Vísir - 28.08.1962, Blaðsíða 9

Þriðjudagur 28. ágúst 1962.
VISIR
í Vesturbænum býr ung
kona, sem margir hafa veitt
athygli að undanfömu. Hún
heitir Þórunn Ólafsdóttir og
er söngkona. Hún er skag-
firzk að ættemi, fædd á Akur
eyri og uppalin í Reykjavík.
Þórunn hefur sungið víða um
land í sumar og hvarvetna
við hinar beztu undirtektir.
Hún er gift Gylfa Sigur-
linnasyni og eiga þau tvö
böm, 4 og 7 ára.
Við gengum á fund Þórunnar
og spurðum hana hvenær hún
hefði fyrst byrjað að læra að
syngja.
— Ég byrjaði fyrir tveimur
árum. Þá var auglýst námskeið
í raddbeitingu, sem þeir Vin-
cento Demetz og Ragnar Björns-
son héldu. Mig langaði til að
prófa þetta, þó að ég ætlaði ekki
að gera neina alvöru úr þessu.
— Þetta endaði með því að
Demetz vildi endilega fá mig
sem nemanda og ég ákvað að
leggja í það. Ég hef svo verið
í tímum hjá honum slðan. Hann
er alveg dásamlegur kennari.
Hann hefur verið á Ítalíu í sum-
ar og ég hef saknað tímanna
hjá honum mjög mikið. Hann
byrjar að ker-'n aftur I sept-
ember.
— Hefur þú gert mikið af
því að syngja áður en þú fórst
að læra?
— Ég hef verið að syngja
frá því að ég man eftir mér.
Ég Jom í fyrsta skipti fram
opinberlega á skólaskemmtun,
þegar ég var níu ára gömul, með
Ester Kaldalóns, sonardóttur
Sigvalda Kaldalóns. Við spiluð-
um saman fjórhent á píanó og á
- eftir söng ég lög eftir afa henn-
ar. Eftir þetta kom ég ekki fram
til að syngja.
— Býst þú við að halda á-
fram á þessari braut?
— Þegar maður er kominn út
í þetta er ekki svo gott að
hætta. Þetta er ákaflega
skemmtilegt.
— Hvernig gengur að sam-
ræma sönglistina og heimilis-
ítörfin?
— Það hefur gengið ágætlega
fram að þessu, með hjálp manns
ins míns og foreldra minna. Það
getur þó stundum verið svolítið
óþægilegt.
— Hvernig taka börnin þessu?
— Það kemur fyrir þegar
ég er að æfa mig heima að þau
þurfa eitthvað áríðandi að tala
við mig. Þá segja þau gjarnan:
„Æ mamma, þegiðu nú augna-
blik“. Þau fengu einu sinni að
fara með þegar ég var að syngja
norður í Skagafirði. Þau voru
ósköp róleg, en þegar ég gekk
fram á sviðið heyrði ég framan
úr salnum: „Mamma“.
— Þarf að æfa mikið við
söngnám?
— Ef vel ætti að vera þyrfti
ég að .æfa mig í tvo tíma á dag.
Það fer nú allt eftir atvikum
hvað mikið það verður.
— Hvað er það sem þarf að
æfa?
Það er ákaflega margt. Maður
þarf að opna munninn á réttan
hátt. Það þarf að læra að nota
tunguna rétt, þvi að fyrst gerir
hún ekki annað en að þvælast
Þórunn, Stefanía Björk, Ólafur Gylfi og Gylfi.
Vantaði sex nótur
fyrir. Þegar maður er að byrja
verður maður að hugsa um
hvernig maður á að anda, hvern-
ig maður á að standa, hvemig
maður á að opna munninn og
.................•..........---------------------------------------------
Þórunn æfir sig við píanóið.
margt fleira. Auk þess verður
maður að muna hvað maður er
að syngja og um hvað.
