Vísir - 05.02.1962, Blaðsíða 9

V í S 1 R
9
M’ánudagur 5. íabrúa.

inn og fólkð starir spennt og
furðu lostið á svipinn. Allir
þekkja þennan svip á samri
stundu. Þetta er andlit Ást-
ríðar Belgíudrottningar, sem
hafði verið svo elskuð og dáð
í Svíþjóð.
hvernig hann ýtir tjaldinu
lítið eitt til hliðar með
hægri hendinni.
Önnur mynd tekin á fundi hjá Nielsen. Á henni sést lifandi
maður, guðfræðingurinn Liljeblad með vini sínum danska
prestinum Christensen sem þá var látinn fyrir nokkru, en
birtist þannig á fundinum.
JJr. Hans Gerloff, sem rann-
sakaði þessi fyrirbæri í
mörg ár og var vinur Einars
Nielsens segir um þessa
mynd: — Athugun á andliti
og höfði drottningarinnar á
myndinni sýnir fullkomið
samræmi við útlit hennar
í lifanda lífi. Þeir sem vilja
halda því fram, að hér sé
aðeins dæmi um svindl, sýna
með því aðeins fáfræði sína,
því að óteljandi myndir og
svipir geta komið fram í
útfryminu.“
j^stríður var sænsk prins-
essa og hafði hún orðið
ástfangin í Leopold III Belg-
íukonungi og gifzt honum,
en þann 29. ágúst 1935 var
hún að aka í bifreið með
manni sínum, er stýrði bif-
reiðinni. Þau lentu í bílslysi
og Ástríður dó. Dauði henn-
ar vakti sorg um alla Evrópu.
Og nú birtist Ástríður
drottning á miðilsfundinum
31. maí 1938. Hún birtist
síðar oftar á fundum Einars
Nielsen og eitt sinn tókst
sænska guðfræðingnum
Martin Liljeblad jafnvel að
taka skýra mynd af svipnum,
sem er síðan sönnunargagn
fyrir seinni tíma um það sem
gerðist þarna. Myndin sem
birtist hér með þessari grein
sýnir hvernig andinn birtist
fram úr forhenginu og
ar í sýnilegri og' áþreifan-
legri mynd.
Meðal andanna sem oft
komu fram á fundum hjá
Einari Nielsen var ungur
piltur, Knútur, sem hafði
látizt í He’singör 12 ára að
aldri. Einu sinni togaði Knút-
ur í bindi dr. Gerloffs og í
annað skipti tók Knútur
munnhörpu upp og lagði
hanan við varir dr. Gerloffs
svo að hann léki á hana.
Á enn einum fundi féllu
þrjár hvítar mýs úr útfrym-
inu, — tvær þeirra náðust
en sú þriðja hljóp aftur í út-
frymið og hvarf þar.
birtist ung stúlka 14 ára, að
nafni, Valborg. Hún leyfði
Gerloff að klippa svolítinn
lokk úr hári sínu.
Lokkurinn af Valborgu
hefir orðið mjög frægur
meðal andatrúarmanna í
Evrópu. Vísindamenn hafa
rannsakað hann og komizt
að því, svo sem dr. Stöhr í
Bonn, að þetta væri kven-
lokkur lítillega túperaður.
Þrátt fyrir hin mörgu eft-
irtektarverðu fyrirbæri hjá
Einari Nielsen hafa allir
sálarrannsóknamenn ekki
viljað fallast á að þau væru
100% ekta. Þeir hafa ekki
enn gleymt atburði einum
sem gerðist snemma á ferli
Nielsens og hefir verið kall-
aður „Óhappið mikla í
Framh. á bls. 5
Gerloff er aðeins einn af
mörgum vísindamönnum,
sem rannsökuðu likamninga-
myndanir á fundum hjá
Einari Nielsen og hann sann-
færðist um að þær væru
eðlilegar og sannar. Gerloff
áætlað að Einar Nielsen hafi
á 45 starfsárum haldið um
2000 andafundi og að sam-
tals hafi komið fram hjá
honum 15—20 þúsund and-
andafundi, sem Nielsen
hélt fyrir aðeins sex ár-
um, 13. febrúar 1956, gerðist
enn undarlegt fyrirbæri. Þar
■

íggiííSsisggi:;

það er dauðaþögn í salnum.
Hámarki andafundarins
er náð. Undir hálfopnuðu
tjaldinu situr sköllóttur mað-
ur í vesti og á skyrtunni á
stól. Úr vitum hans streym-
ir fram dularfullt hvítt efni,
og breiðist út í bylgjum,
hægt og rólega eins og
þunnt klæðisefni. Þetta efni
er auðsjáanlega létt eins og
fiður, það bylgjast og dans-
ar í loftinu fyrir framan mið-
ilinn eins og það væri lif-
andi.
Maðurinn á stólnum er i
djúpum dásvefni, svonefnd-
um trans. Frá honum heyr-
ast stunur og klak.
Á þessum fundi eru milli
20 og 30 manns og stara þeir
eins og dáleiddir á munn
miðilsins. Það sem nú er að
gerast er hin merkilega lík-
amning, það er að segja mið-
illinn hefir sérstaka hæfi-
leika til að gefa ósýnilegum
öndum efni eða líkama, sem
gerir þá sýnilega og áþreif-
anlega. Menn sem hafa slík-
an hæfileika eru kallaðir
líkamningamiðlar.
Andatrúarmenn, eru þeirr-
ar skoðunar að hægt sé að
komast í samband við fram-
liðna gegnum slíka miðla, og
margir þeirra telja, að Dan-
inn Einar Nielsen hafi verið
meðal mestu miðla sem uppi
hafa verið. En heitið miðill
sýnir þá skoðun, að þessir
menn hafi með höndum
miðlunarstarf milli tveggja
heima, okkar heims og
heimsins fyrir handan.
Qg nú erum við sem sagt
stödd á miðilsfundi hjá
Einari Nilesen. Þetta er í
Stokkhólmi. Á fundinum er
hópur trúaðra andatrúar-
manna, sem vita, að þetta
hvíta efni er kemur út vitum
miðilsins er útfrymi eða
teleplasma, sem myndast á
einhvern óskiljanlegan hátt
í miðlinum og gefur öndun-
um færi á því að sýna sig í
ýmsum myndum.
Einn áhorfendanna hvíslar
spenntur: — Nú er útfrymið
byrjað að lýsa! Efnið hreyf-
ist fram og aftur laust í
loftinu, tekur á sig allskyns
vafninga unz það skapar ein-
hverja mynd á stærð við
mannslíkama og útlínur þess
líkjast helzt nunnu í hvítri
skikkju. Loks myndazt konu-
andlit inni í voðunum.
Það fer hreyfing um hóp-
Þessi furðulega ljósmynd var eitt sinn tekin á andafundi hjá Einari Nielsen. AHir viðstaddir þekktu samstundis svip
Ástríðar Svíaprinsessu.