Vísir - 24.01.1962, Blaðsíða 10

10
V I S I R
Miðvikudagur 24. janúar 1962
pi r=a m 1 J
'"////////* L_i W//////Æ l !

IR vann Vlkin
leik 22 - 21
í GÆR £óru £ram tveir leikir
x meistaraflokkum karla, I. og
II. deild. Annar leikjanna, leik
ur ÍR og Víkings varð allsögu-
legur, einkum er stutt var til
leiksloka, en þá missti dómar-
inn, Magnús Pétursson, leikinn
algerlega úr höndum sér, en
fram að því hafði hann dæmt
mjög þokkalega. Segja má að
betra Iiðið í þessum leik, Vík-
ingur, hafi tapað leiknum á
þessum mistökum, en ÍR vann
með 22:21.
ÍR náði í upphafi að skora,
gerði það Ólafur Guðmunds-
son, mjög sterkur leikmaður
ÍR, sem nú hefur verið grafinn
úr gleymsku, sannarlega „fund-
ið fé“ fyrir ÍR, sem nú missir
Matthías Ásgeirsson til Kefla-
víkur. Víkingar jafna úr víta-
kasti (Björn), en Valur
Tryggvason, einnig gamall
handknattleiksmaður ÍR, sem
sömuleiðis hefur verið grafinn
upp og gerður að ágætis liðs-
manni, skorar 2:1 fyrir ÍR. Þá
er þáttur Björns Kristjánsson-
ar, sem skorar nú þrjú næstu
mörk fyrir Víking, þar af tvo
úr vítum, og leikar standa 4:2.
Enn eitt vítakastið færir ÍR í
4:3, og þannig helzt leikurinn
gegnum hálfleikinn, að Víking-
ar leiða, nema í 7:7, er ÍR jafn-
ar, og aftur komast Víkingar
ýfir og í hálfleik er staðan 13:
11.
Ekki spillir það fyrir Víking,
er Jóhann Gíslason skorar 14:
11, Ólafur og Gunnlaugur skora
síðan tvisvar, 14:13. Tvö mjög
ódýr mörk koma næst. Víking-
ar skora bæði, en markvörður
ÍR, sem annars var fremur góð-
ur, einkum í hærri boltunum,
missir báða inn, nákvæmlega
eins, 16:13. Víkingar leiða síð-
an þar til Erlingur skorar eftir
mislukkað víti Gunnlaugs, sem
markvörður varði. Stóðu leik-
ar þá 19:19 og spennan komin
á hástig, og það sem reið bagga
muninn, dómarinn búinn að
missa lcikinn út í vitleysu. —
Gunnar Sigurgeirsson skorar
20:19 og nú loks eftir 45 mín.
er ÍR komið í yfirhöndina aft-
ur. Gunnlaugur eykur þetta í
21:19 og aðeins 5 mínútur til
leiksloka, allt á ringulreið á
vellinum, leikið maður gegn
manni á harkalegasta hátt og
dómaranum sagt að „halda
kjafti“ af leikmönnum, en eng-
um vísað útaf, nema Birni
Bjarnasyni, tiltölulega prúðum
leikmanni og Gunnlaugi er 2—
3 sekúndur voru eftir. Rós-
mundur skorar 20. markið fyrir
Víking, en Hermanni tekst nú
að skora annað mark sitt í síð-
ari hálfleik (7 í fyrri), en hon-
um fylgdi allan síðari hálfleik
Víkings-skuggi. Er stutt var til
leiksloka skorar svo Rósmund-
ur enn 22:21.
ÍSLANDSMÓTIÐ FÓR
FRAM HJÁ ÞEIM.
í 3. flokki mættu Njarð-
víkingar ekki til leiks, á-
stæðan ku vera sú að fram-
kvæmdaraðili íslandsmóts-
ins, HKRR mun hafa gleymt
að tilkynna Njarðvíkingum,
og reyndar Keflvíkingum
og kannskc fleirum utanbæj-
araðilum, um Iciki sína, svo
og að senda þeim boðskort,
leikskrá og svo framvegis.
Þannig var það aðeins
heppni ráðsins að ÍBK mætti
til leiks. Matthías Ásgeirs-
son, þjálfari og tilvonandi
leikmaður Keflavíkur (byrj-
ar 10 febr.) talaði við kunn-
ingja sinn í síma og komst
þannig að leik liðs síns um
kvöldið.
