Vísir - 08.11.1962, Qupperneq 4

V í S I R . Fimmtudagur 8. nóvember 1962
— JJvernig er eiginlega
I með þessa búð, sagði frú
ein í verzlun vestur í
Skjólum. — Ég hef pant-
að fægilög á hverjum
föstudegi síðan ég flutti
hingað, en hann er aldrei
með hinum vörunum. —
Hvernig stendur á þessu?
— Hann er allur uppseldur,
sagði búðarmaðurinn. Það búa
Samtal við
Sigurjón
Hallbjörnsson
sem á heilan
vegg fullan
af verðlauna-
bikurum og
verðlauna-
peningum
svo margir íþróttamenn hér í
hverfinu og konurnar verða að
fægja bikarana þeirra, við og
við. Til dæmis hún Sigríður í
Sörlaskjóli 82, hún verður að
fægja einhver ósköp af bikurum,
maðurinn hennar á alveg fullan
vegg af þeim.
■yið vorum farnir að leggja
hlustirnar við þarna í búð-
inni og okkur datt í hug, að
athuga hvernig þetta heimili væri
þar sem heill veggur var fuilur
af íþróttaverðlaunum. Við kom-
um þangað við fyrsta tækifæri
að kvöldlagi og knúðum dyra á
húsinu. í Sörlaskjóli.
Þeim var fljótlega lokið upp,
lágvaxinn maður en kviklegur
stendur í forstofunni.
— Já, við erum komnir hér
frá Vísi, fréttum af því að þér
ættuð mikið safn af íþróttabikur-
um. Okkur langaði svona rétt
til að kíkja á þá.
— Gerið svo vel, segir Sigur-
jón Hallbjörnsson og býður okk-
ur til stofu.
Þegar við komum inn, þá verð-
um við þrumu lostnir af undrun.
— Hvað er þetta, það slagar
upp í allt safn KR-heimilisins.
Á öllum þeim skápum og hill-
^ um í tveim herbergjum
standa bikararnir, gylltir með
áletrunum og merkjum. Og ,á
einum veggnum hangir rammi
75x40 cm stór og inn í hann
strengt efni. Þar hanga verðlauna
peningar í röðum.
— Hvað eru peningarnir marg
ir, spyrjum við Sigurjón.
— Þeir eru 80.
— Og fyrir hvað hefurðu feng-
ið þá?
— Ja, — hann byrjar að telja
upp.
— Nei, þetta er ekki hægt
segjum við, væri ekki betra fyrir
þig að telja upp fyrir hvað þú
hefur ekki fengið verðlaun.
Sigurjón brosir sínu viðkunnan
lega brosi og nú spyr hann hvort
við viljum ekki þiggja kaffisopa.
jj^n á meðan kaffið er að koma
förum við að skoða bikarana
og áletranir á þeim. Hér er einn
fyrir golf og þá segir Sigurjón:
— Golf er eina íþróttagreinin
sem ég stunda enn og líka sú
skemmtilegasta af þeim öllum.
Golfið er mín vitamínsprauta. í
golfi er keppnisandinn sérstak-
lega skemmtilegur, og þar eru
drengir góðir upp til hópa.
— En þessi bikar, fyrir hvað
er hann?
— Hann er í Bowling, íþrótta-
grein, sem mikið var iðkuð hér
á stríðsárunum og eftir þau. Þá
fengum við afnot af Bowling
bragga sem var I Kamp Knox
og þurftum að standa í biðröð
til að fá að leika eina lotu.
f þv£ var haldið nokkurs konar
'íslandsmót 1948 og þá fékk ég
þessa dollu i verðlaun.
-— Én þessi stóri þarna?
— Hann er fyrir skotkeppni,
sem háð var á Þingvöllum fyrir
nokkrum árum.
A ftur snúum við okkur að
*■ rammanum með verðlaunapen
ingunum og spyrjum Sigurjón
spjörunum úr.
