Vísir - 15.02.1962, Qupperneq 10

10
V I S 1 K
Fimmtudagur 15. febrúar 1962
Sigþór H. Guðnason,
skipsfjóri
Heimssýningin
Þegar eg var unglingur, bar
svo við í átthögum mínum, að
tveir ungir frændur mínir fór-
ust með sviplegum hætti. Er
eg kom á heimili þeirra nokkru
síðar, varð mér starsýnt á
minningarspj ald, þar sem letr-
að var fagurt erfiljóð um þá.
En yfir því stóðu þessi orð, sem
þegar festust í minni mínu:
„Sé gott að deyja á gamals
aldri, er góður betra að deyja.“
Eg hugleiddi þau oft og skildist
smátt og smátt boðskapur
þeirra; Mannsævin verður
aldrei að réttu metin í árum
heldur í þeim orðstír, sem hver
og einn getur sér. Listaskáldið
góða, Jónas Hallgrímsson, sapn-
aði með skammri ævi sinni, að
Margoft tvítugur
meir hefur lifað
svefnugum segg,
er sjötugur hjarði.
i
Okkur er kennt, að við fæð-
umst hér á jörð til að eflast að
þeim verðniætum, sem leiði
okkur hærra og lengra fram
á eilífðarbraut.
Þótt við trúum og treystum
þessu, erum við oftast óviðbúin
og stöndum agndofa er dauð-
inn kveður dyra í frænda- eða
vinahópi.
Svo fór mér og sennilega
fleirum, er sú fregn var stað-
fest 30. jan. sl., að Sigþór H.
Guðnason skipstjóri hefði far-
izt í Látraröst ásamt tveimur
félögum sínum. Þótt hann
hefði valið sjómennsku að ævi-
starfi og leið hans lægi síðustu
tæp fimm árin vikulega milli
Vestfjarða og Reykjavíkur,
þar sem veður eru oft válynd
og sjóar krappír, þá vorum við
tæpast viðbúin því að heimta
hann ekki aftur heim með glaða
og góða svipinn, sem allt hýrg-
aði og hressti. Oft höfðu þung-
ar öldur lamið skip hans, Sæ-
rúnu, eigi sízt í vetur, en æðru-
leysi hans, rólyndi og skyldu-
rækni höfðu jafnan leitt hann
undir vernd forsjónarinnar
heilan að landi með þann farm,
sem honum var fyrir trúað.
Naut hann þar að eigin sögn
góðrar og samhentrar skips-
hafnar. Kunnugum kemur það
ekki á óvart, hve samstarf á
skipi hans var náið og hlýtt.
Slík var skapgerð, reglusemi
og prúðmennska skipstjórans,
að áhöfn hans átti þá ósk að
fylgja hinum unga og drengi-
lega foringja sínum og gera
vilja hans í sem flestu.
Sigþór Hilmar Guðnason
fæddist að Vattarnesi við Reyð-
arfjörð 11. júní 1925, einkabarn
hjónanna Jóhönnu Þorsteins-
dóttur og Guðna Jóhannssonar,
skipstjóra. Hann flutti með
þeim til Vestmannaeyja, er
hann var á fyrsta ári, og hvarf
raunar aldrei úr foreldrahús-
um, því að þar bjó hann einn-
ig sitt heimili, er til þess var
stofnað. Er Sigþór var 14 ára
varð móðir hans að leita sér
heilsuhælisvistar um alllangt
skeið. Fór hinn ungi piltur þá
á sjó með föður sínum. Var
hann lengst af með honum,
fyrst sem háseti og síðar stýri-
maður, unz hann varð skip-
stjóri fyrir 9 árum. Meira
fiskimannaprófi lauk hann úr
Stýrimannaskólanum árið
1948, en þá hafði hann átt
heima á Sæfelli við Reykja-
vík um átta ára skeið. Það
sama ár kvæntist hann Odd-
nýju, dóttur Jóns bónda Gunn-
laugssonar og konu hans Guð-
rúnar Gísladóttur í Yzta-
Hvammi í Þingeyjarsýslu. Hið
fagra og hlýja heimili ungu
hjónanna vitnaði um alúð,
dugnað og myndarskap þeirra
beggja og gott vegnesti úr
foreldrahúsum. Með elju og at,-
orku þeirra reisti Sigþór vand-
aða íbúð við hús foreldra sinna
og hafði að mestu lokið því er
kallið kom. Þangað hvarf hann
hverju sinni til starfs eða
hvíldar er leyfði frá skyldu-
starfi. Börnin þeirra: Guðni,
nú 13 ára, Guðrún Jóhanna, 9
ára, og Jón Hilmar, 6 ára,
fögnuðu pabba vel og innilega.
