Vísir - 26.10.1962, Blaðsíða 15

V í SIR . Föstu&agur 26. október 1962.
15
sem heigul, svikara. Komist ég
vestur yfir haf og heim aftur
fá hermenn okkar sykurinn sem
alger skortur er á, — en get
ég hætt á það?
Karólína var í þann veginn
að segja eitthvað, er fyrsti stýri
maður, er einnig mataðist þarna
leit upp skyndilega og barði í
borðið:
— Þú ætlar þó andskotann
ekki, skipstjóri, að fara að ráð-
um þessa stráks?
Karólína beit á vör sér. Fyrsti
stýrimaður var lágur vexti, feit-
ur og sköllóttur. Hún var viss
um, að skipstjóri mundi geta
knosað höfuðskel hans með
einu höggi, en hann lét sér
nægja að yppta öxlum:
— Þú ætlast kannske til, að
ég biðji þig leyfis, áður en ég
kynni mér skoðanir skipverja?
— Veiztu ekki hverjar skoð-
anir þeirra eru? Þeir eru ekki
svo uppburðarlausir, að þeir
þori ekki að segja meiningu
sína, og það hafa þeir þegar
gert. Og ef þig langar til að vita
það þá er ég nákvæmlega á
sömu skoðun og þeir. Og það
er ekki á morgun, sem við snú-
um við, heldur nú á stundinni.
Karólína þorði ekki að bíða
lengur. Hún hraðaði sér út og
var með ákafan hjartslátt.
í eldhúsinu hitti hún mat-
sveininn, Thomas, sem ekki rak
henni löðrung eins og hún hafði
búizt við. Framkoma hans hafði
sannast að segja tekið breyting-
um seinustu tvo daga. Hann var
ekki eins hrottalegur við hana,
var jafnvel farinn að sýna henni
vinahót — notaði hvert tæki-
fri sem gafst til þess að taka
utan um hana og þar fram eftir
götunum, svo að hana var farið
að gruna, að hann væri búinn
að uppgötva að hún væri kona,
þrátt fyrir allt sem hún gerði
til þess að reyna að leyna því.
Hún var jafnan í hinni gróf-
gerðu peysu Jean Pierre, var
orðin þjálfuð í að tala dimmum
rómi og var steinhætt að skipta
litum, er skipverjar klæmdust.
Og henni fannst aukið öryggi
í því að allir sváfu í fötunum,
vegna þess hve miklar hættur
gátu jafnan verið yfirvofandi,
— og enginn hafði fyrir því að
þvo sér eða baða. Hún gat því
ekki áttað sig á hinum nýja á-
huga matsveinsins, sem leit
hana greipijega allt öörum aug-
um nú en fyrst í stað.
Um kvöldið, er þau mötuðust
í svefnklefanum að venju, baúð
hann henni glas af konjaki,
hþ'rfði á hana kankvíslega og
mælti smjaðurslega:
— Þú kannt vonandi að meta
hvað ég er vinsamlegur við þig
— og nú læturðu eitthvað koma
á móti, ha? — Hvað segirðu?
Karólína horfði á hann undr-
andi.
— Er ég kannske ekki alltaf
vingjarnlegur? Hvað viljið þér
að ég geri?
Henni flaug í hug, að hún
hefði kannske ætlað hann verri
en hann var, en þegar hún sá
hve girndarlegt var tillit augna
hans varð hún hrædd. Hann
klappaði á öxl hennar.
— I kvöld — ?
— I kvöld, hvað eigið þér við?
— Reyndu nú ekki að telja
mér trú um, að þig renni ekki
grun í neitt. Og það skal ég
segja þér, að ég þoli ekki neina
vináttu milli þín og Jean.
Jean var sá eini hásetanna,
sem frá upphafi hafði komið
samúðarlega fram við hana.
— Ég skil ekki, að það geti
komið ónotalega við neinn, þótt
við röbbum saman stundum —
Skáldsaga frá
tíma frönsku
st j órnarbylting-
arinnar - fram-
hald Karólínu.
það getur ekki verið neitt illt í
því.
Matsveinninn virtist róast við<>
þetta. Hann glotti.
• —'ííéðan í frá er það bara ég,
máttu vita. Við hittumst þá í
kvöld.
Hann gaf henni í skyn, að hún
gæti farið. Hann var því vanur
að vera einn við drykkju fram
eftir kvöldi.
S3°
— Ég hef ekki villzt. Ég er bara á götu, sem ég þekki ekki.