Smábrestur í kerfinu,
aógu stór samt. a.
ÍR vann að þessu sinni og má
þakka fyrir. Víkingsliðið sýndi
yfirburði á margan hátt, lék
hraðar, betur, öruggar, en var
oft mjög óheppið. Athygli beind
ist mjög að Ólafi, sem átti hér
„come-back“ af beztu tegund
var léttur og leikandi, en eld-
snöggur, þrátt fyrir mikinn og
þungan líkama. Valur var og á-
gætur. Gunnlaugur var sæmi-
legur og Hermann mjög góður
meðan hann lék lausum hala,
en Víkingarnir sáu ekki við
|ionum í fyrri hálfleiltnum, er
hann skoraði 7 mörk af 11.
Víkingarnir tróðu hér upp í
sínum „debut“-leik í I. deild
með Jóhann Gíslason og Björn
Bjarnason sem beztu menn. Rós
mundur var og góður er á leik
inn leið. Víkingarnir voru hér
óheppnir að tapa stigum en ef-
laust eiga þeir eftir að safna sér
nokkrum í stað þessara, a.m.k.
hefur liðið örugglega getu og
kunnáttu til þess. Þá má benda
nýliðunum í I. deild á, að það
í hörku-
er skemmtilegur vani að hrópa
„húrra“ fyrir andstæðingunum,
jafnvel þó menn tapi, bara
svona formsins vegna!
ÞEIR SKORUÐU í GÆR
í leikjunum í gærkvöldi
skoruðu eftirtaldir fyrir lið
sín: — ,
Hermann ........ 9
Gunnlaugur .... 5
Ólafur ......... 4
Valur .......... 2
Erlingur........ 1
Gunnar ......... 1
22
Víkingur
Jóhann .......... 6
Rósmundur .... 5
Björn Kr......... 4
Pétur ........... 3
Björn Bj......... 2
Steinar ......... 1
21
Krísuvíkurberg —
Frn af 9 s.
frek til fullrar nýtingar. Sér-
stakur bjargmaður var sótt-
ur austur í Mýrdal á hverju
vori. Gerði hann ekkert
annað en stunda bjargið,
safna eggjum framan af
sumri, en síðan veiða fugl.
Vann hann þar einn á dag-
inn, en var á kvöldin sóttur
niður á bjarg, eggjakassar
og fuglakippur dregnar upp
á vaði og reiddar heim. —
Á hverjum stað er síga varð
í bjargið, hringaði sigmaður-
inn enda vaðsins á bjarg-
brúnina og kastaði nokkrum
steinvölum yfir, rakti síðan
vaðinn fram af brúninni og
las sig niður. Þessar steina-
hrúgur liggja þarna enn og
eru þær ótrúlega léttar. —
Eggjatekjan fór allt upp í
tíu þúsund á vori. Voru þau
þvegin og aðgætt og i^feidd
á klökkum til Hafnarfjarðar
og seld á 10 aura stykkið.
En’ leiðin frá Krísuvík, eftir
Ketilsstíg sunnan við hver-
ina, yfir Sveifluháls til
Hafnarfjarðar, var þá um
það bil 8 tíma lestargangur.
Mikill straumur erlendra
ferðamanna lagði á þessum
árum leið sína til Krísuvíkur
og niður á bjarg, og ekki
dró það úr, að Krísuvíkur-
heimilið var annálað fyrir
gestrisni og höfðingsskap.
Sv. Þ.
Viðtal dagsins.
Framh. af 4. síðu
vangur fyrir allar þessar
verzlanir hér í Reykjavík.
— Það virðist vera. Að
minnsta kosti hafa viðskipti
í minni verzlun aukizt til
muna á þessum 20 árum.
Þetta er líka skiljanlegt þeg-
ar þess er gætt að hvergi í
veröldinni mun vera jafn
mikið málað — miðað við
íbúafjölda og húsafjölda —
sem hér á íslandi.
— Verður nokkur breyt-
ing á rekstri Pensilsins við
þessi tímamót.
— Nei. Þess skal að vísu
getið að sonur minn, Sigurð-
ur Rúnar, hefur tekið við
verzlunarstjórn og það létt-
ir á mér persónulega. En
hann hefur sama áhuga fyr-
ir starfinu og svipað við-
horf til verzlunarmála og
eg, svo eg geri naumast ráð
fyrir stórvægilegum breyt-
ingum á næstunni.