— Flestir peningarnir eru fyrir
glímu. Ég vann fyrsta peninginn
í hlaupi 1930, mig minnir að það
væri 80 metra hlaup. Svo vann ég
drengjaglímuna 1933 og fékk þenn
an pening fyrir. Hér eru verðlaun
fyrir glímu, flestar greinar frjálsra
íþrótta, hlaup allt frá 80 metrum
i 1500 metra. Þarna voru verð-
fram úr, en ég náði þeim niður
við Lögberg. Þá byrjaði aftur að
leka úr dekkinu, svo ég mátti enn
fara að bæta. Þegar ég sá þá næst,
voru þeir að fara niður Ártúns-
brekku. Ég var vel á eftir, en lét
mig bara vaða niður brekkuna og
hafði það af að komast í mark.
— Megum við nú ekki að lok-
um taka mynd af þér, Sigurjón?
Þá snýst hann heldur tregur við
og segir: — Ég vil ekki neina aug-
lýsingastarfsemi um mig. Það er
ekki fyrr en eftir langar fortölur,
sem okkur tekst að fá hann til að
sitja fyrir.
— KLP —
Þessi mynd var tekin fyrir nokkrum árum, þegar Sigurjón fékk tvo
verðlaunabikara í einu.
Maður fór þetta bara á frekjunni
í það skiptið.
jVTanstu eftir nokkrum íþrótta-
1 sigrum, þar sem þú fékkst
ekki verðlaun?
— Nei, segir, Sigurjón og vill
ekkert segja.
—- Hefur þú ekki verið 1 nem-
um flokkaíþróttum, svo sem knatt
spyrnu og handknattleik?
— Nei, ekkert að ráði. Maður
spilaði að vísu bæði með Fram og
Val. Það fór eftir því hvar var
góður þjálfari hverju sinni og
hvar vantaði mannskap í það og
það skiptið.
Við fórum að ræða íþróttir vitt
og breitt, og enn bætist við ein
íþrótt og óvenjuleg, sem Sigurjón
.hefur fengið verðlaun í. Það er
billjard eða knattborðsleikur. Hún
er vinsæl og vel sótt íþróttagrein
í Evrópu, en er sjaldan keppt í
henni hér. Þó kemur það fyrir,
eins og verðlaun hans bera með
sér.
Tjað er hægt að telja á fingrun-
um þær íþróttagreinar, sem
þessi mikli íþróttamaður fyrri
tíma hefur ekki tekið þátt í og
fengið verðlaun fyrir.
Og nú þegar við sitjum þarna
í sófanum og förum að telja grip-
ina, kemur í ljós, að bikararnir eru
38 talsins, verðlaunapeningarnir
80 og heiðursskjölin þykkur
bunki. Það er varla að undra, þótt
fægilögurinn vilji ganga til þurrð
ar í næstu búð.
laun fyrir skólahlaup. Þá var
hlaupið kringum Tjörnina. Ég hef
verið svona 12 ára. Það var hörku
keppni, allir ætluðu sér að verða
fyrstir og hlupu af stað eins og
þeir ættu lífið að leysa. Ég fór
hægara af stað, en einhvern veg-
inn atvikaðist það svo, að ég fór
síðar fram úr þeim öllum og kom
fyrstur í mark, segir hann, en vill
gera sem minnst úr þessu öllu.
Tjarna finnum við verðlauna-
peninga fyrir langstökk, spjót-
kast og óteljandi fleiri greinar.
Og enn bendum við á einn verð
launagripinn: — Fyrir hvað er
þetta?
— Hjólreiðar, segir Sigurjón.
— Nei, nú skrökvarðu þó. Hjól-
reiðar á Islandi. Það hefur maður
þó aldrei heyrt um.
— Jú, það gerðist fyrr á árum.
Það voru skátar, sem sáu um
keppnina, við vorum að mig minn
ir 7 eða 8, sem hjóluðum og það
fylgdi bíll hverjum keppanda. Við
hjóluðum frá Kolviðarhóli og nið-
ur á Hlemmtorg, þar sem Hreyfill
er- nú. Mér gekk vel til að byrja
með, var um 300 metra á undan
þegar kom á Sandskeið, en þá
sprakk hjá mér og hinir komust
Sigurjón Hallbjörnsson með nokkra af verðlaunagripum sinum.