Karólína gekk á þilfar og var
þungt hugsi. Hún gat ekki
gleymt samræðu sinni og skip-
stjórans. Mundi hann láta und-
an kröfum skipverja? — Hún
horfði á haf út — hafið, sem
var vernd hennar gegn fallex-
inni. Hún skalf af ótta, er hún
hugsaði um afleiðingar þess, ef
skipinu yrði snúið við og hald-
ið til Bordeaux. Samtímis' gat
hún ekki varizt þeirri hugsun,
að þá fengi hún kannske enn
einu sinni að sjá Gaston, Nú
hlaut hann að halda, að hún
væri dáin. Hún var svo djúpt
sokkin niður í hugsanir sínar,
að hún heyrði ekki til skipstjór-
ans, sem nálgaðist ásamt fyrsta
stýrimanni og sagði við hann:
n
u
1
C7ESF’EKATc NATIVES SWAKWEP
OVEK THE APE-Í' Jv R.EN7EKINS
HlA\ HELF’LEF' . THE
SHEEK WEISHT OF
NUWBEKS. / /
-ZT-5763
NOW A WOKE ZEALOUS
ENEWV AIWEP A SF’EAK
AT TAKZAN'S CHEST—
4
5UT HE WAS
5T0FTE7 BY
AN ANGfcy
^AUTHOKITATIVE
*wÁ?t/"
J0U<4'
(KsJCm®0
£>
Hinir örvita villimenn köstuðu svo margir að hann gat ekki Einn þeirra lagði til hans spjóti
sér yfir apamanninn og þeir voru hreyft sig. ... en hann var stöðvaður af
• •1 * <T ■■mnill lill I .aw.aiiWMMWWKmilllllllllH n IIII IIII
reiðri, skipandi röddu. BÍÐIÐ.
Barnasagan
KALL§
®l super°
filmu-
féshurints
Stýrimaðurinn, Tommi og
neistarinn voru að ræða um,
’ vernig þeir ættu að skýra Kalla
f.-á dráttartilboðinu upp á 50.000
dollara, þegar þeir heyrðu í bíl.
„Ég þakka herra lærifaðir, en
— Mér lízt ekki á veðurút-
litið.
— Nei, það er ekki á að lít-
ast. Það er líklega fárviðri í að-
sigi eins og þú sagðir áðan.
Þeir yrtu ekki á Karólínu og
gengu framhjá henni, en hún
fór brátt niður, og er hún kom
í svefnklefann kviknaði á ný
beygurinn við matsveininn.
Hann sat á rúmstokknum —
hafði beðið hennar. — Hann
slökkti ljósið, Þegar hann ætl-
aði að klifra upp í koju sína
greip hann til hennar og hvísl-
aði:
— Bíddu — við þurfum að
tala dálítið saman.
Karólína varð hálfflökurt af
áfengislyktinni úr vitum hans
og skalf af ótta og gat enn ekki
rennt grun í hvað fyrir honum
vakti, en þegar hann ætlaði að
þrýsta henni að sér sleit hún
sig af honum. Þá fyrst, er hún
varð að bregða hendi fyrir munn
sér til þess að koma í veg fyrir
að hann gæti kysst hana, fór
að ren;.. upp fyrir henni hvað
var á seyði. Samvistirnar með
Inezi á sínum tíma höfðu fært
henni heim sanninn um það,
að ástatengsl gátu verið milli
kvenna — og gat þá eitthvað
svipað átt sér stað milli karl-
manna? Henni fannst hún vera
að brjálast? Ef hann reyndi nú
að knýja fram vilja sinn — og
hún barðist gegn áleitni hans
af öllum kröftum, en þorði ekki
að æpa, til þess að aðrir skip-
verjar kæmust ekki að hvað um
væri að vera. Illa hefði farið
fyrir henni, ef klæðnaður henn-
sá bíll, hrópaði Tommi. Ég hélt
að svona bílar væru aðeins til
í kvikmyndum." Þeir urðu alveg
undrandi, þegar bíllinn stanzaði
við Krák og Kalli og einhver
maður í sparifötum stigu út.
„Halló guttar, hrópaði Kalli æst-
ur. Hvers vegna eru þið á svip-
inn eins og ostrur sem þjást af
tannpínu“ „Hm, Kalli“, tautaði
stýrimaðurinn og dró skipstjór-
ann til hliðar, „við vorum að fá
símskeyti. Þetta er alveg hræði-
legt. Við fengum dráttarskipun
upp á 50.000 dollara.
Ódýrir krep-
nylonsokkar
kr. 49.00
: