Vísir - 05.02.1962, Blaðsíða 8

8
UTGEFANUI: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIB
Ritstjórar: Hersteinn Pólsson, Gunnar G. Schram.
AðstoSarritstjóri: Axel Thorsteinsson. Fréttastjór-
ar: Sverrir Þórðarson, Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnorskrifstofur: Laugavegi 27. Auglýsingar
og afgreiðsla: ingólfsstrœti 3. Áskriftargjald er *
krónur 45,00 ó mónuði. - f lausasölu krónui
3,00 eintakið. Simi 1 1Ó60 (5 línur). — Félags-
prentsmiðjan h.f. Steindórsprent h.f. Eddo h.f.
Miljóna spamaður
Sú ákvörðun landbúnaðarmálaráðherra að fela
AburSarverksmiSjunni innkaup og sölu á áburSi hefir
leitt til þess aS á fyrsta ári hafa sparazt tvær og hálf
milljón króna í innkaupunum. ÁSur annaSist ÁburSar-
einkasalan innkaupin, en í ljós hefir komiS aS ÁburS-
arverksmiSjan hefir mun betri aSstöSu til þess aS ann-
ast þau. VerksmiSjan getur notfært sér nútímatækni
viS lestun og losun skipa og sekkjun áburSarins og
kaupir hann því lausan.
ViS þaS sparast frá 110—180 krónur á hverri
smálest. En þaS er ekki aSeins aS verksmiSjan hafi
völ á betri tæknilegri aSstöSu en einkasalan, heldur
hefir verksmiSjunni einnig tekizt aS ná mun hagstæSari
innkaupskjörum en henni.
Hér er dæmi um þaS hvernig milljónir hafa veriS
sparaSar meS skynsamlegri ákvörSun ráSherra. Einka-
salan verSur nú lögð niður, enda er hlutverk hennar
ekkert. VerksmiSjan getur greinilega innt þaS betur
af hendi.
Ókostir einkasalanna
Á VarSarfundi í síðustu viku flutti ÞorvarSur J.
Júlíusson gagnmerkt erindi um einkasölur og ríkis-
rekstur.
Hann benti á að einkasölum þeim, sem í landinu
starfa er það sammerkt að þjónusta þeirra stendur
yfirleitt að baki þjónustu einkafyrirtækja og dreifingar
Pg reksturskostnaSur þeirra er óeðlilega hár. Af þessu
leiðir svo mun hærra vöruverð en eðlilegt getur talizt.
Þorvarður vék nokkuð að þremur einkasölum,
Viðtækjasölunni, LandssmiSjunni og Áfengis- og
Tóbaksverzluninni. AS dómi yfirverkfræðings útvarps-
ins voru innkaup ViStækjaverzlunarinnar íyrir nokkr-
um árum talin í megnasta ólestri. Þjónustan við neyt-
endur er mun minni en þjónusta einkafyrirtækja.
Það hefir lengi verið skoðun Sjálfstæðismanna að
með stofnun Landssmiðjunnar hafi verið stigið óheilla-
spor og smiðjan er þar að auki löngu komin út fyrir upp-
haflegt svið sitt. Veitir hún einkafyrirtækjum ósann-
gjarna samkeppni í skjóli lögboðinna hlunninda.
ÞaS er grundvallarskðun SjálfstæSismanna, að ríkið
eigi ekki að reka þau fyrirtæki, sem einstaklingar geta
betur og hagkvæmar annazt rekstur á. ViS höfum á
undanförnum áratugum gengið of langt í áttina til þjóð-
nýtingar og ríkisreksturs, og það er kominn tími til þess
að snúið verði við á þeirn braut.
Mörg ríkisfyrirtæki eru auðvitað vel og samvizku-
samlega rekin af stjórnendum sínum. En það breytir
ekki þeirri staðreynd að einstaklingsrekstur er heil-
brigðara rekstursform, þar sem honum verSur komið
V I S I R
Mánudagur 5. febrú.ar 19.62
fW.V.W.W.,.V.V.,.V.V.%VJ>AW.W.V.,.,,.,AV.VAMAVWWA\W.VWVV.VA,AV/.
iki Ameríkaninn
framseldur
í ágúst órið 1960 kom
fínn maður siglandi með
lúxus-skipinu Olsofjord frá
Bandaríkjunum til Noregs.
Hann sló um sig í farþega-
sölunum, hafði peningaveski
fullt af dollaraseðlum og í
lestinni hafði hann með sér
glæsilegan splunkunýjan
CadiIIac bíl af dýrustu gerð.
Það sópaði af honum á
götum Osló-borgar. Kristian
Quam Öhre var kominn
heim, eftir Ameríkuferðina.
Kunningjar hans og vinir
söfnuðust að honum, liér var
kominn ríki frændinn í
Ameríku. Þar var nú hægt
að græða peninga á skömm-
um tíma, í gulllandinu
Ameríku.
stjórn Castros á Kúbu og
standa fyrir vopnasmygli til
Kúbu. Þessi skýring þótti
mjög ósennileg, einkum þar
sem Kúbu-menn vantar eng-
in vopn. Þeir hafa fengið ó-
takmarkað magn af vopnum
frá Rússum.
★
Á móti þessu kom ákæra
FBI, sem benti mjög sterk-
inga og setti þá í skjalatösku
sem hann hafði meðferðis og
gekk út.
í anddyrinu mætti hann
konu, sem var að ganga inn
í bankann. Hann beindi
byssu einnig að henni og
skipaði henni að stilla sér
upp við vegg. Síðan skauzt
hann út og upp í grænan
Bjúikk-bíl sem stóð fyrir
utan.
★
Hér var um að ræða vopn-
að bankarán og þýðir það,
En ekki stóð þetta þó
lengi, því að dag nokkurn
komu menn í heimsókn til
Öhre. Þeir voru frá norsku
rannsóknarlögreglunni. Og
þegar þeir rannsökuðu hí-
býli hans, fundu þeir 10 þús-
und dollara í seðlum og 10
þúsund í ferðatékkum. Lög-
reglumennirnir handtóku
ríka Norðmanninn. Það var
samkvæmt beiðni bandarísku
sambandslögreglunnar FBI.
í Bandaríkjunum var ekki
vitað til þess, að Quam hefði
getað unnið sér inn svo mik-
ið fé, nema á einn hátt, með
bankaráni, sem hann er
grunaður um að hafa fram-
kvæmt i júní s.l. Krafðist
bandaríska lögreglan þess
að hann yrði framseldur. —
Þyrfti að leiða hann fyrir
Quam Öhre fyrir rétti í Osló. Hann felur sig fyrir ljós-
myndavélinni.
rétt í Missisippi fylki. Þar
Ij mátti búast við að hann hlyti
ævilangt fangelsi.
í *
•; Hæstirettur Norðmanna
•; féllst á að framselja Öhre,
■J þrátt fyrir það að maðurinn
•; neitaði þvi stöðugt að hafa
■; tekið þátt í bankaráninu. —
I; Eina leiðin fyrir Öhre að
•| t sleppa hefði verið, ef hann
Ij hefði getað skýrt út, hvar
Ij hvar hann hefði fengið pen-
I; ingana, en það gat hann
/ ekki. Hann fann aðeins upp
Ij þá sögu, að einhverjir ó-
!j kunnir menn hefðu komið til
Ij hans, afhent honum peninga
I; og beðið hann að fara til
!■ Noregs og kaupa skip fyrir
lega til þess, að Öhre væri
hinn seki. Bankaránið fór
fram í Hancockbanka í bæn-
um Pass Christian í Missis-
ippi ríki þann 14. júní 1960
um hádegisbil. Allt í einu
kom maður inn í bankann
og tók skammbyssu upp úr
vasanum, sem hann beindi
að gjaldkeranum og sýndi
að hann hafði einnig aðra
byssu í vasanum.
Framkoma mannsins var
slík, að gjaldkerinn og starfs-
liðið hélt í fyrstu að hann
væri aðeins oð gera að
gamni sínu. En skyndilega
sagði hann höstuglega: —
— Fram með peningana.
Gjaldkerinn opnaði þá
peningakassann og afhenti
honum allt það lausafé, sem.
þar var eða 37 þúsund doll-
ara. Bandíttinn var ekki á-
nægður með það en krafðist
þess að honum yrðu einnig
afhentir nokkrir ferðatékk-
ar, sem hann sá í kassanum
og voru þeir samtals að upp-
hæð um 10 þúsund dollara.
Tók maðurinn nú þessa pen-
að sambandslögreglan í ■!
Washington tekur málið til rj
meðferðar. í fyrstu beindist ■;
athyglin að bílnum. Var unn- >|
ið að því fyrstu vikurnar að /
leita uppi slíkan grænan /
Bjúikk-bíl og smámsaman ■;
þéttist netið í kringum Norð- /
manninn Öhre, sem hafði !;
fengið ríkisborgararétt í !j
Bandaríkjunum fyrir nokkr- !j
um árum. Hann hafði ein- !j
mitt átt grænan Bjúikk-bíl !*
af árgerðinni 1953 og það !j
kom einmitt í ljós, að hann !j
hafði verið á ökuferð um !j
Suðurríki Bandaríkjanna um !j
þetta leyti, í Texas, Louisi- !■
ana og Missisippi. En þegar ;■
hér var komið hafði hann !■
selt Bjúikk-bíl sinn og keypt !■
sér nýjan og glæsilegan '■
Cadillac-bíl og sigldur með ;■
hann fyrir nokkru til Nor- *■
egs. ;■
★ í
Ohre tók það mjog nærn
sér, þegar Hæstiréttur í Nor- ;!
egi felldi dóminn, — að hann j!
skyldi framseldur. Hann er ■!
Frh. á 10. siðu. f!