Vísir - 01.11.1962, Blaðsíða 15

Vísir - 01.11.1962, Blaðsíða 15
VÍSIR . Fímmtudagur 1. nóvember 1962. 15 Cecil Saint - Laurent: & NY ÆVINTYRI jr jr KAROLINU að stíga ekki niður á eggjárn, og reyndi að koma sér fyrir sem bezt hún gat í skápnum. Mat- sveinninn mundi varla fara að leita að henni þama. Kassar, tunnur og annað hélt áfram að ferast til í lestunum með tals- verðum skruðningi, en hún var sofnuð, án þess hún vissi af. 2. kapituli. Óvæntur endurfundur. Þegar Karólína vaknaði fannst henni, að hún væri að bana komin af hungri, og hún ákvað þrátt fyrir áhættuna, að fara upp á þilfar. Ef hún hitti Thom- as þar fyrir yrði það að fara eftir framkomu hans hvað hún tæki til bragðs. Hún ætlaði að opna skápdyrnar, en gat það ekki, sem ekki var furða, því að hurðin var úr þykkri eik og hún gat ekki beitt kröftum sín um vegna áhaldanna. Eftir marg ar árangurslausar tilraunir varð hún gripin ótta og kallaði: — Hjálp, hjálp, hjálp! Nokkru síðar heyrði hún Thomas kalla: — Hvern fjandann ertu að gera þarna? Hann opnaði skápdyrnar og leiddi hana upp á þilfarið án þess að hafa fleiri orð um.. Veð í ur var nú gott og hún naut þess að anda að sér hreinu sjáv arloftinu. Þegar hún gat ekki opnað skápinn til þess að kom- ast út hafði hún haldið, að hún mundi kafna. — Æ, ég sofnaði í skápnum. Það var heimskulegt af mér. Ég hefði átt að halla mér út af í svefnklefanum, en ég datt út af og var sofnuð á augabragði. Thomas var svo drukkinn, að það drafaði í honum tungan. — Það ætti að lumbra á þér, en þú ert með skrámu á öxlinni eftir sagarblað. Vonandi ér það þér nóg ráðning. En nú verð- urðu að búa til morgunmat handa mér. Karólína þuklaði á öxlinni og fingurnir urðu blóðugir og nú fyrst verkjaði hana í skrám- una. Henni virtist líka dálítið. erfitt að halda jafnvægi. Thom as virtist ekki hafa neina til- hneigingu til þess að koma hrottalega fram við hana, og nú var sem hann hefði gleyfnt því, að hann var nýbúinn að skipa henni að búa til ínorgunmat. — Komdu, sagði hann, við skulum fá okkur í staupinu. Þér veitir ekki af að fá einhverja hressingu. Þau lögðu leið sína niður í búrið, bæði óstyrk, og Karólína kreppti hnefana svo að neglurn ar skárust inn í lófann, til þess að varna því, að hún hnigi í ómegin. í daufri skímu luktar- innar sá hún tunnu, sem vín lak úr, og við lá að Thomas dytti kylliflatur, er hann reyndi að opna kranann en gat það ekki og fór að sleikja vínið, sem lak út um sponsgagtið. — Jæja. Nú getur þú sleikt, sagði hann eftir dálitla stund. Karólína leit sem snöggvast framan í hann. Á andliti hans var storknað blóð og ekki gerði vínsletturnar á því hann frýni- legri. Tók Karólína nú skál og skrúfaði frá og lét renna í skál- ina. Hún fékk sér svo sopa, því að hún var sárþyrst, en við lá að hún seldi upp, er hún kyngdi sopanum. Hún saup ekki á aft- ur. Thomas slangraði inn í eld- húsið og kom aftur með pylsu í annarri hendi og exi í hinni og hjó hana sundur og fékk Karó- línu annan hlutann. Fáum andartökum síðar lá hann endilangur á búrgólfinu og hraut. Karólína gat ekki haft aug- un af exinni, en það glitti í axar blaðið í skímunni frá luktinni. Hún rétti úr sér, klofaði yfir matsveininn og tók exina, hélt krampakenndu taki um skaptið, nærri frávita af tilhugsuninni, að vara ein á skipinu með svol- anum. — Ef hann vaknar og verður trylltur eins og í gær