☆

■ ■■■■■
!■■■■■■■■
AÐ UTAN -
Framh. af 8. síðu.
í Bandaríkjunum eru í
gildi lög með ákvæði um
kvótafyrirkomulag, að því er
innflutning fólks varðar, svo
sem kunnugt er, og flóttafólk
frá Austur-Evrópu telst
einnig innflytjendur. í Ástr-
alíu og Kanada er þörfin á
vinnumarkaðnum ráðandi,
og þeir sem sækja um inn-
flutningsleyfi, eru flokkaðir
niður eftir menntun, verk-
kunnáttu o. s. frv, — og svo
er aldurinn jafnan mikilvægt
atriði.
Furðuleg
ákvörSun.
Og svo er hin furðulega
ákvörðun Genfar-sáttmálans
frá 1951, þ. e. að skilyrði
fyrir viðurkenningu á, að
maður sé pólitskur flótta-
maður skuli vera, að hlutað-
eigandi sanni, að hann hafi
flúið föðurland sitt vegna
ofsókna kommúnista, og get-
ur það sannarlega verið nógu
erfitt að komast undan á
flótta, þótt þetta þætist ekki
ofan á, að leggja fram slíkar
sannanir. — Á hinn bóginn
verður að játa, að það hefir
leitt af sér vandamál í ýms-
um löndum, að njósnarar
hafa laumast i.:n í löndin í
skjóli þeirra, sem flýja ó-
frelsið.
Hér höfum við gleymt
erfiðleikunum.
— í Dachau hittum við
júgóslavneskan fréttamann,
segir hinn norski fréttamað-
ur. -h- Það var á sunnudegi
og hann gekk um snögg-
klæddur á hvítri skyrtu og
sýslaði um dálítinn garð sem
han hafði komið sér upp.
— Hérna í Dachau höfum
við gleymt öllum erfiðleik-
unum, en það geta ekki allir
flóttamenn sagt það sama.
Þið ættuð að litast um í Wal-
kava-flóttamannabúðunum.
í þessum flóttamannabúð-
um er rúm fyrir 300 manns.
Þarna hefir nú verið hrúgað
saman 800 manns, körlum,
konum og börnum. Þetta fólk
býr í óþrifalegum skonsum
og hefir engin skilyrði til
einkalífs. Þar til fyrir árí
var ekki einu sinni búið að
leggja vatnsleiðslu í eina
baðherbergið sem til var í
flóttamannabúðunum. Menn
bjuggust ekki við slíkri eymd
og ömurleika er það réðst í
að flýja.
Saga imga
Pólverjans.
„Innan þessara flótta-
mannabúða hittum við ung-
an Pólverja og tékkneska
vinstúlku hans. Hann hafði
unnið við íþróttablað og ver-
ið á leiðinni að verða blaða-
maður. Hann varð þess heið-
urs aðnjótandi, að fá að ferð-
ast til Vestur-Evrópu sem
fréttaritari á íþróttamóti.
Kynni hans á ferðalaginu
urðu til þess, að hann ákvað
að flytja, en hann vildi fyrst
fara heim og ráðgast við ætt-
ingja sína.
— Móðir mín reyndi að fá
mig ofan af þessu. Hér get-
um við farið í kirkju, sagði
hún — sagt það, sem við
viljum, höfum nóg að borða,
gettum farið á dansleik og
ferðast að vild innan landa-
mæranna. Og hún bað mig
að minnast þess, að eg væri
pólskur og Pólland mitt föð-
urland. En eg sagði henni,
að eg fengi 1500 zloty í
kaup og fyrir það gæti eg
aðeins keypt tvær skyrtur
til dæmis; Og eg nefndi
margt annað og fekk loks
leyfi hennar. Flóttinn var
erfiður, en þegar hann var
að baki byrjuðu erfiðleik-
arnir — vegna þess að eg
var með löglegt vegabréf!
Hann hafði aðeins ver-
ið þarna fjóra mánuði en
fannst biðin löng. Hann
langar til Ameríku og reynir
að nota tímann til að læra
ensku, þótt skilyrðin hljóti
að vera allt annað en upp-
örvandi.
í framhaldsgrein segir
Sigurd Halvorsen, formaður
Norska flóttamannaráðsins
(Det Norske flyktningerád)
álit sitt.