Þau verða nú huggunarefni og
harmabót móður sinnar, öfum
og ömmum. Megi þau jafnan
minnast og líkjast sem mest
foreldrum sínum.
Stuttri ævi er lokið. um
tuttugu ára skeið hafði eg
kynni af Sigþóri, fyrst sem
kvikum skólanemanda, sem eg
sá bregða fyrir dag hvern í
glaðværum hópi félaga og jafn-
aldra. Síðar tengdust leiðir
okkar nánar saman. Eg fylgd-
ist með þroska hans og ein-
beittum vilja, er hann stefndi
markvisst að því að feta í fót-
spor föður síns í ævistarfi og
fagurri breytni. Samhentari
feðgum hefi eg aldrei kynnzt,
og móður sinni reyndist hann
ætíð traustasta stoð og ljúfasti
sonur. Með dugnaði sínum, frá-
bærri reglusemi, nærgætni og
samvizkusemi í öllum störfum
heima og heiman, endurgalt
Sigþór foreldrum sínum allt
Framh at 9 síöu
Lipton og Alexander Calder.
Nútíma listaverk eftir menn
eins og Allan Davie, K.Appei
Picasso, Matta, Burri o. m.
fl. Þá verður og sýning á
Indíánalistum frá öllum
hornum Ameríku.
Tvö leikhús vérða á sýn-
ingarsvæðinu — annað er
óperuhús, sem tekur 3100
manns í sæti, og hitt er 800
manna leikhús. Þá er þarna
55000 manna útileikhús og
12 þúsund manna leikvang-
ur.
Sýningarst j órinn hefur
sagt, að eytt verði yfir 15
milljónum dollara í að ráða
heimsfræga skemmtikrafta
frá öllum álfum heims. Má
þar á meðal nefna fræga
óperuflokka, balletta, sirk-
usa, hljómsveitir, jassleik-
ara og margt fleira.
Skemmtigarðurinn.
Skemmtitækjum fyrir
hundruð þúsunda dollara
hefir verið komið fyrir í
nokkurskonar skemmtigarði
eða tivoli. Flest tækin eru
ný af nálinni og eru sögð
jafnt fyrir fullorðna sem
börn.
Önnur fyrirbæri.
General . Eleetric-félagið
hefir sína eigin sýningar-
höll og sýnir þar heimilis-
tæki framtíðarinnar, m. a.
síma sem getur, ef enginn
er heima, lokað gluggum,
kveikt á eldavélinni og
steikt steikina, vökvað garð-
inn o. m. fl. Gott tæki fyrir
gamlar húsmæður! General
Motors sýna m. a. farartæki
framtíðarinnar og nýja gerð
af þjóðvegum, sem stjórnað
verður af rafeindaheilum.
Mörg önnur heimsfræg stór-
fyrirtæki sýna þarna fram-
leiðslu sína í dag og á kom-
andi tímum.
Allt sem menn geta ímynd-
að sér um framtíðina og
lífið hér á jörðu og úti í
geimnum, verður þarna tii
sýnis. Þa£> tæki of langan
tíma að telja hér Upp öll
þau fyrirtæki, sem hafa
deildir þarna og hvað þau
bjóða gestum upp á, og þó
svo að eg gerði það, mundu
lesendur ekki trúa.
Milljónir og
aftur milljónir.
Allt, sem skeður í kring-
um þessa heimssýningu
verður talið í milijónum, —
milljónum dollara, milljónii
gesta koma, milljónir af sýn-
ingarmunum, milljónir af
hugmyndum, milljónir af
framkvæmdum og svona
mætti lengi telja.
þeirra uppeldi um leið og hann
bjó sér þar hið fegursta heimili
með aðstoð dugmikillar og
ágætrar konu sinnar. Þótt
heimilin yrðu þannig tvö, þá
var hér svo fagurlega saman
tengt^. að öllum er til fyrir-
myndar. Þar var jafnan glatt
á hjalla og! gott að koma, enda
gestanauð mikil dag hvern.