drep ég hann, hugsaði hún, en svo minntist hún þess, að kannske hefði hún kafnað, ef hann hefði ekki opnað skápinn. Og enn hugsaði hún: - % það var af ótta við hann, sem ég faldi mig í skápn um. Ef ég hefði haft þessa exi í gær þá hefði ég ekki hikað . . . nú get ég það ekki. Og hugsanir hennar runnu í aðra farvegi. Mikla umönnun og nærgætni og kærleika varð að Þér hljótið að vera frú Smith, það er ómögulegt annað en að þekkja yður af lýsingum manns yðar--------— . sýna nýfæddu sveinbarni og allt þar til hann var kominn til manns. Með hvaða rétti var hægt að reiða exi til höggs — eyðileggja með einu axarhöggi allt, sem einhver annar hafði byggt upp. — Nei, hugsaði hún, ég var ekki fædd til þess að drepa menn eða leika sjóræningjahlut- verk, heldur til þess að elska og vera elskuð, til þess að vera glöð og gera aðra glaða. Hvaða brjálæði er orsök þess, að ég er flækt inn í þetta allt? Hún lagði öxina frá sér. Kann ske var skýringuna á framkomu matsveinsins daginn áður að '1 5USIE7 A\Y HEA7 WHEN X HEAR7 THE IMSANE LAUSHTEKr-[' SAI7 THE CHIEFnTREM5LINS. „Ég fól apdlitið í höndum mín- um þegar ég heyrði þennan ó- huggulega hlátur, sagði Moka skjálfandi á beinunum. Nokkrum sekúndum seinna heyrðistpardurs dýr öskra, ég neyddi mig til að líta upp, og sá að djöfullinn hafði aftur breytzt í kattardýr sem hvarf nú í skugga trjánna." Barnasagan KALLI ©g super- filmu- feskurinn „Ætlið þið til Batavariu?" spurði ókunni maðurinn. „J - á, og þér lfka?" spurði Kalli ákveð- inn. Honum leið alltaf illa innan um landkrabba, en ókunni mað- urinn reyndi á allan hátt að vera vingjarnlegur við sjómennina tvo „Já, það er ætlunin“ sagði hann og bauð þeim vindla, „ég er að fara þangað í viðskiptaerindum, en þið eruð sjálfsagt í fríi, eða ha, ha, ha, réttar sagt landgöngu leyfi“. „í fríi“, hrópaði Kalli reið- ur, „nei, þess háttar landkrabba- siði höfum við ekki lagt okkur til. Við erum einnig á leið til Batavariu í viðskiptaerindum." „Ókunni maðurinn horfði hugs- andi á Kalia. „Hm“, tautaði hann „þó iíklega ekki í sambandi við hval?“ finna í því, að hann hafði tryllzt í hita bardagans. Hún yrði lík- lega að hætta á að treysta því að framvegis myndi hann haga sér skikkanlega, — þegar hann hefði sofið úr sér vímuna, myndu þau verða góðir félagar, og hjálpast að til þess að stýra skipinu. Hún greip hníf úr vasa sín- um, skar sér sneið af pylsunni og át, hresstist við næringuna, og gekk á þilfar. Veður var hlýtt og næstum kyrrt, aðeins hægur byr, og skipið vaggaðist hægt á bárunum. Brátt þyrsti hana og hún fór niður aftur. Thomas var setztur og hallaði sér að vegg og drakk vín úr krús. Hann var rauðblár í framan. — Jæja, ertu kominn, viltu ekki fá þér sopa? Hún saup tvo sopa, en fannst vínið vont, og henni varð næst- um óglatt af því. Hún veitti því athygli, að Thomas var dálítið háðskur á svipinn, og jafnframt raunamæddur. — Hvað heldurðu um horfurn ar? spurði hún. Heldurðu að eitt hvert skip verði á leið okkar og okkur verði bjargað? — Hann henti frá sér krúsinni öskureiður. » — Ræksnið þitt, annað skip, Já, kannske enskt herskip eða sjóræningjaskip — og þá yrði ég hengdur á gálga. Eða franskt? Og þá gætirðu sagt þeim söguna af Thomasi kokki og ég yrði gerður höfðinu styttri undir fall exinni. Ódýrir krep- nylonsokkar kr. 49.00

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.