— Þar að auki verður maður
að muna í hvert skipti hvað á
að gera þegar maður fer upp og
niður. Maður veit lítið hvað mað
ur er að gera í byrjun. Ég held
að það hljóti að þurfa mjög
mikla þolinmæði til að kenna
söng.
— Hefur þú komið víða fram
síðan þú byrjaðir að læra?
— Ég kom fram á nemenda-
tónleikum hjá Demetz, þegar ég
var búin að læra I 4—5 mán-
uði. Síðan hef ég sungið á félaga
skemmtunum og árshátíðum og
svo hef ég verið tvisvar í út-
varpinu í sumar.
— 1 sumar hef ég einnig ferð-
azt um með flokk, sem skemmt
hefur á héraðsmótum hjí. Sjálf-
stæðisflokknum víðsvegar um
landið; í honum hafa verið Rúrik
Haraldsson og Guðrún Ásmunds
dóttir með leikþátt og svo höf-
um við Kristinn Hallsson sung-
ið, bæði einsöng og tvlsöng. Við
höfum þegar verið vlða um Iand
og eigum eftir að fara vfða enn,
jafnvel alla leið austur I Höfn I
Homafirði.
Annar flokkur hefur einnig
verið á ferð I sumar og eru I
honum Valur Gíslason og Helga
Valtýsdóttir með leikþátt og
Guðmundur Jónsson og Sigur- ’
veig Hjaltested syngja. Hefur nú
verið breytt til, þannig að við
Kristinn erum núna með Helgu
og Val.
— Hvað vill fólk heyra á
svona skemmtunum?
— Ég hef aðallega sungið eft-
ir Sigvalda Kaldalóns, Eyþór
Stefánsson, létt ítölsk lög og
svo úr My Fair Lady. Það fer
alltaf kliður um salinn, er ég
kynni lög úr My Fair Lady.
Fólk virðist hafa mjög gaman
Viðtal við
Þórunni
Ólafsdóttur
söngkonu
af þeim. Annars hefur mér virzt
að nærri sé sama hvað sungið
er, við' fáum alltaf mjög gott
hljóð og er ákaflega vei tekið.
— Er dansað á eftir þessum
skemmtunum?
— Yfirleitt er það. Þá þurfum
við alltaf að flýta okkur heim
og keyra og keyra. Annars hef
ég lært mjög mikið á þessu.
Þetta er svo reynt fólk sem ég
hef ferðazt með og kann ráð
við öllu. Kristinn er t. d. orðinn
svo vanur svona skemmtunum
að hann veit hvað fólk vill heyra
á hverjum stað, sem getur verið
breytilegt eftir því hvaða tón-
skáld er fætt I héraðinu. Hann
þekkir líka húsin og veit hvar er
gott að standa framarlega á svið
inu og hvar aftarlega til að vel
heyrist.
— Kemur ekki ýmislegt sér-
kennilegt fyrir ykkur á þessum
ferðum?
— Það er margt sem kemur
fyrir. Á einum staðnum vantaði
sex nótur I píanóið. Undirleikari
okkar er Skúli Halldórsson og
hann reyndi sitt bezta, en það
var ekki gott að gera. Það
kom I Ijós á eftir að píanóið
hafði frosið I vetur. Við sögðum
í gríni að Skúli hefði spilað á
hraðfryst planó.
— Á einum stað var ekkert
nema orgel. Við vorum hálf óá-
nægð með það. Þá var okkur
sagt að þeir hefðu heyrt að við
gætum sungið með hvaða undir-
leik sem væri, jafnvel þó að það
væri ekki nema munnharpa.
— Hvers vegna fórst þú að
læra söng? \
- Fyrst og fremst af þvi að
mér þykir svo ákaflega skemmti
legt að syngja. Þegar ég heyri
fallegt lag og fallegan texta og
samræmi er á milli, langar mig
til að syngja það. Það er einnig
mjög gaman að syngja óperu-
lög, þegar maður fer að kynnast
söguþræðinum og persónunum.
á píanóið
'HlJlllllUu ,111111
/