Og enn var öllum til ánægju-
auka, er tengdaforeldrar Sig-
þórs gátu bætzt í hópinn við
og við. Þau mátu sinn góða
tengdason að verðleikum og
foreldra hans, enda þrást hann
ekki beztu vonum þeirra.
Kunnugir vita, að nú er
mikils að sakna, stórt skarð,
sem mun opið og ófullt standa.
Þess vegna drúpum við höfði
hljóð og klökk. Við skiljum
vel sára sorg ungu konunnar,
litlu barnanna, foreldra og
tengdaforeldra. Guð gefi ykk-
ur öllum þann styrk, sem geti
líknað og linað þrautir. Þið vitið
vel, að hér hefir engu oflofi
verið hlaðið á látinn maka, föð-
ur og son. Við, vinir og frænd-
fólk Sigþórs mátum hann því
meir, sem kynnin urðu lengri.
En svo munu fleiri vilja segja
um hann. Veit eg af afspurn
og orðum, að þessa unga manns
er saknað sárt um Vestfirði af
hverjum þeim, er hann skipti
við. Hann mat og virti hinn
dugmikla húsbónda sinn, Ein-
ar Guðfinnsson í Bolungarvík
og heimili hans allt. Og nær
er mér að halda, að hvorugur
þeirra hefði rofið það samstarf,
þótt lengra lífs hefði verið
auðið. Því fylgir mikil bless-
un, sem margir, njóta,, þegar
leiðir , góðra drengja liggja
saman.
Sigþór minn. Þessi vorð eru
færri og fátæklegri en þú átt
skilið og eg vildi. Sú var ætlun
mín og umræða okkar, að eg
nyti einhverju sinni leiðsagnar
þinnar um Vestfirði, þegar vor-
aði og vinda og sjá lægði. Sú
för verður aldrei farin. Eg hefi
þó fyrir nóg að þakka, fyrir
margar glaðar og góðar stund-
ir, fyrir létta lund þína og leiki
við syni mína og önnur frænd-
systkini þín. Á mínu heimili
verður þín minnzt, þegar
góðs drengs er getið.
Vinir og vandamenn. Góður
þegn er genginn mitt í starfi
fyrir heimili sitt og þjóð. Hér
virðist næg þörf fyrir slíkan
mann sem Sigurþór var. En
hver veit nema hans hafi þó
beðið annað og veigameira
I hlutverk fyrir handan það haf,
sem við eitt sinn skulum öll
pigla? Svo var eitt sinn sagt,
að enginn væri fyrr kallaður
Eins og eg sagði áður er
aðgangseyrir tíu dalir, en
innifalinn er aðgangur að
svo til öllu, sem á sýningar-
svæðinu er. M. a. kostar
ekkert á listasöfnin og í
leikhúsin. Allar matsölur
eru reknar af sérfræðingum
frá öðrum löndum og aðeins
það bezta, sem hver getur
af hendi látið, er þar á boð-
stólum.
Með aðgangseyrinum inni-
földum er sagt að menn geti
séð sýninguna fyrir 15.19
dollara. Að vísu er þetta am-
erískur útreikningur og eins
og menn vita, þá er það
vanalega það fyrsta sem gert
er hér, að reikna allt út og
það með mestu nákvæmni.
Einnig hafa menn þegar
reiknað út að Washington-
fylki muni innheimta 20
milljónir dollara í sköttum
af ýmsu tagi, þrátt fyrir alla
eyðslu.
St. Paul 1. febr. 1962.
jhm.
héðan en þörfin væri meiri
fyrir hann annars staðar. Lát-
um hinar björtu minningar
létta sárustu sorgina og minn-
umst þess orðtaks, að
þeir, sem guðirnir elska,
deyja ungir.
Helgi Þorláksson.
Að utan -
Framh. a 1 8 síðu
flökkuhundum. Fjárhæðinni
verður skipt milli þessara fé-
laga, er mörg starfa sem
einskonar dýrayerndarfélög.
Þá er tekið fram í erfða-
skránni, að 50 þúsund s. kr.
eða um 400 þúsund ísl. kr.
fari til hundakirkjugarðsins
í Stokkhólmi. Á að verja því
fé til að stækka og prýða
kirkjugarðinn.
Áskriftasími Visis er
1-16-60.
Nýju blómafrímerkin.