Árdegis í dag fór fram rétt-
arkrufning og leiddi hún í ljós
að dánarorsökin var drukkn-
un. Áverkinn á höfði hins látna
stóð ekki í neinu sambandi við
dauða hans.
Framh. af 1. síðu.
Ákvörðunin mun hafa ómet-
anlega þýðingu til að efla sam-
stöðu þessara tveggja þjöða og
gera Norðmönnum almennt
kleift að skilja íslenzku og lesa
íslenzkar bækur á frummálinu.
Þetta verður mikilvægasta út-
breiðsla íslenzkunnar sem enn
hefur farið fram.
Var þessari tilkynningu Hen-
riks Groths fagnað með dynj-
andi lófataki í salnum.
• Haraldur Guðmundsson sendi
herra íslands í Noregi flutti
einnig stutt ávarp, en því næst
tók forsætisráðherra Bjarni
Benediktsson til máls. Hanri
kom víða við í erindi sínu.
Ræða forsætisráðherra.
Hann hóf erindi sitt með
þessari smásögu:
— Ég minnist þess, að ég var
eitt sinn á ferðalagi í Vestur-
Noregi með vini mínum, en
foreldrar hans höfðu flutzt frá
Noregi til fslands. Ég sagði þess
vegna við Norðmann, sem ég
hitti, að ferðafélagi minn væri
í rauninni norskur. Norðmað-
urinn rak upp stór augu og
spurði:
— En eru ekki allir fslend-
ingar norskir.
Ég varð ekki síður undrandi
en sá sem spurði, því að þrátt
fyrir uppruna okkar, hafði mér
aldrei komið til hugar, að ís-
lendingar væru norskir.
Allt byggt á 60—70 árum.
Síðan rakti rækumaður,
hvernig íslendingar hefðu búið
í sínu eigin landi í 1100 ár og
þróunin meðal þessara tveggja
þjóða hefði á margan hátt orðið
ólík, m. a. tungumálsþróunin.
Bjarni Benediktsson sagði,
að erlendir íslandsvinir sæju ís-
land oft í skini fornrar sögu-
frægðar og í fjarlægðinni sem
gerir fjöllin blá. Við sem búum
þar, sagði hann, elskum land
okkar ekki síður en aðrar þjóð-
ir elska land sitt, en við vitum,
að landið er engin paradísareyja
og íbúarnir engir englar. í
aldaraðir lifðu íslendingarnir
við svo hörð kjör, að íbúafjöld-
inn jókst ekki, Rakti ræðumað-
ur síðan ýmsar orsakir þeirra
miklu erfiðleika, sem íslenzka
þjóðin varð að þola. Benti hann
síðan á það, að fyrst hafi farið að
birta til fyrir um 200 árum og
það séu ekki miklar ýkjur að
segja, að allt sem byggt hefur
verið á íslandi hafi verið byggt
á síðustu 60—70 árum.
Getur fámenn þjóð
varðveitt menninguna?
Hann ræddi um kosti og galla
þess að vera af fámennri þjóð.
Vandamálið væri hvort svo fá-
menn þjóð gæti nýtt jafn stórt
og erfitt land og hvort svo fá-
menn þjóð gæti varðveitt eigin
menningu og haldið uppi nú-
tíma þjóðfélagi.
| Hér er ekki kostur á að rekja
alla ræðu forsætisráðherra en
hann vék þessu næst að sam-
skiptum fslendinga við aðrar
þjóðir. Hann sagði að ríkja-
sambandið við Noreg og síðar
við Danmörku hefði ekki orðið
'íslendingum til blessunar og
sumir óttuðust að ef íslending-
ar hefðu mikil samskipti við
aðrar þjóðir myndi það hafa í
för með sér að þjóðin tapaði
tungu sinni og menningu. Ræðu-
maður kvaðst ekki óttast slíkt,
því að aldrei hefði íslenzk
menning j blómgazt betur en
þegar samskiptin voru mest við
aðrar þjóðir. Ein höfuðástæðan
fyrir því hve miklar framfarir
hafa orðið á íslandi á síðustu
árum, er, að þjóðin hefur ekki
verið hrædd við að læra af öðr-
um.
Norsk áhrif á íslandi.
Bjarni Benediktsson vék að
því að samskiptin við Norðmenn
hefðu orðið minni en við Dani
á síðari öldum. Samt sagði hann
að á sumum sviðum hefðu Norð-
menn orðið íslendingum meiri
fyrirmynd en Danir. Við höfum
fetað í fótspor Norðmanna á
sviði fiskveiða, einkum á sviði
síldveiðanna. Og í skógrækt
höfum við lært meira af Norð-
mönnum en nokkurri annarri
þjóð.
Það er ekki hægt að ofmeta
áhrif norskra bókmennta á ís-
landi og frelsisbarátta Norð-
manna hafði djúptæk áhrif á
fslandi.
Fordæmi Norðmanna.,
Ennþá hefur fordæmi Norð-
manna ómetanlega þýðingu fyr-
ir okkur. Ákvörðun Noregs um
að ganga í Atlantshafsbanda-
lagið hafði úrslitaþýðingu á ís-
landi. Og sama gildir nú þegar
um er að ræða myndun hins
stóra efnahagsbandalags í
Evrópu. Þar eiga bæði Norð-
menn og íslendingar erfitt val
og íslendingar vilja ráðfæra
sig ýtarlega við Norðmenn um
lausn ýmissa vandamála, sem
það varðar.
Að lokum vék Bjarni
Benediktsson forsætisráð--
herra að því, hvers vegna
hann hefði nú komið til Nor-
egs, að afhenda myndastytt-
una af Ingólfi Arnarsyni. Sú
gjöf var afhent ekki aðeins
til að minna okkur á norsk-
an uppruna oklcar, hún átti
eins og segir í ál^ktun AI-
þingis að afhendast sem tákn
um óslítanlega vináttu þess-
ara tveggja þjóða.
■fc Siðney Thain, 102ja ára, og
Maude Franklin, ekkja, 73ja
ára, til heimilis í Camber-
well, Engl., ætla að ganga í
heilagt hjónaband í vikunni.
Rannsókn á geislavirku
ryki kann að leiða í Ijós allt
sem vísindamenn á Vestur-
löndum vita ekki um gerð
sovézku sprcngjanna.
var sjómaður
frá Þórshöfn.